Του Στέλιου Παπαθεμελή*
Μέγιστον μάθημα και εγερτήριο σάλπισμα πατριωτισμού η παρέμβαση του Μίκη Θεοδωράκη για το Σκοπιανό. Ο κορυφαίος μουσουργός βάζει τον κάθε κατεργάρη στον πάγκο του. H Ελλάδα, λέει, σήμερα «έχει ανάγκη περισσότερο από κάθε άλλη φορά από πατριώτες». Υπενθυμίζει στους σκοτισμένους και συγχυσμένους εξ αριστερών και εκ δεξιών ότι η εθνική γραμμή είναι μία και αμετάκλητη, η απόφαση των αρχηγών της 13/7/92 «Ονομασία χωρίς τον όρο Μακεδονία ή παράγωγά του».«Τυχόν υποχώρηση από αυτήν τη γραμμή θα έχει ολέθρια αποτελέσματα για το μέλλον της χώρας μας, δεδομένου ότι μετά την οκταετή καταλήστευση του ελληνικού λαού που μας οδήγησε στη σημερινή δραματική κατάσταση, το μόνο που μας απομένει είναι η διαφύλαξη της εθνικής μας ακεραιότητας».
Με την θρυλούμενη «λύση» ο έρπων σκοπιανός αλυτρωτισμός και τα παρακολουθήματά του θα διαιωνιστούν. Δεδομένου ότι το βορεινό μόρφωμα δεν αποτελεί κράτος με την πραγματική έννοια του όρου, αλλά προτεκτοράτο, προσαρτημένο άλλοτε στην μία και άλλοτε στην άλλη «προστάτιδα» δύναμη, η ασφάλεια του Ελληνισμού αλλά και η σταθερότητα της ευρύτερης περιοχής θα τεθούν υπό διαρκή απειλή.
Ο όρος Μακεδονία, σκέτος ή με συνθετικό, παραπέμπει ευθέως στη ταυτότητα των Μακεδόνων που είναι η ταυτότητα των Ελλήνων. Ακόμη και ο διόλου φιλέλλην Χένρι Κίσινγκερ έχει δηλώσει ήδη από το 1992:
«Η Ελλάς έχει δίκαιο για το όνομα. Το λέγω αυτό, διότι εγώ ξέρω ιστορία, που δεν ξέρουν οι υπουργοί και οι αξιωματούχοι στην Ουάσιγκτον.Το ισχυρό όπλο της Ελλάδος είναι η Ιστορία».
Και μόνο του το όνομα Μακεδονία αναπαράγει εδαφικές διεκδικήσεις, ενώ εξ αντικειμένου τα Σκόπια κατέχουν μικρό κλάσμα της ιστορικής Μακεδονίας, περίπου το 10% του εδάφους της. Η πρωτεύουσα Σκόπια βρίσκεται στην αρχαία Δαρδανία.Οι Δάρδανοι ήταν αμετανόητοι εχθροί των Μακεδόνων. Βορειότερα η αρχαία Παιονία, κάπως φιλικότερη.
Η ελληνική ταυτότητα των Μακεδόνων επιμαρτυρείται από τα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης, Δανιήλ, Ησαΐα, Ιωήλ, Ιερεμία, Μακκαβαίων και το Ταλμούδ. Και φυσικά από το σύνολο των αρχαίων συγγραφέων.
Έγραφε ο Πολύβιος (Ιστορίαι ΙΧ, 35,2): «Τίνος και πηλίκης δει τιμής αξιούσθαι Μακεδόνας, οι τον πλείω του βίου χρόνον ου παύονται διαγωνιζόμενοι προς τους βαρβάρους υπέρ της των Ελλήνων ασφαλείας. Ότι γαρ αιείποτ’ αν εν μεγάλοις ην κινδύνοις τα κατά τους Έλληνας, ει μη Μακεδόνας είχομενπρόφραγμα και τας των παρά τούτοις Βασιλέων φιλοτιμίας τις ου γιγνώσκει;»(=Ποια και ποιου μεγέθους τιμή δικαιούνται οι Μακεδόνες που δεν παύουν ποτέ να αγωνίζονται κατά βαρβάρων υπέρ της των Ελλήνων ασφαλείας. Πράγματι κάθε που οι Έλληνες μπαίνουν σε μεγάλους κινδύνους ποιος δεν γνωρίζει ότι η Ελλάδα δεν θα βρίσκονταν σε μεγαλύτερο κίνδυνο αν δεν είμασταν περιφραγμένοι από τους Μακεδόνες και την έντιμη φιλοξενία των βασιλιάδων τους;».
