Δεν θα ασχοληθώ με το παρακμιακό χάλι της Eurovision που δείχνει ξεκάθαρα προς τι είδους οργουελικό μέλλον οδηγούν την Ευρώπη οι άθλιες ελίτ που μας κυβερνούν και μας χειραγωγούν, αλλά θα κάνω μερικές παρατηρήσεις για τη σημερινή επίσκεψη του Μητσοτάκη στην Τουρκία και για όσα κωμικοτραγικά ζήσαμε τις τελευταίες μέρες με τους Σκοπιανούς και τους Αλβανούς γείτονές μας. Για όσους δεν φορούν κομματικές παρωπίδες, έχει γίνει φανερό από πολύ καιρό το πού αποσκοπεί η εξωτερική πολιτική του Κυριάκου Μητσοτάκη. Επειδή αισθάνεται ότι δεν αντιμετωπίζει καμία απολύτως απειλή από το εσωτερικό πολιτικό σκηνικό εφόσον ελέγχει τα ΜΜΕ, ελέγχει τη Δικαιοσύνη και ελέγχει και το κόμμα του, και επειδή η αντιπολίτευση αδυνατεί να ξεφύγει από τα πολύ μικρά ποσοστά που έχει, σοβαρός κίνδυνος για την πολιτική μονοκρατορία του μπορεί να προέλθει μόνο από το εξωτερικό, να προκύψει δηλαδή κάποια μείζονα κρίση με την Τουρκία ή άλλο γειτονικό κράτος η οποία θα προκαλέσει ισχυρούς κραδασμούς στο πολιτικό σκηνικό και θα φέρει ίσως μία νέα Μεταπολίτευση παραμερίζοντας οριστικά τις οικογενειακές πολιτικές δυναστείες που εξουσιάζουν τον τόπο 80 χρόνια τώρα.
Με αυτό το σκεπτικό ο Μητσοτάκης έχει αποφασίσει πολύ απλά «να πάει με τα νερά» όλων των γειτόνων μας, ακόμη και σε βάρος των εθνικών μας συμφερόντων, ώστε να έχει το κεφάλι του ήσυχο και το πολιτικό μέλλον της οικογένειάς του εξασφαλισμένο. Υποκρίνεται ότι υπερασπίζεται τα ελληνικά δίκαια σχετικά με την ονομασία και την ιστορική κληρονομιά της Μακεδονίας αλλά η πρώτη του έγνοια μόλις γίνεται πρωθυπουργός είναι να ανταμείψει με θέση γενικού γραμματέα υπουργείου τον «Ποταμίσιο» Γιώργο Μαυρωτά που υπερψήφισε την επαίσχυντη συμφωνία των Πρεσπών, και στη συνέχεια «δίνει μάχες» παρασκηνιακά υπέρ των Σκοπιανών όπως δήλωσε ευθαρσώς ο Ζάεφ όταν τον ευχαρίστησε θερμά δημοσίως. Προσποιείται τον υπερασπιστή των Βορειοηπειρωτών αλλά επιτρέπει στον Ράμα να δρα ανενόχλητος ακόμα και μέσα στην πατρίδα μας και να δηλώνει με θράσος ότι «η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες όσο ανήκει και στους Αλβανούς». Και φυσικά, ο Μητσοτάκης επιδίδεται εδώ και 5 χρόνια σε μυστική διπλωματία με τους Τούρκους προετοιμάζοντας την ελληνική κοινή γνώμη να δεχθεί υποχωρήσεις στην εθνική κυριαρχία και τα κυριαρχικά μας δικαιώματα όπως το ανήγγειλε άλλωστε και ο ίδιος σε τηλεοπτική συνέντευξή του στον ΣΚΑΪ προτού καν ξεκινήσει τη διαπραγμάτευση με τους Τούρκους, και όπως φανέρωσαν οι δύο ντροπιαστικές υποκλίσεις του Γεραπετρίτη προς τον Ερντογάν.
