Της ΝΤΙΝΑΣ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Ποιοι είναι οι συνδικαλιστές που κάνουν κουμάντο στο μεγάλο λιμάνι; Τι τους ενώνει, τι τους χωρίζει; Ηθελαν όλοι να παραμείνουν οι κάβοι δεμένοι στις πρόσφατες απεργιακές κινητοποιήσεις;
Η ανθρωπογεωγραφία του ναυτεργατικού συνδικαλιστικού κινήματος μοιάζει με κινούμενη άμμο. Παρασκηνιακά συγκρούονται διαφορετικές πολιτικές, επιδιώξεις και στοχεύσεις. Κι όπως κάθε κίνημα, έχει κι αυτό τους δικούς του πρωταγωνιστές.Η Πανελλήνια Ναυτική Ομοσπονδία (ΠΝΟ) συγκροτείται από 14 πρωτοβάθμια σωματεία. Στην πλειονότητά τους ελέγχονται από συνδικαλιστές προσκείμενους στο ΠΑΣΟΚ και τη Ν.Δ. Ευρέως δε λέγεται ότι «ο συνδικαλιστικός προσανατολισμός των διοίκησεών τους συμπίπτει με τις γενικότερες επιδιώξεις του εφοπλιστικού κεφαλαίου και της εκάστοτε ναυτιλιακής πολιτικής που ασκούσαν και ασκούν οι ....
κυβερνήσεις».Από τα προαναφερθέντα σωματεία, ιδεολογικοπολιτικά διαφοροποιούνται η Πανελλήνια Ενωση Κατωτέρων Πληρωμάτων Μηχανής Εμπορικού Ναυτικού «Ο Στέφενσων» και η Πανελλήνια Ενωση Μηχανικών Εμπορικού Ναυτικού (ΠΕΜΕΝ), τα οποία ελέγχονται από συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ που πρόσκεινται στο ΚΚΕ. Αλλά και η Πανελλήνια Ενωση Ναυτών Εμπορικού Ναυτικού, (ΠΕΝΕΝ) η διοίκηση της οποίας ανήκει στο χώρο της ριζοσπαστικής αριστεράς.
Τα δύο τελευταία σωματεία μηχανικών (ΠΕΜΕΝ) και ναυτών (ΠΕΝΕΝ) μαζί με την Πανελλήνια Ενωση Πλοιάρχων Εμπορικού Ναυτικού και την Πανελλήνια Ενωση Αρχιθαλαμηπόλων-Θαλαμηπόλων Εμπορικού Ναυτικού είναι τα πολυπληθέστερα.
Θεσμικά στην κορυφή της συνδικαλιστικής πυραμίδας είναι ο πρόεδρος της ΠΝΟ Γ. Χαλάς. Βρίσκεται 18 χρόνια σ' αυτή τη θέση. Ο ίδιος δηλώνει ανεξάρτητος, αλλά είναι γνωστό σε όλους ότι είναι φιλικά προσκείμενος στη Ν.Δ. Ανθρωπος που θέλει να κρατάει τις ισορροπίες, του καταλογίζουν ότι «θέλει να είναι και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ».
Μεγάλες πιέσεις
Στο παρασκήνιο αναφέρεται ότι η τελευταία απόφαση της διοίκησης της ΠΝΟ για συμμετοχή της στην προχθεσινή απεργία της ΓΣΕΕ έγινε κατόπιν μεγάλων πιέσεων των ναυτεργατών του ΠΑΜΕ. Να θυμίσουμε ότι ΠΕΜΕΝ και Στέφενσων προχώρησαν στην απεργία της 29ης Ιουνίου, παρά το γεγονός ότι η ΠΝΟ δεν συμμετείχε.
Παρ' ότι εκπρόσωποι των άλλων σωματείων ζήτησαν από τον Γ. Χαλά να προβεί σε συγκεκριμένες καταγγελίες, αυτός δεν τον έκανε. Είπε στην «Κ.Ε.» ότι «προσεγγίζουμε κάποια θέματα διαφορετικά, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είμαστε απέναντι».
Στο προσκήνιο της δημοσιότητας βρίσκονται τα ονόματα των Σ. Τσιμπόγλου και Γ. Μανουσογιαννάκη, πρόεδροι των σωματείων ΠΕΜΕΝ και Στέφενσων. Αμφότεροι κορυφαία στελέχη του ΠΑΜΕ και με ισχυρή επιρροή στο λιμάνι.
