της Στέλλας Σουτλόγλου, Δασκάλας Δημοτικού Σχολείου Θύμαινας
Δεν είναι λίγοι οι άνθρωποι που αγνοούν εντελώς την ύπαρξη της Θύμαινας στο χάρτη. «Θύμαινα;», «Πού βρίσκεται;», «Πώς θα πας εκεί;» είναι κάποιες μόνο από τις ερωτήσεις που μου απηύθυναν έπειτα από την απόφασή μου να υπηρετήσω ως εκπαιδευτικός στο νησί. Η αλήθεια είναι ότι, πριν ξεκινήσω να περιδιαβαίνω μέρη της πατρίδας μας με τη «βαλίτσα του αναπληρωτή», δεν την γνώριζα ούτε εγώ.
Μόλις κατά τον δεύτερο χρόνο υπηρέτησής μου σε δημόσια σχολεία, προσλήφθηκα ως αναπληρώτρια εκπαιδευτικός στους Φούρνους.
Πολλοί δεν γνωρίζουν ότι οι Φούρνοι είναι ένα σύμπλεγμα νήσων και βραχονησίδων στο ανατολικό Αιγαίο: η Θύμαινα, το Θυμαινάκι, το Αλατσονήσι, ο Κάμπος Φούρνων, η Κησιριά, το Μακρονήσι, ο Ανθρωποφάς, ο Άγιος Μηνάς είναι κάποια από αυτά. Ο Κάμπος Φούρνων είναι το μεγαλύτερο σε έκταση και πληθυσμό από τα κατοικούμενα και το πρώτο νησί του συμπλέγματος που έτυχε να γνωρίσω ως δασκάλα. Η Θύμαινα ήρθε ως επιλογή την ακριβώς επόμενη σχολική χρονιά.Θύμαινα… λίγοι τη γνωρίζουν, για όσους, όμως, την επισκέπτονται, την έχουν βαθιά μέσα τους. Η Θύμαινα απέχει μόλις 1 ναυτικό μίλι από το μεγαλύτερο νησί του συμπλέγματος, είναι όμως ένα νησί, που θαρρείς ο χρόνος έχει σταματήσει. Στο λιμάνι τα ψαροκάικα, οι ψαράδες που σε υποδέχονται με τραχιά –από τη σκληρή δουλειά– χέρια αλλά με ένα πλατύ χαμόγελο. Αμάξια παρατηρείς ελάχιστα, λίγοι προσβάσιμοι με όχημα δρόμοι υπάρχουν, αλλά στα σοκάκια πάντα θα ανταμώνεις με ανθρώπους που σε υποδέχονται εγκάρδια και με χαρά. Τα παιδιά του νησιού κι αυτά λιγοστά, έχουν, όμως, από νωρίς «ψηθεί» στη δουλειά, στη θάλασσα και στις άστατες καιρικές συνθήκες που πλήττουν το νησί. Εδώ οι ρόλοι του δασκάλου, του γιατρού και του ιερέα διατηρούν ακόμη την αίγλη εκείνης της Ελλάδας που σήμερα βλέπουμε μόνο τις παλιές, ελληνικές ταινίες του ΄60. Μιας Ελλάδας που δεν γυρίζει πίσω, αλλά έχει αφήσει τα σημάδια της στο νησί. Οι άνθρωποι δεμένοι με τον Αη-Γιώργη τους, τον προστάτη τους, τα ζωντανά και τα κτήματά τους.
