.jpg)
Η ημέρα της Μητέρας.
(Ιωάννου Γ. Νιώτη) *
Μια μέρα που είναι ακόμα πιο συγκινητική για κείνους που δεν έχουν πια Μητέρα.
Και δεν μιλάω μόνο για τους μικρούς που η κακιά τους μοίρα θέλησε να ορφανέψουνε στα παιδικά τους χρόνια .
Μιλάω
για τους ορφανούς μετ΄ άσπρα μαλλιά .
Το ρόλο παίζει τάχα η ηλικία εκείνου που χάνει τη μάνα;
Σκληροί είναι οι φυσικοί νόμοι κι ελάχιστες οι εξαιρέσεις
των ευτυχισμένων συνανθρώπων, που ακόμη και σε προχωρημένη ηλικία, έχουνε τη
χαρά να βλέπουν τη Μανούλα σε κάποια πολυθρόνα του σπιτιού τους και να δέχονται
το χάδι της από το τρεμάμενο γεροντικό της χέρι.
Και τώρα, επιτρέψατέ μου παρακαλώ στη Μητέρα του Θεανθρώπου και σε όλες τις Μητέρες, να προσφέρω λίγους στίχους :
Είναι κάτι ερημοκλήσια, μέσα σε
μακρινούς πευκώνες
Με σβησμένα τα καντήλια, με σβησμένα
τα κεριά.
Είναι κάτι ερημοκλήσια, πούχουν
ξέθωρες εικόνες
Κι έχουν με χλωμά τα χείλια , μια θλιμμένη
Παναγιά.
----------
Σ ένα τέτοιο ερημοκλήσι, μια παλιά
εικόνα είδα
Παναγιά χωρίς στολίδια και πετράδια
φωτεινά.
Μα της είχαν ζωγραφίσει στη ματιά μια
τέτοια γλύκα
Λες κι αντάμωσα την ίδια τη Μητέρα
μου ξανά!
----------
Το σβησμένο της καντήλι, όπως έπεφτε
το βράδυ
Με τρεμάμενο το χέρι, τα άναψα με
προσοχή
Κι είδα τα χλωμά της χείλη. Μες στο
φως και στο σκοτάδι
Σάμπως να χαμογελούσαν
και μου δίναν μια ευχή
8/5/1977
+ Ιωάννης Γ. Νιώτης
Ανωτ. Αξ/κός Χωρ/κής
_______________________________________
Ο Ιωάννης Γ. Νιώτης, Ανωτ. Αξ/κός Χωροφυλακής
μετά της συζύγου του Θεοδώρας, Προϊσταμένης Εθελόντριας
Αδελφής του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού .
