Από την Ευαγγελία Κ. Λάππα
Ο π. Αθανάσιος Πιάς διετέλεσε Ιερεύς και Εφημέριος, στην Ελατόβρυση Αιτωλοακαρνανίας, στην Ιερά Μητρόπολη Ναυπακτίας και Ευρυτανίας.
[...]
Σε λίγη ώρα έφθασαν στο δάσος των Κρυονεριών, όπου στην θέση «Λάλκα», οι συμμορίτες έδεσαν τον π. Αθανάσιο σε ένα έλατο και ένας από αυτούς, με ενθαρρύνσεις των άλλων, τον λόγχισε διαδοχικά στην αριστερή και στην δεξιά ωμοπλάτη, στην κοιλιά και στο κεφάλι. Με τον τελευταίο λογχισμό, ο π. Αθανάσιος απεβίωσε, σιγοψιθυρίζοντας «Τον αγώνα τον καλόν ηγώνισμαι, τον δρόμον τετέλεκα, την πίστιν τετήρηκα.». Η πρεσβυτέρα του τον αναζήτησε για πολλές ημέρες, ώσπου βρήκε το λείψανό του με ένα σχοινί στο λαιμό κάτω από κλαδιά και πέτρες, στις 20 Μαΐου 1947
Έπειτα, ετέθη το λείψανο του π. Αθανασίου στην Εκκλησία, όπου οι ενορίτες του εισήλθαν αθρόοι για να τον αποχαιρετήσουν. Διεπίστωσαν, όμως, ότι το λείψανό του ήταν άφθαρτο, καθώς δεν είχε την μυρωδιά της αποσυνθεμένης σάρκας, ούτε είχε πρησθεί ή αλλοιωθεί και επιπλέον ευωδίαζε. Επίσης μαρτυρείται ότι ο τόπος του μαρτυρίου του ευωδίαζε, ενώ το κλωνάρι του ελάτου, όπου τον είχαν κρεμάσει, ήταν εντελώς ξερό.
Η συνέχεια στον παρακάτω σύνδεσμο:
