Άριστος Μιχαηλίδης
Τελικά, αυτή η περιπέτεια (της πλάκας) με την πρόσκληση του Ερντογάν προς τον Χριστοδουλίδη να πάει στην Τουρκία να κουβεντιάσουν το Κυπριακό, δεν είναι άσχετη με τους διαχρονικούς ευσεβοποθισμούς των ταγών μας. Πολιτεύονται με ευσεβείς πόθους και όχι βασισμένοι σε πραγματικά γεγονότα. Και με βάση τους ευσεβείς πόθους τους, που έφτασαν στα ύψη από τότε, δυο δεκαετίες, που ο Ερντογάν πρωταγωνιστεί στην τουρκική σκηνή, στήνουν κούφιες πολιτικές, πλασάρουν φρούδες ελπίδες και μας οδηγούν από ναυάγιο σε ναυάγιο.
Ευσεβής πόθος είναι και η πρόσκληση του Ερντογάν και γι΄ αυτό της έδωσαν διαστάσεις εθνικής κωμωδίας. Αν έμεναν όλοι στα γεγονότα θα περίμεναν τουλάχιστον να σιγουρευτούν ότι υπάρχει κάποια βάση.
Τι έγινε στην πραγματικότητα. Ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης συνάντησε αρχές του μήνα, τον Ερντογάν στη διεθνή διάσκεψη για την Κλιματική Αλλαγή, στο Ντουμπάι. Συναντήθηκαν στον διάδρομο και μίλησαν λιγότερο από ένα λεπτό, όπως φαίνεται στο βίντεο που κυκλοφόρησε. Να σημειωθεί ότι μίλησαν μέσω διερμηνέα. Αν ρωτήσεις το google αν μιλά αγγλικά ο Ερντογάν, θα σου βγάλει δεκάδες ιστορίες για τις γκάφες του από διάφορες σκηνές όπου προσπαθεί να μιλήσει αγγλικά.
Σε αυτά τα δευτερόλεπτα, λοιπόν, του είπε ο Χριστοδουλίδης ότι πρέπει να δούμε πώς θα ξαναρχίσουν οι διαπραγματεύσεις. Ο Ερντογάν είπε κάτι του στυλ: Ε, γιατί δεν έρχεσαι στην Τουρκία να το κουβεντιάσουμε; Σάστισε ο Πρόεδρος και φοβούμενος ότι δεν τον αναγνώρισε του το είπε: Ξέρεις ότι είμαι ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, ένεν; (Το ένεν δεν το είπε). Και τότε ο Τούρκος Πρόεδρος -μέσω διερμηνέα είπαμε- απάντησε ότι τον αναγνώρισε και έκλεισε την κουβέντα λέγοντας: Άσε να πάω στην Αθήνα σε λίγες μέρες και θα δούμε τι θα γίνει. (Αυτήν την κουβέντα του καφενέ την είπε ο ίδιος ο Πρόεδρος σε μια ομάδα πολλών ανθρώπων, ανάμεσά τους και δημοσιογράφοι, που ήταν στο Προεδρικό και του εύχονταν για τη γιορτή του).
Μετά από αυτή τη σκηνή ο Νίκος Χριστοδουλίδης όφειλε πάραυτα να διευθετήσει το ταξίδι του στην Τουρκία και να μην νιώθει ότι στην πραγματικότητα είναι ακάλεστος. Να πάει έξω από το αυτοκρατορικό, ολόχρυσο παλάτι του Ερντογάν στο «Λευκό Σεράι», και να είναι σίγουρος ότι θα ανοίξει τις πύλες ο σουλτάνος να τον υποδεχτεί. Διότι είναι τίμιος άνθρωπος, το μυαλό του εγγυημένα θα θυμηθεί ότι τον κάλεσε ο ίδιος τον Πρόεδρο. Φυσικά, το ότι στην Αθήνα επανέλαβε ότι η λύση του Κυπριακού πρέπει να βασίζεται στα τετελεσμένα της κατοχής, δεν έχει σημασία. Αφού έφτασεν τζι είπεν το, έπρεπε να τρέξει ο Πρόεδρος να πάει έξω από το παλάτι. Και σίγουρα εκεί, είτε έξω, είτε μέσα κάποια στιγμή θα το έλυνε το Κυπριακό μαζί με τον σουλτάνο.
