Άρθρο του Σωκράτη Β. Σίσκου
Υπάρχουν κάποιες κρίσιμες και τραγικές στιγμές για κάποιον άνθρωπο (ή ένα κράτος), που οι αποφάσεις τις οποίες αναγκάζεται να πάρει είναι καθοριστικές για την ίδια του την ύπαρξη. Είναι οι στιγμές που βρίσκεται στην άκρη του γκρεμού και θα πρέπει να αποφασίσει αν θα περιμένει παθητικά να τον σπρώξουν οι διώκτες του στην άβυσσο, ή αν θα αδράξει το σπαθί και θα αποφασίσει να αγωνιστεί για να ζήσει ή να πεθάνει έντιμα. Αυτές τις κρίσιμες στιγμές ο Ν. Καζαντζάκης τις συγκεκριμενοποίησε στο πρόσωπο του «κάθε Έλληνα που προδίδει τη ράτσα του», αν δεν τολμήσει έστω και μια φορά στη ζωή του να πάρει μια τέτοια γενναία και καθοριστική για την ύπαρξή του απόφαση.
Αυτή την κρίσιμη στιγμή για την Ελλάδα, ο ηγέτης που έχει αναλάβει το βαρύ καθήκον να οδηγήσει τη χώρα αποφεύγοντας τους κινδύνους και τα αδιέξοδα, είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Είναι η στιγμή των μεγάλων και κρίσιμων αποφάσεων. Από τα μέτρα που έχουν ανακοινωθεί για το μεταναστευτικό (ή για να είμαστε πιο ειλικρινείς θα μιλούσαμε για μέτρα οργανωμένης λαθροεισβολής από κάθε καρυδιάς καρύδι της Ασίας και της Αφρικής), η κυβέρνηση έδειξε αυτό που από καιρό γνωρίζει και ο πιο απλός Έλληνας. Οι μάσκες δήθεν φίλων και φανερών εχθρών έχουν πλέον πέσει. Τα κάστανα από τη φωτιά αν δεν τα βγάλουμε μόνοι μας θα γίνουν πυρακτωμένα κάρβουνα. Η Δαμόκλειος Σπάθη άρχισε να αιωρείται πάνω από τα κεφάλια του πρωθυπουργού και των συμβούλων του, υπενθυμίζοντας το χρέος κάθε ηγέτη να λάβει όλα, μα κυριολεκτικά όλα, τα μέτρα για την αποσόβηση των κινδύνων που απειλούν την πατρίδα. Είναι η ώρα που δεν υπάρχουν κομματικοί φίλοι ή πολιτικοί αντίπαλοι. Ένας πραγματικός ηγέτης λύνει αποφασιστικά με το ξίφος τον Γόρδιο Δεσμό.
Μίλησα για κομματικούς φίλους διότι, η μέχρι σήμερα απραξία που δημιούργησε χάσμα ανάμεσα στο λαό και στην πολιτική ηγεσία (συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης), οφείλεται σε παράγοντες εθνομηδενιστικής νοοτροπίας που επηρεάζουν τις αποφάσεις όλων των κομμάτων. Ο δημοσιογράφος Μιχάλης Ιγνατίου σε χθεσινό (29-2-2020) άρθρο του αποδίδει αυτή την απραξία «στη γνωστή εθνομηδενιστική και νεοφιλελεύθερη ελίτ της Αθήνας», η οποία έχει ισχυρές κομματικά πολύχρωμες προσβάσεις εξουσίας στον κρατικό μηχανισμό. Αριστεροί και Νεοταξικοί (Νεοφιλελεύθεροι), αν και ταξικά ξεκινούν από διαφορετική βάση, επιδιώκουν και συνεργάζονται για την εδραίωση της κοινωνίας και του κράτους των «ανοιχτών συνόρων», ένα ιδεολογικό δημιούργημα της παγκοσμιοποίησης με ενορχηστρωτή τον γνωστό τυχοδιώκτη των χρηματιστηρίων Τζορτζ Σόρος, αυτή την πάμπλουτη και άπληστη μαμή που έφερε στον κόσμο εκατοντάδες Μη Κυβερνητικές του Οργανώσεις (ΜΚΟ) απάτριδων απατεώνων.
