του Παναγιώτη Μπάρκα
ΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΘΕΡΜΑΝΣΗ ΤΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ ΑΘΗΝΑΣ-ΤΙΡΑΝΩΝ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑΣ, ΑΛΛΑ Η ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ ΤΟΥ ΠΑΚΕΤΟΥ ΚΟΤΖΙΑ 2016
Οι παρατεταμένες φιλοφρονήσεις Ράμα προς Μητσοτάκη στην κηδεία του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου στα Τίρανα, το πράσινο φως χωρίς αστερίσκους του Μητσοτάκη στην πορεία Ράμα προς Βρυξέλες, η καλλιέργεια κλίματος αναθέρμανσης των σχέσεων μεταξύ Αθήνας και Τιράνων, με σημείο αναφοράς τον «έμπρακτο» σεβασμό των δικαιωμάτων της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας στην Αλβανία, δεν είναι τίποτε άλλο, παρά μόνο προσπάθεια επαναφοράς με νέα συσκευασία του γνωστού πακέτου Κοτζιά, 2017
Εκείνο απέτυχε, αλλά επιβεβαίωσε ότι σε όλες τις ελληνοαλβανικές πολιτικές και εθνικές αναμετρήσεις από τότε που ιδρύθηκε το αλβανικό κράτος μέχρι σήμερα, η Ελλάδα αν δεν βγήκε ηττημένη, κατάφερε με δυσκολία να τηρήσει σε προσχήματα τα συμφέροντά της. Στην ίδια πορεία και λογική βρίσκεται τώρα και η ξόφληση του Ελληνισμού στην Αλβανία.
Το όλο σκηνικό, σε ενημέρωση, αλλά και ως ανάγκη προετοιμασίας της κοινής γνώμης, προβάλλει μεταξύ άλλων, συμπυκνωμένο πρόσφατο άρθρο «εθνικής εξωτερικής πολιτικής» σε φιλοκυβερνητική εφημερίδα της Αθήνας, το οποίο «εντελώς περιστασιακά», έτυχε ιδιαίτερης απήχησης στην αλβανική κοινή γνώμη. (Όπως και το πακέτο Κοτζιά, το οποίο τμήματα στην αλβανική πλευρά γνώριζαν πριν από τον Έλληνα Υπουργό ).
ΤΟ ΝΗΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΚΕΤΟ ΚΟΤΖΙΑ ΣΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ
Το πακέτο του πρώην Έλληνα ΥΠΕΞ αναφερότανε στη λύση όλων των ιστορικών εκκρεμοτήτων που ισχυρίζεται η Αλβανία προς Ελλάδα, ενώ η Αθήνα είχε ως προϋπόθεση τη λύση της ΑΟΖ στο Ιόνιο με όποιο τίμημα, αλλά που έκρυβε «με την ανάγκη σεβασμού» των δικαιωμάτων του Ελληνισμού της Αλβανίας. Το πακέτο καταρτίστηκε από συμβούλους του τότε ΥΠΕΞ, μέρος των οποίων βρίσκονται κοντά και στη σημερινή κυβέρνηση Μητσοτάκη. Ήταν εξαρχής γνωστό στα Τίρανα απ΄ όπου αντλούνταν προτάσεις και ιδέες.
Απέτυχε διότι ενώ η Αθήνα τα έδινε όλα με αντάλλαγμα την ΑΟΖ, τα Τίρανα δεν ήθελαν ουσιαστικά τίποτε, αρκεί να εμπόδιζαν την ΑΟΖ.
Τώρα οι ισορροπίες διαφέρουν κάπως, διότι τα Τίρανα θέλουν να κάμψουν κάθε δυνατό εμπόδιο της Αθήνας στην Ευρωπαϊκή τους πορεία, όταν το θέμα της ΑΟΖ έχει εισέλθει για τα αλβανικά δεδομένα σε λαβύρινθο εμποδίων. Η μόνη αδιαλλαξία από τότε αφορά την φάρσα σχετικά με τον σεβασμό των δικαιωμάτων του Ελληνισμού της Αλβανίας.
Ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΜΕΙΟΝΟΤΙΚΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΩΣ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΙΣΤΙΚΟ ΑΛΛΟΘΙ
Για την εκκίνηση της διαδικασίας αναθέρμανσης των σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών, χρησιμοποιείται ως δικαιολογία «η δέσμευση» Ράμα «για έμπρακτο σεβασμό», όπως αφήνει να εννοηθεί η Αθήνα και σιωπούν τα Τίρανα, των δικαιωμάτων της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας. Τα στοιχεία που φαίνεται ότι επικαλείται η Αθήνα, έχοντας, όπως διαρρέει και το «ΟΚ» των εκπροσώπων του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού (δεν υπάρχει διαφάνεια σε ποιους αναφέρονται), είναι απατηλά και βεβαίως αναποτελεσματικά. Όλα δείχνουν ότι η φαινομενική αναδίπλωση των Τιράνων προς την κατεύθυνση αυτή, είναι απαραίτητη εφόσον με το πρόσχημα της παραβίασης αυτών των δικαιωμάτων, έστω και ως ταύτισή τους με την υπόθεση Μπελέρη, ήρθε η τελευταία επιδείνωση των σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών.
ΑΟΖ- ΑΘΗΝΑ , ΤΙΡΑΝΑ, ΑΓΚΥΡΑ
Για την Αθήνα η επίλυση του θέματος της ΑΟΖ με την Αλβανία, με την προϋπόθεση δημιουργίας και νέου προηγουμένου της Ελλάδας όπως με άλλες μεσογειακές χώρες, έχει το βάρος πρόκλησης της Άγκυρας για παρόμοια θέματα, κυρίως στο Αιγαίο. Η Αθήνα ωστόσο δείχνει να μη καταλαβαίνει ότι ο 15χρονος εμπαιγμός Ράμα στο θέμα της ΑΟΖ Ελλάδας-Αλβανίας στο Ιόνιο, αποτελεί ερντογανική προέκταση.
Από τις διαρροές προκύπτει ότι, με αφορμή την αναθέρμανση των διαπραγματεύσεων για την ΑΟΖ στο Ιόνιο, ο Ράμα θα επιδιώξει να αποσπάσει από τον Μητσοτάκη, χωρίς να δώσει τίποτε, (εφόσον, όπως πιο κάτω θα δούμε, δεν υφίσταται καμιά αλλαγή στα δικαιώματα του Ελληνισμού της Αλβανίας) συν τη στήριξη της Αθήνας για την ενταξιακή πορεία της Αλβανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, την ελληνική δέσμευση για την ένταξη τουλάχιστον σε ατζέντα διαπραγμάτευσης του «Τσάμικου», της άρσης του εμπολέμου, της επίλυσης του συνταξιοδοτικού και του εκπαιδευτικού των Αλβανών μεταναστών στην Ελλάδα, ή και άλλα θέματα που θα αξιοποιηθούν στο μέλλον από τα Τίρανα, αν όχι από τον Ράμα, την προοπτική των οποίων διαμήνυσε ο Ράμα στις ομιλίες του σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ «Β» ΤΩΝ ΤΙΡΑΝΩΝ ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΟΖ
Στην πλευρά των Τιράνων είναι κατά καιρούς αναγνώσιμο και ένα σχέδιο «Β». Σχετίζεται με την πιθανή θετική έκβαση στη χάραξη της ΑΟΖ. Ανάμεσα στις γραμμές διαφαίνεται ότι ενδεχόμενη χάραξη της ΑΟΖ, συν των τουρκικών συμφερόντων, θα φέρει παράλληλα, ως λογική και ως αίτημα των Τιράνων και την αναγνώριση των χερσαίων συνόρων μεταξύ των δύο χωρών, κάτι το οποίο η Αθήνα όλων των κυβερνήσεων μέχρι τώρα, τουλάχιστον de jure έχει αποφύγει. Από την άλλη η ταύτιση του πολιτικού στάτους των Ελλήνων στην Αλβανία ως εθνικής μειονότητας, με το στάτους των Αλβανών μεταναστών στην Ελλάδα, δυσκολεύει ιδιαίτερα τη θέση της πρώτης, διότι στο εξής, ενώ η Ελληνική Εθνική Μειονότητα είναι υπό συρρίκνωση, τα δικαιώματά της θα διεκδικούνται σε πλαίσιο αμοιβαιότητας με τους πολυπληθείς Αλβανούς μετανάστες στην Ελλάδα. Επίσης, η συνεχής απερίσκεπτη έκθεση από την Αθήνα της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας στην Αλβανία ως αντίβαρο των σχέσεων με την Αλβανία, μετατρέπει τον εδώ Ελληνισμό σε αλεξικέραυνο του αλβανικού εθνικισμού ως ανθελληνισμού, θέτοντάς τον στο περιθώριο και απονευρωμένο.
Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ ΑΠΟ ΠΕΔΟΥΚΛΙ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΣΕ ΑΝΤΑΛΛΑΞΙΜΟ ΜΕΣΟ ΜΕ ΤΑ ΤΙΡΑΝΑ
Η είδηση για δήθεν επίτευξη συγκεκριμένων μέτρων σεβασμού των δικαιωμάτων του Ελληνισμού στην Αλβανία αποτελεί, θα λέγαμε τον μανδύα κάλυψης της πραγματικής ατζέντας στην αναμενόμενη προσέγγιση Αθήνας-Τιράνων
Οι εξελίξεις ωστόσο επιβεβαιώνουν για μια ακόμη φορά ότι η Αθήνα βλέπει τον Ελληνισμό στην Αλβανία ως πεδούκλι στα πόδια της από το οποίο πρέπει να απαλλαχτεί, (υπό την έννοια ότι η Αθήνα βλέπει στην πραγματική προστασία του Ελληνισμού στην Αλβανία τους κινδύνους αμοιβαιοτήτων από τρίτους σε βάρος της), που σημαίνει ότι ο Ελληνισμός της Αλβανίας πρέπει ουσιαστικά να βγει από τη μέση. Ιδού και οι λόγοι συντήρησης από την Αθήνα ηγεσιών του που εξυπηρετούν το σκοπό αυτό συμπράττοντας ταυτόχρονα με τα Τίρανα. Ταυτόχρονα, η Αθήνα βρίσκει τον Ελληνισμό, χρήσιμο, ως ανταλλάξιμο μέσο στις ελληνοαλβανικές σχέσεις, (όχι το διαπραγματευτικό χαρτί βαρύνουσας, ή στρατηγικής σημασίας) υπό το γνωστό σχήμα.
Όποτε η Αθήνα δυσκολεύεται να βρει λύση σε κάποιο θέμα με την Αλβανία, προβάλλει «σθεναρά» ως μέσο πίεσης την ανάγκη σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του Ελληνισμού της Αλβανίας. Μόλις το ξεπεράσει αφήνει στο περιθώριο της τυπικότητας τον Ελληνισμό αυτό και τα δικαιώματά του.
Για την Αθήνα, μετράει τόσο πολύ η ανάγκη «απαλλαγής από το πεδούκλι» των Βορειοηπειρωτών που την αναγκάζει να αδιαφορεί και να μειοδοτεί για το γεγονός ότι η άσκοπη και άστοχη αντιμετώπιση του Ελληνισμού της Αλβανίας ως «ανταλλάξιμου μέσου», εξασθενίζουν τον Ελληνισμό στην Αλβανία, μαζί με την ίδια την διαπραγματευτική ικανότητα της Αθήνας με την Αλβανία. Τόσο το χειρότερο όταν η Αθήνα δεν έχει άλλο τέτοιο σημαντικό χαρτί με την Αλβανία και στα Βαλκάνια, (στρατηγικού παράγοντα για ένα σοβαρό κράτος στην άσκηση εθνικής εξωτερικής πολιτικής).