Όταν ήρθα πρώτη φορά στο νησί και μπήκα στο σχολείο, κατάλαβα ότι έπρεπε να αναλάβω δράση. Το σχολείο από ένα άχαρο, άχρωμο και μη λειτουργικό χώρο μάθησης, πήρε χρώμα. Καινούρια βιβλία στις βιβλιοθήκες, βάψιμο και καλλωπισμός του χώρου μέσα κι έξω, λουλούδια ήρθαν να ομορφύνουν και να αλλάξουν τη διάθεση των παιδιών. Το σχολείο έγινε ένα πολύχρωμο κέντρο μάθησης. Η χαρά των παιδιών ήταν μεγαλύτερη, όταν ξεκίνησαν να λαμβάνουν δώρα από ιδιώτες, χορηγούς που θέλησαν να στηρίξουν το σχολείο και το έργο του. Όταν επισκέφθηκαν μουσεία ανά την Ελλάδα, έστω και πίσω από την οθόνη, όταν γνώρισαν συγγραφείς και μπήκαν ουσιαστικά στον κόσμο του βιβλίου, όταν ήρθαν σε επικοινωνία με μαθητές και μαθήτριες από κάθε γωνιά της πατρίδας μας και αντάλλαξαν βιώματα μέσα από κοινές, εκπαιδευτικές δράσεις. Όταν έμαθαν να συνεργάζονται και να αναλαμβάνουν την ευθύνη για το λουλούδι τους, που έβλεπαν μέρα με μέρα να μεγαλώνει. Ήταν χαρούμενα κι αυτό είναι η μεγαλύτερη ανταμοιβή για κάθε δάσκαλο ή δασκάλα. Τα παιδιά πάντα είναι οι καλύτεροι κριτές των μεγάλων.
Δεύτερη σχολική χρονιά που υπηρετώ στη Θύμαινα. Δεύτερη δέσμευση να προσφέρω ό,τι στερούνται οι μικροί μαθητές και μαθήτριες του νησιού λόγω της φύσης του τόπου τους. Ίσως είναι πολύ δύσκολο να την αποχωριστεί κάποιος, όταν εδώ νιώθει μέλος μιας οικογένειας. Μιας οικογένειας που πάντα θα αποζητά και θα γυρίζει σε αυτή.
Την φετινή σχολική χρονιά τα κτιριακά ζητήματα του Δημοτικού σχολείου Θύμαινας παρεμποδίζουν σημαντικά την εκπαιδευτική διαδικασία και καθιστούν δύσκολη την παραμονή των μαθητών εντός σχολικής τάξης. Η υγρασία κάνει εμφανή τα σημάδια της, για άλλη μια χρονιά, χωρίς να βρίσκεται ουσιαστική λύση αφού το πρόβλημα χρειάζεται να λυθεί εκ των έσω. Τα πλακάκια δαπέδου, χρειάζονται άμεση αντικατάσταση. Ακόμη, χρειάζεται άμεση αντικατάσταση των πορτών και πόμολων του σχολείου καθώς είναι δύσκολη, αρκετές φορές, η πρόσβαση στο κτίριο.
Το σχολείο μετρά πάνω από 100 χρόνια ζωής και ελάχιστα έχει συντηρηθεί. Πολύ περισσότερο κρίνεται επιτακτική αυτή η ανάγκη, όταν ακόμη φοιτούν παιδιά που στηρίζουν αυτό το ακριτικό νησί του Αιγαίου. Κάθε βοήθεια για το μικρό σχολείο μας είναι πολύτιμη.
ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ Από ΙΗΑ.
Σύμφωνα με την Δασκάλα του νησιού, οι επείγουσες ανάγκες συντήρησης του Δημοτικού Σχολείου Θύμαινας έχουν ως εξής:
(1) Δεν υπάρχει μόνωση με αποτέλεσμα μεγάλη υγρασία, φούσκωμα τοίχων κλπ.
(2) Αντικατάσταση των θυρών με τα πόμολα
(3) Αντικατάσταση δαπέδου με καινούργια πλακάκια
Όσοι θα ήθελαν να βοηθήσουν με όποιο τρόπο επιθυμούν, μπορούν να επικοινωνήσουν με το International Hellenic Association στην ηλεκτρονική διεύθυνση: IHAHellas@gmail.com
https://professors-phds.com/2022/11/04/48037/
(Αναρτήθηκε από το Στρατηγό εα κ. Αθαν. Καραντζίκο)
