Σκηνή από τις Σφαγές της Χίου, είναι πίνακας ζωγραφικής του Γάλλου ζωγράφου Ευγένιου Ντελακρουά, εμπνευσμένος από την σφαγή της Χίου το 1822. Η σφαγή δεκάδων χιλιάδων Ελλήνων της Χίου, αλλά και άλλων Ελληνικών νησιών, από τον βάρβαρο Oθωμανικό στρατό, συνέβη κατά το δεύτερο έτος της Ελληνικής Επανάστασης..
Το Ελληνόπουλο. Απόσπασμα. «Τούρκοι διαβήκαν. Χαλασμός, θάνατος πέρα ως πέρα». Β.Ουγκώ.
Η Χίο, τα’ όμορφο νησί, μαύρη απομένει ξέρα,
με τα κρασιά, με τα δεντρά
τ’ αρχοντονήσι, που βουνά και σπίτια και λαγκάδια
και στο χορό τις λυγερές καμιά φορά τα βράδια
καθρέφτιζε μεσ’ τα νερά.
«Από την πρώτη μαύρη μέρα, που οι Οθωμανοί έφτασαν στον πολιτισμενο κόσμο, ήταν το μόνο δείγμα της ανθρωπότητας που έδειξε τη μεγαλύτερη έλλειψη ανθρωπισμού. Οπουδήποτε κι αν πήγαν, μια πλατιά κηλίδα αίματος έδειχνε τα ίχνη της διαβάσεώς τους και σ΄ όλη την έκταση της κυριαρχίας τους ο πολιτισμός εξαφανιζόταν».
Γλάδστων, Πρωθυπουργός της Βρετανίας, 1876
Ενδεικτικά … ολίγα από τα μύρια βάρβαρα … στην Ελλάδα … Ας υπενθυμίσουμε όμως και την βαρβαρότητα των Τούρκων, ανά τους αιώνες και έναντι Αραβικών χωρών, αφού η ύπουλη Τουρκία προσπαθεί σήμερα με κάθε μέσον τάζοντας φούρνους παξιμάδια, να τις ξεγελάσει και να τις παρασύρει σε νεοθωμανικές βλέψεις της, ξεχνώντας την ιστορία ….Λήθη των ίδιων κακών, θρασύτητα γεννά ….., για τον Ερντογάν και ομοίους του ….νεοσουλτάνους ….
*Σουνίτες Τουρκομογγόλοι Μωαμεθανοί Vs Σιϊτών Αράβων.
*Οι ιδρυτές της σέκτας των Σιιτών υποστήριξαν ότι η εξουσία πρέπει να περάσει στο γαμπρό και ξάδελφο του Προφήτη Μωάμεθ, Αλί, και στη συνέχεια στους αρσενικούς διαδόχους του. Οι σιίτες, αναφέρουν πηγές, θεωρούν ότι ο Μωάμεθ όρισε ως διάδοχο του τον Αλί. Ωστόσο, κάποιοι από τους πιστούς του, βιάστηκαν να χρίσουν νέο πνευματικό ηγέτη τους, τον πεθερό του Προφήτη, Αμπού Μπάκρ. Σε εκείνο το σημείο ακριβώς ξεκίνησαν οι προστριβές και διαμάχες. Αν και οι διαφορές ήταν στην αρχή πολιτικές, στη συνέχεια, αναπτύχθηκαν και θρησκευτικές διαφορές.
Το ίδιο το όνομα των Σιιτών προέρχεται από την αραβική λέξη «σία», που σημαίνει διάδοχος. Τελικά ο Αλί επελέγη για να γίνει ο τέταρτος χαλίφης το 656 μ.Χ., κάτι που προκάλεσε κύμα βιαιοτήτων. Το σχίσμα παγιώθηκε το 680 μ.Χ., όταν δολοφονήθηκε στην Καρμπάλα του Ιράκ, ο γιος του Αλί, Χουσεΐν. Οι Σιίτες ηττήθηκαν, αλλά διατήρησαν τις κοινότητές τους σε πολλές περιοχές του μουσουλμανικού κόσμου και συσπειρώθηκαν γύρω από το γιο του Χουσεΐν.Οι Σουνίτες, που πήραν το όνομα τους από τη λέξη σούνα (παράδοση) ακολούθησαν το γιο του κυβερνήτη της Δαμασκού, Γιαζίντ. Σύμφωνα με τα στοιχεία του Pew Research Center’s Forum on Religion & Public Life, στις περισσότερες χώρες της Μέσης Ανατολής, περίπου το 40% των σουνιτών, δεν θεωρούν ότι οι σιίτες είναι πραγματικοί μουσουλμάνοι. Από την άλλη οι Σιίτες υποστηρίζουν ότι ο δογματισμός των σουνιτών και η προσκόλληση τους στην παράδοση δημιουργούν πρόσφορο έδαφος για τον εξτρεμισμό και άλλες αξεπέραστες διαφορές, στην άσκηση των θρησκευτικών καθηκόντων… Π.χ. Οι σουνίτες ακολουθούν τις δικές τους Χαντίθ, ενώ οι Σιίτες αποδέχονται διαφορετική έκδοση των Χαντίθ και δίνουν πολύ μεγάλη σημασία στα κηρύγματα του Αλί και των απογόνων του. Μια επίσης, από τις πιο σημαντικές διαφορές Σιιτών-Σουνιτών είναι ότι οι Σιίτες θεωρούν ότι οι ιμάμηδες έχουν θεϊκή προέλευση και δεν είναι απλώς «βοηθοί» του Προφήτοι αλλά εκπρόσωποί του στη γη. Με αυτή τη λογική δεν προσκυνούν μόνο στη Μέκκα, αλλά στους τάφους των 11 από τους 12 ιμάμηδες (καθώς ο 12ος, ο Μεχντί, θεωρείται κρυμμένος ή ότι έχει εξαφανιστεί).
ΤΕΛΟΣ ΧΡΥΣΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΤΩΝ ΑΡΑΒΩΝ. Το τέλος της Χρυσής εποχής των Αράβων, εποχή, που οι βάρβαροι Τουρκομογγόλοι ισοπέδωσαν, όχι μόνο από πλευράς πολιτισμού, αλλά και όλα τα ιερά και όσια τους, αρχής γενομένης από την τότε πολιτισμική πρωτεύουσα Βαγδάτη. Ας μην ξεχνάνε λοιπόν και ορισμένες Αραβικές χώρες, την βαρβαρότητα των Τούρκων, που πολιτισμικά και ιστορικά τους πήγε τότε πίσω, χίλια χρόνια….
Η Οθωμανική Αυτοκρατορία αναδύθηκε το 1299 στα βορειοδυτικά της Μικράς Ασίας και υπήρξε για 624 χρόνια, έχοντας καταφέρει να κατακτήσει πολλούς λαούς και να γίνει μια από τις μεγαλύτερες κατοχικές βάρβαρες δυνάμεις στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Η Οθωμανική Αυτοκρατορία στην ακμή της, το 1683
*Tο Ανώτατο Οθωμανικό Κράτος, σύγχρονα τουρκικά: Osmanlı İmparatorluğu ή Osmanlı Devleti), περισσότερο γνωστή κατά το παρελθόν στη Δύση ως Τουρκική Αυτοκρατορία ή απλώς Τουρκία ήταν ένα κράτος που ήλεγχε μεγάλο μέρος της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, της Δυτικής Ασίας και της Βόρειας Αφρικής μεταξύ του 14ου και των αρχών του 20ου αιώνα. Ιδρύθηκε στα τέλη του 13ου αιώνα στη βορειοδυτική Μικρά Ασία στην πόλη Σετζούτ (σύγχρονη Επαρχία Μπιλετσίκ) από τον Ογούζο Τούρκο φύλαρχο Οσμάν Α΄ Το 1354 οι Οθωμανοί πέρασαν στην Ευρώπη και με την κατάκτηση των Βαλκανίων το οθωμανικό μπεηλίκι μεταμορφώθηκε σε μια διηπειρωτική αυτοκρατορία. Οι Οθωμανοί κατέλυσαν τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία με την άλωση της Κωνσταντινούπολης από το Μωάμεθ τον Πορθητή το 1453 ….
Π.χ. Πρόσθετες αποσπασματικές πληροφορίες. Σελίμ Α' ο Τρομερός (Αέλεος) - κυβέρνησε από το 1512 έως το 1520. Ξεκίνησε τη βασιλεία του με την καταστροφή των πλησιέστερων ανταγωνιστών. Κατέστειλε βάναυσα τη σιιτική εξέγερση. Κατέλαβε το Κουρδιστάν, τη δυτική Αρμενία, τη Συρία, την Παλαιστίνη, την Αραβία και την Αίγυπτο.
