Γράφει η
Σοφία Βούλτεψη
Πέρασε (το συγκεκριμένο σημείο) απαρατήρητο, αλλά εκεί βρισκόταν όλο το «ζουμί»: Αν καταλάβαμε καλά από την συνέντευξη που πριν από λίγο καιρό παραχώρησε ο κ. Τσίπρας στην «Καθημερινή» και στον Αλέξη Παπαχελά, η νέα γραμμή άμυνας στην άθλια υπόθεση της Νοβάρτις είναι ότι απλά δεν… χειρίστηκαν σωστά το θέμα! Ότι τάχα το χειρίστηκαν με «αφέλεια».
Αυτοί δηλαδή που, όπως προκύπτει από την υπόλοιπη συνέντευξη, τα έφτιαξαν όλα τέλεια – στην οικονομία, στα εθνικά, στα κοινωνικά θέματα – ξαφνικά έκαναν λάθος στο θέμα της Νοβάρτις.
Είπε για το θέμα ο κ. Τσίπρας:
«Εκεί λοιπόν, θα µπορούσαµε κι εµείς να είχαµε χειριστεί µε λιγότερη αφέλεια την υπόθεση και να πούµε: Ποιοι είναι οι τρεις που εµφανίζονται να έχουν µεγαλύτερη σχέση µε το σκάνδαλο; Ε, αυτούς τους τρεις τους πάµε σε Προανακριτική και δεν θα επιστρέψουµε τη δικογραφία στη ∆ικαιοσύνη για να κρίνει αυτή. Όπως έκανε τώρα δηλαδή και ο κ. Μητσοτάκης, που θέλει να έχει µια ανοιχτή Προανακριτική για πάσα χρήση. Γιατί στην πραγματικότητα, µε βάση όσα λέει η Ν.∆. περί δήθεν σκευωρίας, θα έπρεπε να πάει εµένα στην Προανακριτική. Κατάλαβε όµως ότι αν το κάνει θα έχει τεράστιο πολιτικό κόστος, θα συγκρούεται κατάφωρα µε την αλήθεια. Και αποφάσισε να ρίξει τον «µουντζούρη» στον κ. Παπαγγελόπουλο. Αν κάναµε τον διαχωρισµό, είµαι βέβαιος ότι ακόµη και τα κόµµατά τους θα αναγκάζονταν να τους αποµακρύνουν αντί να τους αγκαλιάσουν».
Κατ’ αρχάς – αφού καταφεύγει σε μια δήθεν αφέλεια, όπως παλιότερα είχε καταφύγει σε δήθεν αυταπάτες – προδίδεται λέγοντας πως δεν έπρεπε να πάνε και τους δέκα πολιτικούς στην προανακριτική, αλλά μόνο τους τρεις, που τάχα εμφανίζονται να έχουν την μεγαλύτερη σχέση.
Συγγνώμη, αλλά υποτίθεται ότι τις δικογραφίες στη Βουλή τις έστειλε η Δικαιοσύνη. Αυτό δεν μας έλεγαν; Ότι η ανεξάρτητη Δικαιοσύνη έστειλε τις δικογραφίες στη Βουλή, η οποία έπρεπε να αποφασίσει.
Έφτιαξαν, λοιπόν, μια Ειδική Κοινοβουλευτική Επιτροπή για την διενέργεια Προκαταρκτικής Εξέτασης, η οποία μετά από δέκα συνεδριάσεις, εξέδωσε στις 27 Απριλίου 2018 πόρισμα με το οποίο αποφαινόταν ότι η Βουλή ήταν «αναρμόδια να διερευνήσει αναρμόδια για να προχωρήσει στη δικαστική διερεύνηση των αδικημάτων της δωροληψίας και της δωροδοκίας για τα αναφερόμενα πολιτικά πρόσωπα».
Αν καλά καταλάβαμε, έρχεται τώρα ο κ. Τσίπρας και μας λέει πως σε εκείνο το στάδιο έπρεπε να «βρουν» τους τρεις «που εμφανίζονται να έχουν την μεγαλύτερη σχέση» και αυτούς να πάνε σε προκαταρκτική.
Μας λέει δηλαδή πως δυο μήνες μετά την επονείδιστη ψηφοφορία στη Βουλή με το σόου των δέκα καλπών (21 Φεβρουαρίου 2018), θα παραδέχονταν πως όλα αυτά τα έκαναν για την προπαγάνδα και τελικά ενδείξεις υπήρχαν μόνο για τρεις!
Και πως θα παραδεχόταν πως οι αναρίθμητες δηλώσεις, ανακοινώσεις και κραυγές που επί δύο χρόνια είχαν προηγηθεί, ήταν στην καλύτερη περίπτωση ένα φιάσκο και στην χειρότερη μια σκευωρία, που αναγκαστικά έπρεπε να στηριχθεί στον μεγάλο αριθμό των «διεφθαρμένων».
