7.6.25

Γιατί τα ουκρανικά κοντέινερ με drones άνοιξαν τον ασκό του Αιόλου…


 Η ουκρανική επίθεση με drones που μεταφέρθηκαν με κοντέινερ κοντά στις ρωσικές αεροπορικές βάσεις σχολιάστηκε ποικιλοτρόπως για την επίδρασή της στον πόλεμο που μαίνεται στην Ουκρανία. Σ’ αυτό το επίπεδο οι επιχειρησιακές επιπτώσεις σε ό,τι αφορά τη μαχητική ικανότητα της Ρωσίας είναι περιορισμένες, αν και πρέπει να περιμένουμε για να δούμε τις επιπτώσεις στη μαχητικής ικανότητα των Ουκρανών όταν θα εκδηλωθεί η αναπόφευκτη ρωσική απάντηση.


Το μείζον, ωστόσο, δεν είναι οι επιπτώσεις στον εν εξελίξει πόλεμο στην Ουκρανία. Είναι οι επιπτώσεις ευρύτερα στον τρόπο όχι μόνο διεξαγωγής των πολέμων, αλλά και των τρομοκρατικών επιθέσεων. Οι Ουκρανοί καινοτόμησαν επιχειρησιακά και η επιτυχία τους αναπόφευκτα θα βρει μιμητές και σε κράτη και σε τρομοκρατικές οργανώσεις. Τα πάμφθηνα και ευκόλως κατασκευάσιμα drones αυτοκτονίας προσφέρουν τη δυνατότητα για πλήγματα σε κρίσιμες υποδομές κι όχι μόνο. Είναι κοινός τόπος ότι ακόμα και το πιο ισχυρό κράτος αδυνατεί να προστατεύσει αποτελεσματικά το σύνολο των κρίσιμων υποδομών του. Ειδικά όταν η απειλή προέρχεται από κοντέινερ, τα οποία κρύβουν drones αυτοκτονίας καθοδηγούμενα μέσω ραδιοκυμάτων ή πολύ περισσότερο μέσω τεχνητής νοημοσύνης.

Παλαιότερα, οι Αμερικανοί ένοιωθαν ασφαλείς, θεωρώντας ότι τους προστατεύσουν οι δύο ωκεανοί που τους χωρίζουν από τον υπόλοιπο κόσμο. Αυτή η ασφάλειά τους ακυρώθηκε με την ανάπτυξη των διηπειρωτικών πυραύλων, αλλά η χρήση τέτοιων όπλων παραπέμπει σε Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο και ως εκ τούτου είναι εσχατολογική, χωρίς ωστόσο να είναι απίθανη. Η επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 ήταν άλλου τύπου ακύρωση της ασφάλειας που προσφέρουν οι δύο ωκεανοί. Τέτοιου είδους επιθέσεις, ωστόσο, γίνονται μία φορά, με την έννοια ότι οδήγησαν στη λήψη μέτρων που τις αποτρέπουν.

Αντιθέτως, επιθέσεις με drones κρυμμένα σε κοντέινερ είναι εξαιρετικά δύσκολο να αποτραπούν με τη λήψη αντίστοιχων μέτρων. Το κοντέινερ είναι ο βασικός τρόπος μεταφοράς των εμπορευμάτων και ως εκ τούτου μετακινούνται πολλά-πολλά εκατομμύρια καθημερινά σε όλο τον κόσμο με πλοία, νταλίκες και τρένα. Είναι, λοιπόν, πρακτικά αδύνατον να ελεγχθούν. Αυτό με τη σειρά σημαίνει πως ακόμα και οι πιο ισχυρές χώρες είναι ευάλωτες σε αυτό το νέο είδος ασύμμετρων επιθέσεων.

Καταλύονται πάγιες αντιλήψεις

Εάν, λοιπόν, καμία χώρα δεν μπορεί να αισθάνεται ασφαλής από μία τέτοια δράση τρομοκρατών, πολύ περισσότερο δεν μπορεί να αισθάνεται ασφαλής εάν η επίθεση έχει οργανωθεί και πραγματοποιηθεί από τις κρατικές μυστικές υπηρεσίες, οι οποίες εκ των πραγμάτων διαθέτουν πολύ περισσότερα μέσα και επιχειρησιακές δυνατότητες. Στην πραγματικότητα, η μέθοδος αυτή καταλύει βασικές αντιλήψεις και για τη διεξαγωγή του πολέμου, αλλά και για δίκαιο που τον διέπει.

Εάν η Ρωσία χαρακτηρίζεται πρωτίστως από κάτι είναι το αχανές της επιφάνειάς της, το οποίο της προσέφερε πολύτιμο στρατηγικό βάθος. Μέχρι τώρα, μεταφέροντας αεροσκάφη και άλλα οπλικά συστήματα μακριά από την πρώτη γραμμή εξασφάλιζε ότι ήταν απρόσβλητα. Αυτό πλέον δεν ισχύει για τέτοιου είδους επιθέσεις. Η προβολή ισχύος από τους Ουκρανούς σε τόσο μεγάλο βάθος στη ρωσική επικράτεια είναι καινοφανής, αν και έχουν προηγηθεί επιθέσεις με drones μεγάλου βεληνεκούς εναντίον βάσεων, διυλιστηρίων και άλλων υποδομών. Σ’ εκείνες τις περιπτώσεις, το ζήτημα ήταν εάν η αεράμυνα ήταν ικανή να εντοπίσει εγκαίρως και να καταρρίψει τα εχθρικά drones. Στην τωρινή περίπτωση, δεν υπήρχε χρόνος για αποτελεσματική ενεργοποίηση της αεράμυνας.

Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις (κυρίως από τα βίντεο) τα ουκρανικά drones έπληξαν 10-12 ρωσικά στρατηγικά βομβαρδιστικά κι όχι 41, όπως ισχυρίζεται το Κίεβο και ακρίτως αναπαράγουν τα δυτικά Μίντια. Αυτό, όμως, είναι το “δένδρο”, ενώ σημασία έχει το “δάσος”. Και το “δάσος” είναι η δυνατότητα για απολύτως ακριβές πλήγμα πολύ μακριά από το μέτωπο. Πέρα από το φαντεζί της επίθεσης που μαγεύει το επικοινωνιακό σκέλος του πολέμου, αυτή μετέτρεψε σε πράξη ιδέες για τη χρήση των κοντέινερ που κυκλοφορούσαν στη θεωρία.

https://slpress.gr/

_______________

Αναρτήθηκε από τον Στρατηγό κ. Αθαν. Καραντζίκο