Του συνεργάτη μας Δημήτρη
Κωνσταντάρα
Μερικές
φορές, πρέπει να αναφερόμαστε και στα αστεία πράγματα της «κατάστασης» γιατί
πολύ συχνά είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτικά του επιπέδου, της νοημοσύνης, των
ικανοτήτων και της γενικής συμπεριφοράς των –ας πούμε- «κυβερνώντων» και των
ελεγχόμενων απ΄ αυτούς, είτε αυτά είναι σοβαρά, είτε είναι εντελώς
δευτερεύοντα. Αλλά πολύ ενδεικτικά.
‘Εχω
ξαναγράψει για την απίστευτη αυτή γελοιότητα της αναστάτωσης σε 3-4 μεγάλες
γειτονιές της Αθήνας για να περάσει το αυτοκίνητο του πρωθυπουργού και της
συνοδείας του το πρωί, όταν φεύγει από το σπίτι του για να πάρει στη δουλειά
του. Φυσικά, ουδείς ευαισθητοποιήθηκε να ρωτήσει καν τι εννοούσα όταν χλεύαζα
τους υπεύθυνους για το τι επιπτώσεις δημιουργούνται στα μισά Πατήσια και τη
μισή Κυψέλη κατά τη διάρκεια του καθημερινού αποκλεισμού ,μεγάλων και
σημαντικών συγκοινωνιακών αρτηριών, από τη Λεωφόρο Γαλατσίου ως τον προορισμό
του. Όπου κι αν είναι αυτός.
Επιπτώσεις
που – εκτός των άλλων- επιφέρουν χιλιάδες «μούντζες» στην αυτοκινητοπομπή του
πρωθυπουργού. Φυσικά ουδέποτε έριξα προσωπική ευθύνη στον Τσίπρα για το πώς
φτιάχνεται το δρομολόγιό του. Αλλά ΚΑΝΕΝΑΣ δεν έμαθε τι γέλιο, τι τσαντήλα, τι
βρισίδι και τι μούντζα πέφτει ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΤΣΙΠΡΑ για την επιπολαιότητα
χειρισμού μιας απλώς μετακίνησης;
Σήμερα το
πρωί, Πέμπτη, 12 Μαίου, ο Τσίπρας μάλλον άργησε να ξυπνήσει. Μπορεί να είχε
«κοιλιακό άλγος» ο άνθρωπος. Μπορεί να κόπηκε στο ξύρισμα ή να ήταν λερωμένο ή
ασιδέρωτο το πουκάμισό του. Μπορεί να χύθηκε ο καφές ή να καψαλίστηκαν τα
κρουασάν. Αλλά ενώ οι «τροχαίοι» είχαν κάνει – όπως ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ- άνω-κάτω την κυκλοφορία στην περιοχή της
Πλατείας Κολιάτσου, της Πλατείας Αμερικής, στο καίριο σταυροδρόμι Αγίου
Μελετίου και Πατησίων, στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας , στην Πλατεία Βικτωρίας με άνδρες
και γυναίκες που σφύριζαν με τις σφυρίχτρες τους όλοι μαζί ανοίγοντας και
κλείνοντας τα ρεύματα από τις 9 το πρωί, εκτρέποντας την κυκλοφορία άγνωστον
για ποιο λόγο και δημιουργώντας «πολεμικό κλίμα», ο Τσίπρας πέρασε στις 10!
Επί μια ώρα
οι πολίτες έτρεχαν σαν τρελοί για να προλάβουν να περάσουν το δρόμο. Μανάδες με
καρότσια, ηλικιωμένοι με μπαστούνια, κινητικά ανάπηροι ή τραυματίες με
πατερίτσες συνωστίζονταν στα «φανάρια» και από τα σφυρίγματα τους έπιανε
πονοκέφαλος. Τα μαγαζιά άδειαζαν από πελάτες που έτρεχαν όπου φύγει- φύγει,
εργαζόμενοι έβγαιναν από τα μαγαζιά και χωνόντουσαν σε εισόδους πολυκατοικιών
για να γλυτώσουν το θόρυβο και το σαματά, μοτοσυκλετιστές ανέβαιναν στα πεζοδρόμια για να περάσουν και
να φύγουν και «ζητάδες», μέσ’ τη μέση του δρόμου, το…. κουβέντιαζαν το θέμα.
Ο Λουδοβίκος
ο 14ος πέρασε με τη συνοδεία
του με αναμμένα φώτα στις 10.02 και πήγε στο καλό. Και όλα επανήλθαν στο κανονικό. Ύστερα από
μιας ώρας και δέκα λεπτών άχρηστη κινητοποίηση , ο κάθε κατεργάρης πήγε στον
πάγκο του. Και ο «Ηγεμών» είχε αφεθεί ελεύθερος και απερίσπαστος να πάει στη
δουλειά του και να συνεχίσει να μας… σώζει.
