Τέτοια περίπου αγάπη και χαρά δίνει ο Χριστός μας τις ημέρες αυτές της Αναστάσεως στις ψυχές εκείνες, που κατά κάποιον τρόπον έχουν καθαρίσει τις αισθήσεις τις ψυχικές από την αμαρτία: «Καθαρθώμεν τας αισθήσεις και οψόμεθα, τω απροσίτω φωτί της Αναστάσεως, Χριστόν εξαστράπτοντα και χαίρετε φάσκοντα» (Κανών Αναστάσεως).
Το Άγιον Πάσχα εδώ κάτω σ' αυτόν τον κόσμο, το εορτάζομε για πολύ λίγο χρόνο.
Το Άγιον Πάσχα εδώ κάτω σ' αυτόν τον κόσμο, το εορτάζομε για πολύ λίγο χρόνο.
Τελειώνει η χαρά αυτή και πάλι την διαδέχονται οι θλίψεις, οι στεναχώριες, οι πειρασμοί και τόσα άλλα. Επάνω όμως, στον άλλο κόσμο, το Πάσχα θα είναι αιώνιο, χωρίς τέρμα, χωρίς βασίλεμα ποτέ, εις τους αιώνας των αιώνων.
Όταν ο Χριστός μας θα έλθη να κρίνη τον κόσμον και καθίση επί θρόνου δόξης και θα ξεχωρίση τους μεν από τους δε, τους δικαίους από τους αμαρτωλούς και θα βγάλη την τελικήν απόφασιν, οι μεν θα ανέβουν στον ουρανό, οι δε θα κατέβουν στον Άδη τελικώς και ριζικώς και κατόπιν θα ακολουθήση η επιστροφή του Χριστού, των Αγίων Αγγέλων και όλων των Αγίων προς τα άνω. Θα προπορεύεται ο Ιησούς μας και θα ακολουθούν όλοι οι Άγγελοι, οι Άγιοι, όλες οι ψυχές και όλοι μαζί θα κροτούν το αιώνιον Πάσχα και ανεβαίνοντας προς τα πάνω θα ψάλλουν τα επινίκια της Αναστάσεως «Πάσχα κροτούντες αιώνιον».
Όλων των ψυχών τα πρόσωπα και όλη των ύπαρξις θα είναι τόσο φωτεινή, όπως θα είναι και ο Χριστός μας. Μέσα σ' εκείνο το θεϊκό και αναστάσιμο φως θα ανεβαίνουν προς κατάληψιν του Παραδείσου, της Βασιλείας των Ουρανών, της Άνω Ιερουσαλήμ.«Αναστάσεως ημέρα, λαμπρυνθώμεν λαοί, Πάσχα Κυρίου Πάσχα». Θα ψάλλουν, θα παίζουν, θα κροτούν τα επινίκια, όπως ο Θεός έχει τακτοποιήσει το πράγμα, όπως έχει καταστήσει εκεί την πνευματική χορωδία σε μία ασύλληπτη πανήγυρι. Θα δούν οι ψυχές για πρώτη φορά το τι έχει ετοιμάσει ο Θεός γι' αυτούς, που νίκησαν με την Χάρι Του τον κόσμο.
Όπως μας έχουν διδάξει και πληροφορήσει οι μεγάλοι Πατέρες μιλώντας γι' αυτήν την κατάστασι, ο Χριστός μας θα καθίση επί θρόνου δόξης και θα προσέρχεται κάθε τάγμα Αγίων να παίρνη τον ανάλογο στέφανο και τόπο μέσα εις τον Παράδεισον Και όταν οι άγιες ψυχές θα βλέπουν εκείνη την ομορφιά, εκείνο το κάλλος, εκείνο τον πλούτο της Σοφίας του Θεού να τους αποκαλύπτεται, να τον καταλαμβάνουν, να τον κερδίζουν σαν κάτι δικό τους, και ότι θα ζήσουν αιώνια κι ατελεύτητα πλέον, θα μένουν τόσον έκθαμβες, που δεν θα μπορούν να ερμηνεύσουν με λόγια και με σκέψεις το τι ο Θεός τους ετοίμασε. Θα σκέπτωνται: «Τι προσφέραμε εμείς στον Θεό; Στον κόσμο αμαρτήσαμε τόσο πολύ, τόσο Τον είχαμε λυπήσει τον Θεό, τόσο Τον είχαμε πικράνει κι Αυτός αντί για τιμωρία, μας δίνει αυτόν εδώ τον Παράδεισο!»
Ποτέ δεν θα λήξη γι' αυτές τις ψυχές το Άγιον Πάσχα της Θείας Αναστάσεως. Χαρά ανερμήνευτος, χαρά ανείπωτη. Ούτε θλίψις, ούτε στενοχώρια, ούτε δάκρυα, ούτε πόνος, ούτε αγώνας, απολύτως τίποτε το θλιβερό δεν θα υπάρξη σ' εκείνη την μακαρία ζωή. Εξασφαλίζεται μια για πάντα η σωτηρία. Εκεί επάνω θα γίνωνται οι πανηγύρεις πλέον μέσα στην χαρά του Ουρανού. Ο Χριστός θα είναι το Φως. Το πρόσωπόν Του θα είναι το Φως εκείνο, που θα φωτίζη όλον τον πνευματικό κόσμο. Μας λέγουν οι Πατέρες ότι και μόνον η θεωρία του Θείου Προσώπου δεν αντιμετρείται με χίλιους παραδείσους, γιατί αυτή η θεωρία είναι η Βασιλεία του Θεού. Γι' αυτό κάθε ψυχή εδώ κάτω στον κόσμο, που νοιώθει την αγάπη του Θεού, δεν ζητεί τίποτε άλλο, παρά μόνον να αξιωθή να ιδή το πρόσωπον του Χριστού.
Όπως και κάποια ψυχή που αγαπούσε αφάνταστα τον Χριστό μας, ορμώμενη από την αγάπη αυτή, θέλησε να επισκεφθή τους Αγίους Τόπους και δη να προσκυνήση τον Τάφον της Θείας Του Αγάπης. Και όταν έφθασε εκεί και είδε τον Τάφον του Χριστού, Εκείνου που αγαπούσε τρομερά, έπεσε επάνω εις τον Τάφον του Χριστού μας και εκεί παρέδωσε την μακαρία ψυχή του στα χέρια και στην αγάπη Εκείνου.
+Γέροντας Εφραίμ Αριζόνας ο κοινοβιάρχης, ισαπόστολος και θεμελιωτής του Ορθόδοξου Μοναχισμού στην Αμερική
Πηγή: i-epikaira.blogspot.com
