«Μέγα το της θαλάσσης κράτος»! Το έμβλημα του Πολεμικού Ναυτικού φέρει αυτή την ιστορική έκφραση που προέρχεται από την Αρχαία Ελλάδα. Πρόκειται για μια ρήση του μεγάλου Έλληνα ιστορικού Θουκυδίδη, ο οποίος είχε κατανοήσει τη σημασία της για την ασφάλεια του ελληνικού χώρου, όπως και κορυφαίοι Έλληνες στρατηγοί εκείνης της εποχής.
Η σκέψη τους υιοθετήθηκε έκτοτε από τους μεγάλους δασκάλους της γεωπολιτικής και φθάνει ως τις μέρες μας. Αυτό που ποτέ δεν άλλαξε, είναι η σημασία του υγρού στοιχείου για την ασφάλεια της Ελλάδας. Δεν είναι τυχαίο το ότι η διαχρονική τουρκική γκρίνια αφορά την πρόσβαση και τον έλεγχο της θάλασσας.
Ο Ελληνισμός με τα δυο του κράτη είναι το βασικό εμπόδιο για τις αυτοκρατορικές φιλοδοξίες της Τουρκίας στον 21ο αιώνα. Παρόλο που ο τουρκικός εγωισμός παίρνει τη μορφή απαξιωτικών χαρακτηρισμών του τύπου «η Ελλάδα δεν είναι στο επίπεδό μας», η ρητορική της Άγκυρας δεν ξεχνάει να μέμφεται την Ελλάδα και την Κύπρο για «μαξιμαλισμό»! Μπορεί να μην το παραδέχεται η Τουρκία, όμως το πρόβλημά της έχει μπλε χρώμα!
Δεν είναι τυχαίο ότι οι επιδιώξεις της Τουρκίας αφορούν την απόκτηση μεγαλύτερης πρόσβασης στο Αιγαίο, κάτι το οποίο επιδιώκει τσαλακώνοντας εν γνώσει της κάθε ερμηνεία του διεθνούς δικαίου της θάλασσας και επιδιώκοντας να περάσει με το ζόρι μια ξεχωριστή ειδικά για την περιοχή του Αιγαίου και της Μεσογείου, η οποία να εξυπηρετεί τα συμφέροντά της.
Εθνική προτεραιότητα ο στόλος
Γι’ αυτό και το επίκεντρο της σύγκρουσης ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία θα είναι πάντα η θάλασσα. Γι’ αυτό η στήριξη του Πολεμικού Ναυτικού με ένα βιώσιμο και μακροπρόθεσμο ναυπηγικό πρόγραμμα αντικατάστασης των υπέργηρων μονάδων επιφανείας και των υποβρυχίων είναι κορυφαία εθνική προτεραιότητα.
Το τελευταίο διάστημα και με δικαιολογία – πραγματική αιτία την οικονομική κρίση, συνεπεία της ενεργειακής, η φιλόδοξη προσπάθεια επανεξοπλισμού του Πολεμικού Ναυτικού έκανε «κράτει».
Σε μια εποχή όπου η υπερδεκαετής εγκατάλειψη έχει συσσωρεύσει πλειάδα δυσεπίλυτων προβλημάτων, ακούγεται διαρκώς ότι ο διαθέσιμος προϋπολογισμός είναι max2 δισ. ευρώ.
Με αποτέλεσμα να ξεκινούν οι αλχημείες για το πως θα αξιοποιηθούν με τον καλύτερο τρόπο αυτά τα χρήματα ώστε να καλυφθούν όσο το δυνατόν περισσότερες ανάγκες.
Τόσο μεγάλο πρόβλημα είναι η εξεύρεση μισού ακόμα δισ. ευρώ ώστε να προχωρήσουν πιο ορθολογικά και με τον σωστό τρόπο, χωρίς εκπτώσεις που μπορεί να στοιχίσουν, κάποια κομβικά προγράμματα για το μέλλον της θαλάσσιας ισχύος της χώρας, δηλαδή το ίδιο το μέλλον της χώρας εάν υποτεθεί πως αντιμετωπίζουμε τον Θουκυδίδη με τον ίδιον τρόπο που τον αντιμετωπίζουν οι κορυφαίες στρατιωτικές ακαδημίες παγκοσμίως;
Τόσο δύσκολο είναι να αντιληφθούν την ανάγκη μακροχρόνιου σχεδιασμού για κάλυψη των αναγκών του Πολεμικού Ναυτικού, οι οποίες σε συνδυασμό με τις αντίστοιχες του Λιμενικού Σώματος, θα εξασφάλιζε την επιβίωση περισσοτέρων του ενός ναυπηγείων;
Το πιο σημαντικό που πρέπει όμως να γίνει κατανοητό, είναι το ότι όποια απόφαση και να ληφθεί, εάν δεν ενταχθεί σε ένα ευρύτερο σχέδιο βιωσιμότητας της ελληνικής ναυτικής ισχύος αλλά είναι αποσπασματική, θα μας οδηγήσει νομοτελειακά στο να συζητάμε σε λίγα χρόνια από σήμερα, τα ίδια προβλήματα ξανά και ξανά…
Η ανάγκη των κορβετών και κόκκινες γραμμές
Μετα παραπάνω δεδομένα, δηλαδή πως όλα ξεκινούν και τελειώνουν στην αλμύρα του Αρχιπελάγους και της Μεσογείου, στο περιθώριο του ΚΥΣΕΑ, αλλά και στη Λ. Μεσογείων,αναπτύχθηκαν οι δεύτερες σκέψεις για τον τρόπο που θα τοποθετηθούν τα κομμάτια του παζλ ώστε να σχηματιστεί η ικανοποιητική εικόνα για το μέλλον του στόλου, αλλά με «κόκκινες γραμμές».
