23.4.23

Οι Αμερικανοί δεν εμπλέκονται στις εκλογές της Τουρκίας και της Ελλάδας: Αλλά είναι εύκολο να καταλάβει κανείς τις επιθυμίες της -τον Ερντογάν με τίποτα!



 Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ

Hellas Journal, Ουάσιγκτον

Η Ελλάδα, όπως και η Τουρκία, βρίσκονται σε πορεία εκλογών, και όπως συμφωνούν οι Έλληνες και οι διεθνείς αναλυτές, τα αποτελέσματα των εκλογικών διαδικασιών θα επηρεάσουν τις σχέσεις της Άγκυρας με την Αθήνα, αλλά και με τους δυτικούς συμμάχους -πρωτίστως με τις Ηνωμένες Πολιτείες

Οι εκλογές δεν είναι κρίσιμες μόνο στην Τουρκία. Και στην Ελλάδα είναι σημαντικές καθώς από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού τίθεται ένα βασικό ερώτημα: ποία θα είναι η πολιτική έναντι της Αμερικής στην περίπτωση, που στις 14 Μαϊου δημιουργηθεί κυβέρνηση από την οποία θα απουσιάζει η Νέα Δημοκρατία.

Τα τελευταία (σχεδόν) τέσσερα χρόνια οι στρατιωτικές σχέσεις της Ελλάδας και των Ηνωμένων Πολιτειών βελτιώθηκαν στο απόλυτο. Όλοι οι παράγοντες στην Ουάσιγκτον, από το Λευκό Οίκο και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ μέχρι και το Πεντάγωνο, συμφωνούν ότι οι σχέσεις ποτέ στην ιστορία τους, δεν ήταν τόσο καλές. Αυτό είναι ορθό.

Όπως είναι επίσης ορθό, ότι από το 2017 η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα επέλεξε να συμπλεύσει με την τότε κυβέρνηση του Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος και τον δέχθηκε στο Λευκό Οίκο.

  • Ο σημερινός Πρωθυπουργός είχε αποφασίσει σχεδόν από την επομένη της εκλογής του, τον Ιούλιο του 2019, ότι θα ανταποκρινόταν θετικά στην αμερικανική πρόταση για στρατιωτική και στρατηγική συνεργασία.
  • Η αναβάθμιση της Αλεξανδρούπολης έγινε δεκτή χωρίς δεύτερη κουβέντα και στο πλαίσιο αυτό ήταν αναμενόμενη η ακύρωση του διαγωνισμού για το στρατηγικό λιμάνι της πόλης.

Οι βασικοί διεκδικητές του λιμανιού είχαν σχέση με τη Μόσχα. Αν και αποσύρθηκαν μετά από πιέσεις της Ουάσιγκτον, αποδείχθηκε ότι και κάποιοι άλλοι είχαν κουβέντες με τους Βούλγαρους, οι οποίοι με τη σειρά τους είχαν άκρες στη ρωσική πρωτεύουσα.

Όπως καταλαβαίνει ο καθένας, η Ουάσιγκτον και η Αθήνα συμφώνησαν ότι το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης πρέπει να παραμείνει υπό τον έλεγχο της Δύσης. Πρόκειται για στρατηγική απόφαση.

Σε ότι αφορά τη στρατηγική αυτή απόφαση και γενικά τον έλεγχο της συγκεκριμένης περιοχής από τις ΗΠΑ, δεν έχουν τοποθετηθεί δημόσια οι υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις, και βασικά ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ.

Οι Αμερικανοί έχουν ανοικτή γραμμή με την αξιωματική αντιπολίτευση στο πλαίσιο της συνεργασίας με όλες τις πολιτικές δυνάμεις και ΔΕΝ παρεμβαίνουν στις ελληνικές πολιτικές εξελίξεις. Έχουν «καεί» στο παρελθόν και είναι εξαιρετικά προσεκτικοί.

Αν όμως διαβάσει κανείς τα κείμενα των αναλυτών στην Ουάσιγκτον, αντιλαμβάνεται ότι σίγουρα είναι πιο άνετοι με τον σημερινό Πρωθυπουργό, ο οποίος είναι ανοικτά φιλοδυτικός και ειδικά φιλοαμερικανός. Έχει αναπτύξει φιλικές σχέσεις με μερικούς εκ των πιο σημαντικών γερουσιαστών και βουλευτών με τους οποίους συνομιλεί συχνά. Και όταν επισκεφθούν την Αθήνα φροντίζει να τους υποδέχεται στο Μέγαρο Μαξίμου.