Η ΝΕΑ ΚΥΒΙΣΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΣΤΟ ΘΕΜΑ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΑΛΒΑΝΙΑ
Τον δήθεν έμπρακτο σεβασμό των δικαιωμάτων του Ελληνισμού στην Αλβανία θα τον χαρακτηρίζαμε απλά νέα σιχαμερή κυβίστηση της Αθήνας. Η Αθήνα περνάει από την ταύτιση των δικαιωμάτων του Ελληνισμού της Αλβανίας με τον Φρέντυ Μπελέρη, όπου η Αθήνα, στο όνομα δήθεν της παραβίασης των δικαιωμάτων του Ελληνισμού, έβγαζε και έκρυβε το δάχτυλο απειλών κατά των ευρωπαϊκών προσδοκιών του Ράμα, στην αναζήτηση τώρα από την Αθήνα χλοερών οδών στις σχέσεις με τα Τίρανα. Όπως πιο πάνω αναφέρθηκε, η εξέλιξη προϋποθέτει «την αναδίπλωση» Ράμα σε ότι αφορά την «παραβίαση» των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του Ελληνισμού «με συγκεκριμένα μέτρα». (Πολιτική Κωμωδία)
ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ ΑΠΑΤΕΣ
Κατά τις διαρροές στα ελληνικά φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ, πρόκειται για πετυχημένες διαπραγματεύσεις από μέρος της Αθήνας, με συνέπεια την «ανταπόκριση» των Τιράνων με συγκεκριμένα μέτρα, όπως στο θέμα του αυτοπροσδιορισμού, της χρήσης της γλώσσας και ενδεχομένως του περιουσιακού. Οι πηγές αυτές επικαλούνται κυρίως την ψήφιση από την κυβέρνηση Ράμα με τις αποφάσεις της 844 και 845 ημερ. 26-12-2024, των εφαρμοστικών διατάξεων που προβλέπονται στο νόμο 96/2017 για τις εννιά εθνικές μειονότητες στην Αλβανία του 2017.
Απάτη νούμερο 1 ΑΠΑΤΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΥΤΟΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟ, προβλεπόμενου στα άρθρα 6 και 10 νόμου 96/2017.
Πρώτο. Για τα άρθρα αυτά ο νόμος δεν προβλέπει εφαρμοστικούς νόμους. (Άρα δεν υπήρχε έδαφος για διαπραγματεύσεις, άρα ψεύδονται, όσοι το επικαλούνται).
Δεύτερο η εφαρμογή των συγκεκριμένων άρθρων στην πράξη αφορά κυρίως το νόμο για την απογραφή του πληθυσμού. Οι νομικές διατάξεις για την απογραφή του πληθυσμού του 2023 δεν προέβλεπαν κάποιους περιοριστικούς όρους, για τη δήλωση της εθνικότητας, μητρικής γλώσσας, θρησκεύματος, ούτε σε ότι αφορά την παροχή ληξιαρχικών εγγράφων με την αναγραφή της εθνικότητας, ούτε τον περιορισμό του δικαιώματος του αυτοπροσδιορισμού μόνο σε μειονοτικές ζώνες, (όπως ισχυρίζονται στην Ελλάδα). Άλλο αν οι καταγραφείς δεν τα εφάρμοσαν και άλλο αν οι εκπρόσωποι των Ελλλήνων δεν διαμαρτυρήθηκαν σθεναρά. Από την άλλη, η Αλβανία αυθαιρέτως και όχι με νόμο, αναγνωρίζει μειονοτικές ζώνες, ενώ με την απόλυτη συγκατάθεση της Ελλάδας, η Αλβανία έχει καταργήσει, από το 2010-11, την αναγραφή σε ληξιαρχικά έγγραφα της εθνικότητας. Το πρόβλημα εστιάζεται όλο στην ελληνική πλευρά, στους Έλληνες Βορειοηπειρώτες και την ηγεσία τους. Η αδιαφορία τους οδήγησε στο χαμηλότερο ιστορικά νούμερο των Ελλήνων στην Αλβανία, μόλις 24 χιλιάδες, δλδ μικρότερο και από την απογραφή του 2011, όπου η ΟΜΟΝΟΙΑ είχε δηλώσει αποχή. Άρα για ποια ελληνική διαπραγματευτική επιτυχία μιλούμε;!
