[iEpikaira: Το έχουμε γράψει ήδη και θα το επαναλάβουμε, οι αλήθειες πρέπει να λέγονται ασχέτως των αναχρονιστικών κομματικών παρωπίδων και της ξύλινης γλώσσας που κουράζει... Το παρόν βήμα έχει επανειλημμένα αποδείξει ότι δεν φοβάται την αναδημοσίευση ακόμη και από πηγές με συγκεκριμένες πολιτικές πεποιθήσεις που δεν το εκφράζουν.]
Κώστας Παπαδάκης*
Η συνάντηση του υπουργού Εξωτερικών στην Άγκυρα με τον Τούρκο ομόλογό του Χακάν Φιντάν, είναι ενταγμένη σε ένα -από ό,τι όλα δείχνουν- προδιαγεγραμμένο ΝΑΤΟϊκό σχεδιασμό επίσπευσης των διεργασιών στα ελληνοτουρκικά, με αμέσως επόμενο ορόσημο την αντίστοιχη συνάντηση Μητσοτάκη - Ερντογάν στη Νέα Υόρκη στα τέλη του μήνα.
Οι εκατέρωθεν δηλώσεις «αισιοδοξίας» περί «θετικής διπλωματίας» και η δρομολόγηση της λεγόμενης «θετικής ατζέντας», που θα αναβιώσει ως το τέλος του χρόνου το λεγόμενο Ανώτατο Συμβούλιο Συνεργασίας μεταξύ υπουργών των δυο χώρων, είναι το «ορεκτικό» για μπίζνες ανάμεσα στους ομίλους των δύο χωρών στο τραπέζι του μεγάλου «παζαριού» που έχει στηθεί υπό την εποπτεία του ΝΑΤΟ των ΗΠΑ και της ΕΕ.
Προφανής στόχος κι αυτού του γύρου παζαριών είναι να αγκιστρωθεί η Τουρκία στο ευρωατλαντικό στρατόπεδο σε μια περίοδο που κλιμακώνεται η ιμπεριαλιστική αντιπαράθεση ΝΑΤΟ – Ρωσίας, με επίκεντρο το πολεμικό σφαγείο στην Ουκρανία, αλλά και μεταξύ ΗΠΑ – Κίνας, με άξονα τους ανταγωνισμούς τους στον Ινδοειρηνικό και το ξαναμοίρασμα των αγορών.
Οι βάσεις αυτού του σχεδιασμού είναι φανερό ότι δουλευτήκαν και σφραγίστηκαν στην ΝΑΤΟϊκή Σύνοδο στο Βίλνιους και ο σχετικός «οδικός χάρτης» που συμφωνήθηκε ως προς τις ελληνοτουρκικές σχέσεις αποτελεί μέσο για την διαμόρφωση των όρων με στόχο τη συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο και την Αν. Μεσόγειο υπό ΝΑΤΟϊκή ομπρέλα.
Η -με νόημα- δήλωση Μητσοτάκη πως «ο μεγάλος στόχος είναι να λύσουμε τον πυρήνα της διαφοράς», σαφώς και δεν αποτελεί μια διατύπωση «εν τη ρύμη του λόγου», αφού παραπέμπει ευθέως σε ζητήματα κυριαρχίας, συμπληρώνοντας ότι «η μεγάλη μας διαφορά με την Τουρκία εξακολουθεί να είναι η οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών, ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας δηλαδή, στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο». Ζήτημα που, όπως τόνισε χαρακτηριστικά, εφόσον οι δύο πλευρές συμφωνήσουν, θα παραπεμφθεί στη Χάγη, «ώστε το Διεθνές Δικαστήριο να επιληφθεί αυτής της μεγάλης εκκρεμότητας».
Πρόκειται για δήλωση που παραπέμπει σε διαπραγματεύσεις επί κυριαρχικών δικαιωμάτων που επιδιώκει η αστική τάξη της Ελλάδας για την αναβάθμιση του ρόλου της εντός του ΝΑΤΟ, προδιαγράφοντας, όπως δήλωσε ο πρωθυπουργός, ότι: «Οποιαδήποτε συμφωνία αυτού του τύπου μπορεί ενδεχομένως, ναι, να συνεπάγεται και κάποιες υποχωρήσεις από κάποιες θέσεις, οι οποίες μπορούν να αποτελούν την αφετηρία μιας διαπραγμάτευσης».
