Το Σάββατο ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Δένδιας, αναδημοσίευσε στο twitter άρθρο που αναφερόταν στην ανακοίνωση της Μουφτεία Ξάνθης για τα 200 Χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση.
Η ανακοίνωση ανέφερε «πριν 200 σχεδόν χρόνια, μέσα ένα πανευρωπαϊκό κλίμα απολυταρχίας και συντηρητισμού, το πρώτο συνταγματικό κείμενο των επαναστατημένων αγωνιστών στην Επίδαυρο μιλούσε για τις αρχές της ισότητας όλων των Ελλήνων και για το σεβασμό όλων των θρησκειών, οι τελετές και οι ιεροπραξίες των οποίων θα εκτελούνται ακώλυτα.
Για εμάς τους μουσουλμάνους της Θράκης, οι αρχές αυτές εμπνέουν μέχρι και σήμερα την καθημερινή μας ζωή. Έναν σχεδόν αιώνα μετά το 1821, επιλέξαμε κι εμείς να ενταχθούμε στην Ελλάδα πιάνοντας το νήμα από εκεί που το αφήσαν οι πρόγονοί μας. Και από τότε κάνοντας πράξη τη μετάβαση από το «εγώ» στο «εμείς» συμβάλλουμε στο χτίσιμο μιας ελεύθερης και ανεκτικής προς όλες τις θρησκείες πατρίδα, αναπόσπαστο μέρος της οποίας νιώθουμε.Χρόνια Πολλά Ελλάδα!»Τέσσερις ώρες αργότερα από το tweet του Νίκου Δένδια, το Τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών, απάντησε έμμεσα με το θέμα που αφορά την αναγνώριση της τουρκικής ένωσης Ξάνθης. Και ήταν αμήχανη η απάντηση του Τουρκικού ΥΠΕΞ αφού περιορίστηκε σε μια απλή αναφορά χωρίς κανέναν επιπλέον στοιχεία.
Όσο αφορά τον όρο Τουρκικός, το άρθρο «η ονομασία της μειονότητας στη Θράκη και το διακύβευμα του επιθετικού της προσδιορισμού» εξηγούσε γιατί ο όρος τουρκικός δεν υφίσταται. Το άρθρο με πέντε λόγους εξηγεί γιατί δεν υπάρχει τουρκική μειονότητα και σε έναν από αυτούς σημειώνεται . «Ο κυριότερος λόγος ήταν υπαρξιακός. Στην προσπάθεια της Τουρκίας να συγκροτήσει και να σταθεροποιήσει το νεοπαγές κράτος και να επιτύχει την απαιτούμενη εθνική ομογενοποίηση κατά τη μετάβαση από τον οθωμανισμό (Osmanlılık – μιλλέτ) στον τουρκισμό (Miliyetçilik/Türkçülük – έθνος), η επιλογή οποιουδήποτε εθνικού κριτηρίου για περιγραφή μειονοτήτων θα μπορούσε να γυρίσει εις βάρος της. Όπως σημείωνε ο Δρ. Νουρ, “στην Τουρκία δεν υπάρχουν φυλετικές μειονότητες, αλλά μόνο θρησκευτικές“. Δεδομένου του μεγάλου αριθμού κουρδικού πληθυσμού και με νωπή την ανάμνηση της Συνθήκης των Σεβρών (10.08.1920) που προέβλεπε δημιουργία ανεξάρτητου αρμενικού κράτους και δικαιώματα αυτοδιάθεσης των Κούρδων, όποια αναφορά σε εθνικές μειονότητες στο εξωτερικό θα μπορούσε να εγείρει εθνικές/αποσχιστικές αξιώσεις στο εσωτερικό. Ακόμη κι αν η υιοθέτηση του εθνικού κριτηρίου θα μπορούσε να δώσει κάποια πολιτικά πλεονεκτήματα σε Τουρκία (πχ. με δικαιώματα επέμβασης υπέρ των μουσουλμάνων στην Κρήτη), οι εσωτερικοί λόγοι απέκλειαν κάθε διαφορετική σκέψη.»
Οι Τούρκοι και στην περίπτωση της Θράκης, γνωρίζουν ότι μπορούν να πετύχουν πράγματα με δύο τρόπους. Ο ένας είναι για απορρίψουν την Συνθήκη της Λωζάνης (όπως έκαναν σε Κύπρο, Συρία, Βόρειο Ιράκ), και ο άλλος να δημιουργήσουν έναν σκληρό πυρήνα από εξαρτημένους , αμόρφωτους, οικονομικά εξαθλιωμένους μουσουλμάνους, ώστε να χρησιμοποιηθούν ως υβριδικός στρατός.
O «Συλλογικός Προσδιορισμός», που επιδιώκει να επιβάλει η Τουρκία στην Θράκη, ο οποίος άλλωστε δεν προβλέπεται ούτε από το διεθνές δίκαιο, μια που τις μειονότητες τις προσδιορίζουν οι Διεθνείς Συνθήκες. Η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου το 2008 για τη Τουρκική Ενωση Ξάνθης(ΤΕΞ) που καταδίκασε την Ελλάδα για παραβίαση «της Ελευθερίας του Συνεταιρίζεσθαι», αγνοεί ότι η Τουρκία δεν δέχθηκε την μουσουλμανική μειονότητα ως Τουρκική στην Θράκη, και ως και τούτου δεν μπορεί να υφίσταται Σύλλογος με τον όρο «Τουρκικός»
