Τι ομοιότητες έχει η Αραβική Άνοιξη της Αιγύπτου με την πόλωση που δημιουργεί η Παρδαλή Επανάσταση στην Ελλάδα; Και. Γινονται τέτοιες επαναστάσεις και κοινωνικές αναστατώσεις για το καλό των χωρών αυτών; Ή για το καλό του συστήματος Rothschild;
Εμμανουήλ Σαρίδης
του Εμμανουήλ Σαρίδη
Εισαγωγή στο θέμα
Η Ελλάδα γνωρίζει και πάλι μια έξαρση κοινωνικών αναταραχών και πολιτικής πόλωσης. Μια κατάσταση, όμοια με αυτήν που επικρατεί και στην Αίγυπτο, όπου άρχισε σαν μια «Αραβική Άνοιξη» και εξελίχθηκε σε έναν βαρύ αιγυπτιακό χειμώνα. Ήταν ή φαινόταν ότι ήταν σκοπός της αιγυπτιακής επανάστασης η απομάκρυνση του «δικτάτορα» Χόσνι Μουμπάρακ απο την εξουσία και η εμπέδωση ενός δημοκρατικού πολιτεύματος, την είδαμε να εξελίσσεται πολύ σύντομα σε μια αντιπαράθεση ανάμεσα στην «Μουσουλμανική Αδελφότητα» και τον ηγέτη της Μοχάμεντ Μούρση και στους οπαδούς μιας απροσδιόριστης Δημοκρατίας δυτικού τύπου. Το αποτέλεσμα: καθημερινές διαδηλώσεις και συγκρούσεις ανάμεσα στις δύο αυτές παρατάξεις, παράλυση της κρατικής μηχανής και κίνδυνος ενός εμφυλίου πολέμου. Μια «ομαλοποίηση» της κατάστασης δεν είναι σήμερα ορατή.
Εισαγωγή στο θέμα
Η Ελλάδα γνωρίζει και πάλι μια έξαρση κοινωνικών αναταραχών και πολιτικής πόλωσης. Μια κατάσταση, όμοια με αυτήν που επικρατεί και στην Αίγυπτο, όπου άρχισε σαν μια «Αραβική Άνοιξη» και εξελίχθηκε σε έναν βαρύ αιγυπτιακό χειμώνα. Ήταν ή φαινόταν ότι ήταν σκοπός της αιγυπτιακής επανάστασης η απομάκρυνση του «δικτάτορα» Χόσνι Μουμπάρακ απο την εξουσία και η εμπέδωση ενός δημοκρατικού πολιτεύματος, την είδαμε να εξελίσσεται πολύ σύντομα σε μια αντιπαράθεση ανάμεσα στην «Μουσουλμανική Αδελφότητα» και τον ηγέτη της Μοχάμεντ Μούρση και στους οπαδούς μιας απροσδιόριστης Δημοκρατίας δυτικού τύπου. Το αποτέλεσμα: καθημερινές διαδηλώσεις και συγκρούσεις ανάμεσα στις δύο αυτές παρατάξεις, παράλυση της κρατικής μηχανής και κίνδυνος ενός εμφυλίου πολέμου. Μια «ομαλοποίηση» της κατάστασης δεν είναι σήμερα ορατή.
Στην Ελλάδα η πολιτική αντιπαράθεση είναι αρχαιότερη: Πόλωση και διαίρεση μεταξύ Βενιζελικών και Αντιβενιζελικών, μεταξύ Βενιζέου και Βασιλέως, μετα τον 2. Παγκόσμιο Πόλεμο μεταξύ Αριστεράς και Δεξιάς, Παπανδρέου και Καραμανλή, ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας και σήμερα πάλι μεταξύ Αριστεράς (;!) (ΣΥΡΙΖΑ συν διάφορα Κινήματα) και (Ακρο-)Δεξιάς. Το αποτέλεσμα: κοινωνικές αναστατώσεις, πολιτική πόλωση, οικονομική παράλυση, ανομία και διάλυση του κράτους. Όταν μια κυβέρνηση μήνες τώρα δεν μπορεί να πετάξει έξω τους καταληψίες της ΕΡΤ, που με τα προγράμματά τους δηλητηριάζουν τον εγκέφαλο του Έλληνα, το ελληνικό κράτος έχει διαλυθεί. Στο άρθρο αυτό θα εξηγήσω πρώτα τι είναι η «Αραβική Άνοιξη», που στη Δύση και τί οι «Παρδαλές Επαναστάσεις» που απο καιρό κρατούν την Ελλάδα σε αναστάτωση. Και στο τέλος θα θέσω την ερώτηση, αν αυτά που συμβαίνουν στην Αίγυπτο, στην Ελλάδα και σε πολλές άλλες χώρες (πρόσφατα στην Τουρκία και την Βραζιλία), οφείλονται σε ενδογενείς αδυναμίες και στρεβλώσεις των χωρών αυτών ή αν οι αδυναμίες και οι στρεβλώσεις αυτές προέρχονται απο εξωτερικούς παράγοντες, που τις έχουν εμφυτεύσει στα κράτη αυτά απο γεννησιμιού τους, για να προκαλούν κοινωνικές και πολιτικές ασθένεις, που δεν θεραπεύονται απο τα πικρά φάρμακα που τις δίνουν, είτε αυτά λέγονται Δημοκρατία, Επανάσταση, Σοσιαλισμός, Αναρχία, Ανθρώπινα Δικαιώματα, Φεμινισμός ή Πολυπολιτισμούς και τα οποία προκαλούν πολλές αρνητικές παρενέργειες. «Cui bono» λοιπόν, ποιόν ωφελούν όλα αυτά; Ασφαλώς όχι τις χώρες που ελπίζουν να σωθούν παίρνοντάς τα. Τα φάρμακα παράγονται απο τις μεγάλες φαρμακευτικές εταιρίες, που βρίσκονται στα χέρια του σιωνιστικού Ηγεμόνα (για τον Ηγεμόνα λίγο παρακάτω) και παράγονται για να θεραπεύουν, αλλά για για να επιμηκύνουν την ασθένεια. Γιατί αν εθεράπευαν, οι φαρμακευτικές εταιρίες θα έκλειναν. Όπως θα έκλειναν και οι τράπεζες του Ηγεμόνα εάν δεν έδιναν τοκογλυφικά δάνεια.
