Γράφει ο Θεόδωρος Νικολοβγένης*
Το θανατηφόρο δυστύχημα που έλαβε χώρα στην Ανατολική Λιβύη κατά τη διάρκεια επιχείρησης ανθρωπιστικής βοήθειας προς τους πληγέντες από τις πλημμύρες και οδήγησε στον θάνατο τριών (3) στρατιωτικών και δυο (2) συνεργατών του Υπουργείου Εξωτερικών (ΥΠΕΞ), εκτός από θλίψη προκάλεσε και πολλά αναπάντητα ερωτηματικά σχετικά με την σοβαρότητα με την οποία προσεγγίζονται μείζονα ζητήματα στην Πατρίδα μας.
Το συγκεκριμένο, ήταν το έκτο (6ο) περιστατικό ασφαλείας στο οποίο εμπλέκονταν οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις (ΕΕΔ) το φετινό καλοκαίρι και το δεύτερο θανατηφόρο. Πτώση Canadair, περιστατικό με τον Διοικητή και τον ΕΜΘ της 2ας ΜΑΛ, εκρήξεις στην Αεροπορική Βάση (ΑΒ) Νέας Αγχιάλου, Στεφανοβίκειο και βύθιση παροπλισμένης πυραυλακάτου είναι η αλυσίδα των εν λόγω περιστατικών με τα οποία επαληθεύεται η στατιστική η οποία λέει πως κάθε δύο παρ’ ολίγον (near misses) υπάρχει ένα μείζον περιστατικό (συνήθως θανατηφόρο).
Τα ερωτήματα και οι παραλήψεις οι οποίες διαπιστώνονται είναι πολλές και κυρίως οι περισσότερες είναι επαναλαμβανόμενες στα εν λόγω περιστατικά που φανερώνει πως δυστυχώς δεν διδασκόμαστε από τα λάθη μας.
Σημείο 1ο: Φορέας ευθύνης της Αποστολής
Η αρχή και το τέλος της ανάλυσης για το προχθεσινό περιστατικό, εδράζεται στο ποιος φορέας είχε το Γενικό Πρόσταγμα της Επιχείρησης, με άλλα λόγια ποιος φορέας είχε την ευθύνη της Σχεδίασης και Υλοποίησης.
α. Εάν η Επιχείρηση ήταν υπό την ευθύνη του ΥΠΕΞ, τότε εξηγούνται πολλές από τις παραλήψεις που παρουσιάστηκαν επί του πεδίου, χωρίς αυτό όμως να δίδει άφεση αμαρτιών στο ΥΠΕΘΑ και ΓΕΕΘΑ, καθώς ειδικά το τελευταίο ως ο Επιχειρησιακός φορέας των εμπλεκομένων, θα έπρεπε να έχει σχεδιάσει το κομμάτι που το αφορά, με βάση το χειρότερο ενδεχόμενο (worst-case scenario) κι όχι να «καταπιεί αμάσητα» τα στοιχεία και τα δεδομένα που ενδεχομένως να έλαβε από το ΥΠΕΞ.
Αυτό που θέλουμε δηλαδή να πούμε, είναι πως οι Στρατιωτικοί ανεξάρτητα από το αν σε κάποια Επιχείρηση έχουν την ευθύνη ή όχι, θα πρέπει να σχεδιάζουν με βάση αυτά που γνωρίζουν – έχουν διδαχθεί για το Mission Planning, το οποίο προβλέπει συγκεκριμένα σημεία. Για παράδειγμα, το πως θα κινούνταν η Δύναμη στο Λιβυκό έδαφος ήταν κάτι το οποίο θα έπρεπε να είχε αλλάξει, ακόμη και αν ήταν ευθύνη του ΥΠΕΞ (μέσω των εκεί προξενικών λειτουργών) να εξασφαλίσει τα μέσα. Έπρεπε το ΓΕΕΘΑ να απαιτήσει όχημα που να πληροί συγκεκριμένα τεχνικά χαρακτηριστικά. Διότι πολύ απλά οι διπλωμάτες θα επέλεγαν το καταλληλότερο όχημα με βάση την υποκειμενική τους άποψη η οποία εδράζεται στις δικές τους επιχειρησιακές γνώσεις (!!!) και καλά θα έκαναν.
Οι Στρατιωτικοί στη περίπτωση αυτή δηλαδή, στο κομμάτι της Σχεδίασης θα έπρεπε να λειτουργήσουν ως Σύμβουλοι (consultants) ώστε να εξασφαλίσουν ότι θα εισέλθουν στην Υλοποίηση που ούτως ή άλλως είναι ευθύνη δική τους, υπό τις καλύτερες προϋποθέσεις.
β. Εάν η Επιχείρηση ήταν υπό την ευθύνη του ΥΠΕΘΑ – ΓΕΕΘΑ, τότε τα πράγματα είναι ακόμη σοβαρότερα, καθώς η εικόνα που παρουσιάστηκε επί του πεδίου παραπέμπει σε εκπαιδευόμενους της πρώτης εβδομάδας του Σχολείου Καταδρομών
Σε κάθε περίπτωση πάντως, οι Επιτελείς της ΔΕΠ και εν γένη του ΓΕΕΘΑ, υποεκτίμησαν την επικινδυνότητα της Επιχείρησης, αντιβαίνοντας τον κανόνα που προαναφέρθηκε πως πάντα θα πρέπει να σχεδιάζεις με το worst-case scenario.