Είναι ολοφάνερο ότι τα ΝΑΤΟϊκά σχέδια συνεκμετάλλευσης - συνδιαχείρισης στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, για τα οποία έγκαιρα είχε προειδοποιήσει το ΚΚΕ, είναι σε εξέλιξη. Πριμοδοτούν την τούρκικη επιθετικότητα και στο σύνθετο «παζάρι» διαπραγμάτευσης που διεξάγει η αστική τάξη της Τουρκίας με ΝΑΤΟ και ΕΕ.
Εξελίσσονται σε μια περίοδο που η κυβέρνηση Ερντογάν συνεχίζει όχι μόνο της προκλητικές δηλώσεις της, αλλά και ως συνέχεια του απαράδεκτου ανοίγματος της περίκλειστης ζώνης της Αμμοχώστου, προχώρησε στη διάνοιξη δρόμου και τα επεισόδια στη «Νεκρή Ζώνη» της Κύπρου.
Οι διεργασίες αυτές πραγματοποιούνται μετά την αντίστοιχη διευθέτηση - οδηγό της ΑΟΖ μεταξύ Ισραήλ και Λιβάνου για να προχωρήσουν οι μπίζνες των ενεργειακών ομίλων υπό αμερικανοΝΑΤΟϊκη επίβλεψη. Επιβεβαιώνουν ότι ευρύτερες διευθετήσεις ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών στο Αιγαίο βρίσκονται σε εξέλιξη, ανάμεσά τους και η επίσπευση της ευρωατλαντικής ολοκλήρωσης των Δυτικών Βαλκανίων, ώστε να θωρακιστεί η συνοχή του ΝΑΤΟ και της νοτιοανατολικής του πτέρυγας στον ανταγωνισμό με Ρωσία και Κίνα.
Οι κάλπικες επικλήσεις στην ειρήνη, μέσα από την υλοποίηση αυτών των σχεδίων, αποτελούν στάχτη στα μάτια των λαών της περιοχής και συνοδεύονται από εντεινόμενα καλέσματα για «ρεαλισμό», προκειμένου να εμφανίσουν τα ζητήματα κυριαρχίας και κυριαρχικών δικαιωμάτων ως «εμμονή» και «τυφλό σχολαστικισμό». Ευθυγραμμισμένα με την κυβέρνηση και τα συμφέροντα της αστικής τάξης της χώρας είναι και τα υπόλοιπα κόμματα του κεφαλαίου, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, που ζητούν παραπάνω ανταλλάγματα για την αστική τάξη της Ελλάδας για τις όποιες «παραχωρήσεις» (βλ. εγκατάσταση των αμερικανοΝΑΤΟϊκών βάσεων) και προχωρώντας στο μενού των τουρκικών αξιώσεων που αντικειμενικά θα τεθούν στο τραπέζι για τη διαμόρφωση του συνυποσχετικού, το οποίο αποτελεί προϋπόθεση για την Χάγη. Τα δε ακροδεξιά και φασιστικά μορφώματα που αυτοπροβάλλονται ως δήθεν ευέξαπτα για τα λεγόμενα “εθνικά θέματα” έχουν λουφάξει πίνοντας το “αμίλητο νερό” στην υγεία των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και των συμφερόντων της αστικής τάξης της χώρας.
Τα δεδομένα που διαμορφώνονται, δεν προσφέρονται για εφησυχασμό, αλλά για ακριβώς το αντίθετο.
Η αστική τάξη της Τουρκίας στο πλαίσιο της λεγόμενης Γαλάζιας Πατρίδας «γκριζάρει» ζώνες σε Αιγαίο και Κυπριακή ΑΟΖ, αμφισβητεί την ελληνικότητα νησιών, νησίδων και βραχονησίδων, το δικαίωμα των νησιών σε υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ, την πλήρη ή μερική αποστρατικοποίηση των νησιών του Βορειοανατολικού Αιγαίου, τον περιορισμό των χωρικών υδάτων (κυριαρχίας) κάτω από το όριο των 12 ν.μ. που προβλέπει η Διεθνής Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας, τη μείωση του ελληνικού εναέριου χώρου που έχει καθοριστεί στα 10 ν.μ. από το 1931, τις αρμοδιότητες του FIR Αθηνών για τον έλεγχο της εναέριας κυκλοφορίας, την αλλαγή του πλαισίου που ισχύει για τις επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης στην περιοχή κ.ά.
