30 Οκτωβρίου
Το ποίημα:
Μανιχαϊσμός…
Στον δυστοπικό κόσμο που χαθήκαμε..
Μέσα σε μαύρο κλίμα τρομοκρατίας …
Μαξιμαλισμού μηδενισμού απαισιοδοξίας
Η ματιά κοιτά με φόβο φοβισμένη …
Το άγνωστο μέλλον τι να περιμένει;
Σε μια ουτοπία ζούμε Αριστοφανική…
Ο Άρχων με εντελέχεια το νήμα κινεί…
Στον ευτοπικό κόσμο προτιμώ να ζω…
Πάνω από τα σύννεφα κάτω κοιτώ…
Και με ιρρασιοναλισμό παρακολουθώ…
Ο ευάλωτος άνθρωπος να κινδυνεύει…
Σε ατραπό δύσβατο το σωστό γυρεύει …
Τα τέρατα της εποχής αφηνιάζουν…
Τις ανθρώπινες ψυχές σκοτεινιάζουν…
Ο δράκος φυλάει μπροστά την σπηλιά
Την άγρια φλόγα του φόβου σκορπά …
Και ο άνθρωπος μέσα φοβισμένος…
Με κομφορμισμό είναι απελπισμένος…
Η εικονική ψευδαίσθηση στραγγαλίζει…
Την αλήθεια στο σκοτάδι γκρεμίζει…
Με ψεύτικο περιτύλιγμα ωραίο κουτί…
Ευφάνταστο παρασέρνει την ψυχή…
Καίγοντας την σε καμίνι αναμμένο …
Με ψεύτικη ελπίδα ζωγραφισμένο…
Καυτά κάρβουνα το σώμα κατακαίουν…
Την αλήθεια και ψευτιά συγχαίουν…
Έξω απ’ την σπηλιά την Πλατωνική …
Η αλήθεια το άπλετο φως επικρατεί…
Η ελευθερία έξω με φτερά πετάει…
Τις φοβισμένες ψυχές έξω τις καλάει…
Ο Περικλής με την φωνή του καλεί…
Το Ελεύθερο το εύψυχο θέλει ψυχή…
Με υψηλό ήθος και με μετριότητα …
Κατά τον Αριστοτέλη με μεσότητα…
Ακούστε τις φωνές της ελευθερίας…
Εισπνεύστε τον αέρα της ευδαιμονίας…
Αφήστε την ψυχή ελεύθερη να φωνάξει…
Με του Επίκουρου τα φτερά να πετάξει…
Με αγάπη και σεβασμό: Δόνα Αμαρυλλίς