Murad III - στο θρόνο από το 1574 έως το 1595 «Εραστής» πολυάριθμων παλλακίδων και ένας διεφθαρμένος αξιωματούχος που ουσιαστικά δεν διαχειριζόταν την αυτοκρατορία. Κάτω από αυτόν, η Τιφλίδα καταλήφθηκε, τα αυτοκρατορικά στρατεύματα έφτασαν στο Νταγκεστάν και στο Αζερμπαϊτζάν. Σήμερα οι περισσότερες αραβικές χώρες του περσικού κόλπου κ.ά. (εκτός Κατάρ) κήρυξαν μεν ανεπιθύμητη την Τουρκία και το φερέφωνο της την Μουσουλμανική Αδελφότητα σαν τρομοκρατική οργάνωση, οδηγώντας έτσι, τους υποστηρικτές της Τουρκία και Κατάρ σε περιφερειακή απομόνωση. Η Τουρκία τα τελευταία δύο χρόνια, σε στενή οικονομική συνεργασία με το Κατάρ και τους Αδελφούς Μουσουλμάνους, επιχειρεί την απόκτηση ελέγχου στην εμπόλεμη Λιβύη μέσω του στενά συνδεδεμένου με την Αδελφότητα καθεστώτος της Τρίπολης (Σάρατζ, Ντμπεϊμπά κ.α). Όπως είναι φυσικό, βρίσκει απέναντι της μια αποφασιστική Αίγυπτο, τα κράτη του Περσικού Κόλπου (εκτός βέβαια Κατάρ), το Ισραήλ και πολλές άλλες χώρες που αισθάνονται άμεσα τον κίνδυνο της Μουσουλμανικής Αδελφότητας και της Τουρκίας.
Κατά τη διάρκεια του 16ου και του 17ου αιώνα, στην κορύφωση της ισχύος της, υπό τη βασιλεία του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς, η Οθωμανική Αυτοκρατορία ήταν μια πολυεθνική, πολυγλωσσική αυτοκρατορία που έλεγχε με σιδηρά πυγμή, το μεγαλύτερο μέρος της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, τμήματα της Κεντρικής Ευρώπης, της Δυτικής Ασίας, της Ανατολικής Ευρώπης και τον Καύκασο, τη Βόρεια Αφρική και το Κέρας της Αφρικής. Στις αρχές του 17ου αιώνα η αυτοκρατορία περιελάμβανε 32 επαρχίες και πολλά υποτελή κράτη. Ορισμένα από αυτά απορροφήθηκαν αργότερα από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, ενώ σε άλλα παραχωρήθηκαν διάφοροι τύποι «αυτονομίας» κατά την πάροδο των αιώνων.
Με την Κωνσταντινούπολη ως πρωτεύουσά της και τον έλεγχο των εδαφών γύρω από τη λεκάνη της Μεσογείου, η Οθωμανική Αυτοκρατορία βρισκόταν στο επίκεντρο των αλληλεπιδράσεων μεταξύ του Ανατολικού και του Δυτικού Κόσμου επί έξι αιώνες. Ενώ άλλοτε θεωρούνταν ότι η αυτοκρατορία εισήλθε σε περίοδο παρακμής μετά το θάνατο του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς, αυτή η άποψη δεν υποστηρίζεται πλέον από την πλειονότητα των ακαδημαϊκών ιστορικών. Η αυτοκρατορία εξακολούθησε να διατηρεί ευέλικτη και ισχυρή οικονομία, κοινωνία και στρατό σε όλη τη διάρκεια του 17ου και του 18ου αιώνα.
Ο Σουλτάνος Σελίμ Α΄ (1512-1520) επέκτεινε θεαματικά τα ανατολικά και νότια σύνορα της Αυτοκρατορίας, νικώντας τον σάχη Ισμαήλ της Περσίας των Σαφαβιδών στη Μάχη του Τσαλντιράν. Ο Σελίμ εγκαθίδρυσε την οθωμανική κυριαρχία στην Αίγυπτο και ναυτική παρουσία στην Ερυθρά Θάλασσα.
Στα ανατολικά οι Οθωμανοί Τούρκοι αφού πήραν τη Βαγδάτη, απέκτησαν τον έλεγχο της Μεσοποταμίας και ναυτική πρόσβαση στον Περσικό Κόλπο.