Την ίδια στιγμή η συμφωνία Ελλάδας - Ιταλίας προβλέπει μειωμένη επήρεια στα Διαπόντια Νησιά (με αρνητική επίδραση στην οριοθέτηση ΑΟΖ με την Αλβανία) και στις Στροφάδες (που επιδρά αντίστοιχα στην οριοθέτηση ΑΟΖ με τη Λιβύη).
Η δε συμφωνία Ελλάδας - Αιγύπτου, προβλέπει μερική οριοθέτηση με άξονες τον 26ο και τον 28ο Μεσημβρινό και στην πράξη εξαιρεί το Καστελόριζο και τη μισή Ρόδο, δίνοντας αέρα στις τουρκικές διεκδικήσεις στην περιοχή. Επίσης, η οριοθέτηση δεν καθορίστηκε με βάση τη «μέση γραμμή», αλλά τα όρια μετακινήθηκαν βορειότερα, ικανοποιώντας την απαίτηση της αιγυπτιακής κυβέρνησης και οδηγώντας σε μειωμένη επήρεια ακόμα και στο μεγαλύτερο ελληνικό νησί, την Κρήτη.
Να γιατί τα σχέδια και οι διεργασίες που αναπτύσσονται συνιστούν προμήνυμα επικίνδυνων εξελίξεων για τους λαούς, ακόμα και αν προωθηθούν με προσφυγή στη Χάγη, που δεν αποκλείει, αλλά αντίθετα διαμορφώνει έδαφος για ένα νέο γύρο έντασης και πιθανών πολεμικών επεισοδίων και εμπλοκών.
Το ΚΚΕ καλεί τον λαό σε ετοιμότητα και πάλη για να μην περάσουν οι επικίνδυνες διευθετήσεις στα ελληνοτουρκικά, να μην θυσιαστούν σύνορα και κυριαρχικά δικαιώματα προκειμένου να εξυπηρετηθεί ο στόχος της ελληνικής αστικής τάξης για γεωστρατηγική αναβάθμιση στο πλαίσιο των αμερικανονατοϊκών σχεδίων που επιταχύνονται συνολικά στην Ανατολική Μεσόγειο. Παλεύει για την απεμπλοκή της Ελλάδας από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τους ευρωατλαντικούς σχεδιασμούς.
*Ο Κώστας Παπαδάκης είναι ευρωβουλευτής & μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ. ieidiseis.gr δημοσιεύτηκε υπό τον τίτλο "«Σούρτα-φέρτα» δρομολόγησης επικίνδυνων διευθετήσεων ΝΑΤΟϊκής κοπής σε Αιγαίο και Κυπριακό"
Κώστας Παπαδάκης*
Η συνάντηση του υπουργού Εξωτερικών στην Άγκυρα με τον Τούρκο ομόλογό του Χακάν Φιντάν, είναι ενταγμένη σε ένα -από ό,τι όλα δείχνουν- προδιαγεγραμμένο ΝΑΤΟϊκό σχεδιασμό επίσπευσης των διεργασιών στα ελληνοτουρκικά, με αμέσως επόμενο ορόσημο την αντίστοιχη συνάντηση Μητσοτάκη - Ερντογάν στη Νέα Υόρκη στα τέλη του μήνα.
Οι εκατέρωθεν δηλώσεις «αισιοδοξίας» περί «θετικής διπλωματίας» και η δρομολόγηση της λεγόμενης «θετικής ατζέντας», που θα αναβιώσει ως το τέλος του χρόνου το λεγόμενο Ανώτατο Συμβούλιο Συνεργασίας μεταξύ υπουργών των δυο χώρων, είναι το «ορεκτικό» για μπίζνες ανάμεσα στους ομίλους των δύο χωρών στο τραπέζι του μεγάλου «παζαριού» που έχει στηθεί υπό την εποπτεία του ΝΑΤΟ των ΗΠΑ και της ΕΕ.
Προφανής στόχος κι αυτού του γύρου παζαριών είναι να αγκιστρωθεί η Τουρκία στο ευρωατλαντικό στρατόπεδο σε μια περίοδο που κλιμακώνεται η ιμπεριαλιστική αντιπαράθεση ΝΑΤΟ – Ρωσίας, με επίκεντρο το πολεμικό σφαγείο στην Ουκρανία, αλλά και μεταξύ ΗΠΑ – Κίνας, με άξονα τους ανταγωνισμούς τους στον Ινδοειρηνικό και το ξαναμοίρασμα των αγορών.