Άλλωστε, είπαμε, ευσεβείς πόθους έχουμε, είναι μυαλό που δεν έχουμε. Διότι και ο Δημήτρης Χριστόφιας, που ήθελε να πάει στον Βόσπορο να φάει ψάρι με τον Ερντογάν και να αναπτύξει το όραμά του για τη λύση, ευσεβής πόθος ήταν, δεν ήταν πολιτική. «Δεν αμφιβάλω», έλεγε ο αείμνηστος, «ότι ο πρόεδρος Γκιουλ κι ο πρωθυπουργός Ερντογάν θέλουν λύση του Κυπριακού. Ίσως την θέλουν αργότερα» (28/9/2010). Αργότερα, αργότερα πλησίασαν δυο κότερα, που έλεγε κι ο Μπιθικώτσης στη νήσο των Αζορών.
Όπως και ο Νίκος Αναστασιάδης, που πήγε στην Τουρκία το 2005 (πριν κτιστεί το χρυσό παλάτι) και κάλεσε το κόμμα του Ερντογάν να έρθουν κι αυτοί επίσκεψη. Θα έρθουν, έλεγε, και μάλιστα μέσω Αθηνών, όχι από την Τύμπου. Ε, ακόμα τους περιμένουμε. Όπως και το άλλο, που μας έλεγε όταν επέστρεψε: «Το γενικό μήνυμα που ο πρωθυπουργός της Τουρκίας στέλνει στους Ελληνοκυπρίους, είναι πως, πράγματι, θέλει λύση το συντομότερο δυνατόν». Μετά, κυβερνούσε δέκα χρόνια και τη «λύση το συντομότερο δυνατόν» την γύρευε ματαίως στα άστρα (του Άιντε). Μην πω και για τα παρόμοια που μας έλεγε ο Άντρος Κυπριανού, που πήγε κι αυτός δυο φορές στην Τουρκία.
Γιατί εκτός από τους ευσεβείς πόθους οι ταγοί του τόπου δεν θέλουν να πιστέψουν -για να πολιτευτούν σοφά- (τους το λένε με κάθε τρόπο αλλά δεν το πιστεύουν) ότι ο Ερντογάν θέλει λύση τουρκικών προδιαγραφών, για να ελέγχει όλη την Κύπρο και τον αέρα από πάνω της και ειδικά τη θάλασσα γύρω της.
Πηγή: philenews.com
Τελικά, αυτή η περιπέτεια (της πλάκας) με την πρόσκληση του Ερντογάν προς τον Χριστοδουλίδη να πάει στην Τουρκία να κουβεντιάσουν το Κυπριακό, δεν είναι άσχετη με τους διαχρονικούς ευσεβοποθισμούς των ταγών μας. Πολιτεύονται με ευσεβείς πόθους και όχι βασισμένοι σε πραγματικά γεγονότα. Και με βάση τους ευσεβείς πόθους τους, που έφτασαν στα ύψη από τότε, δυο δεκαετίες, που ο Ερντογάν πρωταγωνιστεί στην τουρκική σκηνή, στήνουν κούφιες πολιτικές, πλασάρουν φρούδες ελπίδες και μας οδηγούν από ναυάγιο σε ναυάγιο.
Ευσεβής πόθος είναι και η πρόσκληση του Ερντογάν και γι΄ αυτό της έδωσαν διαστάσεις εθνικής κωμωδίας. Αν έμεναν όλοι στα γεγονότα θα περίμεναν τουλάχιστον να σιγουρευτούν ότι υπάρχει κάποια βάση.
Τι έγινε στην πραγματικότητα. Ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης συνάντησε αρχές του μήνα, τον Ερντογάν στη διεθνή διάσκεψη για την Κλιματική Αλλαγή, στο Ντουμπάι. Συναντήθηκαν στον διάδρομο και μίλησαν λιγότερο από ένα λεπτό, όπως φαίνεται στο βίντεο που κυκλοφόρησε. Να σημειωθεί ότι μίλησαν μέσω διερμηνέα. Αν ρωτήσεις το google αν μιλά αγγλικά ο Ερντογάν, θα σου βγάλει δεκάδες ιστορίες για τις γκάφες του από διάφορες σκηνές όπου προσπαθεί να μιλήσει αγγλικά.