Οι κινητοποιήσεις τους (πρώτα με τον αποκλεισμό του κρουαζιερόπλοιου «Ζενίθ» και στη συνέχεια με τους κάβους των πλοίων που κράτησαν δεμένους στις επόμενες απεργίες) πυροδότησαν σφοδρή αντιπαράθεση μεταξύ κυβέρνησης και ΚΚΕ.
Για τους δύο ισχυρούς προέδρους λέγεται ότι «είναι το μοντέλο των πιστών συνδικαλιστών στις αρχές και τις θέσεις του κόμματος. Αδιάλλακτοι σ' αυτό που πιστεύουν και αντίπαλοι της εφοπλιστικής ασυδοσίας».
Ο Σ. Τσιμπόγλου το 1996 ήταν υποψήφιος με το ΚΚΕ στην Α' Πειραιά και το 1994 μετείχε στον συνδυασμό «Πειραιάς Αναγέννηση» του Π. Σαλπέα. Μας είπε ότι «σημασία δεν έχουν τα πρόσωπα, αλλά ο αγώνας, ενάντια στη γενικευμένη επίθεση του κεφαλαίου και των εκπροσώπων του, που θέλουν να μας επιβάλουν τον εργασιακό μεσαίωνα».
Από την άλλη πλευρά, ορισμένοι συνδικαλιστές τού προσάπτουν ότι έχει εξοβελίσει οποιαδήποτε διαφορετική άποψη από το σωματείο και διερωτούνται: «Είναι τυχαίο ότι απέναντί του δεν υπάρχει συγκροτημένος αντιπολιτευτικός σχηματισμός; Είναι μόνος του».
Ο Γ. Μανουσογιαννάκης ήταν πρώτος μηχανικός στην ποντοπόρο ναυτιλία. Υπήρξε υποψήφιος με το ΚΚΕ για τη διεκδίκηση της νομαρχίας του Πειραιά. Θεωρείται μαχητικός συνδικαλιστής με ισχυρή παρουσία στο λιμάνι. Του προσάπτουν ότι «οι κινητοποιήσεις της Στέφενσων αναλώνονται όχι στα πραγματικά και ουσιώδη προβλήματα που αντιμετωπίζει ο κλάδος, αλλά στο πώς θα συμπαραταχθεί με το ΠΑΜΕ στο συνδικαλιστικό πεδίο».
Οι... προλετάριοι
Ετερη ισχυρή παρουσία στο λιμάνι είναι ο Α. Νταλακογιώργος, πρόεδρος της Πανελλήνιας Ενωσης Ναυτών, «των προλετάριων των πλοίων» όπως λέει ο ίδιος. Χαίρει εκτιμήσεως και σεβασμού. Θεωρείται ήρεμη δύναμη και βρίσκεται σε αντιπαράθεση με τους Τσιμπόγλου - Μανουσογιανάκη.
Αποχώρησε από το ΚΚΕ το '91 μετά τη διάσπασή του. Οπως διευκρινίζει, «πολιτικά ανήκει στο χώρο της ριζοσπαστικής αριστεράς, χωρίς κομματική και οργανωτική ένταξη. Οπαδός της ανάγκης, η αριστερά να συντονιστεί και να αναπτύξει κοινή δράση και να δημιουργήσει νέους ορίζοντες».
Με μεγάλη δύναμη, χωρίς να διακρίνεται για τις μαχητικές διεκδικήσεις του, είναι και το πολυπληθές σωματείο της Ενωσης Πλοιάρχων Εμπορικού Ναυτικού. Από τις πλέον καλοπληρωμένες ειδικότητες, η διοίκηση του σωματείου είναι ένας από τους ισχυρούς δεξιούς πόλους της ΠΝΟ.
Τη θέση του προέδρου κατέχει από το 2008 ο Γ. Βλάχος, για τον οποίο λέγεται ότι «δεν ξέρει τα κόλπα στο λιμάνι και δεν έχει τη δύναμη να επηρεάσει κόσμο. Σε αντίθεση με τον προκάτοχό του, Ε. Κουζίλο, που ήταν δημοφιλής».
enet