Το 1559, μετά τον πρώτο πόλεμο της Πορτογαλίας με το (Σομαλικό) Σουλτανάτο του Ατζουράν, η Οθωμανική Αυτοκρατορία θα απορροφήσει αργότερα το αποδυναμωμένο Σουλτανάτο του Αντάλ της Ανατολικής Αφρικής. Η επέκταση αυτή ενίσχυσε την Οθωμανική κυριαρχία στη Σομαλία και στο Κέρας της Αφρικής, ενώ αύξησε επίσης την επιρροή της στον Ινδικό Ωκεανό Όταν ο Αραβικός πολιτισμός ανθούσε επί Χαλίφη Αλ Μαμούν με κέντρο την Βαγδάτη, ο χαλίφης σοφός είχε δώσει εντολή να μαζευτούν όλα τα συγγράματα κυρίως των Ελλήνων φιλοσόφων και μεταφρασθούν στην Αραβική. Αυτά τα πολύτιμα συγγράμματα, των σοφών, αρχιτεκτόνων, των τοπογράφων, περιηγητών κ.ά. αντέγραψε και αξιοποίησε με δικές του «προσθήκες και ανακαλύψεις» ο Εβραικής καταγωγής και όχι Τουρκικής Πιρί Ρέις...Αυτά τα συγγραμματα τα Ελληνικά προσπαθούν μάταια να οικειοποιηθούν οι Τούρκοι Μωαμεθανοί, οι οποίοι δεν έχουν καμμιά πολιτιστική η συγγενική σχέση με τους Άραβες ...Άλλο Σιϊτες Μουσουλμάνοι Άραβες και άλλο Σουννίτες *Σαλαφιστές Μουσουλμάνοι Τούρκοι οι οποίοι άσβεστο μίσος τρέφουν για τους Σιϊτες, τους οποίους θεωρούν θρησκευτικούς προδότες επειδή σαν αιρετικοί, παρήκουσαν τις εντολές του Μωάμεθ όπως επιβάλλουν την θρησκεία τους μέσω γενοκτονιών...σιδήρου και φωτιάς (;) όπως π,χ. το Σουνιτικό *Σαλαφιστικό ISIS, που κατέφαξε χιλιάδες Χριστιανούς μαζί με Σιϊτες. *Οι Σαλαφιστές είναι υπερσυντηρητικοί σουνίτες μουσουλμάνοι. Παίρνουν σκληρή θέση για την επόμενη ημέρα στη Μέση Ανατολή, την οποία θέλουν να διαμορφώσουν σύμφωνα με τις θρησκευτικές παραδόσεις του 7ου αιώνα και των πολεμοκάπηλων εντολών του Κορανίου. ( Ερντογάν και σύζυγος Εμινέ). Το όνομά τους προέρχεται από το «σαλάφ», που σημαίνει γνήσιος «απόγονος» του Μωάμεθ,, γιατί προσπαθούν να ακολουθήσουν τον τρόπο ζωής των πρώτων «αγνών» μουσουλμάνων, που για να επιβάλουν το Ισλάμ σε γενοκτονίες προέβαιναν. Ο σαλαφισμός είναι μια αντίληψη κοσμικού και θρησκευτικού φανατισμού όπως τις ερμηνεύει το Κοράνι κατά γράμμα, αυστηρά σκληρά και πουριτανικά. Πολλοί από τους σαλαφιστές, αλλά όχι όλοι, είναι και τζιχαντιστές. Ενδεικτικά. «Φονεύετε τους απίστους όπου και αν τους βρίσκετε» (2: 190-193). «Θυμηθείτε ότι ο Κύριός σας ενέπνευσε τους αγγέλους (με το μήνυμα): “Είμαι μαζί σας δώστε αντοχή στους Πιστούς. Θα σπείρω τον τρόμο στις καρδιές των απίστων. Τσακίστε τους λαιμούς τους, και σακατέψτε τα ακροδάχτυλά τους”» (8: 12). Κ.ά. Σε 200 σελίδες φιλοπολεμικών εντολών. Τις οποίες τόσον ο Ερντογάν, Εμινέ και ομόδοξοι τους φανατικοί, τις έχουν αποστηθίσει και τις απαγγέλουν καθημερινά….
Απαγγέλοντας το κοράνι με το σπαθί στο χέρι!
Οι τότε πολιτισμένοι Άραβες θεωρούσαν τους Τούρκους βαρβάρους ανεπίδεκτους μάθησης και πρωτόγονους, ειδικά ο σοφός Άραβας Αλ Μαμούν...και δήλωναν, ότι ούτε εξ αίματος, ούτε εξ αγχίστείας είχαν όποια σχέση… Ήταν προσβλητικό για τους Άραβες, τότε να έχουν φίλους και συμμάχους βαρβάρους …. Σημειώνεται ότι το 1258 η Βαγδάτη καταλήφθηκε από τους Τουρκο - Μογγόλους οι οποίοι κατέσφαξαν τον Αραβικό πληθυσμό και λεηλάτησαν την σπουδαιότερη βιβλιοθήκη του Αραβικού κόσμου. *Γραφεται από σοβαρούς ιστορικούς ερευνητές, ότι τόσον οι Μογγόλοι όσον και οι νομάδες Τούρκοι και άλλες δεκάδες νομαδικές βάρβαρες φυλές κατάγονται από τους επίσης βαρβάρους προγόνους των ...τους Ουράνιους Τούρκους ή γαλάζιους Τούρκους Gokturkier - Γκιοκτούρκοι, ένα συνοθύλεμα τυρανικών φυλών από την μεσαιωνική βαθύτερη Κεντρική Ασία με ηγέτη τον αιμοδιψή Μπουμίν ( Θάνατος 552μ.Χ.). Ως εκ τούτου όσοι διερωτάσθε, γιατί οι κόκκινοι από αίμα, σημερινοί Μωαμεθανοί Τούρκοι vνόμασαν τελευταία την επιθετική τους άσκηση Γαλάζια Πατρίδα στο Αιγαίο, νομίζω δώθηκε η σχετική απάντηση. Μια απάντηση που εμπεριέχει πολλές ερμηνείες, διοτι οι *Γαλάζιοι Τούρκοι ήταν οι χερότεροι βάρβαροι επιδρομείς και αδίστακτοι σφαγείς ξένων λαών...Τα ευκόλως εννούμενα ας παραλειφθούν ...Αυτονόητο το συμπέρασμα... περί Γαλάζιας πατρίδας… Επαναλαμβάνω οτι με βαση ιστορικά στοιχεία η καταγωγή των Τούρκων προέρχεται απο από την βαθύτερη βάρβαρη Ανατολή, όπου διαβιούσαν στις στέππες ως νομάδες και τυχοδιώκτες, αγροίκοι, σε σπηλιές, αχυροκαλύβες, τρώγλες.......ακόμη και σε δέντρα .... ( IΔΕΤΕ google, Περί καταγωγής Τούρκων.) Οι Αρχαίοι Έλληνες τότε, που είχαν Παρθενώνα και φιλοσοφία...... έγραφαν γενικά για όλους τους βαρβάρους τρωγλοδύτες...Τούτων δε των βαρβάρων τινές μεν γυμνοί το παραπάν βιούντες, κοινάς έχουσι τας γυναίκας και τα τέκνα παραπλησίως ταις των θρεμμάτων αγέλαις, ηδονής δε και πόνου την φυσική μόνο αντίληψη ποιούμενοι των αισχρών και καλώς ουδεμίαν λαμβάνουσιν έννοιαν.
( Αναφορές και από αρχαίους Άραβες φιλοσόφους, αλλά και παλαιότερα από την Παλαιά Διαθήκη περί βίου βαρβάρων, οι οποίοι ποτέ δεν μπόρεσαν να εκπολιτισθούν)
Η πολιορκία της *Βαγδάτης το 1258.
Η περιοχή της Βαγδάτης αποτέλεσε ήδη από την αρχαιότητα τοποθεσία όπου αναπτύχθηκαν σημαντικές πόλεις και πρωτεύουσες αυτοκρατοριών: η Βαβυλώνα, η Σελεύκειας, και η Κτησιφών. Η Βαγδάτη ιδρύθηκε από τον δεύτερο Αββασίδη χαλίφη, αλ-Μανσούρ (744-775), το 762 ως νέα πρωτεύουσα του Χαλιφάτου, έφτασε δε στο κορύφωμα της δόξας της την εποχή του Χαρούν αλ Ρασίντ (786-809). Το 836 ο χαλίφης αλ-Μουτάσιμ (833-842) μετέφερε την πρωτεύουσα στη γειτονική Σαμάρρα, αλλά η Βαγδάτη παρέμεινε η μεγαλύτερη και πιο σημαντική πόλη του Ιράκ και ολόκληρου του ισλαμικού κόσμου, με αποτέλεσμα ο χαλίφης αλ-Μούταντιντ (892-902) να επαναφέρει εκεί την έδρα του. Παρά την παρακμή του Χαλιφάτου των Αββασιδών, η Βαγδάτη παρέμεινε σημαντικό επιστημονικό και θρησκευτικό κέντρο μέχρι την κατάληψη και καταστροφή της από τους Τούρκους Μογγόλους το 1258, καταστροφή που επαναλήφθηκε το 1401, όταν καταλήφθηκε από τα στρατεύματα του Ταμερλάνου. Από τότε ήταν απλή πρωτεύουσα τούρκικης επαρχίας. Επί του μεταρρυθμιστή Μιδάτ Πασά (1860-1872) άρχισε η άνοδός της, προ παντός μετά την κατασκευή της σιδηροδρομικής γραμμής Κωνσταντινούπολης-Βαγδάτης.
Το 1921 έγινε πρωτεύουσα του Βασιλείου του Ιράκ.
Πτώση της Αραβικής πολιτιστικής πρωτεύουσας. Αρχή του τέλους της Χρυσής εποχής των Αράβων. . Εξαφάνιση κάθε είδους πολιτισμού, από τους εισβολείς Τουρκομογγόλους. Tα ίδια και χειρότερα συνέβησαν και επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ….
-«Για την τουρκική λογική το σπαθί αποτελεί το πιο σίγουρο μέσον επίλυσης των προβλημάτων».
Ντομινίκ Ντυφούρ ντε Πραντ, Γάλλος διπλωμάτης (Dominique Dufour De Pradt 1759-1837)
-Αυτή η χώρα πέρασε από την βαρβαρότητα στην παρακμή χωρίς ποτέ να γνωρίσει τον πολιτισμό …Τσώρτσιλ ( Για Αμερική το είπε, αλλά το χρησιμοποιήσε και για τους Τούρκους)…..Κλπ, κλπ….
Το 751 μ.Χ., οι Αββασίδες ανέτρεψαν το Χαλιφάτο των Ουμαγιάδων και μετέφεραν την έδρα του Χαλίφη από τη Δαμασκό στη Βαγδάτη. Έκτοτε, η πόλη έχαιρε συγκέντρωση πλούτου και σημαντική ανάπτυξη, με τον πληθυσμό να φτάνει το ένα εκατομμύριο. Η παρακμή άρχισε στα μέσα του 13ου αιώνα, με τους Μουσουλμάνους Άραβες, ήδη το 1241 να έχουν καθιερώσει να στέλνουν ετήσιο φόρο υποτέλειας στους Μογγόλους, που απειλούσαν από την Ανατολή.
Ο Hulagu Khan, εγγονός του Τζένγκις Χαν, στάλθηκε από τον τέταρτο Μεγάλο Χαν (Mongke Khan) για να καταστρέψει τη Βαγδάτη μετά την άρνησή της να στείλει στρατό σε βοήθεια των Μογγόλων στις μάχες εναντίον Ιρανικών Ισμαηλίτικων κρατών. Ο στρατός, που συγκεντρώθηκε έφτανε περίπου τους 150-200.000 εναντίον περίπου 50-60.000 της Βαγδάτης.
Ο Hulagu έστειλε το παρακάτω τελεσίγραφο στον Χαλίφη Al-Musta’sim της Βαγδάτης. Ο Χαλίφης δεν υπάκουσε, αλλά ούτε έκανε κινήσεις για την ενίσχυση των τειχών της πόλης, ούτε ζήτησε ενισχύσεις από την υπόλοιπη επικράτειά του. Η ήττα του στρατού του ήταν γρήγορη. Στις 29 Ιανουαρίου του 1258 οι εισβολείς ξεκίνησαν την πολιορκία της Βαγδάτης, η οποία κράτησε μόλις δύο βδομάδες, μέχρι τις 13 Φεβρουαρίου (η πόλη είχε ήδη παραδοθεί από τις 10 Φεβρουαρίου). Οι σφαγές και η καταστροφή κράτησαν μία βδομάδα, και η πτώση της πόλης σημάδεψε της αρχή του τέλους της Χρυσής εποχής των Αράβων. Το μέγεθος της καταστροφής ήταν ασύλληπτο, με την πόλη ουσιαστικά να ερημώνεται για αιώνες. Τα κανάλια νερού επιχωματώθηκαν, κάτι που είχε συνέπειες σε όλη την επικράτεια αφού επηρεάστηκε ολόκληρο το αρδευτικό σύστημα που στήριζε την αγροτική παραγωγή. Καταστράφηκε η Μεγάλη Βιβλιοθήκη της Βαγδάτης με πληθώρα βιβλίων να ρίχνονται στον ποταμό Τίγρη μαζί με φιλοσόφους και επιστήμονες, άμαχοι σφάχτηκαν καθώς προσπαθούσαν να ξεφύγουν, κτίρια που χτίστηκαν με κόπο πολλών γενεών κάηκαν. Ο Χαλίφης, αφού αναγκάστηκε από τους Τουρκομογγόλους να βλέπει την καταστροφή της πόλης του, τυλίχτηκε σε χαλί και ποδοπατήθηκε από άλογα –το χαλί χρησιμοποιήθηκε καθώς οι Μογγόλοι πίστευαν πως η γη δεν έπρεπε να ποτιστεί με ξένο βασιλικό αίμα. Ο Hulagu προχώρησε στη μετακίνηση του στρατού του για να αποφύγει τη μυρωδιά της αποσύνθεσης από την κατεστραμμένη πόλη. Το πλήγμα υπήρξε και ψυχολογικό, από το οποίο το Ισλάμ ποτέ δεν ανένηψε.
