31.1.20

«Τη Ρωμιοσύνη μη την κλαις»


του Στέλιου Παπαθεμελή*

Κατά τον εξόχως διδακτικό αισώπειο μύθο, ποντικός δάγκωσε ταύρο. Εκείνος τον κυνηγούσε παντού αλλά αυτός πρόλαβε να διαφύγει σε μια τρύπα. Ο ταύρος με τα κέρατα του ξεσκάλιζε τους τοίχους, ώσπου κουράστηκε. Ξάπλωσε πλάι στην τρύπα και αποκοιμήθηκε!
Ο ποντικός μπαινόβγαινε και συνέχισε να δαγκώνει τον ταύρο. Ο ταύρος σηκώθηκε κάποια στιγμή σαστισμένος μη ξέροντας τί να κάνει! Στο «διά ταύτα» ο ποντικός ψιθύρισε την σοφία του: « οὐχ ὁ μέγας αι εὶ δυνατός· ἔσθ᾿ ὅπου μᾶλλον τὸ μικρὸν εἶναι καὶ ταπεινὸν ἰσχύει»[=Δεν είναι πάντα δυνατός ο μεγαλόσχημος. Το να είναι μικρός και ταπεινός σε πολλές περιπτώσεις πιο πολλά πετυχαίνει](Αισώπειοι μύθοι, Ζήτρος, 299, σ.382).
Μπράβο στον νέο ΑΓΕΕΘΑ. Χρησιμοποίησε τη γλώσσα που καταλαβαίνει ο νεοοθωμανός. Είπε: « «Η βασική μας και προεξάρχουσα αποστολή είναι η ΑΠΟΤΡΟΠΗ. Δεν υπάρχουν πολλές συνταγές γι’ αυτό. Είναι ΜΙΑ και είναι ΑΠΛΗ, περιέχεται δε σε όλη τη σχετική αμυντική βιβλιογραφία και στα στρατιωτικά εγχειρίδια. Ονομάζεται «ΠΡΟΣ ΠΟΛΕΜΟ ΠΡΟΠΑΡΑΣΚΕΥΗ»! Καταλάβαμε; Όποιος δεν κατάλαβε κακό τού κεφαλιού του!
Ο εφοπλιστικός κόσμος της χώρας διαθέτει χρήμα με το οποίο αν πεισθεί και να δειχθεί γενναιόδωρος μπορεί να καλυφθεί ο πλήρης εκσυγχρονισμός της εθνικοαμυντικής μας θωράκισης. Εξυπακούεται ότι η πολιτική ηγεσία της χώρας θα κινήσει τα νήματα προς αυτήν την κατεύθυνση. Αφυπνιζόμενη η ίδια θα χτυπήσει τις καμπάνες ενός εθνικού συναγερμού!
Ο ισλαμικός λαθροεποικισμόςκαι δι’ αυτού η αντικατάσταση των Ελλήνων από αλλοεθνείς, αλλόγλωσσους και αλλοθρήσκους είναι σε καλπάζουσα έξαρση. Ορδές λαθροεποίκων εξακολουθούν να κατακλύζουν τα νησιά μας και το μόνο που κάνει το επίσημο κράτος είναι να αναζητεί σαστισμένο να βρει τρόπους και μέσα να τους στεγάσει, να τους ταΐσει, να τους παράσχει ιατρική περίθαλψη και διαρκές επίδομα αγαθά τα οποία όμως δεν τα διασφαλίζει για τους Έλληνες.
Είναι ολοφάνερο ότι από την αντιφώνηση της νέας Προέδρου της Δημοκρατίας απουσίαζε επιδεικτικά θα έλεγε κανείς το βασικό στοιχείο που ονομάζεται αγωνία Ελληνισμού. Ισχύει το «Ούκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος». Και επειδή ἐκ τοῦ περισσεύματος τῆς καρδίας η γλώσσα λαλεῖ, για τα καυτά και μεγάλα εθνικά θέματα δεν διαθέτει προφανώς ανάλογο απόθεμα η κυρία πρόεδρος.
Η νέα πρόεδρος ως δικαστής χειρίσθηκε θέματα αιχμής π.χ. την προδοτική Συμφωνία των Πρεσπών και τα κατάπτυστα Μνημόνια και εκεί η ψήφος της υπήρξε «καθεστωτική». Βέβαια αν ήταν διαφορετική δεν θα είχε τη χαρά της μεταπήδησης στην Προεδρία της Δημοκρατίας!
Οι σχέσεις ΕΕ – Τουρκίας είναι στο χαμηλότερο σημείο, διαπιστώνει πρόσφατη αμερικανική έκθεση, αλλά η γείτων ποτέ δεν υπήρξε πιστός εταίρος της Δύσης. Το παίζει διπλοπρόσωπη και κερδίζει και από τον ένα και από τον άλλο. Αυτό δεν το καταλαβαίνουν οι «συμπαίκτες» της;
Ο (ψευδο)σουλτάνος τής Άγκυρας παριστάνοντας τον παλικαρά – ενώ εμείς παρακολουθούμε άπραγοι και δεν αντιδρούμε – στέλνει το Γιαβούζ στην κυπριακή ΑΟΖ και απειλεί εκεί με γεώτρηση. Οι Αμερικανοί καταδικάζουν την ενέργεια, λεκτικά, αλλά, δεναπειλούν με αντίμετρα. Μάλιστα μιλούν για διανομή τού προϊόντος!
Όμως όπως λέει ο ποιητής «Σε τούτα δω τα μάρμαρα κακιά σκουριά δεν πιάνει μηδέ αλυσίδα στου ρωμιού και στου αγοριού το πόδι».(Ρίτσος)
Εφ’ ω και
«Τη Ρωμιοσύνη μην την κλαις, — εκεί που πάει να σκύψει
με το σουγιά στο κόκαλο, με το λουρί στο σβέρκο,

Νά τη, πετιέται αποξαρχής κι αντρειεύει και θεριεύει
και καμακώνει το θεριό με το καμάκι του ήλιου».


* Πρόεδρος Δημοκρατικής Αναγέννησης