Μουσικοσυνθέτης, Λογοτέχνης και Δημοσιογράφος
Εξ αφορμής των πολιτικών ανακατατάξεων εις την μακρινή ως τόπον Γαλλία
μα κοντινή ιδεολογικώς με τον άνεμο του νεοφιλελευθερισμού και της
καταχρήσεως δημοκρατίας ως ελευθεριότητος, να πνέει ακατπαύστως επί
ολάκερες δεκαετίες εις ολάκερη την Εσπερία ήτοι την Δυτική Ευρώπη (η οποία
ως και το όνομα της υφάρπαξε εκ της Ελληνικής μυθολογίας), αποφασίζει ο
υποφαινόμενος,
να καταθέσει ορισμένες εκ των σκέψεων του, σκέψεις αι
οποία ενυπάρχουν εις μεγάλο πλήθος του Ελληνικού λαού διατυπούμενες σε
κάθε τόπο, με κάθε τρόπο ανά την επικράτεια παρά τις άοκνες προσπάθειαι
του συστήματος ώστε να κάμψει και την παραμικράν αντίσταση εις τας
θελήσεις του.
Θελήσεις πολλάκις ενάντιες της θελήσεως του λαού.
Το κίνημα αυτό του άκρατου νεοφιλελευθερισμού και της ανεκτικότητος των
πάντων εις βάρος της πλειοψηφίας και της κανονικότητος, είναι μία τάσις
πανευρωπαΐκή εδώ και δεκαετίες, ενδεδυμένη το μυαρόν ένδυμα της
ψευδοδημοκρατίας, της “ελευθερίας του λόγου”, του άκρατου
“δικαιωματισμού” και της επιβολής διαμέσου της δημιουργίας ενοχών εις το
κοινωνικόν μας σύνολον, μιάς ιδιοτύπου δικατορίας.
Της δικτατορίας του “πολιτικώς ορθού”. Της σκοτεινής δικτατορίας των
μειονοτήτων με σκοπόν την κοινωνική αποσάρθρωση, την παντελή έλλειψη
συνεκτικών οραμάτων και την δημιουργία έσωθεν κοινωνικών συγκρούσεων
και κοινωνικών αυτοματισμών κατά το γνωστόν και μη εξαιρεταίον “Διαίρει και
βασίλευε”.
Ο άκρατος νεοφιλελευθερισμός, γνήσιον τέκνον του άκρατου καπιταλισμού, ο
οποίος δεν επιθυμεί την έννοια των εθνικών κρατών, διότι όλα τούτα τα
συνεκτικά σχήματα ίστανται ως τροχοπέδη εμπρός εις τα σχέδια του προς
επέκτασιν των αγορών και την δημιουργίαν “περιοχών” αι οποία παράγουν και
“περιοχών” αι οποία καταναλίσκουν τα παραχθέντα, με όσον δυνατόν
μειωμένο κόστος της παραγωγής ώστε τούτα τα τελευταία να καθίστανται
ανταγωνιστικά, ανεκάλυψε εδώ και έτη πολλά και τούτη την πεποίθησιν
προσπαθεί μανιωδώς να επιβάλλει διαμέσου του μιντιακού συστήματος το
οποίον και ελέγχει σχεδόν εις την πλειοψηφίαν του, πως ο όρος “εθνικόν
κράτος”, κράτος αμιγές πληθυσμιακώς και πολιτισμικώς (όμαιμον,
ομόγλωσσον, ομότροπον κατά Αριστοτέλην), με κοινές αξίες και πίστη εις τα
ιδανικά του “παλαιού κόσμου”, δεν υφίσταται και αποτελεί “πατριαρχικόν
κοινωνικόν κατασκεύασμα”.