Τα δεδομένα του MLUγια τις υφιστάμενες ΜΕΚΟ και κυρίως η ενεργοποίηση της option της 4ης φρεγάτας κλάσης «ΚΙΜΩΝ» βρίσκονται στην πρώτη γραμμή «πυρός» για το Πολεμικό Ναυτικό, με την Belh@rraνα κερδίζει έδαφος ως η επόμενη πρώτη κίνηση.
Παράλληλα όμως η σκέψη για την ενίσχυση του στόλου με τέσσερις νέες κορβέτες με τα σημερινά δεδομένα και την προκλητική συμπεριφορά της γείτονος, είναι επίκαιρη όσο ποτέ. Οι κορβέτες που ουδέποτε χάθηκαν απλώς πάγωσαν έρχονται και πάλι σταδιακά στο προσκήνιο, με το ναυτικό να διατηρεί τις ίδιες προτάσεις που παρέδωσε στα χέρια του πρωθυπουργού. Πλοία δηλαδή που όποιο από τα τρία επιλεγεί ικανοποιεί απόλυτα τους χρήστες.
Την ίδια στιγμή σε μια κίνηση που ήδη έχουν κάνει Αμερικανοί και Γάλλοι, προχώρησαν και οι Ιταλοί, υπογράφοντας μνημόνιο συνεργασίας με Ελληνικές εταιρείες ώστε στην περίπτωση που επιλεγούν οι κορβέτες Doha, να υπάρξουν και Ελληνικά χέρια στον κατασκευαστικό τομέα.
Οι Ιταλοί πάντως επέλεξαν την ημέρα διεξαγωγής του ΚΥΣΕΑ για να γνωστοποιήσουν τα όσα έγιναν στην Ιταλική πρεσβεία, ανάμεσα σε Ελληνικές εταιρείες και την Ιταλική ναυπηγική εταιρεία που πολλοί ευελπιστούν να εισέλθει στα ναυπηγεία της Ελευσίνας κι αυτά να ξεκινήσουν τα χτίζουν τις κορβέτες του στόλου.
Και επειδή λίγο πιο πάνω αναφερθήκαμε σε «κόκκινες γραμμές» για την κυβέρνηση, πέραν από εκείνες των Ελληνοτουρκικών, υπάρχουν κι αυτές που αφορούν την κατασκευή νέων πλοίων για το Πολεμικό Ναυτικό αλλά μόνο στα Ελληνικά ναυπηγεία.
Οι πληροφορίες που υπάρχουν για την προσπάθεια ανάκαμψης του ναυπηγικού τομέα λένε ότι στον Σκαραμαγκά πολλά είναι εκείνα που έχουν προχωρήσει σημαντικά και δεν αποκλείεται στην αρχή του νέου έτους το ναυπηγείο να βρίσκεται σε ετοιμότητα ν’ αναλάβει έργο.
Και δεν αποκλείεται αυτό να προσδιορίζεται στην έναρξη του προγράμματος αναβάθμισης των φρεγατών ΜΕΚΟ όπου τα πλοία αυτά, στον Σκαραμαγκά χτίστηκαν- πλην τις φρεγάτας ΥΔΡΑ- και οι εργαζόμενοι, όσοι έχουν μείνει, διατηρούν υψηλή τεχνογνωσία.
Τα ναυπηγεία της Ελευσίνας για την κυβέρνηση παραμένουν το μεγάλο στοίχημα αν θα είναι αυτά που θα κατασκευάζουν τα επόμενα νέα καράβια που θα ενισχύσουν τον Ελληνικό πολεμικό στόλο.
Εκεί ο δρόμος παραμένει μακρύς και το μόνο που θέλουν οι εργαζόμενοι αλλά και η κυβέρνηση είναι να ξεκολλήσουν τα γρανάζια και να μπουν όλα σ’ ένα αυλάκι…
https://hellasjournal.com/