Σε αυτά τα δευτερόλεπτα, λοιπόν, του είπε ο Χριστοδουλίδης ότι πρέπει να δούμε πώς θα ξαναρχίσουν οι διαπραγματεύσεις. Ο Ερντογάν είπε κάτι του στυλ: Ε, γιατί δεν έρχεσαι στην Τουρκία να το κουβεντιάσουμε; Σάστισε ο Πρόεδρος και φοβούμενος ότι δεν τον αναγνώρισε του το είπε: Ξέρεις ότι είμαι ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, ένεν; (Το ένεν δεν το είπε). Και τότε ο Τούρκος Πρόεδρος -μέσω διερμηνέα είπαμε- απάντησε ότι τον αναγνώρισε και έκλεισε την κουβέντα λέγοντας: Άσε να πάω στην Αθήνα σε λίγες μέρες και θα δούμε τι θα γίνει. (Αυτήν την κουβέντα του καφενέ την είπε ο ίδιος ο Πρόεδρος σε μια ομάδα πολλών ανθρώπων, ανάμεσά τους και δημοσιογράφοι, που ήταν στο Προεδρικό και του εύχονταν για τη γιορτή του).
Μετά από αυτή τη σκηνή ο Νίκος Χριστοδουλίδης όφειλε πάραυτα να διευθετήσει το ταξίδι του στην Τουρκία και να μην νιώθει ότι στην πραγματικότητα είναι ακάλεστος. Να πάει έξω από το αυτοκρατορικό, ολόχρυσο παλάτι του Ερντογάν στο «Λευκό Σεράι», και να είναι σίγουρος ότι θα ανοίξει τις πύλες ο σουλτάνος να τον υποδεχτεί. Διότι είναι τίμιος άνθρωπος, το μυαλό του εγγυημένα θα θυμηθεί ότι τον κάλεσε ο ίδιος τον Πρόεδρο. Φυσικά, το ότι στην Αθήνα επανέλαβε ότι η λύση του Κυπριακού πρέπει να βασίζεται στα τετελεσμένα της κατοχής, δεν έχει σημασία. Αφού έφτασεν τζι είπεν το, έπρεπε να τρέξει ο Πρόεδρος να πάει έξω από το παλάτι. Και σίγουρα εκεί, είτε έξω, είτε μέσα κάποια στιγμή θα το έλυνε το Κυπριακό μαζί με τον σουλτάνο.
Άλλωστε, είπαμε, ευσεβείς πόθους έχουμε, είναι μυαλό που δεν έχουμε. Διότι και ο Δημήτρης Χριστόφιας, που ήθελε να πάει στον Βόσπορο να φάει ψάρι με τον Ερντογάν και να αναπτύξει το όραμά του για τη λύση, ευσεβής πόθος ήταν, δεν ήταν πολιτική. «Δεν αμφιβάλω», έλεγε ο αείμνηστος, «ότι ο πρόεδρος Γκιουλ κι ο πρωθυπουργός Ερντογάν θέλουν λύση του Κυπριακού. Ίσως την θέλουν αργότερα» (28/9/2010). Αργότερα, αργότερα πλησίασαν δυο κότερα, που έλεγε κι ο Μπιθικώτσης στη νήσο των Αζορών.
Όπως και ο Νίκος Αναστασιάδης, που πήγε στην Τουρκία το 2005 (πριν κτιστεί το χρυσό παλάτι) και κάλεσε το κόμμα του Ερντογάν να έρθουν κι αυτοί επίσκεψη. Θα έρθουν, έλεγε, και μάλιστα μέσω Αθηνών, όχι από την Τύμπου. Ε, ακόμα τους περιμένουμε. Όπως και το άλλο, που μας έλεγε όταν επέστρεψε: «Το γενικό μήνυμα που ο πρωθυπουργός της Τουρκίας στέλνει στους Ελληνοκυπρίους, είναι πως, πράγματι, θέλει λύση το συντομότερο δυνατόν». Μετά, κυβερνούσε δέκα χρόνια και τη «λύση το συντομότερο δυνατόν» την γύρευε ματαίως στα άστρα (του Άιντε). Μην πω και για τα παρόμοια που μας έλεγε ο Άντρος Κυπριανού, που πήγε κι αυτός δυο φορές στην Τουρκία.
Γιατί εκτός από τους ευσεβείς πόθους οι ταγοί του τόπου δεν θέλουν να πιστέψουν -για να πολιτευτούν σοφά- (τους το λένε με κάθε τρόπο αλλά δεν το πιστεύουν) ότι ο Ερντογάν θέλει λύση τουρκικών προδιαγραφών, για να ελέγχει όλη την Κύπρο και τον αέρα από πάνω της και ειδικά τη θάλασσα γύρω της.
Πηγή: philenews.com
Πηγή: i-epikaira.blogspot.com
