Κείμενο του Ηλία Αναγνωστάκη.
Στο διάστημα 5/6 Σεπτεμβρίου 1922, οι Τούρκοι μέσα σε αυτή την χαράδρα, έξω απο την Μαγνησία (εικόνα) έσφαξαν 60.000 (!) Έλληνες, ανάμεσα τους δύο ομάδες αιχμαλώτων Ελλήνων αξιωματικών δύναμης σαραντα έξη και ενενήντα ανδρων αντιστοίχως (τούς έδεσαν με σύρμα και τους έκαψαν ζωντανούς), πεντακόσιους οπλίτες με πολυβόλα, ενω άλλοι διακόσιοι υποχρεώθηκαν να...σπασουν ο καθένας τα κεφάλια του άλλου με πέτρες υπο την απειλή τουφεκισμού), καθώς και εξήντα χιλιάδες αμάχους Μικρασιάτες με τσεκούρια, ρόπαλα, φαλτσέτες μαχαίρια, γιαταγάνια και πολυβολισμούς (πολλές γυναίκες δέθηκαν δυο- δυο με τα...μαλλιά τους, ενω ακόμα και μωρά βρέθηκαν αποκεφαλισμένα σε στοίβες).
Τα εξήντα χιλιάδες πτώματα έμειναν άταφα, και ολο τον χειμώνα του 1922/3 έμειναν εκτεθειμένα στα στοιχεία της φύσης και στο χιόνι που κάλυψε τα πάντα.
Με τον ερχομό της άνοιξης του 1923, οι Τούρκοι άρχισαν να στελνουν αποσπάσματα αιχμάλωτων Ελληνων στρατιωτών και Μικρασιατών (αναμεσα τους ο επιζήσας Ηλίας Βενέζης) να μαζέψουν τα οστά, η μάλλον οτι είχε απομείνει απο αυτά, για διάφορους σκοπούς.
Η σφαγη στο Κιρτίκ Ντερέ απο θέμα αριθμών και τροπου θανάτου, ρίχνει στα αυτιά σε αυτή των Εβραίων στο Μπαμπι- Γιάρ της Ουκρανίας (1941, 40.000 άτομα).
Αλλά, ποιος ξέρει την μια, και ποιός ξέρει την άλλη;
Αναρτήθηκε από τον Μιχάλη Τσολάκη
_______________________________________
H Efenpress, το "αφιερώνει" στους φαιδρούς (ο πλέον επιεικής χαρακτηρισμός) που ομιλούν για ...Ελληνοτουρκική φιλία κλπ φληναφήματα!
Οι τούρκοι είναι ΕΧΘΡΟΙ μας και πρέπει να αντιμετωπιστούν ανάλογα...
