Από Σάββας Δ. Βλάσσης
Στην κρίση των Ιμίων, το Πολεμικό Ναυτικό βρισκόταν ακόμη στην φάση παραλαβής φρεγατών MEKO 200 που ναυπηγούντο σε ελληνικά ναυπηγεία, είχε παραλάβει αποσυρμένα αντιτορπιλικά και φρεγάτες από τις ΗΠΑ ενώ παραλάμβανε μεταχειρισμένες φρεγάτες τύπου S που απέσυρε η Ολλανδία. Παρόμοια ήταν η κατάσταση και για το τουρκικό ναυτικό, ως προς τις κύριες μονάδες κρούσεως.
Το έτος αυτό, θεμελιώθηκε η ιδεά της ναυπηγήσεως ενός “εθνικού πλοίου”. Στην Τουρκία.
Η ιδέα για “εθνικό πλοίο” (MILGEM) προϋπήρχε, ως αποτέλεσμα της αυξανόμενης εμπειρίας του τουρκικού ναυτικού στην εγχώρια ναυπήγηση φρεγατών γερμανικής προελεύσεως και της συν των χρόνω, διαπιστώσεως ότι υφίστανται καλές προοπτικές για κάτι συνολικό σε εθνικό επίπεδο. Τις προοπτικές αυτές ενίσχυαν προγράμματα του τουρκικού ναυτικού για συνανάπτυξη συστημάτων μάχης, όπως Τακτικό Σύστημα Μάχης και Σόναρ, που θα μπορούσαν να ολοκληρωθούν σε ένα εγχώριο σχέδιο, αυξάνοντας την εθνική προστιθέμενη αξία. Οι συμβάσεις αυτές με ξένους οίκους, οδήγησαν στην περίπτωση της αμερικανικής Raytheon στο Τακτικό Σύστημα Μάχης GENESIS και με την γαλλική THALES στο Σόναρ YAKAMOZ.
Από το 1994 ήδη, επί πρωθυπουργίας Τανσού Τσιλέρ, είχε εγκριθεί πρόταση ναυάρχου του τουρκικού ναυτικού για έναρξη μελέτης νέας αντιλήψεως στις προμήθειες μονάδων επιφανείας, με βάση τις εθνικές δυνατότητες. Μετά την κρίση των Ιμίων όμως, στην οποία αναδείχθηκε ο ρόλος των μικρότερων μονάδων κρούσεως σε παράκτιο περιβάλλον, ξεκίνησε ουσιαστικά η δραστηριότητα αντιλήψεως MILGEM, με προσανατολισμό μία κορβέτα εκτοπίσματος 1.500 τόννων.
Αντιμετωπίσθηκαν φυσικά αναμενόμενος αρνητισμός και στενόμυαλες αντιλήψεις αξιωματούχων, κυρίως από πλευράς ηγεσιών του ναυτικού, που θεωρούσαν τον στόχο ακατόρθωτο. Με την αποχώρηση όμως ατάλαντων και άσχετων ηγεσιών, σταδιακώς αναδείχθηκαν προσωπικότητες περισσότερο αφοσιωμένες και με συνολικό όραμα, όχι για το ναυτικό αλλά για το έθνος γενικότερα.
Η αρχική αντίληψη που διακατείχε το Υφυπουργείο Αμυντικής Βιομηχανίας, ήταν ότι το έργο έπρεπε να ανατεθεί σε κύριο ανάδοχο που θα είχε και την ευθύνη. Το 2000 προκηρύχθηκε διαγωνισμός που όμως δεν απέδωσε σοβαρές προτάσεις, αφού κρίθηκε ότι καμμία δεν κάλυπτε τις απαιτήσεις. Στο μεταξύ, το Ταμείο Υποστηρίξεως Αμυντικής Βιομηχανίας είχε αποφασίσει προϋπολογισμό 240 εκατ. $ για το πρωτότυπο πλοίο της κλάσεως. Οι σχετικές μελέτες έδειχναν ότι εγχώριο πλοίο κατηγορίας φρεγάτας μπορούσε να κοστίσει μέχρι και 20% λιγότερο ενώ κατηγορίας ΤΠΚ μέχρι και 30%. Ο νέος αρχηγός ναυτικού που ανέλαβε το 2003, αποφάσισε την ανάθεση του προγράμματος σε κρατικό ναυπηγείο (υπό τον έλεγχο του ναυτικού) που βεβαίως θα συνεργαζόταν με ξένο οίκο αλλά θα είχε αυτό την τελική ευθύνη. Το 2004 συγκροτήθηκε το Γραφείο Προγράμματος MILGEM και μετά από επικαιροποίηση των τεχνικών προδιαγραφών, το σχέδιο αφορούσε πλέον μία κορβέτα των 2.400 τόννων.
ΠΗΓΗ
Πηγή: i-epikaira.blogspot.com