Αραβική Άνοιξη και Παρδαλές Επαναστάσεις
Αραβική Άνοιξη (Αραβικά الربيع العربي, αρ-Ράμπι ʿ αλ Αράμπι) ή Arabellion ονομάζεται η σειρά των εξεγέρσεων, διαμαρτυριών και επαναστάσεων, που έλαβαν χώραν στον αραβικό κόσμο, αρχής γενομένης στην Τυνησία τον Δεκέμβριο του 2010 και μετα στις άλλες χώρες της Βορείου Αφρικής (Μάγκρεμπ) και της Μέσης Ανατολής (Μάσρεκ / Αραβική Χερσόνησος). Σκοπός των εξεγέρσεων αυτών ήταν η απομάκρυνση των αυταρχικών καθεστώτων στις χώρες που έγιναν και η επιθυμία για αλλαγές (Δημοκρατία!), για ανθρώπινα δικαιώματα, καταπολέμηση της ανεργίας και άλλα τέτοια ωραία και καλά. Ικανοποιήθηκαν όμως οι απαιτήσεις των επαναστατημένων, άλλαξε τίποτα; Στην πραγματικότητα τα πράμματα πήγαν απ’ το κακό στο χειρότερο, γιατί η αλλαγή αφορούσε το καθεστώς, επρόκειτο για το λεγόμενο Regime Change, το ξήλωμα των πολιτικών ηγετών, που για λόγους που θα δούμε παρακάτω είχαν πέσει στην δυσμένεια του Ηγεμόνα. Όλα τα άλλα (Δημοκρατίες, θέσεις εργασίας κ.λπ.) έμειναν ένα όνειρο θερινής νυκτός.
Οφελημένος ήταν λοιπόν μόνο Ηγεμόνας. Όχι οι ΗΠΑ, όπως εσφαλμένα νομίζουμε, αλλά η Δυναστεία των Rothschilds και το σύστημα που έχει δημιουργήσει, η πυραμίδα των αλληλοεξαρτημένων χρηματοπιστωτικών, πολιτικών και επικοινωνιακών δομών, στην κορυφή της οποίας θρονιάζει η φάρα των Rothschilds. Οι ΗΠΑ, όπως και η Γερμανία, είναι απλώς εκτελεστικά οργανα, οι ΗΠΑ για τον στρατό της και η Γερμανία για την παραγωγική ευρωστία της. Υπάρχει βέβαια και το Ισραήλ, που ο Ηγεμόνας προορίζει να γίνει η έδρα της παγκόσμιας κυβέρνησης, που ήδη βρίσκεται εν πλήρη εξελίξει. Η παγκοσμιοποίηση, ο έλεγχος του πλανήτη, γίνεται απο τον Ηγεμόνα με την οικονομική αιχμαλωσία των κρατών μέσω της παγίδας των δανείων που απλόχωρα χορηγούν για τον σκοπό αυτό οι τράπεζες των τοκογλύφων του (για τον Ηγεμόνα βλέπε και «Ο Ηγεμών, η πυραμίδα και πως λειτουργεί το σύστημα» στο «Η παρδαλή επανάσταση του Τσίπρα»).
Η «Αραβική Άνοιξη», με σκοπό το Regime Change, είναι η νεώτερη εξέλιξη των «Παρδαλών Επαναστάσεων» που έγιναν στην Ανατολική Ευρώπη και στις χώρες που μέχρι το 1990 ανήκαν στον σοβιετικό χώρο επιρροής. Ολα τα απελεθυερωτικά και «αντιστασιακά» κινήματα που έλαβαν χωραν στην Ανατολική Ευρώπη, τον Καύκασο και την Κεντρική Ασία μετα το 1900, ήσαν «Παρδαλές Επαναστάσεις», που είχαν τον ίδιο σκοπό, το Regime Change, το ξήλωμα των ηγετών τους που είχαν σχέσεις με την Σοβιετική Ένωση ή είχαν μια σοβιετικού τύπου αντίληψη για πολιτική και οικονμία, και την αντικατάστασή τους απο «δικούς μας» ανθρώπους.