Ο Αλέξης Τσίπρας, που είχε συνάντηση στην ελληνική πρωτεύουσα με τον υπουργό Εξωτερικών, Άντονι Μπλίνκεν, έχει εξηγήσει ότι εάν εκλεγεί δεν θα σπάσει τις σχέσεις με τις ΗΠΑ, αλλά θα επιδιώξει βελτίωση των σχέσεων και με τη Μόσχα.

Αυτό -και δεν γνωρίζουμε πως το έχει αναλύσει στους Αμερικανούς- δεν θα τους αρέσει. Για την Ουάσιγκτον ο πόλεμος είναι πλέον πέραν του ψυχρού και θα απαιτήσει συμμόρφωση με τους κανόνες του ΝΑΤΟ.

Όμως, για να έχει δικαίωμα να το πράξει αυτό, πρέπει να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά την ανταρσία της Τουρκίας και της Ουγγαρίας. Διότι, και μένουμε στο παρόν, η Ελλάδα σέβεται απόλυτα και υλοποιεί τις κυρώσεις, όπως απαιτούν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, αλλά δεν κάνουν απολύτως τίποτα για να συμμορφώσουν την αυταρχική Άγκυρα και τη ακροδεξιά Βουδαπέστη, που αλληθωρίζουν προς τον Βλαντιμίρ Πούτιν.

  • Όπως και να έχουν τα πράγματα -και χωρίς, και εμείς, να παρεμβαίνουμε στις εσωτερικές ελληνικές εξελίξεις-, η Δύση (ΝΑΤΟ και ΗΠΑ, αλλά και η διεφθαρμένη Ε.Ε.), έχουν αλλεργία με τα αριστερά κόμματα, με τα οποία κάποτε δυσκολεύονται να συνεννοηθούν. Η στάση των Ευρωπαίων απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ, για το τελευταίο Μνημόνιο, ήταν αχαρακτήριστη.

Χωρίς αμφιβολία, όλοι οι παραπάνω, αναμένουν ότι και μετά την 14η Μαϊου οι σχέσεις της Ελλάδας με την Ουάσιγκτον και τις Βρυξέλλες θα παραμείνουν ισχυρές σαν τσιμέντο και δεν θα πραγματοποιηθεί καμία αλλαγή πολιτικής, ούτε θα τεθούν εμπόδια στην περαιτέρω στρατιωτική και στρατηγική ελληνοαμερικανική συνεργασία.

Είναι την ίδια στιγμή σημαντικό, να σταματήσουν οι Ηνωμένες Πολιτείες να στέλνουν λάθος μηνύματα στον ελληνικό λαό. Πρέπει επιτέλους να μην βάζουν στην ίδια ζυγαριά τη γνήσια σύμμαχο Ελλάδα με την Τουρκία, η οποία δεν συμφωνεί σε τίποτα πλέον με τους Δυτικούς, αλλά «τα βρίσκει» σε όλα με τους εχθρούς της Δύσης. Αν άλλος ηγέτης χώρας της Δύσης είχε την ίδια κακή και αντισυμμαχική συμπεριφορά με τον Ταγίπ Ερντογάν, θα είχε εκδιωχθεί από το ΝΑΤΟ. Και τρόπος υπάρχει…

Αναφορικά με την Τουρκία, τα πράγματα είναι ξεκαθαρισμένα, αν και δημόσια η αμερικανική κυβέρνηση κάνει τεράστια προσπάθεια να μην μετατραπεί σε θέμα του προεκλογικού αγώνα.

Σίγουρα επιθυμία της -ειδικά του Προέδρου Τζο Μπάιντεν- είναι να ηττηθεί καθαρά ο Ταγίπ Ερντογάν. Δεν νομιζω ότι θα βρεθεί σοβαρός αξιωματούχος που θα δηλώσει υποστήριξη στον ισλαμιστή πρόεδρο της Τουρκίας. Απ’ εκεί και πέρα, έχουν συνεχή επικοινωνία με την τουρκική αντιπολίτευση, με την οποία δεν συμφωνούν σε όλα.

Ήδη διευκρινίστηκε ότι αν εκλεγεί ο Κεμάλ Κιλιντζάρογλου θα συνεχίσει την ίδια πολιτική για τη Ρωσία, την Ελλάδα, την Κύπρο και άλλες χώρες. Αυτό ενοχλεί την αμερικανική πλευρά, η οποία πιστεύει -κακώς βέβαια- ότι με διάλογο θα “μαλακώσει” την τουρκική στάση. Σίγουρα, στις 15 και στις 22 Μαϊου, θα έχουν ενδιαφέρον οι ανακοινώσεις του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για τις εκλογές στην Τουρκία και την Ελλάδα…

  • Ο Μιχάλης Ιγνατίου είναι διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο και συγγραφέας. Είναι ο ιδρυτής της ιστοσελίδας Hellas Journal