(Βραχεῖα ἀνάλυση τῶν νοημάτων τοῦ Ἀπολυτικίου)
(Ἀπόσπασμα ἀπό κήρυγμα τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Θεοδώρου Ζήση, ὁμοτίμου καθηγητοῦ Πατρολογίας τοῦ Α.Π.Θ.)
Μᾶς λέγει τό Ἀπολυτίκιο: «Ἀνελήφθης ἐν δόξῃ Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν», Χριστέ μου, ἀναλήφθηκες δοξασμένος· διότι ἄγγελοι Τόν συνόδευαν καί ἐπάνω σέ νεφέλη. «Ἀνελήφθης ἐν δόξῃ Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν, χαροποιήσας τούς μαθητάς». Καί γιατί χάρηκαν οἱ μαθητές, ἀφοῦ ὁ Χριστός ἔφευγε ἀπό κοντά τους, κι ἔφευγε στούς οὐρανούς;
Τό ἐξηγεῖ ἐδῶ τό ἀπολυτίκιο· «Ἀνελήφθης ἐν δόξῃ Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν, χαροποιήσας τούς μαθητάς, τῇ ἐπαγγελίᾳ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος». Γιατί τούς ὑποσχέθηκε ὅτι δέν θά εἶναι μόνοι πλέον στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας, ὅτι θά ἔρθει ὁ ἄλλος Παράκλητος, θά ἔρθει τό Ἅγιο Πνεῦμα, τό ὁποῖο θά συνεχίσει νά κάνει αἰσθητή τήν παρουσία τοῦ Χριστοῦ μέσα στήν Ἱστορία.
Ὅπως ἔχουν διατυπώσει πάρα πολύ καλά, σύντομα, ὁρισμένοι διδάσκαλοι, ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὁ Χριστός ὁ ἴδιος, ὁ εἰς τούς αἰῶνας παρατεινόμενος· δέν λείπει ὁ Χριστός, ἡ Ἐκκλησία ἡ ἴδια εἶναι ὁ Χριστός. Ἀλλά, μέσα στήν Ἐκκλησία τό Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι ἐκεῖνο, τό ὁποῖο κάνει αἰσθητή τήν παρουσία τοῦ Χριστοῦ. Μᾶς κάνει καί κοινωνοῦμε τοῦ Χριστοῦ μέ τά ἅγια Μυστήρια, μέ τά θαύματα καί μέ τή Διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ.
Καί καταλήγει τό Ἀπολυτίκιο ὡς ἑξῆς: «βεβαιωθέντων αὐτῶν διά τῆς εὐλογίας, ὅτι σύ εἶ ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, ὁ Λυτρωτής τοῦ κόσμου». Ὅπως μᾶς λένε καί πάλι οἱ Εὐαγγελισταί, ὅταν ὁ Χριστός ἀνελήφθη τούς εὐλόγησε, «εὐλόγησεν αὐτούς» (Λουκ. 24, 50), καί μέ τήν εὐλογία τή γνωστή στούς Ἀποστόλους βεβαιώθηκαν ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, ὁ Λυτρωτής τοῦ κόσμου.
Ἐπιμέλεια ἀντιγραφῆς
Φ.Μ.
