Ἡ φτώχεια τῆς γλώσσας μας εἶναι πλέον ἕνα γεγονός ἀδιαμφισβήτητο. Μάλιστα ἑκουσία φτώχεια.
Ἐμεῖς οἱ Ρωμηοί, οἱ πλούσιοι σέ μία γλῶσσα μοναδική, σέ μία γλωσσική παράδοση ἀπαράμιλλη, φτωχήναμε. Φτωχήναμε γιατί δέν ἔχουμε μυαλό. Γιατί εἴμαστε ἄφρονες· ἤ διότι θέλουμε νά κάνουμε τόν ἔξυπνο, τόν δῆθεν προοδευμένο, τόν χαζομοντέρνο, τόν μεταρρυθμιστή τῶν πάντων.
Ἄν ἐπιχειρήσουμε μία γενναία αὐτοκριτική, θά διαπιστώσουμε ὅτι μᾶς λείπει ἡ αὐτοσυνειδησία. Ἔχουμε ἄγνοια τῶν πνευματικῶν θησαυρῶν πού κρατᾶμε στά χέρια μας.
Ἄν ἡ γλῶσσα μας εἶναι τό μεγαλύτερο πνευματικό κεφάλαιο τοῦ Ἔθνους, τότε ἡ καταπάτησις, ὁ βιασμός, ἡ πτώχευσις, ἡ σπατάλη τοῦ κεφαλαίου αὐτοῦ ἀποτελεῖ τό μεγαλύτερο σκάνδαλο τοῦ αἰῶνος.
Τήν γλῶσσα μας τήν ἀφήσαμε ἀνυπεράσπιστη, ἔκθετη, προδομένη, τόν μεγαλύτερο θησαυρό τῆς φυλῆς. Ἄς ἀμυνθοῦμε. Ἀλλά κοντά στήν ἄμυνα πρέπει νά ἀκολουθήσει καί μία πνευματική ἐπίθεσις. Ἐπίθεσις κατά τῆς δολιοφθορᾶς. Ἐπίθεσις εἰρηνική. Καί ἐκ τῶν κάτω καί ἐκ τῶν ἄνω. Ἐκ τοῦ λαοῦ καί ἐκ τῶν ἀνωτάτων ἀκαδημαϊκῶν διδασκάλων τοῦ Γένους. Μέ συγκεκριμένες προτάσεις.
———————————
Ἀπό τό βιβλίο ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ, τοῦ Γέροντος Ἰωαννικίου Κοτσώνη, προηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος Σοχοῦ Λαγκαδᾶ.
Γιά τήν ἀντιγραφή
Φώτιος Μιχαήλ, ἰατρός