Απάτη νούμερο 2 Η ΧΡΗΣΗ ΤΗΣ ΜΗΤΡΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ! Η σωστή ανάγνωση του αντίστοιχου εφαρμοστικού νόμου, 845 ημερ. 26-12-2024, δεν δημιουργεί προϋποθέσεις για κάποια θετική εξέλιξη, όπως κακώς θεωρείται επιτυχία στην Ελλάδα. Ιδιαίτερα αν λάβουμε υπόψη προπολεμικές πραγματικότητες στην ίδια την Αλβανία (όπου το κράτος αναγνώριζε έγγραφα στη μητρική γλώσσα) , ή τις πραγματικότητες σε γειτονικές χώρες (όπου εθνικές γλώσσες μειονοτήτων αναγνωρίζονται και ως επίσημες κρατικές γλώσσες). Λέει ουσιαστικά η ρύθμιση αυτή ότι τα μέλη μιας εθνικής μειονότητας όταν με επίσημα στοιχεία απογραφής αποτελούν το 20% του συνολικού πληθυσμού μιας συγκεκριμένης τοπικής διοικητικής διαίρεσης, θα πρέπει να υποβάλλουν αίτηση στις δημοτικές αρχές για τη χρήση της μητρικής γλώσσας στην επίσημη επικοινωνία μόνο με τις δημοτικές αρχές. (Όχι με τις υπόλοιπες επίσημες κρατικές υπηρεσίες) (!!) Άρα τίποτε !!
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΝΑΔΙΠΛΩΣΗ ΚΑΙ ΗΤΤΑ ΣΤΟ ΘΕΜΑ.
Να πούμε ότι το σχέδιο αυτό εφαρμοστικού νόμου είχε παρουσιαστεί προς διαβούλευση και το 2019, όμως δεν προχώρησε διότι υπήρξε αντίδραση. Αναφέρομαι στην προσωπική γραπτή αντίδρασή μου στον τότε αρμόδιο Υπουργό και στην Πρεσβεία μας στα Τίρανα. Τώρα φαίνεται ότι η Αθήνα έδωσε την πλήρη συγκατάθεση στον εφαρμοστικό αυτό νόμο. Αν εφαρμοστεί, όπως αναφέρουν τα φιλοκυβερνητικά ελληνικά ΜΜΕ, θα επιφέρει περιοριστικές και ανώφελες καταστάσεις και σύγχυση στις σχέσεις ακόμα και των μελών της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας στις περιοχές που αποτελούν παραδοσιακά τον συμπαγή ελληνικό πληθυσμό με την τοπική αυτοδιοίκηση. Ωστόσο, σε καμιά περίπτωση δεν πρόκειται να υπάρξει ανταπόκριση σε καμιά άλλη περιοχή, εκτός από τις παραδοσιακές, διότι δεν θα υπάρξει επίσημη αναγνώριση ελληνικού πληθυσμού πάνω από το 20 τοις εκατό.
ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΣΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΣΤΗ ΜΗΤΡΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ.