Η αρχή έγινε το 2000 στο Βελιγραδι με το κίνημα των φοιτητών εναντίον του Μιλόσεβιτς, «Otpor»-(Αντισταση) ήταν το σύνθημα, που μεταβλήθηκε γρήγορα σε „Gotov je!“ («τελείωσε!»). Το «Otpor» οργανώθηκε απο τον κατάσκοπο της CIA, Bob Helvey, σε συνεργασία με τον Σέρβο Srdja Popovic, που απο τότε - και πάντοτε σε συνεργασία με δυτικές μυστικές υπηρεσίες - διευθύνει την εταιρία συμβούλων «Center for Applied Nonviolent Action and Strategy» (CANVAS) που ασχολείται με την εξαγωγή επαναστατικής τεχνογνωσίας, την παροχή συμβουλών και την εκπαίδευση «επαναστατών» αρχηγών και μπροστάρηδων (βλέπε και την ιστοσελίδα που εκδίδει, την Canvasopedia). Η εταιρία του Popovic μπορεί να καυχιέται, ότι έχει οργανώσει όχι μόνο τις Παρδαλές Επαναστάσεις που έγιναν στην Γεωργια το 2003 («Kmara» - «φτάνει πια»), στην Ουκρανια το 2004 («Pora!» - «Ηρθε η ωρα»), στο Κιργηστάν («KelKel» - «Αναγεννηση»), στην Λευκορωσία («Subr» - «Βονασος») κ.λπ., αλλά και τις επαναστάσεις της «Αραβικής Ανοίξης» στην Βορεια Αφρική και την Μέση Ανατολή. Για τις σχέσεις της CANVAS με την Ελλάδα δεν υπάρχουν δυστυχώς πληροφορίες, είναι όμως περισσότερο απο σίγουρο, ότι βρίσκεται πίσω απο ουκ ολίγα κινήματα και δράσεις όπως οι πυρκαγίες το 2007 και η πυρπόληση της Αθήνας απο τους αλήτες του Τσίπρα/Αλαβάνου/ΣΥΡΙΖΑ το 2008 (βλέπε και «Η Ελλαδα της παρδαλης επαναστασης»). Έτσι η «Παραδαλή Επανάσταση» του 2007 στην Ελλάδα είχε σαν σκοπό το Regime Change, την ανατροπή του Καραμανλή που δεν ήταν πλέον ανεκτός απο τον Ηγεμόνα λόγω της συνεργασίας του με την Ρωσία συμμετέχοντας στην κατασκευή του αγωγού South Stream, που θα συνέδεε το βουλαρικό Μπουργκάς με την Αλεξανδρούπολη. Η ομοιότητα της με τις άλλες παρδαλές επαναστάσεις φαίνεται και απο τα συνθήματα που κραύγαζε ο ξεσηκωμένος όχλος: «Το έχουν παρακάνει!» (το ΕΝ.ΑΝΤΙ.Α), «Φτάνει πια» (ο τότε αντιπολιτευόμενος Geoffrey Παπανδρέου στη Βουλή), τα ίδια που φώναζαν και οι «επαναστατημένοι» στην Γεωργία και αλλού. Το αποτέλεσμα: το κοχλαζοντα καζάνι οδήγησε στην πτώση του Καραμανή και την ανάληψη της εξουσίας απο τον Παπανδρέου, που όχι μόνο ακύρωσε το South Stream με την Ρωσία, αλλά και με το πρώτο Μνημόνιο έριξε την Ελλάδα στην κόλαση του ΔΝΤ.
Η Ελλάδα αποσταθεροποιήθηκε το 2007-2009 για τους συγκεκτιμένους λόγους. Γιατί όμως αποσταθεροποιείται η Αίγυπτος;
Η Αραβική Άνοιξη
Για την συμμετοχής της εταιρίας CANVAS του Srdja Popovic στον ξεσηκωμό των Αιγυπτίων έχω γράψει στο άρθρο μου „Οι επαναστάσεις της Ανώνυμης Εταιρίας «Επανάσταση“. Στο οποίο υπάρχει μάλιστα και μία συνέντευξη με τον Popovic, όπου μιλάει ανοιχτά για τα «κατορθώματά» της εταιρίας του στις επαναστατημένες χώρες! Ο δε ξεσηκωμός του όχλου έγινε,αφού ο Ηγεμόνας διαπίστωσε, ότι ο Χόσνι Μουμπάρακ δεν του έκανε πλέον. Ας δούμε γιατί. Το 1978 έγινε η συμφωνία του Camp-David και το 1979 υπεγράφη στην Ουάσιγκτον η ισραηλινο-αιγυπτιακή ειρηνευτική συνθήκη από τον ισραηλινό πρωθυπουργό Μεναχέμ Μπέγκιν και τον αιγύπτιο Πρόεδρο Ανουάρ Σαντάτ. Με τις συμφωνίες αυτές το Ισραήλ επέστρεφε στην Αίγυπτο την περιοχή του Σινάι, εξασφάλιζε όμως τα νώτα του στην Αίγυπτο και αποκτούσε έτσι μια απόλυτη ελευθερία κινήσεων για δράσεις εναντίον των Παλαιστινίων, του Λιβάνου και της Συρίας. Ο Με την κάποια ενδυνάμωση της Αιγύπτου ο Χόσνι Μουμπάρακ άρχισε όμως να επιδιώκει μια αναθεώρηση της συνθήκης ειρήνης με το Ισραήλ, πέφτοντας έτσι στην δυσμένεια του Ηγεμόνα. Ο δευτερος λόγος είναι τα κοιτάσματα αερίου που βρέθηκαν στην Ανατολική Μεσόγειο και τα οποία έδιναν την ευκαιρία στην Αίγυπτο να κάνει μια δική της πολιτική, π.χ. με την Ρωσία και ενάντια στο Ισραήλ. Και ο τρίτος λόγος είναι η άρνηση της Αιγύπτου να ενδώσει στις πιέσεις της Ουάσιγκτον και του Κατάρ να συμμετάσχει στον πόλεμο κατα της Συρίας.
