Τουρκικό Bayraktar TB2T-AI UCAV, εκδοχή του Bayraktar TB2 (Photo by Baykar / Handout/Anadolu via Getty Images)
Anadolu via Getty Images
Σε μια εποχή που χαρακτηρίζεται από δραματικές και ταχύτατες εξελίξεις στη στρατιωτική τεχνολογία και την επιστήμη του πολέμου εν γένει, η ανάγκη για αναβάθμιση της αεράμυνας, στην ελληνική περίπτωση, εκφράζεται υπό τη μορφή των διεργασιών και συζητήσεων για τη δημιουργία «θόλου» αεράμυνας για τη θωράκιση της ελληνικής επικράτειας. Υπό αυτή την έννοια, ιδιαίτερα σημαντική είναι η αξιολόγηση της τουρκικής απειλής από αέρος- τόσο της σημερινής, όσο και της μελλοντικής.
Στο πλαίσιο εσπερίδας- συζήτησης του Ελληνικού Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών (ΕΛΙΣΜΕ) στις 17 Φεβρουαρίου με θέμα «Αντιαεροπορικός Θόλος: Αναγκαιότητα ή Ουτοπία;», πραγματοποιήθηκε, μεταξύ άλλων, παρουσίαση των τουρκικών δυνατοτήτων και της συνολικής απειλής από αέρος απέναντι στην ελληνική αεράμυνα σήμερα. Την παρουσίαση πραγματοποίησε ο Νικόλαος Λεφάκης, σμήναρχος ε.α., αντλώντας στοιχεία από ανοιχτές πηγές- ειδικότερα τη «Λευκή Βίβλο 2024-2025, τις ιστοσελίδες των Γενικών Επιτελείων και το Διαδίκτυο. Σε αυτήν περιλαμβάνονταν μαχητικά αεροσκάφη, μη επανδρωμένα, ελικόπτερα, όπλα αέρος- εδάφους διαφόρων κατηγοριών και βαλλιστικοί πύραυλοι – κοινώς, το πλήρες εύρος της απειλής που έχει απέναντί της η ελληνική αεράμυνα, η οποία είναι μία από τις πληρέστερες και καλύτερες που υπάρχουν αυτή τη στιγμή στο ΝΑΤΟ (δείτε εδώ και εδώ για τη φύση και τις δυνατότητές της- όσον αφορά στον «θόλο» αεράμυνας, αναμένεται να έχει έντονο το ισραηλινό στοιχείο, με εξαιρετικά προηγμένα συστήματα).