Το γράμμα τελεσίγραφο του Hulagu Khan στον Χαλίφη Al–Musta’sim της Βαγδάτης. ( Δεν διαφέρει και πολύ από τις σημερινές απειλές, μέρες και απεχθείς πράξεις, των σύγχρονων Τούρκων νεοθωμανών, που απειλούν Ελλάδα, Κύπρο, αλλά και όλους τους γείτονες τους.) «Τον καιρό των κατακτήσεων των κάστρων των Αιρετικών, στείλαμε πρόξενους σε σένα ζητώντας ενισχύσεις. Απάντησες πως ήσαστε υποτελείς μας, αλλά δεν έστειλες στρατεύματα. Ένδειξη υποτέλειας και ομόνοιας θα ήταν να στέλνεις στρατεύματα όταν εκστρατεύουμε εναντίον του εχθρού, αλλά δεν το έκανες και έστειλες μόνο δικαιολογίες. Ακόμα και που η οικογένειά σου είναι μεγαλοπρεπής και αξιοσέβαστη και ο οίκος σου έχει απολαύσει κυριαρχία και πλούτο, αλλά Θα μπορούσε το φεγγάρι να λάμψει τόσο φωτεινά Που να έκρυβε τον πύρινο ήλιο. Σίγουρα θα έχεις ακούσει από όλα τα μέρη της γης τι συμφορά έχει βρει τον κόσμο και τους κατοίκους του από την εποχή του Τζένγκις Χαν μέχρι σήμερα, και τι ταπείνωση έχει πέσει πάνω σε σπουδαίους οίκους όπως στους Khvarazmshahs, στους Σελτζούκους, στους βασιλείς του Dayla, στους Atabaks, και σε άλλους μέσω της δύναμης του Παντοτινού Αιώνιου Θεού. Οι πύλες της Βαγδάτης δεν έμειναν κλειστές σε κανέναν από αυτούς, και όλοι απέκτησαν θέσεις εξουσίας εκεί. Με όλη τη δύναμη και ορμή μας, πώς θα μείνουν κλειστές σε μας; Σε συμβουλέψαμε πριν και το ξανακάνουμε τώρα: απόφυγε την κακοβουλία και το πείσμα, μην αποπειραθείς αυτό που δεν μπορείς να κάνεις ούτε να αγνοήσεις αυτό που είναι προφανές, γιατί θα το μετανιώσεις. Σε κάθε περίπτωση, περασμένα ξεχασμένα. Τώρα, κατέστρεψε τους προμαχώνες σου και σκέπασε τις περιτείχιες τάφρους σου· εμπιστεύσου την εξουσία στον γιο σου, και παρουσιάσου σε μας αυτοπροσώπως. Αν δεν επιθυμείς να έρθεις ο ίδιος, στείλε τον Υπουργό, τον Σουλεϊμάν Σαχ, και τον Στρατάρχη –και τους τρεις- ώστε να μεταφέρουν το μήνυμά μας σε σένα αυτολεξεί. Όντως, όταν η εντολή μας υπακουστεί, δεν θα είναι αναγκαίο να επιβληθεί τιμωρία και θα μπορέσεις να κρατήσεις τη γη σου, τον στρατό σου και τους υπηκόους σου. Αν δεν ακούσεις τις συμβουλές μας και σκοπεύσεις να μας εναντιωθείς και να προβάλεις αντίσταση, ετοίμασε τον στρατό σου και διάλεξε πεδίο μάχης, γιατί εμείς είμαστε έτοιμοι και ζωσμένοι για μάχη. Όταν οδηγήσω τον στρατό μου κατά της Βαγδάτης με μένος, είτε κρυφτείς στους ουρανούς είτε στη γη. Θα σε κατεβάσω από τις στροβιλιζόμενες σφαίρες· Θα σε πετάξω στον αέρα σαν λιοντάρι· Δεν θα αφήσω κανέναν ζωντανό στην επικράτειά σου· Θα κάψω την πόλη και τα εδάφη σου …Αν επιθυμείς να γλιτώσεις τον εαυτό σου και την αξιοσέβαστη οικογένειά σου, άκου τη συμβουλή μου με έξυπνα αυτιά. Αν δεν το κάνεις, θα δεις τι βούλεται ο Θεός.»