Η καθαίρεση του Μουμπάρακ έγινε με εργαλείο την «Μουσουλμανική Αδελφότητα» και την αιγυπτιακή νεολαία, που ζητούσε μεταρρυθμίσεις δυτικού τύπου. Στο άρθρο του „Lässt Mursis Schicksal das der muslimischen Brüder ahnen?“ "Μας επιτρέπει η τύχη του Μούρσι να βγάλουμε συμπεράσματα για την τύχη των Αδελφών Μουσουλμάνων;" ο Thierry Meyssan γράφει, ότι η άνοδος της Μουσουλμανικής Αδελφότητας στην εξουσία προωθήθηκε απο τις ΗΠΑ. Η Μουσουλμανική Αδελφότητα, μια μυστική, δήθεν αντι-ιμπεριαλιστική οργάνωση, κατευθύνονταν ανέκαθεν από το Λονδίνο, όμως πέρασε στα χέρια των ΗΠΑ μέσω της Χίλαρι Κλίντον, η οποία παρέδωσε την αντιπροσώπευσή της στην Huma Abedin, σύζυγο του σιωνιστή Antony Weiner, μέλους του Κογκρέσσου, η μητέρα της οποίας, Saleha Abedin, ανέλαβε τον γυναικείο κλάδο της Αδελφότητας. Την χρηματοδότηση ανέλαβε το Κατάρ με πάνω από 15. δισεκατομμύρια δολλάρια ετησίως!, το ίδιο, απο το 2005, και τις δημόσιες σχέσεις της Αδελφότητας μέσω του τηλεοπτικού σταθμού του Al-Jazeera. Η δε Τουρκία έθεσε στην διάθεση της Αδελφότητας τις γνώσεις των πολιτικών εμπειρογνώμων της μέσω συμβούλων Απο την πρώτη μέρα φάνηκε, ότι ο Μουρσι ήθελε να εγκαταστήσει ένα θεοκρατικό κράτος, το οποίο δεν ήθελε τουλαχιστον το ήμισου των Αιγυπτίων, οι οποίοι ήθελαν Δημοκρατία, δικαιοσύνη και δημιουργία θέσεων εργασίας. Γνώριζαν επίσης, ότι η συμφωνία του Camp-David είχε γίνει εις βάρος της Αιγύπτου και των Παλαιστινίων. Και επίσης γνωρίζαν, ότι μια θατσερικού τύπου ιδιωτικοποίηση της αιγυπτιακής οικονομίας, που επιδίωκε ο Μούρσι, θα σήμανε και την απώλεια της διώρυγας του Σουέζ, διαμάντι της χώρας τους και πηγή εισοδήματος. Βγήκαν λοιπόν στους δρόμους, όταν έμαθαν, ότι η διώρυγα θα πουληθεί στο Κατάρ και ότι και οι Τούρκοι είχαν εξεγερθει εναντίον του «αδελφού» Ερντογάν, που πουλούσε στις αραβικές χώρες την τουρκική «πρόοδο» σαν μοντέλλο μελλοντικής ανάπτυξης.
Να υπενθυμίσω επίσης, ότι η Αίγυπτος και η Συρία είχαν απο το 1958 μέχρι το 1961 συγχωνευθεί σε ένα ενιαίο κράτος, την Ηνωμένη Αραβική Δημοκρατία. Και παρά το ότι αυτή διήρκεσε μόλις τρία χρόνια, οι σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών παρέμειναν καλές. Έτσι το καζάνι ξεχείλισε, όταν οι Αιγύπτιοι διαπίστωσαν τον θρησκευτικό και αντεθνικό χρακτήρα της κυβέρνησης Μούρσι, ο οποίος χαρακτήριζε τους οπαδούς του Σύρου Προέδρου Baschar al-Assad και τους Σιίτες ή τους χριστιανούς Αιγυπτίους ως "άπιστους". Και όταν στις 15. Ιουνίου ο Πρόεδρος Μούρσι τους κάλεσε σε πόλεμο "εναντίον των άπιστων της Δαμασκού", ο αρχηγός του Επιτελείου των Ενόπλων Δυνάμεων, Στρατηγός Αμπντέλ Φατάχ αλ-Σίσι, υπο την πίεση του δρόμου τον συνέλαβε και τον έκλεισε σε κάποια μυστική φυλακή. Ευθύνη των ενόπλων δυνάμεων, λέγεται ότι είπε, είναι να υπερασπιστούν τη χώρα τους και όχι να μεταφέρουν έναν "ιερό πόλεμο" σε άλλες μουσουλμανικές χώρες .