Ταυτόχρονα, πάντα αν εφαρμοστεί (διότι πρώτα απ΄όλα δεν θα υπάρξει ελληνικό ενδιαφέρον), ο εφαρμοστικός αυτός νόμος θα προκαλέσει αρνητικές επιπτώσεις και εξελίξεις στο θέμα της παιδείας στη μητρική γλώσσα, για το οποίο θέμα δεν υπάρχουν ακόμα από τα Τίρανα εξαντλητικές νομικές ρυθμίσεις, παρά μόνο υπουργικές οδηγίες. Αλλά γι΄αυτό δεν υπάρχει καμιά διαπραγμάτευση διότι η Αθήνα θέλει πραχτικά να κλείσουν τα παραδοσιακά δημόσια ελληνικά μειονοτικά σχολεία για να τα αντικαταστήσει με ιδιωτικά. Δυστυχώς στο άμεσο μέλλον δεν θα υπάρξουν καν Έλληνες μαθητές.
Απάτη νούμερο 3. ΤΟ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΟ. Σαρκαστική η ειρωνεία αναφορικά με την επιτυχία των ελληνικών διαπραγματεύσεων στο περιουσιακό. Ασφαλώς και δεν υπάρχει καμιά συγκεκριμένη γραπτή ή και προφορική δέσμευση του Ράμα για το θέμα. Οι δικαστικές αποφάσεις, η νομιμοποίηση με διάφορους τρόπους (και με τη σύμπραξη Ελλήνων παραγόντων) όλων των παραβάσεων και υφαρπαγών των περιουσιών σε βάρος των Ελλήνων και η ισχύς πλέον της χρησικτησίας, η ισχύς των νόμων του 2015 για τις στρατηγικές επενδύσεις και του νόμου του 2020 που αναγνωρίζει γενικώς την υφιστάμενη κατάσταση στο περιουσιακό, οι δυσκολίες των Ελλήνων στην απόχτηση τίτλων ιδιοκτησίας, όπως και η τάση αυτών για να πουλήσουν τη γη τους και τις περιουσίες τους, φοβούμενοι ότι μπορεί να χάσουν εντελώς κάθε ακίνητη περιουσία, είναι η πραγματική εικόνα την οποία δεν μπορεί να τη συγκαλύψει καμιά φωνή, εφόσον πρώτα δεν μπορεί να την επιλύσει πλέον καμιά δύναμη. Οι φωνές έχουν απλώς παραπλανητικό χαρακτήρα. Απάτη είναι και η πληροφορία για την μετακίνηση Ελλήνων εμπειρογνωμόνων στα αλβανικά υποθηκοφυλακεία. (Έφερε ο Μπελέρης στη Χιμάρα τρεις Έλληνες εμπειρογνώμονες. Ετοίμασαν προς προσφυγή στα δικαστήρια πάνω από 70 φακέλους, αλλά εξαφανίστηκαν με το πρόσχημα ότι ο Ράμα έλαβε αποφάσεις που θα επέτρεπαν την καταγραφή στα υποθηκοφυλακεία τις περιουσίες των Ελλήνων. Αλλά τίποτε !
ΓΙΑ ΠΟΙΑ ΕΘΝΙΚΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑ ΜΙΛΟΥΜΕ…;!!
Συνεπώς, οι «πετυχημένες» διαπραγματεύσεις της Αθήνας για τα δικαιώματα της εθνικής ελληνικής μειονότητας , αποτελούν πρόσχημα για διευκόλυνση του Ράμα. Αυτό διότι ο Ελληνισμός της Αλβανίας αποτελεί πρακτικά μια υπό διάλυση και ασήμαντη οντότητα, η οποία με την εγκατάλειψη της Αθήνας, επιλέγει περισσότερο ιδιωτικές οδούς επιβίωσης, αδιαφορώντας για τα εθνικά και την Ελλάδα. Μάλιστα αντιδράει αρνητικά σε κάθε υπόδειξη της Αθήνας και όταν αυτή είναι σε εθνικό όφελός της. Η περίπτωση Μπελέρη τόνωσε ιδιαίτερα την δυσμενή αυτή κατάσταση. Φάνηκε ιδιαίτερα στη δυσκολία της Αθήνας να εντοπίσει συγκεκριμένα και ουσιαστικά δικαιώματα της Μειονότητας για να τα επικαλεστεί.