Οι βάσεις αυτού του σχεδιασμού είναι φανερό ότι δουλευτήκαν και σφραγίστηκαν στην ΝΑΤΟϊκή Σύνοδο στο Βίλνιους και ο σχετικός «οδικός χάρτης» που συμφωνήθηκε ως προς τις ελληνοτουρκικές σχέσεις αποτελεί μέσο για την διαμόρφωση των όρων με στόχο τη συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο και την Αν. Μεσόγειο υπό ΝΑΤΟϊκή ομπρέλα.
Η -με νόημα- δήλωση Μητσοτάκη πως «ο μεγάλος στόχος είναι να λύσουμε τον πυρήνα της διαφοράς», σαφώς και δεν αποτελεί μια διατύπωση «εν τη ρύμη του λόγου», αφού παραπέμπει ευθέως σε ζητήματα κυριαρχίας, συμπληρώνοντας ότι «η μεγάλη μας διαφορά με την Τουρκία εξακολουθεί να είναι η οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών, ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας δηλαδή, στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο». Ζήτημα που, όπως τόνισε χαρακτηριστικά, εφόσον οι δύο πλευρές συμφωνήσουν, θα παραπεμφθεί στη Χάγη, «ώστε το Διεθνές Δικαστήριο να επιληφθεί αυτής της μεγάλης εκκρεμότητας».
Πρόκειται για δήλωση που παραπέμπει σε διαπραγματεύσεις επί κυριαρχικών δικαιωμάτων που επιδιώκει η αστική τάξη της Ελλάδας για την αναβάθμιση του ρόλου της εντός του ΝΑΤΟ, προδιαγράφοντας, όπως δήλωσε ο πρωθυπουργός, ότι: «Οποιαδήποτε συμφωνία αυτού του τύπου μπορεί ενδεχομένως, ναι, να συνεπάγεται και κάποιες υποχωρήσεις από κάποιες θέσεις, οι οποίες μπορούν να αποτελούν την αφετηρία μιας διαπραγμάτευσης».
Είναι ολοφάνερο ότι τα ΝΑΤΟϊκά σχέδια συνεκμετάλλευσης - συνδιαχείρισης στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, για τα οποία έγκαιρα είχε προειδοποιήσει το ΚΚΕ, είναι σε εξέλιξη. Πριμοδοτούν την τούρκικη επιθετικότητα και στο σύνθετο «παζάρι» διαπραγμάτευσης που διεξάγει η αστική τάξη της Τουρκίας με ΝΑΤΟ και ΕΕ.
Εξελίσσονται σε μια περίοδο που η κυβέρνηση Ερντογάν συνεχίζει όχι μόνο της προκλητικές δηλώσεις της, αλλά και ως συνέχεια του απαράδεκτου ανοίγματος της περίκλειστης ζώνης της Αμμοχώστου, προχώρησε στη διάνοιξη δρόμου και τα επεισόδια στη «Νεκρή Ζώνη» της Κύπρου.
Οι διεργασίες αυτές πραγματοποιούνται μετά την αντίστοιχη διευθέτηση - οδηγό της ΑΟΖ μεταξύ Ισραήλ και Λιβάνου για να προχωρήσουν οι μπίζνες των ενεργειακών ομίλων υπό αμερικανοΝΑΤΟϊκη επίβλεψη. Επιβεβαιώνουν ότι ευρύτερες διευθετήσεις ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών στο Αιγαίο βρίσκονται σε εξέλιξη, ανάμεσά τους και η επίσπευση της ευρωατλαντικής ολοκλήρωσης των Δυτικών Βαλκανίων, ώστε να θωρακιστεί η συνοχή του ΝΑΤΟ και της νοτιοανατολικής του πτέρυγας στον ανταγωνισμό με Ρωσία και Κίνα.
Οι κάλπικες επικλήσεις στην ειρήνη, μέσα από την υλοποίηση αυτών των σχεδίων, αποτελούν στάχτη στα μάτια των λαών της περιοχής και συνοδεύονται από εντεινόμενα καλέσματα για «ρεαλισμό», προκειμένου να εμφανίσουν τα ζητήματα κυριαρχίας και κυριαρχικών δικαιωμάτων ως «εμμονή» και «τυφλό σχολαστικισμό». Ευθυγραμμισμένα με την κυβέρνηση και τα συμφέροντα της αστικής τάξης της χώρας είναι και τα υπόλοιπα κόμματα του κεφαλαίου, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, που ζητούν παραπάνω ανταλλάγματα για την αστική τάξη της Ελλάδας για τις όποιες «παραχωρήσεις» (βλ. εγκατάσταση των αμερικανοΝΑΤΟϊκών βάσεων) και προχωρώντας στο μενού των τουρκικών αξιώσεων που αντικειμενικά θα τεθούν στο τραπέζι για τη διαμόρφωση του συνυποσχετικού, το οποίο αποτελεί προϋπόθεση για την Χάγη. Τα δε ακροδεξιά και φασιστικά μορφώματα που αυτοπροβάλλονται ως δήθεν ευέξαπτα για τα λεγόμενα “εθνικά θέματα” έχουν λουφάξει πίνοντας το “αμίλητο νερό” στην υγεία των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και των συμφερόντων της αστικής τάξης της χώρας.