*Το παραπάνω γράμμα δεν έχει επιζήσει στην αυθεντική του μορφή. Μας το μεταφέρει ο Rashid al-Din Fazlallah στο βιβλίο του «Η Κατάκτηση της Βαγδάτης» (1318μ.Χ.). Ο συγγραφέας ήταν ένας Εβραίος Μουσουλμάνος, ο οποίος βρισκόταν στη δούλεψη των Ilkhanid (οι επιτιθέμενοι στη Βαγδάτη), οπότε δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι αν ακριβώς έτσι γράφτηκε. Η πλειοψηφία των ιστορικών, διασταυρώνοντας πληροφορίες και το ότι ο Rashid, βρισκόταν στην πλευρά των επιθεμένων με εύκολη πρόσβαση στα τότε Μουσουλμανικά αρχεία, υποστηρίζει, ότι το τελεσίγραφο είναι αυθεντική αναμετάδοση από το γνήσιο έγγραφο.
Όλοι οι βάρβαροι ηγέτες προπατέρες των Τούρκων, αλλά και οι επόμενοι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, τήρησαν πιστά τις φιλοπολεμικές εγκληματικές εντολές του Μωάμεθ και διέπραξαν όλα τα απεχθέστερα εγκλήματα κατά μικρών άοπλων Χριστιανικών λαών, αλλά και Αραβικώ. Καταχωρήθηκαν όλα στην παγκόσμιο Μαύρη Βίβλο, αλλά ποτέ δεν δίδαξαν τους σημερινούς ηγέτες…. περί Τουρκίας, που ανέχονται οι δόλιοι «σύμμαχοι» μας ακόμη και σήμερα να διαπράττει εις βάρος αδύναμων λαών γενοκτονίες….και να δικεδικεί και καταλαμβάνει ανενόχλητη εδάφη ξένα εδάφη……
Ολόκληρη η ιστορία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και της σημερινής Τουρκίας, είναι μια συνέχεια εγκλημάτων πολέμου, σφαγών, λεηλασιών και μιας ατελείωτης αιματοχυσίας και γενοκτονίας αδύναμων λαών, που είχαν την ατυχία να κατακτηθούν, από Τούρκους βαρβάρους εισβολείς, όπως πρόσφατα το 1974 συνέβη στην μικρή ανυπεράσπιστη και μόνη Ελληνική Κύπρο, αλλά το χείριστο όλων προς γνώση, για όλους, που σήμερα παραχαϊδεύουν την άπιστη τους απ΄ αμοιβή παλλακίδα Τουρκία ….«Δεν υπάρχει περίπτωση στην Ευρώπη, στα Βαλκάνια, στην Ασία, στην Αφρική κ.α. η εγκαθίδρυση της τουρκικής κυριαρχίας να μην είχε σαν συνέπεια την υποβάθμιση του πολιτισμού. Η Τουρκία, όπου βγήκε νικήτρια έφερε την καταστροφή».
Κλεμανσώ, πρωθυπουργός της Γαλλίας (Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος)
Πηγές με πρόσθετες πληροφορίες και σχόλια από: Κωνσταντίνος Σαπαρδάνης, Αραβικά συγγράμματα, Ιστορικές εγκυκλοπαίδειες, Wikipedia, Ελληνική Ιστορία 1821, ιστορικά βιβλία του Α.Α. κλπ.
Επιμέλεια του συνεργάτη μας, Αντώνη Αντωνά – Συγγραφέα – Ερευνητή.
