ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΚΑΡΔΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΑΡΧΗΓΟΥ ΔΙΓΕΝΗ
της Αλίκης Δημητρίου,
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΡΙΒΑΣ:
Ο ΧΡΥΣΑΕΤΟΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ
Ήταν εκείνο το παιδί που χαΐδευε τα όπλα τα ετοιμασμένα για μίαν επανάσταση…
Τεσσάρων- πέντε ετών θα ήτανε ο Γεώργιος Θεοδώρου Γρίβας όταν, χτυπώντας ένα τσίγκινο κουβά αξίωνε την απελευθέρωση της πατρίδας του κι τρομοκρατούσε τους άγγλους στρατιώτες που περνούσαν από το χωριό του…Εεε…Εεε.. ΕΝΩΣΙΣ φώναζε Αυτός που έμελλε να ενσαρκώσει το θρύλο του Διγενή του Έθνους…
Βασανισμένη για χιλιάδες χρόνια η Ελληνίδα Γη της Κύπρου, καρτερούσε να φανεί στα μαρμαρένια αλώνια ο Απελευθερωτής Διγενής…Αυτό το πεντάχρονο αγοράκι από το Τρίκωμο της κατεχόμενης σήμερα Καρπασίας μας, είχε από πολύ νωρίς αντιληφθεί την αποστολή του.Είχε αγαπήσει αυτή τη γη… Αφουγκραζόταν το πόνο της κι είχε ταυτιστεί μαζί της…
Και καθώς χτυπούσε με πάθος τον κουβά του για να ” ξορκίσει το κακό”, γνώριζε τι έπρεπε να πράξει… ΤΙ ΧΡΗ ΔΡΑΝ… οι κτύποι στο κουβά συνταιριάζονταν νομοτελειακά με τους κτύπους της καρδιάς του, δονούσαν τον γαλανόλευκο ουρανό κι ανήγγειλαν την επερχόμενη αντίσταση…
Η Πέτρα του Διγενή λίγα μέτρα πιο κάτω από το χωριό του είχε ήδη σύμβολοποιήσει την πορεία του μικρού ( σε ηλικία) Έλληνα…Ο νεαρός Γιώργος έτοιμος από καιρό, είχε ήδη κοινωνήσει από το Δισκοπότηρο της Ιστορίας και ανέμενε… Και η πάλλουσα Μούσα της Ιστορικής Επιταγής του έπλεξε φωτοστέφανο για την αθανασία…
Ο Διγενής ως γνήσιος Έλληνας ποτέ δεν λύγισε μπροστά στα δυσοίωνα δεδομένα της πραγματικότητας των άλλων. Έφερε το αδύνατο και το ανέφικτο στα μέτρα του κι το μετέπλασε σε αγώνα! Η ψυχή του Διγενή είχε χαλκευθεί με τέτοιο τρόπο που δεν λύγιζε μπροστά στις πικρίες κι τις πολλαπλές προδοσίες. Πάντα δίκαιος και αυστηρός, ποτέ μικρόψυχος και δειλός.
Ως πρόσκοπος κι μαθητής του Παγκυπρίου Γυμνασίου ήταν λάτρης πιστός της Ελλάδος και τέντωνε το τόξο της ύπαρξης του προς την αιωνιότητα…
Ως Έλλην Αξιωματικός, μετουσίωσε σε πράξη την προγονική εντολή ΜΑΧΟΥ ΥΠΕΡ ΠΑΤΡΙΔΟΣ.Ο Γεώργιος Γρίβας έκλεισε μέσα του την Ελλάδα και μας έδειξε το δρόμο.