Το μυστικό της επιτυχίας της εξωτερικής πολιτικής που ασκεί ο Μητσοτάκης έγκειται στο ότι μπορεί μέσω των ελεγχόμενων ΜΜΕ να εξαπατά διαρκώς τους Έλληνες ως προς τους απώτερους σκοπούς του, ότι τους κάνει δηλαδή να πιστεύουν πως εργάζεται για το εθνικό συμφέρον την ίδια στιγμή που διευκολύνει με τη στάση του τους γείτονές μας στις εθνικές επιδιώξεις τους προκειμένου να αποκομίσει ο ίδιος προσωπικά πολιτικά οφέλη. Σ΄ αυτό το ύπουλο και απαράδεκτο παιγνίδι δείχνει να τα πηγαίνει πραγματικά εξαιρετικά καλά, διότι ο μέσος Έλληνας είναι πολύ απασχολημένος με τα καθημερινά προβλήματα επιβίωσης που έχει, και δεν μπορεί να ασχοληθεί με τα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής ή δεν τα ιεραρχεί ψηλά στα ενδιαφέροντά του διότι νομίζει ότι δεν τον αφορούν άμεσα. Δεν έχει επίσης ούτε τον χρόνο ούτε τις γνώσεις για να εντρυφήσει στις ειδικές πτυχές των εθνικών μας θεμάτων, και αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός πως ούτε ένας στους 100 Έλληνες δεν μπορεί να απαντήσει με ακρίβεια και σαφήνεια στην ερώτηση «τι εννοούμε όταν λέμε εθνική κυριαρχία, και τι κυριαρχικά δικαιώματα».
Φυσικά ο Μητσοτάκης τα γνωρίζει καλά όλα αυτά, κι γι' αυτό έχει την ευχέρεια να απαντά στα τετελεσμένα των γειτόνων μας μόνο με φραστικές αποδοκιμασίες που δεν πετυχαίνουν τίποτα άλλο από το να «ρίχνουν στάχτη στα μάτια» των Ελλήνων πολιτών. Όταν δηλαδή ο Ράμα φυλακίζει τον Μπελέρη ο Μητσοτάκης, αντί να αντιδράσει με τρόπο που θα πονέσει τους Αλβανούς (και υπάρχουν πάρα πολλοί τέτοιοι τρόποι όταν η Ελλάδα φιλοξενεί τεράστιο αριθμό Αλβανών πολιτών στην επικράτειά της) δηλώνει απλώς ότι «τέτοιες ενέργειες δεν βοηθούν την ευρωπαϊκή πορεία της Αλβανίας» και βάζει τον Μπελέρη στο ευρωψηφοδέλτιο για να κοροϊδέψει τους δεξιούς ψηφοφόρους του και να υφαρπάξει την ψήφο τους. Παράλληλα, επιτρέπει στον Ράμα να κάνει ανενόχλητος πολιτικές συγκεντρώσεις με ομοεθνείς του στην Αθήνα χωρίς η ελληνική κυβέρνηση να κάνει ούτε το στοιχειώδες, να του δηλώσει δηλαδή ότι είναι ανεπιθύμητος στη χώρα μας.
Όταν η νέα πρόεδρος των Σκοπίων ορκίζεται στη σκέτη «Μακεδονία» γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων της τις πρόνοιες της συμφωνίας των Πρεσπών, η κυβέρνηση Μητσοτάκη αντιδρά δίνοντας απλώς εντολή στην πρέσβειρά μας να αποχωρήσει από την τελετή ορκωμοσίας - και κάπου εκεί θεωρεί ότι ξεμπέρδεψε με τις εθνικές υποχρεώσεις του ο πρωθυπουργός μας αφού στην πραγματικότητα δεν δίνει δεκάρα τσακιστή για την ελληνικότητα της Μακεδονίας όπως δεν έδινε και ο πατέρας του και δεν δίνει και η αδελφή του. Όταν ο Ερντογάν μετατρέπει σε τζαμί την Αγία Σοφία και τη Μονή της Χώρας, ο Μητσοτάκης αντί να απαντήσει με ισοδύναμο τετελεσμένο και να θέσει το ζήτημα στους παγκόσμιους οργανισμούς εκθέτοντας σε όλους το πραγματικό πρόσωπο του ισλαμοφασίστα γείτονα που έχουμε, περιορίζεται να δηλώνει «πολύ απογοητευμένος» και ότι θα θέσει το ζήτημα στον Ερντογάν.