Η Μουσουλμανική Αδελφότητα μάλλον τέλος, όχι όμως και η «Παρδαλή Επανάσταση»
Η «Παρδαλή Επανάσταση» της Αιγύπτου παρα την «απόσυρση» του Μούρσι απο την κυκλοφορία συνεχίζεται, οι θρησκευτικά φανατισμένοι οπαδοί της Μουσουλμανικής Αδελφότητας εξακολουθούν να συγκρούονται με τα εκατομμύρια κυρίως νεαρών Αιγυπτίων, που με το Facebook, το Twitter, το κινητό ή το Smartphone, το έξυπνο τηλέφωνο, πήραν μια μυτιά Δύσης, που δεν θέλουν πια να αποχωριστούν. Η αιγυπτιακή κοινωνία βρίσκεται σε πόλωση.
Η κατάσταση παραμένει λοιπόν ρευστή, ενώ οι επισκέψεις του Westerwelle και της Ashton στην Αιγυπτο δείχνουν τις προσπάθειες του Ηγεμόνα, να δεί τι γίνεται για να δρομολογήσει την επόμενη κίνηση. Η ανατροπή του Μοχαμεντ Μούρσι δείχνει, ότι ο Ηγεμόνας θεωρεί την Μουσουλμανική Αδελφότητα σαν καμμένο χαρτι, που δεν θα χρησιμοποιηθει πλέον στον αραβικό κόσμο. Σίγουρο είναι επίσης, ότι ελέγχει και τις δύο πλευρές στην Αίγυπτο, τους Μουσουλμάνους και τον Στρατό και έχει στα συρτάρια του διάφορα εναλλακτικα σεναρια – και στα μπαούλα του άφθονο χρήμα, που διοχετεύει στα ηγετικά στελέχη και τις οργανώσεις των δύο μετώπων για το μανιπουλάρισμά τους. Μπορεί έτσι ανα πάσα στιγμή να τους βγάλει στο δρομο και να τους ερεθίσει έτσι, ώστε να τα διαλύσουν όλα. Μην ξεχνάμε, ότι ο Ηγεμόνας είναι αυτός που δημιουργεί τα προβλήματα και αυτός που προσφέρει και μια λύση. Μια λύση βέβαια κομμένη και ραμένη στα μέτρα του.
Τι Κάιρο, τι Αθήνα
Θυμάστε εκείνο το τι Λωζάνη, τι Κοζάνη, χιόνια η μια, χιόνια κι’ η άλλη; Αν το συγκρίνουμε με Κάιρο και Αθήνα, θα βγάλουμε τα ίδια συμπεράσματα: Φασαρίες εκεί, φασαρίες κι’ εδώ. Πόλωση εκεί, πόλωση κι’ εδώ. Μουσουλμανική Αδελφότητα και οπαδοί μιας κάποιας Δημοκρατίας εκεί, Τσιπροαριστεροί και (Ακρο-)Δεξιοί εδώ. Και όπως ο κίνδυνος αιματηρών συρράξεων στην Αίγυπτο είναι ορατός δια γυμνού οφθαλμού, το ίδιο πιθανός είναι και ο κίνδυνος πολιτικο-κοινωνικών αναταραχών στην Ελλάδα. Διότι ο Ηγεμόνας έχει φροντίσει, ώστε να έχουν δημιουργηθεί οι δύο κοινωνικο-πολιτικοί πόλοι, τους οποίους μπορεί ανα πάσαν στιγμή να δραστηριοποιήσει για την δημιουργία της φασαρίας. Που χρειάζεται αυτός ο ίδιος, διότι οι κοινωνικο-πολιτικές φασαρίες δεν είναι ποτέ για το καλό των ξεσηκωμένων.Για την πόλωση που επικρατεί στην Ελλάδα αντιγράφω απο το άρθρο του Θανάση Κουκοβίστα «Επικίνδυνη η αναβίωση του εμφυλιοπολεμικού κλίματος από Χρυσή Αυγή και ΣΥΡΙΖΑ»: «Οι σώφρονες ανατρίχιασαν από τις προσπάθειες που καταβάλλονται, ένθεν κακείθεν, αναβίωσης ενός εμφυλιοπολεμικού κλίματος, που μαθηματικά οδηγεί σε μια διάλυση, άνευ προηγουμένου, και κατάρρευση του ελληνικού κράτους. Κάποιοι επιδιώκουν, ποικιλοτρόπως, την αποσάθρωση της κοινωνίας και της οικονομίας. Εδώ και χρόνια, έχει ξεκινήσει μια επανασταστική γυμναστική, που, με τα συνεχή επεισόδια, διέλυσαν το εμπορικό κέντρο της Αθήνας. Η φασιστική νοοτροπία μειοψηφιών έχει διαλύσει τα ελληνικά πανεπιστήμια. Ενώ, παρά την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, ακόμα τα επεισόδια στις σκουριές της Χαλκιδικής καλά κρατούν και αποτρέπουν την τουριστική ανάπτυξη. Αν όμως η απόφαση του ΣτΕ ήταν να σταματήσει η επένδυση, τότε θα απαιτούσαν να γίνει σεβαστή και να εφαρμοστή».