Ότι δηλαδή θα γκρέμιζαν μόνοι τους το αφήγημα που είχαν καλοστήσει. Θα έκανε δηλαδή τον διαχωρισμό ο Πολάκης σε μια φαστ-τρακ διαδικασία, μπαίνοντας στην ουσία της υπόθεσης!
Αυτόν τον διαχωρισμό θα έπρεπε να τον είχε κάνει η Δικαιοσύνη. Να πει δηλαδή, εδώ υπάρχουν ενδείξεις για τρεις και οι άλλοι στο αρχείο. Αλλά ούτε αυτό μπορούσε να το κάνει, διότι βάσει Συντάγματος δεν μπορούσε να ελέγξει πριν από την Βουλή.
Από τη στιγμή, λοιπόν, που με βάση διάφορα κατασκευασμένα και κατευθυνόμενα δημοσιεύματα και τις καταθέσεις κουκουλοφόρων μαρτύρων, η Δικαιοσύνη έστειλε τους φακέλους στη Βουλή, αυτή (η Βουλή) ή θα αποφάσιζε να συστήσει προανακριτική για όλους ή θα αποφάσιζε ότι δεν συντρέχει λόγος.
Η ειδική επιτροπή δεν θα μπορούσε να προχωρήσει στον «διαχωρισμό» μέσα σε δέκα μόνο συνεδριάσεις χωρίς να μπει στη ουσία, δηλαδή χωρίς ουσιαστικά να μετατραπεί σε προανακριτική.
Τους ήθελαν ομήρους μέχρι τέλους!
Αλλά η επιτροπή αυτή δεν θέλησε να κάνει αυτόν τον «διαχωρισμό». Δήλωσε… αναρμοδιότητα, αποφάσισε να μην ασκήσει δίωξη σε κανέναν, τους τσουβάλιασε όλους μαζί και τους έστειλε πίσω στις μακρόσυρτες διαδικασίες της Δικαιοσύνης, για να συνεχίσουν να παραμένουν όλοι τους όμηροι.
Τι μας λέει τώρα ο κ. Τσίπρας; Ότι έπρεπε να ασκηθεί δίωξη σε κάποιους από τη Βουλή;
Στην πραγματικότητα, οι δήθεν «αφελείς» ήθελαν να πάνε έτσι μέχρι τις εκλογές. Να λένε ότι «το παλιό τέλειωσε», «ο λαός δεν πρέπει να επιτρέψει την παλινόστησή του», να παραμείνουν οι σκιές στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου.
Τα έστειλαν, λοιπόν, πίσω στην Δικαιοσύνη, επειδή, όπως είπε ο Τσίπρας στον Παπαχελά, «εμείς είπαμε να επιστρέψει η υπόθεση στη Δικαιοσύνη και να διερευνηθεί»…
Εκεί τα μπλέκει, βέβαια, λέγοντας πως «είναι σκάνδαλο η υπόθεση Νοβάρτις», αλλά ο λαός «αµφισβητεί ότι το πολιτικό σύστηµα και η Δικαιοσύνη θα µπορέσουν να διαλευκάνουν το σκάνδαλο».
Αλήθεια; Τόσα χρόνια ποιος κυβερνούσε; Δεν κυβερνούσε ο ίδιος; Ποιο πολιτικό σύστημα δεν θα μπορέσει; Αν μπορούσε, ας… μπορούσε! Ποιος τον εμπόδισε;
Ωστόσο εκείνος δεν ήθελε αυτό. Αν ήθελε, θα το είχε κάνει στην εξεταστική για τα φάρμακα που είχε προηγηθεί. Μια επιτροπή που ξεκίνησε στις 3 Μαΐου 2017 και συνεχίστηκε σχεδόν για δυο χρόνια. Με το «πόρισμα» των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ να δημοσιοποιείται στις 19 Νοεμβρίου 2018 και να παραδίδεται στα τέλη του χρόνου.
Ούτε αυτό το πόρισμα έλεγε τίποτε – ανακριβή και παραφουσκωμένα νούμερα, λάθος σκεπτικό, ερωτήματα άνευ ουσίας, καμιά αναφορά σε πολιτικά πρόσωπα και επιστροφή στην Δικαιοσύνη για τα περαιτέρω.
Επομένως: Επιτροπή για τα φάρμακα, αποτέλεσμα μηδέν. Επιτροπή για τη Νοβάρτις, αποτέλεσμα μηδέν. Με πλειοψηφία ΣΥΡΙΖΑ επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.
Και έρχεται τώρα ο κ. Τσίπρας για να μας πει ότι όλα αυτά δεν τα έκανε για την προπαγάνδα, αλλά για να πει στη Δικαιοσύνη να κάνει τη δουλειά της!
Και ότι είχε την… αφέλεια να μην κάνει αυτός τη δουλειά, όπως κατά μία άλλη γνώμη του έπρεπε!
Καμιά αφέλεια, μόνο σκευωρία!
Καμία αφέλεια! Μόνο κατασκευές και σκευωρίες. Όπως κάνουν όλα τα ολοκληρωτικά καθεστώτα που στήνουν δίκες για να εξοντώσουν πολιτικούς αντιπάλους και διαφωνούντες.