Γενικά και συστηματικά, στις κακόβουλες ΠΡΑΞΕΙΣ των εχθρών της Ελλάδας η κυβέρνηση Μητσοτάκη απαντά μονίμως με ανούσιες ΔΗΛΩΣΕΙΣ συναισθηματικού τύπου και με αοριστολογίες, οι οποίες όχι μόνο δεν «κόβουν τον βήχα» στις χώρες που προσβάλλουν ποικιλοτρόπως τον ελληνισμό αλλά αντιθέτως τις ενθαρρύνουν να συνεχίσουν την πολιτική των ωμών προκλήσεων σε βάρος μας κάνοντας τα ίδια και χειρότερα. Και βέβαια ο Μητσοτάκης δηλώνει προς το εσωτερικό ακροατήριό του πως τάχα είναι αποφασισμένος να μην υποχωρήσει σε καμία περίπτωση από τις εθνικές «κόκκινες γραμμές» μας, χωρίς όμως ΠΟΤΕ να μας εξηγεί με ξεκάθαρο τρόπο ΠΟΙΕΣ ακριβώς είναι αυτές οι «κόκκινες γραμμές». Έτσι, θα μπορεί στο μέλλον να προβεί σε οποιαδήποτε υποχώρηση έναντι των Τούρκων ισχυριζόμενος ότι δεν παραβιάζονται οι «κόκκινες γραμμές» της Ελλάδας τις οποίες θα μπορεί να μετακινεί ο ίδιος κάθε φορά όσο πίσω θέλει.
Αν οι Έλληνες δεν αντιληφθούν πού αποσκοπεί η εξωτερική πολιτική του Μητσοτάκη και πώς δουλεύει ο μηχανισμός της προπαγάνδας και της παραπληροφόρησης που έχει στήσει μέσω των φιλοκυβερνητικών ΜΜΕ, μας περιμένουν στο μέλλον πολύ οδυνηρότερες εκπλήξεις οι οποίες θα δημιουργήσουν ακόμη χειρότερα τετελεσμένα σε βάρος της πατρίδας μας, από τα οποία θα είναι εξαιρετικά δύσκολο αν όχι αδύνατον να απαλλαγούμε ποτέ διότι θα φέρουν την υπογραφή (ή τη σιωπηρή ανοχή) του επίσημου ελληνικού κράτους. Θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πως αν ο Μητσοτάκης τολμά να συμπεριφέρεται με τόσο άθλιο τρόπο στα εσωτερικά ζητήματα (όπως π.χ. η συγκάλυψη του εγκλήματος των Τεμπών, ή το ξεχαρβάλωμα του κρατικού μηχανισμού), μπορεί να γίνει πολύ πιο επικίνδυνος στον χειρισμό των ζητημάτων της εξωτερικής πολιτικής στα οποία είναι ουσιαστικά ανεξέλεγκτος και όπου έχει επιβάλει πλήρη συσκότιση και σιωπητήριο.
Stirlitz
Με αυτό το σκεπτικό ο Μητσοτάκης έχει αποφασίσει πολύ απλά «να πάει με τα νερά» όλων των γειτόνων μας, ακόμη και σε βάρος των εθνικών μας συμφερόντων, ώστε να έχει το κεφάλι του ήσυχο και το πολιτικό μέλλον της οικογένειάς του εξασφαλισμένο. Υποκρίνεται ότι υπερασπίζεται τα ελληνικά δίκαια σχετικά με την ονομασία και την ιστορική κληρονομιά της Μακεδονίας αλλά η πρώτη του έγνοια μόλις γίνεται πρωθυπουργός είναι να ανταμείψει με θέση γενικού γραμματέα υπουργείου τον «Ποταμίσιο» Γιώργο Μαυρωτά που υπερψήφισε την επαίσχυντη συμφωνία των Πρεσπών, και στη συνέχεια «δίνει μάχες» παρασκηνιακά υπέρ των Σκοπιανών όπως δήλωσε ευθαρσώς ο Ζάεφ όταν τον ευχαρίστησε θερμά δημοσίως. Προσποιείται τον υπερασπιστή των Βορειοηπειρωτών αλλά επιτρέπει στον Ράμα να δρα ανενόχλητος ακόμα και μέσα στην πατρίδα μας και να δηλώνει με θράσος ότι «η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες όσο ανήκει και στους Αλβανούς». Και φυσικά, ο Μητσοτάκης επιδίδεται εδώ και 5 χρόνια σε μυστική διπλωματία με τους Τούρκους προετοιμάζοντας την ελληνική κοινή γνώμη να δεχθεί υποχωρήσεις στην εθνική κυριαρχία και τα κυριαρχικά μας δικαιώματα όπως το ανήγγειλε άλλωστε και ο ίδιος σε τηλεοπτική συνέντευξή του στον ΣΚΑΪ προτού καν ξεκινήσει τη διαπραγμάτευση με τους Τούρκους, και όπως φανέρωσαν οι δύο ντροπιαστικές υποκλίσεις του Γεραπετρίτη προς τον Ερντογάν.