Και συνεχίζει: «Από την ώρα που η Χρυσή Αυγή μπήκε στο Κοινοβούλιο έχει ξεκινήσει μια σειρά, αν μη τι άλλο, περίεργων αντιδράσεων και κλιμακούμενων ενεργειών. Η αρχή έγινε με τα γιουχαρίσματα των εκπροσώπων της Χρυσής Αυγής, όταν κατέθεταν στεφάνι σε επίσημες τελετές. Γρήγορα η γιούχα μετατράπηκε σε πράξεις απαγόρευσης και επίθεσης εναντίον των εκπροσώπων της Χρυσής Αυγής. Με τις πράξεις αυτές, πρώτα απ’ όλα, αμαυρώνεται η ίδια η επέτειος, που υποτίθεται ότι πήγαν να τιμήσουν. Αλλά πρέπει να το καταλάβουμε καλά όλοι, η Χρυσή Αυγή δεν είναι ο Μιχαλολιάκος, ο Κασιδιάρης και Κουκούτσης, είναι 600.000 πολίτες που τους ψήφισαν και εκπροσωπούνται, πλέον, στην Βουλή. Μας αρέσει αυτό ή δεν μας αρέσει. Το γιατί τους έχουν ψηφίσει είναι διάφορο των ενεργειών και έχει αναλυθεί. Όμως αυτή είναι η πραγματικότητα, η Χρυσή Αυγή είναι κόμμα που εκπροσωπείται στο Κοινοβούλιο».
Και παρακάτω: «Στην συζήτηση του πολυνομοσχεδίου, η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Σοφία Σακοράφα, χαρακτήρισε το Παρατηρητήριο για τους ΟΤΑ «αποθέωση της άμεσης δικτατορίας», χαρακτήρισε την κυβέρνηση «συμμορία της καταστροφής» (φράση που πρωτοείπε ο Αλέξης Τσίπρας) και θεώρησε πως είναι «καθήκον της να καταλογίσει προσωπικές ευθύνες» στους Σαμαρά, Βενιζέλο, Μητσοτάκη και Καψή, διακρίνοντας στην πολιτεία τους, «επιβιώσεις του κατοχικού δωσιλογισμού», δεσμευόμενη πως «θα προσπαθήσει να μην μείνουν ατιμώρητα αυτά τα εγκλήματα».
Το πιο πρόσφατο: Άτομα της Χρυσής Αυγής εμποδίστηκαν να συμβάλλουν στο σβύσιμο μιας πυρκαγιάς που ξέσπασε στο Μαρκόπουλο. Θύελα στα κεφάλια αυτών που μας κυβερνούν!
Επίλογος
Απο τα σούρτα-φέρτα του Τσίπρα στην Γερμανία και τις ΗΠΑ και τις ιδιαίτερες επαφές που είχε στις δύο αυτές χώρες με εβραίικα κόμματα και σιωνιστικούς οργανισμούς βγαίνει το συμπέρασμα, ότι μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται ήδη καθ’ οδόν προς την εξουσία. Το συμπέρασμα αυτό βγαίνει και απο την κοινωνικοπολιτική ένταση που επικρατεί σήμερα και είναι η ίδια με εκείνη του 2007 και του 2009, που είχε σαν αποτέλεσμα την πτώση της κυβέρνησης Καραμανλή.
Το γενικό προφίλ του Τσίπρα μου δημιουργεί αμφιβολίες, για το αν το άτομο αυτό καταλαβαίνει τι του γίνεται. Αν νοιώθει τον λόγο, για τον οποίο τα Μαζικά Μέσα και οι διάφοροι διεθνείς οργανισμοί του παρέχουν την μέγιστη δυνατή υποστήριξή τους και προς τα πού τον οδηγούν οι διάφοροι ντόπιοι και ξένοι συμβουλάτορές που τον κοντακτάρουν. Ο ίδιος μου φαίνεται αφελής και χαζοχαρούμενος, ένα άτομο που είναι, πρώτα, πεπεισμένο, ότι είναι προορισμένο για μεγάλα και τρανά και δεύτερο, που πιστευει, ότι οι διάφορες αντιιμπεριαλιστκές φούσκες που εξακολουθεί να παπαγαλίζει απο τότε που σαν μαθητής έκανε κατάληψη στο σχολείο του, εμπλουτισθείσες στο μεταξύ απο την πανσπερμία των αλλοπρόσαλων πολιτικο-κοινωνικών ιδεολογημάτων που πλημμύρησαν την Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, είναι το άκρον άωτον της πολιτικής. Στην πραγματικότητα φαίνεται να μην έχει την παραμικρή ιδέα του τι συμβαίνει στον κόσμο, τίποτε περι γεωπολιτικής, διεθνών σχέσεων, «παρδαλών επαναστάσεων» ή οικονομίας.