Τα δεδομένα που διαμορφώνονται, δεν προσφέρονται για εφησυχασμό, αλλά για ακριβώς το αντίθετο.
Η αστική τάξη της Τουρκίας στο πλαίσιο της λεγόμενης Γαλάζιας Πατρίδας «γκριζάρει» ζώνες σε Αιγαίο και Κυπριακή ΑΟΖ, αμφισβητεί την ελληνικότητα νησιών, νησίδων και βραχονησίδων, το δικαίωμα των νησιών σε υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ, την πλήρη ή μερική αποστρατικοποίηση των νησιών του Βορειοανατολικού Αιγαίου, τον περιορισμό των χωρικών υδάτων (κυριαρχίας) κάτω από το όριο των 12 ν.μ. που προβλέπει η Διεθνής Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας, τη μείωση του ελληνικού εναέριου χώρου που έχει καθοριστεί στα 10 ν.μ. από το 1931, τις αρμοδιότητες του FIR Αθηνών για τον έλεγχο της εναέριας κυκλοφορίας, την αλλαγή του πλαισίου που ισχύει για τις επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης στην περιοχή κ.ά.
Την ίδια στιγμή η συμφωνία Ελλάδας - Ιταλίας προβλέπει μειωμένη επήρεια στα Διαπόντια Νησιά (με αρνητική επίδραση στην οριοθέτηση ΑΟΖ με την Αλβανία) και στις Στροφάδες (που επιδρά αντίστοιχα στην οριοθέτηση ΑΟΖ με τη Λιβύη).
Η δε συμφωνία Ελλάδας - Αιγύπτου, προβλέπει μερική οριοθέτηση με άξονες τον 26ο και τον 28ο Μεσημβρινό και στην πράξη εξαιρεί το Καστελόριζο και τη μισή Ρόδο, δίνοντας αέρα στις τουρκικές διεκδικήσεις στην περιοχή. Επίσης, η οριοθέτηση δεν καθορίστηκε με βάση τη «μέση γραμμή», αλλά τα όρια μετακινήθηκαν βορειότερα, ικανοποιώντας την απαίτηση της αιγυπτιακής κυβέρνησης και οδηγώντας σε μειωμένη επήρεια ακόμα και στο μεγαλύτερο ελληνικό νησί, την Κρήτη.
Να γιατί τα σχέδια και οι διεργασίες που αναπτύσσονται συνιστούν προμήνυμα επικίνδυνων εξελίξεων για τους λαούς, ακόμα και αν προωθηθούν με προσφυγή στη Χάγη, που δεν αποκλείει, αλλά αντίθετα διαμορφώνει έδαφος για ένα νέο γύρο έντασης και πιθανών πολεμικών επεισοδίων και εμπλοκών.
Το ΚΚΕ καλεί τον λαό σε ετοιμότητα και πάλη για να μην περάσουν οι επικίνδυνες διευθετήσεις στα ελληνοτουρκικά, να μην θυσιαστούν σύνορα και κυριαρχικά δικαιώματα προκειμένου να εξυπηρετηθεί ο στόχος της ελληνικής αστικής τάξης για γεωστρατηγική αναβάθμιση στο πλαίσιο των αμερικανονατοϊκών σχεδίων που επιταχύνονται συνολικά στην Ανατολική Μεσόγειο. Παλεύει για την απεμπλοκή της Ελλάδας από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τους ευρωατλαντικούς σχεδιασμούς.
*Ο Κώστας Παπαδάκης είναι ευρωβουλευτής & μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ. ieidiseis.gr δημοσιεύτηκε υπό τον τίτλο "«Σούρτα-φέρτα» δρομολόγησης επικίνδυνων διευθετήσεων ΝΑΤΟϊκής κοπής σε Αιγαίο και Κυπριακό"
Πηγή: i-epikaira.blogspot.com