Το μυστικό της επιτυχίας της εξωτερικής πολιτικής που ασκεί ο Μητσοτάκης έγκειται στο ότι μπορεί μέσω των ελεγχόμενων ΜΜΕ να εξαπατά διαρκώς τους Έλληνες ως προς τους απώτερους σκοπούς του, ότι τους κάνει δηλαδή να πιστεύουν πως εργάζεται για το εθνικό συμφέρον την ίδια στιγμή που διευκολύνει με τη στάση του τους γείτονές μας στις εθνικές επιδιώξεις τους προκειμένου να αποκομίσει ο ίδιος προσωπικά πολιτικά οφέλη. Σ΄ αυτό το ύπουλο και απαράδεκτο παιγνίδι δείχνει να τα πηγαίνει πραγματικά εξαιρετικά καλά, διότι ο μέσος Έλληνας είναι πολύ απασχολημένος με τα καθημερινά προβλήματα επιβίωσης που έχει, και δεν μπορεί να ασχοληθεί με τα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής ή δεν τα ιεραρχεί ψηλά στα ενδιαφέροντά του διότι νομίζει ότι δεν τον αφορούν άμεσα. Δεν έχει επίσης ούτε τον χρόνο ούτε τις γνώσεις για να εντρυφήσει στις ειδικές πτυχές των εθνικών μας θεμάτων, και αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός πως ούτε ένας στους 100 Έλληνες δεν μπορεί να απαντήσει με ακρίβεια και σαφήνεια στην ερώτηση «τι εννοούμε όταν λέμε εθνική κυριαρχία, και τι κυριαρχικά δικαιώματα».
Φυσικά ο Μητσοτάκης τα γνωρίζει καλά όλα αυτά, κι γι' αυτό έχει την ευχέρεια να απαντά στα τετελεσμένα των γειτόνων μας μόνο με φραστικές αποδοκιμασίες που δεν πετυχαίνουν τίποτα άλλο από το να «ρίχνουν στάχτη στα μάτια» των Ελλήνων πολιτών. Όταν δηλαδή ο Ράμα φυλακίζει τον Μπελέρη ο Μητσοτάκης, αντί να αντιδράσει με τρόπο που θα πονέσει τους Αλβανούς (και υπάρχουν πάρα πολλοί τέτοιοι τρόποι όταν η Ελλάδα φιλοξενεί τεράστιο αριθμό Αλβανών πολιτών στην επικράτειά της) δηλώνει απλώς ότι «τέτοιες ενέργειες δεν βοηθούν την ευρωπαϊκή πορεία της Αλβανίας» και βάζει τον Μπελέρη στο ευρωψηφοδέλτιο για να κοροϊδέψει τους δεξιούς ψηφοφόρους του και να υφαρπάξει την ψήφο τους. Παράλληλα, επιτρέπει στον Ράμα να κάνει ανενόχλητος πολιτικές συγκεντρώσεις με ομοεθνείς του στην Αθήνα χωρίς η ελληνική κυβέρνηση να κάνει ούτε το στοιχειώδες, να του δηλώσει δηλαδή ότι είναι ανεπιθύμητος στη χώρα μας.
