Η συνταγή της Άγκυρας για την Κύπρο θα ήταν καλύτερα να ισχύει για την ίδια… Το άρθρο του Michael Rubin στη Hellas Journal
Του Michael Rubin ειδικά για την Hellas Journal – Ουάσιγκτον
Πριν από περισσότερα από 50 χρόνια, ο τουρκικός στρατός εισέβαλε στην Κύπρο για να αποτρέψει μια ένωση μεταξύ Κύπρου και Ελλάδας.
Οι τουρκικοί φόβοι δεν ήταν λάθος. Ο αρχηγός της ελληνικής χούντας Δημήτριος Ιωαννίδης επιδίωξε την Ένωση, την ένωση με την Κύπρο και βοήθησε να γίνει πραξικόπημα κατά του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ’ τον οποίο έκρινε ανεπαρκώς αφοσιωμένο στον σκοπό.
Ενώ είναι αμφίβολο ότι ο υπουργός Εξωτερικών Χένρι Κίσινγκερ διέταξε την εισβολή, όπως υποστηρίζουν ορισμένοι αναλυτές με πιο συνωμοτικό πνεύμα, ο Ιωαννίδης πιθανότατα υπολόγισε ότι ο Κίσινγκερ θα το ενέκρινε λόγω της καχυποψίας του για τον γεωπολιτικό προσανατολισμό του Μακαρίου Γ’.
Στις 15 Ιουλίου 1974, η Κυπριακή Εθνοφρουρά καθαίρεσε τον Μακάριο και εγκατέστησε τον Νίκο Σαμψών να διαχειρίζεται την ελληνική προσάρτηση της Κύπρου.
Δεν έγινε ποτέ. Στις 20 Ιουλίου 1974, η Τουρκία εισέβαλε στην Κύπρο και κατέλαβε μια παραλιακή έκταση που αντιστοιχεί στο 3% του νησιού. Τέσσερις μέρες αργότερα, η Χούντα κατέρρευσε. Μόλις εβδομάδες αργότερα, ενώ τα μέρη διαπραγματεύονταν στη Γενεύη, η Τουρκία ανέλαβε την αρπαγή της γης και κατέλαβε περισσότερο από το ένα τρίτο του εδάφους της χώρας.
Τα τουρκικά ψευδοεπιχειρήματα για την εισβολή
Τρία γεγονότα διαψεύδουν το επιχείρημα της Τουρκίας ότι οι ελληνικές διακρίσεις κατά των Τουρκοκυπρίων δικαιολογούσαν την εισβολή τους και τη συνέχιση της κατοχής τους.
Πρώτον, οποιοσδήποτε κίνδυνος είχε περάσει πριν από την αρπαγή της Τουρκίας. Δεύτερον, η Χούντα της Ελλάδας έπεσε και οι Έλληνες δίκασαν — και καταδίκασαν σε θάνατο κορυφαία μέλη της Χούντας και τον Ιωαννίδη, αν και το δικαστήριο αργότερα μετέτρεψε την ποινή σε ισόβια κάθειρξη. Ακόμη και δεκαετίες αργότερα, αριστερά και δεξιά ενώθηκαν για να αντιταχθούν σε οποιαδήποτε αμνηστία.Η στροφή προς τη δημοκρατία ήταν ειλικρινής.
Τέλος, ο Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν αποκάλυψε την αληθινή φιλοδοξία της Τουρκίας όταν έδειξε να μετανιώνει που η Τουρκία δεν άρπαξε ολόκληρη την Κύπρο για να μην ενωθει με την Ελλάδα.
«Ίσως αν είχαμε πιέσει νότια, και το λέω αυτό ως παιδί του παρόντος, δεν θα υπήρχε πια νότος και βορράς και η Κύπρος θα ήταν μόνο δική μας», είπε ειρωνικά τον περασμένο Μάρτιο.