Πότε στη Μικρασιατική εκστρατεία όπου γράφει γεμάτος ενθουσιασμό ( 23/07/1920):
” ΤΩΡΑ ΕΧΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΦΤΕΡΑ! Αφού καταδιώξαμε τον Κεμάλ μέχρι Προύσης, η πτερωτή Μεραρχία μου απεβιβάσθη εις Θράκην… Πως είναι δυνατόν να αφήσω την ωραίαν αυτήν ζωήν, η οποία αν και επίπονος για μένα είναι ευχάριστος;Θα έλθω όταν εκπληρώσω το καθήκον μου προς την Πατρίδαν…”
Πότε στην Πίνδο όπου άστραφτε η λόγχη και το Ελληνικόν Αίμα πορφύρωνε τις χιονοσκεπείς εκτάσεις της μαρτυρικής και αλυτρώτου Βορείου Ηπείρου… Οδηγός και εμψυχωτής ο Γρίβας!
Πότε στις αιματηρές μάχες του Θησείου με μια φθαρμένη ενδυμασία, με παπούτσια τρυπημένα, να του έχουν κατακάψει το σπίτι του, να του έχουν καταστρέψει το βιός του…
Πότε στη Κύπρο στα περήφανα βουνά με τους λεβέντες του να αγωνίζεται με ανιδιοτέλεια κι αυτοθυσία για την ΕΝΩΣΗ ΤΗΣ ΘΥΓΑΤΡΟΣ ΚΥΠΡΟΥ ΜΕΤΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΣ ΕΛΛΑΔΟΣ!
Πότε ιδρύοντας την Εθνική Φρουρά ως ένα απόρθητο φρούριο , τρέχοντας όλες τις ώρες που διέθετε η μέρα, από φυλάκιο σε φυλάκιο για να επιβλέψει ο ίδιος τη δημιουργία των πρώτων σταθερών θεμελίων για την άμυνα του πολυαγαπημένου του νησιού…
ΠΙΣΤΙΣ ΑΓΩΝ ΚΙ ΑΥΤΟΘΥΣΙΑ ήτο το τρίπτυχο της ζωής του Γρίβα… Παρά τη τεράστια πολεμική που καθημερινά βίωνε από τους εφιάλτες του Ελληνισμού…Η ανθρώπινη καρδιά όμως μας προδίδει πολλές φορές από τα πικρά ποτήρια που καλούμαστε να πιούμε… Κι Αυτουνού του Λεβέντη του τύχανε πολλά… Κι άφησε τη τελευταία του πνοή στις αγωνιστικές επάλξεις όπως είχε υποσχεθεί… Δεν λύγισε , δεν υποχώρησε…Στις 27/01/1974 ο Διγενής πέρασε στην Αθανασία αγωνιζόμενος για αυτά που θυσιάστηκαν οι Αυξεντίου, Μάτσης, Καραολής κι όλοι οι εθνομάρτυρες της θρυλικής ΕΟΚΑ!Άφησε όμως ισχυρή παρακαταθήκη το παράδειγμα του για όσους πιστούς…
” ΠΡΟΣΩΠΙΚΩΣ ΕΠΡΑΞΑ ΕΙΣ ΤΟ ΑΚΕΡΑΙΟΝ ΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΜΟΥ, ΕΤΗΡΗΣΑ ΤΟΝ ΟΡΚΟΝ ΜΟΥ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟΝ ΕΔΩΣΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΥΣΩ ΝΑ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΙ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΝΩΣΙΝ ΕΦ’ ΟΣΟΝ ΖΩ…”( 1971)
” ΕΓΩ ΩΣ ΠΡΩΤΟΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ ΠΕΙΘΑΡΧΗΣΑΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΦΩΝΗΝ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ, ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΜΑΖΙ ΣΑΣ”( 1964)
ΕΝΩΣΙΣ ΗΤΟ ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ…
ΓΡΙΒΑ ΛΕΒΕΝΤΗ ΔΙΓΕΝΗ, ΚΟΙΜΗΣΟΥ ΞΕΚΟΥΡΑΣΟΥ,Η ΕΝΩΣΙΣ ΘΑ ΓΙΝΕΙ,ΤΗΝ ΘΕΛΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ!!!
ΑΘΑΝΑΤΟΣ
