Εξαιρετικά τεκμηριωμένο άρθρο του Michael Rubin στον ιστότοπο nationalinterest.org με θέμα την κατοχή της Κύπρου από την Τουρκία:
Η Αμερική, η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι μετριοπαθείς Άραβες σύμμαχοι θα πρέπει να κάνουν κυρώσεις στην Τουρκία έως ότου εγκαταλείψει την κατοχή της στην Κύπρο.
από τον Michael Rubin
Η διαίρεση της Κύπρου πλησιάζει γρήγορα στο μισό αιώνα. Στην πραγματικότητα, αυτός ο διαχωρισμός διήρκεσε πλέον περισσότερο από αυτόν της Γερμανίας. Σχεδόν τα δύο τρίτα των Κυπρίων δεν γεννήθηκαν ακόμη όταν τα τουρκικά στρατεύματα εισέβαλαν για πρώτη φορά στη χώρα. Η Ειρηνευτική Δύναμη των Ηνωμένων Εθνών στην Κύπρο ( UNFICYP ) διατηρεί τον διαχωρισμό μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, αλλά απέτυχε να σταματήσει ( πόσο μάλλον να αντιστραφεί) Η εθνοκάθαρση της Τουρκίας από το βόρειο τρίτο του νησιού. Ενώ τα Ηνωμένα Έθνη έχουν υποστηρίξει σποραδικά πρωτοβουλίες για τον τερματισμό της κατοχής, αυτές δεν έχουν καταλήξει πουθενά. Δεν υπήρξαν ουσιαστικές συνομιλίες τα τελευταία τρία χρόνια, ούτε θα υπάρξουν: Η ανακάλυψη τεράστιων αποθεμάτων φυσικού αερίου στα κυπριακά ύδατα καθιστά τις τουρκικές δυνάμεις λιγότερο πιθανό να αποσυρθούν. Όταν η Τουρκία και οι Τουρκοκύπριοι εμπλέκονται, υπάρχει ανικανότητα διαλόγου και προσπαθούν να υπονομεύσουν οποιαδήποτε μόνιμη λύση.
Όταν μια διπλωματική στρατηγική αποτυγχάνει με συνέπειες, είναι καιρός να επανεξετάσουμε τη λογική της. Η Τουρκία έχει ήδη απομακρυνθεί από τα μακροχρόνια πλαίσια του ΟΗΕ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης για μια λύση όταν, τις τελευταίες εβδομάδες, ο Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν απέρριψε τον ομοσπονδιακό και επέμεινε σε μια λύση δύο κρατών στην οποία η διεθνής κοινότητα θα προσχωρήσει επίσημα στη μόνιμη διαίρεση της Κύπρου. Αντί να ενδυναμώσουμε την κυβέρνηση μαριονέτα του Ερντογάν και της Τουρκίας στη Βόρεια Κύπρο, αντιμετωπίζοντας την ως ισότιμη με τη διεθνώς αναγνωρισμένη κυπριακή κυβέρνηση, ίσως είναι καιρός η διεθνής κοινότητα να αγκαλιάσει ένα μοντέλο του Ιράκ.
Υπάρχει μικρή διαφορά μεταξύ του Κουβέιτ το 1990 και της Κύπρου σήμερα. Ο Σαντάμ Χουσεΐν μπορεί να έχει αναστήσει τις ανακτικιστικές αξιώσεις εναντίον του νότιου γείτονά του, όπως κάνει τώρα ο Ερντογάν, αλλά το Ιράκ εισέβαλε στο Κουβέιτ κυρίως για να λεηλατήσει τους φυσικούς του πόρους. Το ίδιο ισχύει τώρα και για την Τουρκία στην Κύπρο. Το αρχικό casus belli της Τουρκίας, που προστατεύει την τουρκοκυπριακή κοινότητα από την ελληνική στρατιωτική χούντα εξαφανίστηκε μέσα σε μια εβδομάδα, όταν το ελληνικό στρατιωτικό καθεστώς κατέρρευσε και οι Έλληνες αγκάλιασαν τη δημοκρατία. Σήμερα, το Freedom House κατατάσσει την Ελλάδα εντελώς δωρεάν με βαθμολογία ανώτερη από εκείνη των Ηνωμένων Πολιτειών. Κατατάσσει την Τουρκία ως μη ελεύθερη, στο ίδιο επίπεδο με την Αλγερία και κάτω από την αυτοανακηρυγμένη Δημοκρατία του Artsakh στο Ναγκόρνο-Καρμπάχ όσον αφορά τα δικαιώματα και τις ελευθερίες.
Όταν η Τουρκία εισέβαλε στην Κύπρο, το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών ενέκρινε ομόφωνα τον αριθμό των ψηφισμάτων που ήταν συμβολική , αλλά αναποτελεσματική . Ζήτησαν κατάπαυση του πυρός και εξέφρασαν τη λύπη τους για συνεχιζόμενες μάχες και μη συμμόρφωση. Από το 1975, υπήρξαν περισσότερα από σαράντα ψηφίσματα, κανένα από τα οποία δεν εμπόδισε την Τουρκία να εδραιώσει περαιτέρω τον έλεγχό της στη βόρεια Κύπρο. Στην πραγματικότητα, η βόρεια Κύπρος αντικατοπτρίζει τα Ηνωμένα Έθνη στους πιο ανίσχυρους.
Αντίθετα με την απάντηση του Ηνωμένου Έθνους μετά την εισβολή του Ιράκ στο Κουβέιτ. Όπως και με την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, τα αρχικά ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας κατέληξαν σε αναταραχή. Το ψήφισμα 660 απαίτησε την άμεση και άνευ όρων αποχώρηση του Ιράκ. Τέσσερις ημέρες αργότερα, το Συμβούλιο ψήφισε το ψήφισμα 661 που επέβαλε σαρωτικές κυρώσεις στο Ιράκ απαγορεύοντας το μεγαλύτερο μέρος του διεθνούς εμπορίου. Τρεις ημέρες αργότερα, το Συμβούλιο ψήφισε το 662, δηλώνοντας κατηγορηματικά ότι η προσάρτηση του Ιράκ στο Κουβέιτ ήταν παράνομη. Στις 29 Νοεμβρίου 1990, το Συμβούλιο Ασφαλείας ενέκρινε το 678 , το δωδέκατο ψήφισμά του για την κρίση, το οποίο εξουσιοδότησε τα κράτη να χρησιμοποιούν «όλα τα απαραίτητα μέσα» για να υποχρεώσουν την απόσυρση του Ιράκ και να το αναγκάσει να συμμορφωθεί με προηγούμενες αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας. Το 688 αποτέλεσε τη βάση για άμεση ανθρωπιστική παρέμβαση και επέτρεψε στις Ηνωμένες Πολιτείες, το Ηνωμένο Βασίλειο και τη Γαλλία να δημιουργήσουν μια ζώνη απαγόρευσης πτήσεων, μια πολιτική με την οποία συνεργάστηκε η Τουρκία.
Η αποστολή του Ηνωμένου Έθνους στην Κύπρο, η οποία κοστίζει περισσότερα από 50 εκατομμύρια δολάρια ετησίως, δεν προορίζεται να είναι πρόγραμμα εργασίας ή να διαιωνίσει τον χωρισμό της Κύπρου. Για να σπάσει το αδιέξοδο της Κύπρου απαιτείται τώρα μια διαφορετική προσέγγιση. Πάρα πολλές χώρες έχουν αμβλύνει τις κυρώσεις ή έχουν μετριάσει την προσέγγισή τους στην Τουρκία λόγω του μεγέθους του στρατού ή της οικονομίας της Τουρκίας.
Ούτε υπάρχει λόγος να επιτρέψει στην Τουρκία να αποφύγει την ευθύνη για τον αποικισμό και τη λεηλασία της. Όταν τα Ηνωμένα Έθνη επέβαλαν τις αυστηρότερες κυρώσεις μέχρι σήμερα στο Ιράκ, το Ιράκ είχε τον πέμπτο μεγαλύτερο στρατό στον κόσμο. Σήμερα, ο στρατός της Τουρκίας είναι μόλις ο δέκατος πέμπτος μεγαλύτερος . Ο εξωφρενικός χαρακτήρας των ενεργειών του Ιράκ οδήγησε ακόμη και τις πιο εμπορικά διατεθειμένες ευρωπαϊκές χώρες να συμμορφωθούν με τις κυρώσεις παρά τον ρόλο της ως σημαντικού εξαγωγέα πετρελαίου. Ενώ ο Ερντογάν λέει ότι η Τουρκία επιδιώκει να γίνει μία από τις δέκα κορυφαίες οικονομίες του κόσμου, δεκαοκτώ χρόνια της κυριαρχίας του βάζει την Τουρκία στα πρόθυρα να πέσει από τα πρώτα είκοσι . Και όπως κάποτε ο Σαντάμ προσπάθησε να εκβιάσει τον κόσμο με ανθρώπινες ασπίδες, απείλησε τους δικούς του λαούς και υποσχέθηκε αντίποινα εναντίον γειτονικών κρατών, ο Ερντογάν απείλησε να οπλίσει και τους πρόσφυγες και να ωθήσει τους Τούρκους μετανάστες εναντίον των ευρωπαϊκών χωρών που τους είχαν αγκαλιάσει. Και οι δύο απειλές ήταν πραγματικές, αλλά ήταν και είναι λόγοι να προγραμματίσουν παρά να τα παρατήσουν.