Η ιστορία των λαών ανασκευάζεται κατά το δοκούν. Σημεία της
αποκρύπτονται ώστε να κάμψουν το φρόνημα των νέων, να ενταφιάσουν εις
λήθην τυχόν ιστορικά γεγονότα τα οποία θα ενδυναμώσουν την πεποίθησιν
της συνεχείας της φυλής, αλλά και γενικώς διαμέσου και της Α- ΠΑΙΔΕΙΑΣ η
οποία επιβάλλεται απο εγκυκλίους και οχι απο την σταθεράν πεποίθησιν μίας
Εθνικής και εν προκειμένω Ελληνοκεντρικής παιδείας, έχουν ως απόλυτον
τελικόν σκοπόν την απεμπόλησιν κάθε αξίας του παλαιού κόσμου, αξίας
συνεκτικής δια μίαν κοινωνίαν, ως η πατρίδα, η θρησκεία και η οικογένεια, μα
συντοχρόνως και την αντικατάστασιν των απο νεοταξίτικες ιδέες αποδομητικές
όλων αυτών των αξιών αι οποίαι και άνδρωσαν γενεές επί γενέων σε τούτον
τον τόπο, με μοναδικόν σκοπόν την παντελήν αποδόμησιν, την απαξίωσιν
εθνικών και κοινωνικών οραμάτων δια τα οποία ο άνθρωπος αξίζει να
αγωνίζεται και να παλεύει προσδίδοντας τοιουτοτρόπως, αξίαν εις την ύπαρξιν
του.
Το νεοταξίτικον σύνθημα “Ζείς μόνο μία φορά”, η υπερτεχνολογία, η ρηχότητα
και το πλήθος της πληροφορίας, τα “σοσιαλίζοντα” φιλοδωρήματα των
“φιλελεύθερων” κυβερνήσεων τη γηραιάς Ηπείρου και ιδιαιτέρως τον
Ελληνικόν λαόν ο οποίος και πρωτίστως μας αφορά, προς έναν λαόν ο
οποίος πτωχεύει καθημερινώς οικονομικώς μα το περισσότερον
ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΩΣ και ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΣ, δεν είναι παρά οι διάφορες τεχνικές
εξαναγκασμού του κεντρικού συστήματος της εξουσίας προκειμένου να
αποδομήσει εντός του ο κάθε πολίτης το εσωτερικόν σύστημα των αξιών που
κάποτε τον κρατούσαν δεμένον με μίαν αδιόρατην σχέσιν με τον διπλανόν του
συνάνθρωπο αλλά και εστήριζαν σαφώς την ίδια του την ύπαρξιν.
Η προσπάθεια ΕΚΡΙΖΩΣΗΣ των συνεκτικών αναμεταξύ ημών δεσμών μα
το περισσότερο του προηγούμενου συστήματος των εσωτερικών ημών
ΑΞΙΩΝ εκ της ατομικής μα και της συλλογικής ψυχής, είναι το μεγάλο
στοίχημα του συστήματος, ενάντια στον άνθρωπο. Μία αντιανθρώπινη
στάσις με μοναδικόν σκοπόν τον απόλυτον έλεγχον του ατόμου
διαμέσου της ψευδοελευθερίας.
Η ψευδοελευθιερία των δικαιωματιστών η οποία προωθείται διότι συμφέρει,
αφαιρεί απο τα άτομα την συνεκτική των νοερή ύλη και τα καταστά
ευκολοτέρως ελέγξιμα, διότι το όνειρο του κάθε εξουσιαστή, είναι πάντοτε ουχί
η πάλη με μία κοινωνική ομάδα και εν προκειμένω με ένα ΕΘΝΟΣ, αλλά με το
κάθε άτομο ξεχωριστά.
Όσοι λοιπόν προσέφεραν ελευθεριότητα, εις την βαθυτέραν ουσίαν
επιθυμούν την φυλάκισιν. Τον εγκλεισμόν του ατόμου εις έναν φίλαυτον
κλωβόν και οχι την ίδιαν την ελευθερίαν του ατόμου και την πολύπαθη
“δημοκρατία”.
ΟΣΟΙ προσποιύνται τους “δημοκράτες” επίσης και ετούτο οφείλει να
τονισθεί ΙΔΙΑΙΤΕΡΩΣ, εξωθούν την Ευρώπην προς τον
ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΝ και τα άκρα.