Δεν ήταν «αφέλεια» να μιλά για «ετερόκλητους όχλους συλλαλητηρίων» την ημέρα που κατέθεσε στην Βουλή την πρόταση για την επιτροπή της Νοβάρτις, στις 12 Φεβρουαρίου 2018.
Δεν ήταν «αφέλεια» να μιλά ο κ. Παπαγγελόπουλος για «το μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως ελληνικού κράτους», τρέχοντας νύχτα το Μέγαρο Μαξίμου, στις 5 Φεβρουαρίου 2018, επομένη του μεγάλου συλλαλητηρίου για την Μακεδονία στην Αθήνα.
Δεν ήταν «αφέλεια» να μιλά ο κ. Τσίπρας, αμέσως την επομένη, 6 Φεβρουαρίου 2018, από την Πάτρα για «πατριωτισμό της μίζας». Ο ίδιος ταύτισε την υπόθεση της Μακεδονίας με τη Νοβάρτις. Και δεν θα μπορούσε να την ταυτίσει αν δεν άφηνε κατηγορούμενο τον Σαμαρά! Ο οποίος Σαμαράς μείωσε την τιμή των φαρμάκων, τον Νοέμβριο του 2013, όταν ο Τσίπρας καταψήφιζε μετά μανίας, έδινε συνεντεύξεις Τύπου, συναντιόταν με τους φαρμακοβιομηχάνους και μας έλεγε πως δεν θέλει την μείωση επειδή… την επιβάλλει το μνημόνιο!
Δεν ήταν «αφέλεια» να μην υπάρχει ομιλία Τσίπρα στη Βουλή και οπουδήποτε που να μην αναφέρεται στο θέμα – χωρίς, βέβαια, να διαχωρίζει τίποτε.
Δεν ήταν «αφέλεια» αυτό που είπε ο Τσίπρας στη Θεσσαλονίκη στις 14 Δεκεμβρίου 2018:
«Δεν θα επιτρέψουμε, και αυτό είναι το μήνυμα που όλοι μαζί στέλνουμε, στους απατεώνες της πολιτικής που λεηλάτησαν τη πατρίδα μας και την έριξαν στα βράχια της χρεοκοπίας, να ντύνονται σήμερα με χλαμύδες και περικεφαλαίες και να παριστάνουν τους υπερπατριώτες, χέρι χέρι με τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής. Δεν θα επιτρέψουμε άλλο στους κληρονόμους, στους πολιτικούς γόνους και στους χορηγούμενους της Ζίμενς και της Νοβάρτις, να παριστάνουν τους υπερπατριώτες και να αποκαλούν την Αριστερά, τη δημοκρατική παράταξη των μεγάλων αγώνων, τους προοδευτικούς και δημοκρατικούς πολίτες προδότες και μειοδότες. Ως εδώ λοιπόν. Αυτό είναι το μήνυμα που στέλνουμε σήμερα από το Αλεξάνδρειο Μέλαθρο της Θεσσαλονίκης».
Και τα ίδια έλεγε με κάθε ευκαιρία, σε κάθε ομιλία του, σε κάθε δήλωσή του, σε κάθε ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ σε όλη την διάρκεια του 2018.
Δεν ήταν αφέλεια που έδιωξε τον Νικολούδη (που ήθελε να ακολουθείται η νόμιμη διαδικασία) και τα ανέθεσε όλα στον Παπαγγελόπουλο.
Δεν ήταν αφέλεια όταν, στις 16 Δεκεμβρίου 2018, επομένη της ομιλίας Σαμαρά στο Συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας, το Γραφείο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ σχολίαζε: «Τι παραπάνω να περιμένει κανείς από τους επαγγελματίες υπερπατριώτες, που έστησαν την πολιτική τους καριέρα στο Μακεδονικό, αλλά ξεχνούν την πατρίδα και σώζουν τη παρτίδα όταν έχουν απέναντι τους τη Novartis»!
Πώς θα έκανε τον περίφημο «διαχωρισμό» ο Τσίπρας χωρίς τον Σαμαρά; Και σε τι θα τον εξυπηρετούσε ο διαχωρισμός αυτός;
Δεν ήταν «αφέλεια» να δηλώνει ο Τσίπρας, παραμονές εκλογών, στις 22 Ιουνίου 2019, σε συνέντευξή του στο cnn.gr ότι «όλο αυτό το διάστημα συμπεριφέρονται με έναν τρόπο που φωνάζει, κραυγάζει ότι κάτι δεν πάει καλά» - με τον Σαμαρά να του απαντά ότι «πράγματι κ. Τσίπρα, κάτι δεν πάει καλά. Ξέρετε εσείς…».
Τώρα, μας λέει ότι πράγματι κάτι δεν πήγε καλά – αλλά έφταιγε η… αφέλειά του!
Όχι, αυτό δεν το λένε αφέλεια, το λένε σκευωρία – όσα βαφτίσια και αν κάνει ο κ. Τσίπρας…