Διαβάστε τη συνέχεια στο amynageostratigiki.com
Το θανατηφόρο δυστύχημα που έλαβε χώρα στην Ανατολική Λιβύη κατά τη διάρκεια επιχείρησης ανθρωπιστικής βοήθειας προς τους πληγέντες από τις πλημμύρες και οδήγησε στον θάνατο τριών (3) στρατιωτικών και δυο (2) συνεργατών του Υπουργείου Εξωτερικών (ΥΠΕΞ), εκτός από θλίψη προκάλεσε και πολλά αναπάντητα ερωτηματικά σχετικά με την σοβαρότητα με την οποία προσεγγίζονται μείζονα ζητήματα στην Πατρίδα μας.
Το συγκεκριμένο, ήταν το έκτο (6ο) περιστατικό ασφαλείας στο οποίο εμπλέκονταν οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις (ΕΕΔ) το φετινό καλοκαίρι και το δεύτερο θανατηφόρο. Πτώση Canadair, περιστατικό με τον Διοικητή και τον ΕΜΘ της 2ας ΜΑΛ, εκρήξεις στην Αεροπορική Βάση (ΑΒ) Νέας Αγχιάλου, Στεφανοβίκειο και βύθιση παροπλισμένης πυραυλακάτου είναι η αλυσίδα των εν λόγω περιστατικών με τα οποία επαληθεύεται η στατιστική η οποία λέει πως κάθε δύο παρ’ ολίγον (near misses) υπάρχει ένα μείζον περιστατικό (συνήθως θανατηφόρο).
Τα ερωτήματα και οι παραλήψεις οι οποίες διαπιστώνονται είναι πολλές και κυρίως οι περισσότερες είναι επαναλαμβανόμενες στα εν λόγω περιστατικά που φανερώνει πως δυστυχώς δεν διδασκόμαστε από τα λάθη μας.
Σημείο 1ο: Φορέας ευθύνης της Αποστολής
Η αρχή και το τέλος της ανάλυσης για το προχθεσινό περιστατικό, εδράζεται στο ποιος φορέας είχε το Γενικό Πρόσταγμα της Επιχείρησης, με άλλα λόγια ποιος φορέας είχε την ευθύνη της Σχεδίασης και Υλοποίησης.
α. Εάν η Επιχείρηση ήταν υπό την ευθύνη του ΥΠΕΞ, τότε εξηγούνται πολλές από τις παραλήψεις που παρουσιάστηκαν επί του πεδίου, χωρίς αυτό όμως να δίδει άφεση αμαρτιών στο ΥΠΕΘΑ και ΓΕΕΘΑ, καθώς ειδικά το τελευταίο ως ο Επιχειρησιακός φορέας των εμπλεκομένων, θα έπρεπε να έχει σχεδιάσει το κομμάτι που το αφορά, με βάση το χειρότερο ενδεχόμενο (worst-case scenario) κι όχι να «καταπιεί αμάσητα» τα στοιχεία και τα δεδομένα που ενδεχομένως να έλαβε από το ΥΠΕΞ.
Αυτό που θέλουμε δηλαδή να πούμε, είναι πως οι Στρατιωτικοί ανεξάρτητα από το αν σε κάποια Επιχείρηση έχουν την ευθύνη ή όχι, θα πρέπει να σχεδιάζουν με βάση αυτά που γνωρίζουν – έχουν διδαχθεί για το Mission Planning, το οποίο προβλέπει συγκεκριμένα σημεία. Για παράδειγμα, το πως θα κινούνταν η Δύναμη στο Λιβυκό έδαφος ήταν κάτι το οποίο θα έπρεπε να είχε αλλάξει, ακόμη και αν ήταν ευθύνη του ΥΠΕΞ (μέσω των εκεί προξενικών λειτουργών) να εξασφαλίσει τα μέσα. Έπρεπε το ΓΕΕΘΑ να απαιτήσει όχημα που να πληροί συγκεκριμένα τεχνικά χαρακτηριστικά. Διότι πολύ απλά οι διπλωμάτες θα επέλεγαν το καταλληλότερο όχημα με βάση την υποκειμενική τους άποψη η οποία εδράζεται στις δικές τους επιχειρησιακές γνώσεις (!!!) και καλά θα έκαναν.
Οι Στρατιωτικοί στη περίπτωση αυτή δηλαδή, στο κομμάτι της Σχεδίασης θα έπρεπε να λειτουργήσουν ως Σύμβουλοι (consultants) ώστε να εξασφαλίσουν ότι θα εισέλθουν στην Υλοποίηση που ούτως ή άλλως είναι ευθύνη δική τους, υπό τις καλύτερες προϋποθέσεις.
β. Εάν η Επιχείρηση ήταν υπό την ευθύνη του ΥΠΕΘΑ – ΓΕΕΘΑ, τότε τα πράγματα είναι ακόμη σοβαρότερα, καθώς η εικόνα που παρουσιάστηκε επί του πεδίου παραπέμπει σε εκπαιδευόμενους της πρώτης εβδομάδας του Σχολείου Καταδρομών
Σε κάθε περίπτωση πάντως, οι Επιτελείς της ΔΕΠ και εν γένη του ΓΕΕΘΑ, υποεκτίμησαν την επικινδυνότητα της Επιχείρησης, αντιβαίνοντας τον κανόνα που προαναφέρθηκε πως πάντα θα πρέπει να σχεδιάζεις με το worst-case scenario.
Διαβάστε τη συνέχεια στο amynageostratigiki.com
Πηγή: i-epikaira.blogspot.com