Ούτοι και είναι οι πραγματικοί εχθροί της φρονίμου ελευθερίας και της
πραγματικής ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ διότι οι λαοί παρατηρώντας τον
εκμαυλισμόν, διαβιούντες εν κοινωνική εξαθλίωση, δεν θα αργήσει η
ημέρα κατά την οποίαν και θα επιζητήσουν οι ίδιοι έναν νέον Χίτλερ,
έναν νέον Μουσολίνι οι οποίοι ενδεχομένως την ώραν όπου
κατατίθενται τούται αι γραμμαί, να γεννώνται ή να έχουν γεννηθεί ήδη.
Αι άθλιαι κοινωνικαί, ηθικαί, πολιτισμικαί συνθήκαι μέλλει να είναι το
γόνιμον έδαφος όπου τούτα τα άνθη του κακού θα επαναφυτρώσουν,
ευρίσκοντας τροφήν διαμέσου της ανέχειας της οικονομικής, της
καταπτώσεως κάθε αξιοπρέπειας των ατόμων και των λαών και το
κυριότερον του αισθήματος της απελπισίας.
Και εν τη απελπισία των οι λαοί της Ευρώπης θα αναζητήσουν νέους
μεσσίες και σωτήρες.
Ως εκ των ανωτέρω διατυποθέντων λοιπόν, κάθε χώρα η οποία
μολύνεται απο το βδέλυγμα του άκρατου νεοφιλελευθερισμού και της
επίσης άκρατης ανεκτικότητας και του υπερσοσιαλισμού άπαντα τέκνα
του υπερεθνικού Μεγακαπιταλισμού ο οποίος επιδιώκει μόνον την
επέκτασιν των αγορών, θα καταστραφεί νωρίτερα ή αργότερα.
Η Ευρώπη μέλλει να σαπίσει εκ των έσω όπως και σάπεται ήδη.
Και θα σαπίσει ολοκληρωτικώς εκ των έσω, διότι αυτή πρώτη απεμπόλησε τις
αξίες του παλαιού κόσμου. ΠΑΤΡΙΣ - ΘΡΗΣΚΕΙΑ - ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ. Τρείς
αδιαάσπαστοι υπό την ένοια της ταυτόχρονης συνύπαρξης μέσα στον
κοινωνικό ιστό συνεκτικοί πυλώνες που κρατούν σταθερές τις βάσεις μιάς
κοινωνίας.
Η Γαλλία και άλλες χώρες (συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδος βεβαίως)
σαπίζουν απο την ελευθεριότητα τους.
Αλλά ως δείχνει το πράγμα εμείς ή τουλάχιστον ορισμένοι ελάχιστοι εξ ημών,
οσμιζόμαστε την αποφορά του πτώματος της Γαλλίας λόγου χάριν, αλλά
μόνον οι εκτός απο εμάς δύνανται να οσμιστούν την αποφορά του δικού μας
εν σήψει σώματος και μετ ολίγον, πτώματος το επί της κλίνης του θανάτου του
νεοταξικού, ψευδοδημοκρατικού, δήθεν φιλελεύθερου ευρισκόμενον.
ΕΜΠΡΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗΝ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΙΝ !
Πάνος Χατζηγεωργιάδης
Μουσικοσυνθέτης, μέλος της PRS For Music, London
Μέλος Κοσμητείας Σχολών Φιλολογικού Συλλόγου «ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ»
Μέλος Τακτικόν Φιλολογικού Συλλόγου «ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ»
Μουσικοσυνθέτης, μέλος της PRS For Music, London
Μέλος Κοσμητείας Σχολών Φιλολογικού Συλλόγου «ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ»
Μέλος Τακτικόν Φιλολογικού Συλλόγου «ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ»
Μέλος Τακτικόν της Εθνικής Εταιρείας των Ελλήνων Λογοτεχνών
Δημοσιογράφος και Κριτικός Λογοτεχνίας