Με ένα τέτοιο προφίλ, δεν είναι λοιπόν καθόλου παράξενο που ο Ηγεμόνας τον διάλεξε σαν τον πλέον κατάλληλο για να του κάνει τη δουλειά του στην Ελλάδα, αυτόν, που όχι μόνο θα συνεχίσει να συντηρεί την μέχρι σήμερα πολιτικο-κοινωνική αναστάτωση, αλλά θα συμβάλλει στην περαιτέρω αποσταθεροποίηση των θεσμών.Που σημαίνει, ότι η Ελλάδα με μια κυβέρνηση Τσίπρα δεν θα έχει να περιμένει τίποτε, κανένα όφελος, τουναντίον, με τον Τσίπρα σαν θιασώτη της παγκοσμιοποίησης θα χάσει και το τελευταίο ίχνος κυριάρχου κράτους που της απέμεινε. Και ο Ηγεμόνας μέσω αχειρανθρώπων και παρατρεχάμενων θα αποκτήσει ότι πολύτιμο έχει η χώρα, κάποιες εναπομείνασες υποδομές, νερό, ρεύμα, υδρογονάνθρακες, τα πάντα. Αυτά τα έχει βέβαια και με τον Σαμαρά, ο οποίος όμως προβάλλει μια κάποια αδύναμη αντίσταση και γι’ αυτό φαίνεται να έχει μπεί στην ίδια λίστα με τον Καραμανλή. Ενώ ο Τσίπρας είναι ακόμη άφθαρτος και έχει τσιμπήσει το δόλωμα του Ηγεμόνα, που θα τον κάνει να είναι ο νεος ηγέτης της Ελλάδος για τα επόμενα 10-20 χρόνια; Ουαί, βαβαί, παπαί, ιαταταί!!
Τι δέον γενέσθαι;
- Η κριτική εναντίον της Γερμανίας και οι κατάρες εναντίον της Μερκελ και των Γερμανών είναι λάθος και αντιπαραγωγική (στην Κρήτη έδειραν τρείς γερμανούς τουρίστες, γιατί ήσαν Γερμανοί!). Εχθρός της Ελλάδος δεν είναι η Γερμανία, αλλά ο σιωνιστικός Ηγεμόνας, ο οποίος με τα μέσα που διαθέτει (Τυπος, Τηλεόραση, Οργανισμοί, ΜΚΟ κ.λπ.) προβάλλει τεχνηέντως την Γερμανία, για να κρύβεται επιμελώς απο πίσω της.
- Οι θρήνοι και οδυρμοί για τον χαμένο παράδεισο της παπανδρεϊκής κραιπάλης δεν οφελούν, το ίδιο και η κριτική για τις αδυναμίες της κυβέρνησης Σαμαρά. Δεν είναι μόνο οι Έλληνες που αντιμετωπίζουν τις συνέπειες μιας κρίσης, γιατί αυτή μαστίζει τις περισσότερες χώρες του κόσμου. Οι Έλληνες αντί για κλάμματα, εκδίκηση και επανάσταση χρειάζονται επειγόντως μια αλλαγή νοοτροπίας, την μετάβαση απο τον παρασιτισμό και την ζητιανιά στην παραγωγικότητα. Και να αντιληφθούν, ότι το κράτος δεν είναι για να παρέχει τζάμπα φαρμακευτική περίθαλψη, να φροντίζει για δουλειές, να κάνει τις πιό απίθανες παροχές και γενικά να νταντεύει το παιδί του, που δεν εννοεί και δεν θέλει να ενηλικιωθεί και να αναλάβει τις ευθύνες του. Αντι να επαιτούν τρόφιμα, συσσίτια και μια θέση στο Δημόσιο, να επιστρέψουν στο χωριό των μπαμπάδων και των παπούδων τους και να καλλιεργήσουν τα αργούντα χωράφια τους. Ή να κάνουν κάτι άλλο παραγωγικό. Φτάνει η ζητιανά, που μας έκανε ρεζίλι σ΄όλο τον κόσμο.
- Να κλείσουν οι τηλεοράσεις που διεκτραγωδούν τον πόνο του «λαού». Οι πολίτες να πετάξουν στα σκουπίδια τους δίσκους με τα ινδικά μοιρολόγια του Καζαντζίδη, τα χασικλήδικα (Ζαμπέτας κ.α.) και ρεμπέτικα (Τσιτσάνης κ.α.) και τον αχταρμά όλων αυτών, το σημερινό καψούρικο των επιγόνων τους που αναπαράγουν την εδραιωθείσα κουλτούρα του υποκόσμου και προκαλούν διπολικές διαταραχές, απο τις οποίες πάσχει ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού. Η Ελλάδα χρειάζεται μια μουσικοπολιτιστική αποτοξίνωση, μια επιστροφή στις ρίζες με την παραδοσιακή μουσική του τόπου μας (κρητική, θρακική, ποντιακή, βλάχικη κ.λπ.). Επι τη ευκαιρία. Θα πρέπει να είναι ένα πολύ ψυχικά διεστραμένο άτομο αυτός που άλλαξε το μουσικό σήμα της Τηλεόρασης της Βουλής βάζοντας τον επικήδειο που ακούμε σήμερα. Μουσική αποτοξίνωση και ψυχική υγιεινή είναι τα ζητούμενα, που μεταξύ άλλων θα μειώσουν και τις αυτοκτονίες.
