Η Λογοτεχνική μας γωνιά:

ΣΤΟ ΜΠΑΡΑΚΙ

        Μέσα απ’ το βάθος των καλών καιρών

            οι αγάπες μας πικρά μας χαιρετάνε.

                      Κώστας Καρυωτάκης

Με κατάμαυρα και ολόισια μαλλιά,

με δέρμα μελαχρινό και λείο,

μέσα σ’ εκείνο τ’ απαίσιο μπαρ,

με το μισοσκόταδο και

την εξωφρενική μουσική,

έλαμπες σαν το μεσημεριανό ήλιο.

Μου φάνηκε πως κάπως μου ’γνεψες

(τι παραίσθηση...),

μα όταν σε πλησίασα,

με κάτι μισόλογα,

μ’ έβαλες στη θέση μου.

Πού να ’ξερες το τι μου πρόσφερε η παρουσία σου.

Η θύμησή σου έγινε γλυκιά αναπόληση.

Ώρες – ώρες (πόσα χρόνια έχουν περάσει από τότε;)

νιώθω ακόμα στα γερασμένα μου δάχτυλα

την αγουράδα και τη ζέστα του κορμιού σου.

Με κατάμαυρα κι ολόισια μαλλιά,

με δέρμα μελαχρινό και λείο

και χείλια λουκουμένια, που

λαχταρούσαν τον αγνό έρωτα.

    

        Γιώργου Μακρίδη

Λογοτέχνη-θεατρικού συγγραφέα
    συνεργάτη της Efenpress
                Αυστραλία