Για τον εθνομηδενισμό έχω γράψει δεκάδες άρθρα και δεν θα επιθυμούσα να επεκταθώ περισσότερο επαναλαμβάνοντας τα ίδια επιχειρήματα. Ο πρωθυπουργός γνωρίζει πιθανόν καλύτερα από μένα το πρόβλημα, διότι αναπότρεπτα δέχεται πιέσεις στο εσωτερικό αλλά προφανώς εντονότερες και από το εξωτερικό. Οι σημερινές στιγμές είναι κρίσιμες και ως υπεύθυνος ηγέτης θα πρέπει να λάβει γενναίες και δημοκρατικές αποφάσεις. Ήδη γνωρίζει ότι τα πλοία του ΝΑΤΟ, η Frontex και το Ελληνικό Λιμενικό κατάντησαν μονάδες υποδοχής λαθροεισβολέων και όχι αποτροπής παραβίασης των ελληνικών θαλάσσιων συνόρων. Χθες, μια ακυβέρνητη βάρκα με αφρικανούς οικονομικούς μετανάστες («πρόσφυγες»!!!), οδηγήθηκε στη Λέσβο από τη Frontex αντί να την επιστρέψουν στα τουρκικά παράλια, όπου συνωθούνται χιλιάδες λαθροεισβολείς. Άμεση επιστροφή παρανόμως εισερχομένων σε ένα κράτος, προβλέπει και η τελευταία απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Με μια τέτοια ζοφερή πραγματικότητα περιμένουμε να μας σώσουν οι Ευρωπαίοι; Αν πραγματικά το πιστεύουμε τότε είμαστε ή αφελείς ή κρετίνοι!
Αν οι πιέσεις της «εθνομηδενιστικής ελίτ των Αθηνών και των Βρυξελλών» είναι αφόρητες για τον πρωθυπουργό, με το παραμύθι περί φασισμού και ρατσισμού, ας καταφύγει στην υπέρτατη εξουσία που είναι η λαϊκή βούληση. Οι εθνομηδενιστές, υμνούν υποκριτικά τη Δημοκρατία αλλά φοβούνται την ελεύθερη έκφραση της λαϊκής βούλησης, η οποία είναι η βάση κάθε δημοκρατικής κρατικής εξουσίας. Η αντιπολίτευση πρότεινε στο νέο σύνταγμα την προσφυγή σε δημοψηφίσματα για σοβαρά εθνικά θέματα, ένα μέτρο που δεν εφάρμοσε στο καυτό εθνικό πρόβλημα του «μακεδονικού». Ο πρωθυπουργός, βλέποντας τις αλογότριχες από τη Δαμόκλεια Σπάθη να ξεφτίζουν, με κίνδυνο να δεχτεί θανατηφόρο πλήγμα, ας απευθυνθεί στο λαό. Το αποτέλεσμα ενός δημοψηφίσματος, μια έκφραση της λαϊκής βούλησης και δείγμα πραγματικού δημοκρατικού ήθους, θα τον προστατεύσει από τις οργανωμένες εθνομηδενιστικές κορώνες.
Ο κ. Μητσοτάκης έχει επιλεγεί από το λαό (και τη μοίρα!) να είναι ο ηγέτης της Ελλάδας σ΄ αυτές τις κρίσιμες στιγμές για τον ελληνισμό. Από την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί η Ιστορία είτε θα τον κρίνει ως εθνάρχη με σιδερένια πυγμή, είτε ως ηγέτη που αγνόησε τους κινδύνους για τον ελληνισμό και κυρίως για τους Έλληνες των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου. Ενδεικτικά θα μπορούσαμε να υποδείξουμε παρακάτω κάποια θέματα που θα ήταν δυνατόν να τεθούν ως ερωτήματα στο δημοψήφισμα, τα οποία αποτελούν αντικείμενο συζητήσεων όχι μόνο στα ΜΜΕ αλλά και στα καφενεία των μικρότερων χωριών:
-Είστε υπέρ ή κατά της κήρυξης της χώρας σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης;
-Είστε υπέρ ή κατά των ανοιχτών συνόρων;
-Είστε υπέρ ή κατά της αναγκαστικής επιστροφής (push back) των παρανόμως εισερχομένων στην ελληνική επικράτεια; (είναι νόμιμη ενέργεια με βάση την απόφαση του ΕΔΑΔ)
-Είστε υπέρ ή κατά της μεταφοράς όλων των παράνομα εισερχομένων από τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου σε κλειστά κέντρα ακατοίκητων ή αραιοκατοικημένων ελληνικών νησιών;
-Είστε υπέρ ή κατά των ελεγχόμενων κλειστών κέντρων;
-Είστε υπέρ ή κατά της άμεσης απομάκρυνσης των ΜΚΟ;
Τα μεγάλα εθνικά προβλήματα στην Ελλάδα συνεχώς διογκώνονται, διότι υποδεικνύουν κουλτουριάρικες και αφελείς λύσεις κάποιοι άσχετοι στη Βουλή και στις Τηλεοράσεις και επηρεάζουν με ιδεολογικά φληναφήματα την εκάστοτε πολιτική εξουσία. Στην περίπτωση αυτή έχει απόλυτη εφαρμογή η ρήση του γνωστού πολιτικού, φιλοσόφου και συγγραφέα Μπέρτραντ Ράσελ ότι, το πρόβλημα σ’ αυτό τον κόσμο είναι πως «οι ηλίθιοι είναι σίγουροι για τον εαυτό τους και οι λογικοί γεμάτοι αμφιβολίες». Όμως, ένας πραγματικός ηγέτης δεν πρέπει να έχει καμιά αμφιβολία, όταν κυβερνά σύμφωνα με τη θέληση του λαού και τα συμφέροντα της πατρίδας του.