- Η κυβέρνηση να πετάξει αμέσως έξω τους κοπρίτες που έχουν καταλάβει την ΕΡΤ και επαυξάνουν με τα προγράμματά τους την αντιπαράθεση. Οι Σιωνιστές λένε, ότι όποιος έχει στα χέρια του τα Μαζικά Μέσα έλέγχει και τους εγκεφάλους του κόσμου. Τα ελέγχουν λοιπόν και μας εξουσιάζουν. Να σταματήσουν λοιπόν οι τηλεορατζήδες, μπλογκατζήδες, δημοσιογράφοι και οι όψιμοι ηγέτες και ηγετίσκοι να προάγουν τους διαχωρισμούς μεταξύ Δεξιών και Αριστερών και να ξεσηκώνουν τον κόσμο, χύνοντας λάδι στην φωτιά της αντιπαράθεσης και της πόλωσης. Η Ελλάδα για να σωθεί χρειάζεται γαλήνη, ψυχραιμία και γνώση του τι συμβαίνει, όχι μόνο στην Βουλή και την Πλατεία Συντάγματος των Αθηνών, αλλά και στην υπόλοιπη Ελλάδα, στην γύρω περιοχή μας και στον κόσμο.
- Ο πολίτης πρέπει να διερωτηθεί, εαν οι δημοσκοπήσεις και οι εκλογές ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Είδε ποτέ κανείς εντιμες και αμερόληπτες εκλογές χωρίς να έχει προηγεί ένα εντατικό μασάζ εγκεφάλου απο τα Μαζικά Μέσα και τους Δημοσκόπους;
- Έχει συνηθίσει να κατηγορεί τους πολιτικους και το κράτος για την κατάσταση της χώρας, περιμένει όμως απο τους ίδιους να δώσουν λύσεις. Πότε θα καταλάβει, ότι οι πολιτικοί, τα κόμματα και τα κινήματα είναι εργαλεία του Ηγεμόνα, που αυτός διάλεξε και προωθεί για να εκτελούν τα προγράμματα του ίδιου και κανενός άλλου. Και ότι οι πολιτικοί όροι «Δεξιά» και «Αριστερά» είναι δικά του δημιουργήματα, το Divide et impera, διαίρει και βασίλευε το γνώριζαν και οι αρχαίοι Ρωμαίοι, εμείς πότε θα το μάθουμε: Το 'αστους να τρώγονται για να κάνω εγώ τη δουλειά μου;
- Ο πολίτης να ρωτήσει όλους αυτούς που με τα κόμματα και τα κινήματά τους του υπόσχονται λαγούς με πετραχήλια, αν έχουν ενα συγκεκριμένο πρόγραμμα για να κυβερνήσουν και όχι κάποιους νεφελώδεις σοσιαλισμούς ή κάποια πράσινα άλογα. Αν διαθέτουν τα κατάλληλα πρόσωπα (ποιά;) που θα το μετουσιώσουν σε πράξη. Πως θα αντιμετωπίσουν τα προβλήματα του χρέους, των Μνημονίων και της παγκοσμιοποίησης αν κυβερνήσουν; Ζητώντας συγκεκριμένες απαντήσεις και όχι προθέσεις πίσω απο ιδεολογικές ομίχλες. Εμείς έχουμε πρόγραμμα, έλεγε και ξανάλεγε ο Geoffrey, ποτέ όμως δεν το συγκεκριμενοποίησε. Όποιο κόμμα ή κίνημα δεν έχει συγκεκριμένες απαντήσεις, δεν πρέπει σε καμμία πρίπτωση να εκλεγεί.
- Ο πολίτης πρέπει επίσης να αντιληφθεί, ότι αυτοί που μας δανείζουν δεν το κάνουν γιατί είμαστε ώμορφοι, σωστοί, πολεμήσαμε στο πλευρό τους, μας χρωστάνε για τον πολιτισμό που τους δώσαμε κ.λπ. κλπ., αλλά μας τα δίνουν, γιατί θέλουν να τα πάρουν πίσω, και μάλιστυα πολλαπλάσια. Αυτά θα πρέπει να τα έχουμε υπ’ όψιν ακόμη και όταν ασκούμε πίεση στο κράτος για θέσεις, παροχές και άλλα καλούδια, γιατί το κράτος θα πρέπει να δανειστεί τα λεφτα που χρειάζονται απ’ τους τοκογλύφους, αυξάνοντας το χρέος της χώρας ενώ η θηλειά των τοκογλύφων γύρω απ’ το λαιμό μας θα σφίγγει όλο και περισσότερο.
Η Ελλάδα με την στρατηγική θέση που κατέχει στα Βαλκάνια και την Ανατολική Μεσόγειο μπορεί – παρα την ομηρεία της λόγω Μνημονίου – να μπεί σαν ένας κάποιος παίκτης στο παιχνίδι που παίζεται απο τους μεγάλους για τους υδρογονάνθακες, τους αγωγούς μεταφοράς και την τύχη των χωρών της Μέσης Ανατολης. Ένας τέτοιος παίκτης πρέπει όμως να γνωρίζει και να λάβει υπ’ όψιν όλα όσα ανέφερα παραπάνω - και ακόμη περισσότερα.
