Στην προηγούμενη ανάρτηση για το θέμα της επιλογής της καταδίκης της αμερικανικής αναγνώρισης της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας του Ισραήλ, αντί της αποχής, στον ΟΗΕ, υπαινιχθήκαμε την επικοινωνιακή αξιοποίηση της εξωτερικής πολιτικής στο πλαίσιο μιας «μακροπρόθεσμης προεκλογικής στρατηγικής». Μήπως θα έπρεπε να εντάξουμε στη λογική αυτή και την οικογενειακή μετάβαση του πρωθυπουργού στο Βελιγράδι για τις γιορτές των Χριστουγέννων;
Υπενθυμίζεται, ότι προσφάτως οι Σέρβοι δήλωσαν ότι δεν ενδιαφέρονται για ένταξη στο ΝΑΤΟ, συγκρούστηκαν μετωπικά με τον Χόιτ Μπρίαν Γι του State Department, αναπληρωτή βοηθό υπουργό Εξωτερικών για τις Ευρωπαϊκές και Ευρασιατικές Υποθέσεις (US Deputy Assistant Secretary of State for European Affairs and Eurasian Affairs).
Ο κύριος Χόιτ Μπρίαν Γι λοιπόν, με τακτικές που θυμίζουν συχνά τον μακαρίτη τον Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ, οδεύει κατά πληροφορίες για την κατάληψη του πόστου του πρεσβευτή των ΗΠΑ στα Σκόπια, προφανώς για να τελειώσει τη δουλειά με τη συμφωνία Ελλάδας-Σκοπίων για το θέμα της ονομασίας και να εντάξει την ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ, εκδιώκοντας τη Μόσχα από την περιοχή…
Επίσης, η σερβική ηγεσία διατηρεί εξαιρετικές σχέσεις με τη Μόσχα στην οποία ο Τσίπρας θα ήθελε να διαμηνύσει ότι στην κυβέρνησή του απλά δεν έχουν αφήσει επιλογή οι Ηνωμένες Πολιτείες. Παράλληλα, αξιοποιεί το ότι το Βελιγράδι κάνει καλό «γκελ» στο «πατριωτικό τμήμα» των ψηφοφόρων.
Πιθανότατα θα δούμε να διαρρέουν και εικόνες ορθόδοξης ευλάβειας οι οποίες θα «χαϊδέψουν» πολιτικά τους «παραδοσιακούς» που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ στις περασμένες εκλογές, ενώ στα μάτια των «προοδευτικών» θα αιτιολογούνται ως ενέργεια επιβαλλόμενη από τους κανόνες της ευγένειας απέναντι στον οικοδεσπότη.
Αν είσαι και πιο καχύποπτος εικάζεις ότι ο Σέρβος πρόεδρος θα μπορούσε να έχει κι άλλους καλεσμένους πέραν του Τσίπρα για τα Χριστούγεννα, οι οποίοι θα έβρισκαν πολύ ενδιαφέρουσα μια συζήτηση με τον Έλληνα πρωθυπουργό, εν όψει ραγδαίων εξελίξεων στα Βαλκάνια…
Μια ματιά στις διεθνείς σχέσεις των τελευταίων ετών στην περιοχή μας, αποκαλύπτει ένα ασυνήθιστα καλό επίπεδο σχέσεων ανάμεσα στους Τούρκους, τους Σέρβους και τους Ρώσους για παράδειγμα, σε όλους τους δυνατούς συνδυασμούς, έστω κι αν αυτό ιστορικά μοιάζει εξαιρετικά περίεργο.
Οι ερωτήσεις που θα έπρεπε να απαντηθούν είναι εάν υπάρχει συνεννόηση ανάμεσα στον Αλέξη Τσίπρα και τον Νίκο Κοτζιά, εάν δηλαδή υπάρχει συντονισμός ανάμεσα στις δυο πλευρές ή θα δούμε μια κυβέρνηση στο προσεχές μέλλον, με τη μια πλευρά να κοιτά προς μια κατεύθυνση και μια δεύτερη πλευρά προς κάποια άλλη…
Επειδή οι καιροί είναι «πονηροί», αναγκαζόμαστε και κοιτάμε ακόμα και την τελευταία λεπτομέρεια. Είναι η παρατεταμένη προεκλογική περίοδος η κινητήριος δύναμη πίσω από μια τέτοια (σ.σ. πολιτικώς ιδιοτελή) στρατηγική, που εξυπηρετείται από την εκ νέου… ανακάλυψη του παραδοσιακού αντιαμερικανισμού; Πολλοί θέτουν υπεράνω όλων την εξυπηρέτηση του πολιτικού, προσωπικού κ.λπ. συμφέροντος, έστω και σε βάρος του εθνικού.
Ή μήπως οι διπλωματικές διεργασίες που θα κρίνουν τον εξοβελισμό των Ρώσων από την ΠΓΔΜ είναι πιο πειστικό σενάριο; Λίγο υπομονή. Τίποτα δε μένει κρυφό στην Ελλάδα. Νομοτελειακά σχεδόν θα μάθουμε για τις παρασκηνιακές διεργασίες.
defence-point
