18.1.25

Αὐτὸ εἶναι τὸ πρόβλημα· δικό μας πρόβλημα.

[Ἀπόσπασμα ἀπό ὁμιλία τοῦ πατρός Ἀθανασίου Μυτιληναίου μέ θέμα: 

ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ]


Ὁ Μέγας Ἀθανάσιος στάθηκε πολὺ τολμηρὸς, ἀλλὰ καὶ συνετός. 

Ἐγνώριζε νὰ πολεμᾶ καὶ νὰ νικᾶ. 

Ἐχθροί του; Ὁ διάβολος, οἱ βασιλεῖς- δυστυχῶς!-, οἱ αἱρετικοί. 

Σύμμαχός του; Ὁ Χριστὸς καὶ ὁ λαός. Καὶ ἐνίκησε ὁ Μέγας Ἀθανάσιος. 



Ἀγαπητοί. Καὶ ἡ ἐποχή μας εἶναι καταπληκτικὰ παράλληλη μὲ τὴν ἐποχὴ τοῦ μεγάλου πατρός. 

Ὁ Ἀρειανισμὸς ὑποβόσκει στὴν εὐρωπαϊκὴ θεολογία ἤ, καλύτερα, εἰς τὴν δυτικὴν θεολογίαν. Τὸ γράφει σὲ ἕνα του βιβλίο καὶ ὁ πατὴρ Ἰουστῖνος ὁ Πόποβιτς. Ἀπὸ κεῖ ξεπήδησαν οἱ διάφορες σύγχρονες αἱρέσεις καὶ παρεκκλίσεις... 


Μεγάλες προδοσίες ἐπιτελοῦνται ἀπὸ ἐκκλησιαστικὰ καὶ πολιτικὰ πρόσωπα, τοὐλάχιστον εἰς τὸν ὀρθόδοξον χῶρον. 

Ὅταν Πατριάρχαι, ὀρθοδόξου λαοῦ, μποροῦν νὰ συγκρίνουν καὶ νὰ ἐξισώνουν τὸν Χριστὸν μὲ τὸν Μωάμεθ, πέστε μου ἂν ἡ ἐποχή μας εἶναι δεινή, φοβερή... Πατριάρχαι... Νὰ ἐξισώνουν τὸν Χριστὸν μὲ τὸν Μωάμεθ...! 


Ὅταν κριτήριον συνυπάρξεως θεωρεῖται ὁ μονοθεϊσμός, «ἄ», λέει, «καὶ οἱ Ἑβραῖοι μονοθεϊσταὶ εἶναι, καὶ οἱ Χριστιανοὶ μονοθεϊσταὶ εἶναι, καὶ οἱ... Μωαμεθανοὶ μονοθεϊσταὶ εἶναι. Νὰ λοιπόν, κοινὸν σημεῖον, μονοθεϊσμός. Ἐλᾶτε λοιπόν, νὰ δώσουμε τὰ χέρια καὶ νὰ ἑνωθοῦμε...». 

Πώ πώ βλασφημία φοβερή...! 


Ὅταν λοιπὸν ὁ Οἰκουμενισμὸς ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριά, γιατί αὐτὸ τὸ σύμπλεγμα νὰ ἑνωθοῦμε δὲν λέγεται παρά Οἰκουμενισμός, ἤδη προχωρεῖ ἀκάθεκτος χωρὶς πλέον νὰ ἐρωτᾶται ὁ λαός, ἐρωτοῦμε: «Τί γίνεται;». 

Ὅταν ὁ Χριστιανισμὸς ἐξέπεσε σὲ διπλωματία... 

Τί θὰ πεῖ «διπλωματία»; Ἡ δυνατότητα τοῦ συμβιβασμοῦ... Αὐτὸ λέγεται διπλωματία. 

Ὁ Χριστιανισμὸς ὅμως μπορεῖ νὰ περιπέσει εἰς τὴν διπλωματία; 

Ὑπάρχει περίπτωσις συμβιβασμοῦ μὲ τὰ στοιχεῖα τοῦ κόσμου τούτου; 

Εἶναι δυνατὸν ποτέ; 


Ὅταν τὸ εὐαγγελικὸν ἦθος, ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριά, διαρκῶς καὶ ἁλματωδῶς ἐκκοσμικεύεται, μιὰ καινούρια ἠθικὴ ἤδη προβάλλεται, ὄχι ἡ εὐαγγελική, ἄλλη ἠθική, κοσμικὴ ἠθική, στὴν ὁποία δυστυχῶς ὑπηρετοῦν καὶ ἀξιωματοῦχοι τῆς Ἐκκλησίας...

Καὶ γιὰ νὰ χρησιμοποιήσω τὴ γλῶσσα τοῦ Κυρίου ποὺ θέτει ὑπὸ ἐρώτησιν τὴν ὕπαρξη τῆς πίστεως- τῆς ἀκεραίας πίστεως- στὸν δεύτερο ἐρχομό Του, ποὺ εἶπε ὁ Κύριος: «Ναί, Ἐγὼ θά ‘ρθω, θέμα δὲν ὑπάρχει ἐκεῖ, πρόβλημα δὲν ὑπάρχει ἐκεῖ, τὸ πρόβλημα εἶναι δικό σας. Ὅταν Ἐγὼ θὰ ἔλθω, θὰ βρῶ τὴν πίστη ἐπάνω εἰς τὴν γῆν;». 

Αὐτὸ εἶναι τὸ πρόβλημα· δικό μας πρόβλημα.

___________

Αναρτήθηκε από τον Φ.Μ