Η πολιτική τάξη έχει κατασκευάσει και οι υπόλοιποι υπέκυψαν σ’ ένα παραπλανητικό κλίμα τεχνητής αισιοδοξίας για το κλείσιμο του σκοπιανού. Οι προκλήσεις όμως με τα αγάλματα και τις ελληνοονομασίες οδών και πλατειών «καμαρώνουν» στη θέση τους.
Κυβερνητικοί κυρίως βουλευτές ανταγωνίζονται μεταξύ τους ποιος θα πρωτοχαρίσει το όνομα Μακεδονία στους σκοπιανούς.
Σημείο έσχατης παρακμής.Άλλονα σου το πάρουν ερήμην και εναντίον της βουλήσεώς σου και άλλο να τους το χαρίσεις εσύ.
Βασιλικότερη του βασιλέως η κα Ντόρα Μπακογιάννη κομπάζει:«Δεν υπάρχει κανείς που να μην λέει την Μακεδονία, Μακεδονία».Μα όταν ο πρώτος «κανείς» είστε εσείς κυρία μου, που οφείλατε και εσείς και οι προκάτοχοί σας και οι επόμενοί σας να είχατε αυστηρά και τίμια προειδοποιήσει τους ομολόγους σαςκαι όλες τις ξένες κυβερνήσεις ότι ενδεχόμενη αναγνώριση του προτεκτοράτου με το ψευδώνυμο Μακεδονία αποτελεί εχθρική και πάντως μη φιλική ενέργεια προς την Ελλάδα και κανείς σας δεν το έκανε ως τώρα, ήταν επόμενο ό ένας μετά τον άλλο οι ξένοι να βαφτίζουν τα Σκόπια Μακεδονία.
Πάντως όλοι η υφήλιος να τα ονομάζει Μακεδονία, δεν θα γίνουν ποτέ Μακεδονία, αν δεν τα ονομάσουμε εμείς.
Τον Μάρτιο του ’92 Έξι επιφανείς Έλληνες με διεθνή απήχηση οι, Οδυσσέας Ελύτης, Μελίνα Μερκούρη, Γιάννης Γεωργάκης, Ελένη Γλύκατζη – Αρβελέρ(η μόνη σήμερα εν ζωή), Δημήτρης Τσάτσος και Αριστόβουλος Μάνεσης, έστειλαν μιαν Ανοικτή Επιστολή στην τότε ΕΟΚ, στην οποία με αδιάσειστη επιχειρηματολογία υπερασπίζονταν το ιερό όνομα της Μακεδονίας.
«Αυτό το νέο κράτος με το όνομα “Μακεδονία”, καθώς δεν καλύπτει το σύνολο, αλλά μέρος μόνο του γεωγραφικού χώρου τον οποίο υποδηλώνει το όνομα του, θα τείνει, τόσο αντικειμενικά, όσο και υποκειμενικά να λειτουργεί ως “εθνικό κέντρο”, πράγμα που συνεπάγεται “δυνάμει” εδαφικές διεκδικήσεις σε βάρος των γειτονικών κρατών, καλλιεργώντας έτσι τον αλυτρωτισμό στους κατοίκους του»(…)
Με το σφετερισμό και την ιδιοποίηση της ονομασίας “Μακεδονία” τα Σκόπια δημιουργούν ένα πλάσμα (fiction), το οποίο θα δηλώνει καθημερινά στη διεθνή κοινότητα και θα καλλιεργεί στους κατοίκους του, ως “εθνικό όραμα”, την προοπτική μιας “ενιαίας Μακεδονίας”, τμήμα της οποίας θεωρείται και η λεγόμενη “Μακεδονία του Αιγαίου” – όπως σκοπίμως και μονίμως αποκαλούν την ελληνική Μακεδονία».
Και η κατακλείδα της Έκκλησης που αναδίδει το άρωμα της ποίησης του Οδυσσέα Ελύτη:
«Για μας η ψυχή μας είναι το όνομά μας»!
Πρόεδρος Δημοκρατικής Αναγέννησης