Είναι δυνατόν να βάλετε κραγιόν σε ένα γουρούνι, αλλά θα εξακολουθεί να είναι γουρούνι. Ο Ερντογάν μπορεί να τυλίγεται με τον μανδύα της δικαιοσύνης και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά θα είναι πάντα κάτι περισσότερο από δικτάτορας, ιμπεριαλιστής και κατά συρροή καταπατητής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Ωστόσο, το προηγούμενο έχει σημασία. Οι ιστορικές ερμηνείες του Ερντογάν εγείρουν ένα ερώτημα: Εάν ο Ερντογάν και οι Τούρκοι υποστηρίζουν ότι η αρπαγή και η διχοτόμηση της Κύπρου είναι δικαιολογημένη, η ίδια λογική θα υποστήριζε την κατοχή και τη διχοτόμηση της Τουρκίας;
Οι παραλληλισμοί χουντας – Ερντογάν
Πρώτον, ας εξετάσουμε τους παραλληλισμούς μεταξύ της Χούντας και του Ερντογάν:
Και οι δύο ήταν και είναι ανοιχτά αλυτρωτιστές. Ο Ερντογάν αγκαλιάζει χάρτες που δείχνουν τα σύνορα της Τουρκίας να επεκτείνονται στο Αιγαίο Πέλαγος, έχει ανοίξει τουρκικά ταχυδρομεία στη βόρεια Συρία. Η Τουρκία έχει αναπτύξει το προσωπικό της στο βόρειο Ιράκ με πολιτικά ρούχα και έχει δημιουργήσει σημεία ελέγχου. Η κουβέντα του Ερντογάν για λύση δύο κρατών στην Κύπρο είναι σε στυλ Πούτιν, καθώς θα δημιουργούσε απλώς το επόμενο βήμα: Ένα ψεύτικο δημοψήφισμα που ακολουθείται από το Anschluss [την προσάρτηση].
Πράγματι, η Τουρκία έχει ήδη υιοθετήσει αυτή τη στρατηγική όταν κατέλαβε παράνομα και στη συνέχεια, το 1939, προσάρτησε το κράτος του Χατάι αφού πλημμύρισε την περιοχή με εποίκους. Σήμερα, η ιστορία επαναλαμβάνεται καθώς διαδοχικές τουρκικές κυβερνήσεις έχουν επιδοτήσει και πλημμυρίσει τη βόρεια Κύπρο με Τούρκους των οποίων ο θρησκευτικός συντηρητισμός και ο τουρκικός εθνικισμός είναι ξένοι σε οποιαδήποτε κοινότητα στην Κύπρο.
Η ποιότητα της διακυβέρνησης μετράει. Την εποχή της εισβολής στην Κύπρο, η Ελλάδα ήταν δικτατορία και η Κύπρος διοικούνταν από πληρεξούσιο των πραξικοπηματιών. Η Τουρκία, εν τω μεταξύ, ήταν μια επίδοξη δημοκρατία. Σήμερα ισχύει το αντίθετο.
- Το Freedom House δίνει στην Ελλάδα και την Κύπρο υψηλότερη κατάταξη ελευθερίας από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η Τουρκία κατατάσσεται μεταξύ των χειρότερων δικτατοριών του κόσμου, κατρακυλώντας κάθε χρόνο περαιτέρω στην απολυταρχία.
Ανασφαλείς μειονότητες και καταπάτηση δικαιωμάτων
Ούτε υπάρχει αμφιβολία ότι οι μειονότητες δεν είναι ασφαλείς στην Τουρκία. Η Τουρκία εξακολουθεί να αρνείται τη Γενοκτονία των Αρμενίων. Η μεταχείριση της Τουρκίας προς τους Κούρδους και τους Γεζίντι ξεπερνά κατά πολύ τις χειρότερες παραβιάσεις που έχουν υποστεί ποτέ οι Τουρκοκύπριοι. Μερικοί Γεζίντι τους οποίους κατέλαβε το Ισλαμικό Κράτος πριν από περισσότερο από μια δεκαετία εξακολουθούν να κατοικούν στην Τουρκία ως σκλάβοι των Τούρκων ισλαμιστών.
