11.7.11

Ο θάνατος της μεσαίας τάξης

left

Τ ελικά, είναι αλήθεια ότι «δεν υπάρχει κηδεία δίχως γέλιο και γάμος δίχως δάκρυ». Τη στιγμή που η ελληνική κοινωνία οδηγείται στο αποτεφρωτήριο των ευρωπαίων γραφειοκρατών, ο έλληνας υπουργός οικονομικών φροντίζει για τη συλλογική διασκέδαση του ποιμνίου του. Εάν κατάλαβες καλά φίλε αναγνώστη είσαι πλούσιος εάν έχεις ένα σπίτι αξίας 100.000 ευρώ (ουσιαστικά δηλαδή μιλάμε για ένα δυάρι σε περιφερειακό δήμο της συμπρωτεύουσας). Επίσης, φίλοι αναγνώστες όλοι οι έλληνες τελικά είμαστε ζάμπλουτοι. Με ποσοστό ιδιοκατοίκησης στο 98% και με μέσο όρο αξίας μιας μικρής κατοικίας τα 100.000 ευρώ είμαστε όλοι … μεγαλοϊδιοκτήτες. Συνεπώς ορθώς πρέπει να πληρώνουμε όλοι φόρο «μεγάλης» ακίνητης περιουσίας. Πώς δεν το είχε σκεφτεί κανένας άλλος νωρίτερα; Εύγε κ. Παπακωνσταντίνου που αντιμετώπιζες ως UFO της Βασούλα. Προφανώς στον πλανήτη που ζεις τα διαστημόπλοια αποτελούν το μέσο μεταφοράς και όχι τα λεωφορεία.
Επίσης, εύγε υπουργέ μου για το 4% (ή 3% θα σε γελάσω, είπαμε τα ποσοστά τα ανακοινώνετε ωσάν να μιλάτε για στραγάλια !) της έκτακτης εισφοράς σε όσους έχουν ήδη φορολογηθεί για το εισόδημά τους. Φαντάζομαι ότι το βάφτισες «έκτακτη» για να μην ανακοινώσεις αύξηση των φορολογικών

συντελεστών και μάλιστα αναδρομικά. Γάτα είσαι. Θα ανακοινώνεις μείωση των συντελεστών και θα φορολογείς περισσότερο. Πώς το σκέφτηκες αυτό, μεγάλε μάγιστρε των μακροοικονομικών;
Εάν δεν το καταλάβατε ακόμη, η μεσαία τάξη έχει ανακηρυχθεί σε οδαλίσκη της τρόικας και της νεοφιλελεύθερης καθεστηκυίας τάξης του ΠΑΣΟΚ. Οι τελευταίοι κάνουν ό,τι μπορούν για να «τιμήσουν» την ιστορία ενός κινήματος που άλλαξε την πορεία αυτού του τόπου. Που μεγιστοποίησε πληθυσμιακά τη μεσαία τάξη – σε πρωτόγνωρα επίπεδα πανευρωπαϊκά – και έφερε τους μη προνομιούχους στο επίκεντρο της κρατικής παρέμβασης. Εκείνοι που στερήθηκαν για να μορφώσουν τα παιδιά τους, για να δημιουργήσουν στη ζωή τους, για να αποκτήσουν τη δική τους στέγη, που ξεγελάστηκαν από τη γοητεία της «δάνειας» ευδαιμονίας, που θεώρησαν τις τράπεζες ως αρωγούς στη ζωή τους («ιδρύματα», φευ, τα αποκαλεί ο νομοθέτης). Εμείς λοιπόν, η μεσαία τάξη, είμαστε η αιτία του κακού, όπως απεφάνθησαν οι μαθητευόμενοι μάγοι. Για το λόγο αυτό, πρέπει να εκπαραθυρωθούμε από τη ζώσα κοινωνική καθημερινότητα. Σε αυτή τη χώρα έχει δικαίωμα στο όνειρο μόνον το 1% της κοινωνίας. Τα μέλη της λούμπεν μεγαλοαστικής τάξης. Οι λοιποί στο … κρεματόριο. Εύγε, «σύντροφε» Υπουργέ!

 Το ανωτέρω άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Αγγελιοφόρος» την Παρασκευή 10 Ιουνίου 2011.