Επίθεση του Ισραήλ στις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν. Νεκροί ο διοικητής των Φρουρών της Επανάστασης και ο αρχηγός των ιρανικών ενόπλων δυνάμεων.Πριν μερικές μέρες έκθεση της Διεθνούς Υπηρεσίας Ατομικής Ενέργειας είχε κατηγορήσει το Ιράν ότι δεν συμμορφώνεται με τις υποχρεώσεις του αναφορικά με τη μη διάδοση πυρηνικών και επισήμανε ότι η Τεχεράνη διαθέτει αρκετό ουράνιο εμπλουτισμένο για να κατασκευάσει πυρηνικές βόμβες, εάν το επιλέξει.Το στοιχείο αυτό ήταν καθοριστικό για την αντίδραση του Ισραήλ με στόχο να εξουδετερώσει αυτό που θεωρεί ως υπαρξιακή απειλή, δηλ. τις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν.
Ένα πρώτο συμπέρασμα από την επίθεση και το θάνατο δυο κορυφαίων Ιρανών πολιτικο-στρατιωτικών ηγετών είναι ότι οι ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες διαθέτουν ένα δίκτυο πληροφοριών που είναι σε θέση να γνωρίζουν που βρίσκεται ο καθένας από την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία εχθρικών χωρών και έχουν τη δυνατότητα να τους εξουδετερώσουν.
Το Ισραήλ είναι ένα μικρό κράτος με εννιά εκατομμύρια κατοίκους, περίπου δηλαδή όσο η Ελλάδα που κατόρθωσε να συγκροτηθεί και να επιβιώσει μέχρι σήμερα, κυριολεκτικά δια «πυρός και σιδήρου». Επί σειρά ετών αντιμετώπισε ισχυρότερους στρατιωτικά αντιπάλους, με δεδομένη βούληση να το καταστρέψουν. Παρ΄ όλα αυτά στις συγκρούσεις που ενεπλάκη κατόρθωσε να εξέλθει πάντα νικητής.
Ένας από τους καθοριστικούς παράγοντες ήταν η στήριξη που παρείχαν οι ΗΠΑ στο εβραϊκό κράτος, αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Σημαντικό ρόλο στην «επιβίωση» του διαδραμάτισε η στρατιωτική στρατηγική που υιοθέτησε, για να επιτευχθεί το επιθυμητό αποτέλεσμα. Το Ισραήλ εφάρμοσε την επιθετική στρατιωτική στρατηγική και την επιλογή του «πρώτου κτυπήματος». Εκτίμησε την πολεμική πρωτοβουλία σαν την υπέρτατη πολλαπλασιαστική δύναμη για εξισορρόπηση της αντίπαλης αριθμητικής υπεροχής.
Ο αείμνηστος φιλόσοφος Παναγιώτης Κονδύλης στο βιβλίο του «Θεωρία του Πολέμου» αναφερόμενος στην τουρκική απειλή για τη χώρα μας επισημαίνει ότι : Η ελληνική πλευρά θα πρέπει να βρει την αποφασιστικότητα να καταφέρει το πρώτο πλήγμα, αιφνιδιάζοντας τον εχθρό. Αυτό δεν το επιβάλλει κάποια «πολεμοχαρής» διάθεση, αλλά η λογική των σύγχρονων οπλικών συστημάτων.
Αν η ελληνική πλευρά προτίθεται σε περίπτωση γενικευμένου πολέμου να αφήσει την πρωτοβουλία των κινήσεων στον εχθρό, τότε έχει κατά πάσα πιθανότητα υπογράψει μόνη της και εκ προοιμίου την καταδίκη της.
Σήμερα στην Ελλάδα η αναφορά και μόνο σε προληπτικό πρώτο πλήγμα αποτελεί αιτία να χαρακτηριστεί κάποιος πατριδοκάπηλος, πολεμοχαρής, ή εθνικιστής και το σύνηθες ερώτημα στην ακολουθούμενη κατευναστική πολιτική απέναντι στην Τουρκία είναι :
Πηγή: i-epikaira.blogspot.com