Οι διπλωμάτες προτιμούν προσεκτικές προσεγγίσεις, αλλά είναι δύσκολο να κατανοήσουμε ότι η προσέγγιση που έχουν δοκιμάσει για σαράντα επτά χρόνια θα αρχίσουν ξαφνικά να λειτουργούν. Είναι καιρός για σοβαρές κυρώσεις στην Τουρκία. Αντί να επιβληθούν αργά κυρώσεις στην Τουρκία με τρόπο που επιτρέπει στην Άγκυρα να τις προσαρμόσει και να τις παρακάμψει, ο στόχος των Ηνωμένων Πολιτειών, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του μετριοπαθούς αραβικού μπλοκ πρέπει να είναι να κατακλύσουν την Τουρκία και την ήδη ιδρυτική της οικονομία . Η υπόθεση Pastor Andrew Brunson υπογράμμισε την ευπάθεια της Τουρκίας στα τιμολόγια. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να κλείσουν τις τουρκικές τράπεζες που λειτουργούν στη βόρεια Κύπρο ή να χρηματοδοτήσουν τις δραστηριότητές της. Η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει επίσης να απαγορεύσουν την Turkish Air και κάθε άλλο αερομεταφορέα που εξυπηρετεί την τουρκική κατεχόμενη βόρεια Κύπρο από τον ευρωπαϊκό εναέριο χώρο και θα πρέπει να επιβάλλει κυρώσεις σε οποιαδήποτε τουρκική ή διεθνή εταιρεία που δραστηριοποιείται στην κατεχόμενη ζώνη Όλοι οι αξιωματούχοι που υπηρετούν στην παράνομη κυβέρνηση της Βόρειας Κύπρου θα πρέπει επίσης να αντιμετωπίσουν ατομικές κυρώσεις, όπως και εκείνοι που επενδύουν σε Varosha ή άλλες κατεχόμενες πόλεις. Όλα τα κράτη θα πρέπει να θεωρούν ψευδή διαβατήρια της Βόρειας Κύπρου. Όλα τα κράτη που διατηρούν σχέσεις με την Κύπρο θα πρέπει επίσης να κλείσουν γραφεία αντιπροσωπείαςτης Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου στα εδάφη τους. Αντί να στηριχθούμε στην καλή θέληση του Ερντογάν, οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ευρωπαϊκή Ένωση και το αραβικό μπλοκ θα μπορούσαν τότε να άρουν τις κυρώσεις μόνο όταν διαλύεται η Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου. Τα Ηνωμένα Έθνη θα πρέπει να εξετάσουν ένα πλήρες εμπάργκο στις πωλήσεις όπλων προς ή από την Τουρκία.
Δεν υπάρχει κανένας διπλωματικός λόγος για να επιτρέψει στη μεγαλύτερη κατοχή της Ευρώπης να συνεχίσει μετά από μισό αιώνα ή, με εξερεύνηση για υπεράκτιο αέριο, να επιτρέψει στην Τουρκία να επωφεληθεί από αυτήν. Η σύγκριση του Ιράκ δεν σημαίνει στρατιωτική δράση, φυσικά, αν και η Κύπρος και οι σύμμαχοί της έχουν το δικαίωμα να εκδιώξουν μια μέρα τα τουρκικά φυλάκια στο νησί με βία, εάν αποτύχουν άλλα καταναγκαστικά μέτρα.
Ακόμη και εκείνοι που συμπαθούν την αρχική παρέμβαση της Τουρκίας είχαν λίγη δικαιολογία να το διατηρήσουν για περισσότερο από μια εβδομάδα. Πράγματι, καθώς η Τουρκία διεκδικεί περαιτέρω ισχυρισμούς για τη Συρία, το Ιράκ, την Αρμενία και την Ελλάδα, το κόστος να επιτρέψει στην Τουρκία να ενεργήσει χωρίς συνέπεια είναι μεγάλο. Ήρθε η ώρα για τον Ερντογάν να αποφασίσει: να διατηρήσει την κατοχή ή να προεδρεύσει μιας χώρας σε οικονομική καταστροφή.
Ο Μάικλ Ρούμπιν είναι κάτοικος μελετητής στο Αμερικανικό Ινστιτούτο Επιχειρήσεων και συχνός συγγραφέας για το Εθνικό ενδιαφέρον .