Όταν η νέα πρόεδρος των Σκοπίων ορκίζεται στη σκέτη «Μακεδονία» γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων της τις πρόνοιες της συμφωνίας των Πρεσπών, η κυβέρνηση Μητσοτάκη αντιδρά δίνοντας απλώς εντολή στην πρέσβειρά μας να αποχωρήσει από την τελετή ορκωμοσίας - και κάπου εκεί θεωρεί ότι ξεμπέρδεψε με τις εθνικές υποχρεώσεις του ο πρωθυπουργός μας αφού στην πραγματικότητα δεν δίνει δεκάρα τσακιστή για την ελληνικότητα της Μακεδονίας όπως δεν έδινε και ο πατέρας του και δεν δίνει και η αδελφή του. Όταν ο Ερντογάν μετατρέπει σε τζαμί την Αγία Σοφία και τη Μονή της Χώρας, ο Μητσοτάκης αντί να απαντήσει με ισοδύναμο τετελεσμένο και να θέσει το ζήτημα στους παγκόσμιους οργανισμούς εκθέτοντας σε όλους το πραγματικό πρόσωπο του ισλαμοφασίστα γείτονα που έχουμε, περιορίζεται να δηλώνει «πολύ απογοητευμένος» και ότι θα θέσει το ζήτημα στον Ερντογάν.
Γενικά και συστηματικά, στις κακόβουλες ΠΡΑΞΕΙΣ των εχθρών της Ελλάδας η κυβέρνηση Μητσοτάκη απαντά μονίμως με ανούσιες ΔΗΛΩΣΕΙΣ συναισθηματικού τύπου και με αοριστολογίες, οι οποίες όχι μόνο δεν «κόβουν τον βήχα» στις χώρες που προσβάλλουν ποικιλοτρόπως τον ελληνισμό αλλά αντιθέτως τις ενθαρρύνουν να συνεχίσουν την πολιτική των ωμών προκλήσεων σε βάρος μας κάνοντας τα ίδια και χειρότερα. Και βέβαια ο Μητσοτάκης δηλώνει προς το εσωτερικό ακροατήριό του πως τάχα είναι αποφασισμένος να μην υποχωρήσει σε καμία περίπτωση από τις εθνικές «κόκκινες γραμμές» μας, χωρίς όμως ΠΟΤΕ να μας εξηγεί με ξεκάθαρο τρόπο ΠΟΙΕΣ ακριβώς είναι αυτές οι «κόκκινες γραμμές». Έτσι, θα μπορεί στο μέλλον να προβεί σε οποιαδήποτε υποχώρηση έναντι των Τούρκων ισχυριζόμενος ότι δεν παραβιάζονται οι «κόκκινες γραμμές» της Ελλάδας τις οποίες θα μπορεί να μετακινεί ο ίδιος κάθε φορά όσο πίσω θέλει.
Αν οι Έλληνες δεν αντιληφθούν πού αποσκοπεί η εξωτερική πολιτική του Μητσοτάκη και πώς δουλεύει ο μηχανισμός της προπαγάνδας και της παραπληροφόρησης που έχει στήσει μέσω των φιλοκυβερνητικών ΜΜΕ, μας περιμένουν στο μέλλον πολύ οδυνηρότερες εκπλήξεις οι οποίες θα δημιουργήσουν ακόμη χειρότερα τετελεσμένα σε βάρος της πατρίδας μας, από τα οποία θα είναι εξαιρετικά δύσκολο αν όχι αδύνατον να απαλλαγούμε ποτέ διότι θα φέρουν την υπογραφή (ή τη σιωπηρή ανοχή) του επίσημου ελληνικού κράτους. Θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πως αν ο Μητσοτάκης τολμά να συμπεριφέρεται με τόσο άθλιο τρόπο στα εσωτερικά ζητήματα (όπως π.χ. η συγκάλυψη του εγκλήματος των Τεμπών, ή το ξεχαρβάλωμα του κρατικού μηχανισμού), μπορεί να γίνει πολύ πιο επικίνδυνος στον χειρισμό των ζητημάτων της εξωτερικής πολιτικής στα οποία είναι ουσιαστικά ανεξέλεγκτος και όπου έχει επιβάλει πλήρη συσκότιση και σιωπητήριο.
Stirlitz
Πηγή: i-epikaira.blogspot.com