Τούρκοι στρατιώτες χωρίς ντροπή και τύψεις δημοσιεύουν φωτογραφίες που δείχνουν τα βασανιστήρια και τις συνοπτικές εκτελέσεις Κούρδων.
Ο Ερντογάν μετατρέπει τις ελληνικές εκκλησίες σε τζαμιά. Η Τουρκία συνεχίζει να αναγκάζει το κλείσιμο της Σχολής της Χάλκης και αρνείται την ικανότητα των Ελληνορθόδοξων και Αρμενικών Ορθοδόξων Πατριαρχείων να εκπαιδεύουν κληρικούς στη χώρα, ενώ ταυτόχρονα θέτει εμπόδια στον ξένο κλήρο που ζητά βίζα για να διακονήσει τις αιχμάλωτες χριστιανικές κοινότητες της Τουρκίας.
Ο Ερντογάν αρνείται την ελευθερία των Αλεβιτών και καταστρέφει τις αίθουσες προσευχής τους.
Όπως και το Αζερμπαϊτζάν, η Τουρκία αντιμετωπίζει τους Εβραίους ως μουσειακά εκθέματα για τους αφελείς ξένους και τους λομπίστες.
Όταν η Τουρκία ξεκίνησε το δεύτερο κύμα της επίθεσής της στην Κύπρο, καμία από τις υποκείμενες δικαιολογίες για τις ενέργειές της δεν ήταν αληθινή.
Σήμερα, ωστόσο, όλοι οι λόγοι που επικαλούνται ο Ερντογάν και οι Τούρκοι διπλωμάτες για να δικαιολογήσουν την εισβολή και τη διχοτόμησή του ισχύει για την ίδια την Τουρκία: η Τουρκία έχει αλυτρωτικές φιλοδοξίες, θέτει σε κίνδυνο τις μειονότητες και γίνεται όλο και πιο δικτατορική κάθε χρόνο.
Η συνταγή της Τουρκίας για την Κύπρο μήπως ισχύει καλύτερα για την ίδια;
Το ερώτημα λοιπόν είναι εάν η συνταγή της Τουρκίας για την Κύπρο θα ίσχυε καλύτερα για την Τουρκία; Ίσως η Ελλάδα θα έπρεπε να αναλάβει τη διαχείριση των ακτών του Αιγαίου;
Η Τουρκία έχει αποδείξει ότι οι Κούρδοι έχουν δίκιο: οι Κούρδοι μπορούν να είναι ασφαλείς μόνο μέσα στο δικό τους κράτος.
Οι Αρμένιοι αξίζουν όχι μόνο αποζημιώσεις, αλλά και την επιστροφή των περιουσιών από τις οποίες οι Οθωμανοί Τούρκοι έδιωξαν τους παππούδες ή τους προπάππους τους. Πολλά από αυτά, φυσικά, δεν είναι ρεαλιστικά.
Ωστόσο, η διεθνής κοινότητα θα πρέπει να σταματήσει να αντιμετωπίζει την Τουρκία ως απρόσβλητη από τις συνέπειες των πράξεών της και υπεράνω των προτύπων που η ίδια ομολογεί.
Ωστόσο, οι Τούρκοι μπορεί να αντλήσουν ένα μάθημα από τους Έλληνες. Αντί να τηρούν τυφλά τις επιταγές της Χούντας, οι Έλληνες τους έβαλαν υπόλογους. Τα ελληνικά δικαστήρια απέδωσαν δικαιοσύνη. Ίσως η μόνη διαφορά, ωστόσο, δεδομένης της κλίμακας των καταχρήσεων και παραβιάσεων του Ερντογάν να ήταν αν του αξίζει η ίδια μετατροπή οποιασδήποτε θανατικής ποινής.
* Ο Michael Rubin είναι διευθυντής ανάλυσης πολιτικής στο Middle East Forum και ανώτερος συνεργάτης στο American Enterprise Institute.
____________________________________
Αναρτήθηκε από τον Στρατηγό κ. Αθαν. Καραντζίκο
