06/08/2019
Γράφει η
Σοφία Βούλτεψη
Από τους παραδυναστεύοντες του Γ. Παπανδρέου ως τους πραιτοριανούς του Αλέξη Τσίπρα σ’ αυτή τη χώρα τα έχουμε δει όλα. Το καταπληκτικό, όμως, είναι πως όλοι μαζί εμφανίστηκαν με κρίση συλλογικής αμνησίας κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου για το Επιτελικό Κράτος.
Οι κατηγορίες που ακούστηκαν πολλές και προπαγανδιστικά υπερβολικές: Υπερσυγκέντρωση αρμοδιοτήτων στον πρωθυπουργό και στην προεδρία της κυβέρνησης, μείωση του κύρους του υπουργικού συμβουλίου, «υφαρπαγή» κρίσιμων αρμοδιοτήτων των υπουργών από την προεδρία της κυβέρνησης και τον ίδιο τον πρωθυπουργό.
Και άλλα πολλά περί πρωθυπουργοκεντρικών δομών, αυτοκρατορικού κράτους, σουλτανάτου…
Μάλιστα, το ΚΙΝΑΛ και η πρόεδρός του… εξειδίκευσαν, καταγγέλλοντας το… «αυτοκρατορικό κράτος Μητσοτάκη».
Προφανώς, στην απεγνωσμένη προσπάθεια πρόωρης αντιπολίτευσης έπρεπε να καταφύγουν και πάλι σε συνθήματα δυσφημιστικού περιεχομένου, στο πλαίσιο της γενικής – και διαχρονικής - προσπάθειας για ταύτιση της Νέας Δημοκρατίας (του περισσότερο προσηλωμένου στις δημοκρατικές αρχές κόμματος) με τον αυταρχισμό.
Κατά τα πρότυπα του γνωστού «συκοφαντείστε, συκοφαντείστε, κάτι θα μείνει στο τέλος»…
Πέραν του γεγονότος ότι οι αρμοδιότητες μεταβιβάζονται από τον πρωθυπουργό στους υπουργούς, στους αναπληρωτές υπουργούς και στους υφυπουργούς – και επομένως είναι τουλάχιστον γελοίο να τίθεται θέμα… υφαρπαγής αρμοδιοτήτων – ο ρόλος του πρωθυπουργού καθορίζεται από το Σύνταγμα και τους νόμους, με κορυφαίο εκείνον της αρμοδιότητας για την εξασφάλιση της ενότητας της κυβέρνησης.
Με λίγα λόγια δεν αρπάζει ο καθένας όποια αρμοδιότητα του αρέσει, αλλά αυτή μεταβιβάζεται από τον πρωθυπουργό με ΦΕΚ – άλλωστε μόνο ο πρωθυπουργός μπορεί να δίνει άδεια για έκδοση ΦΕΚ. Διαφορετικά, δεν θα ήταν πρωθυπουργός, αλλά πρωθυπουργεύων!
Πολύ περισσότερο που πρόκειται για αρμοδιότητες που δίνονται στον εκάστοτε πρωθυπουργό κατευθείαν από τον λαό, με καθολική ψηφοφορία!
Ακόμη και αν υποθέσουμε ότι όλα τα παραπάνω είναι άγνωστα στους ασκούντες την κριτική, το γελοίο του πράγματος έγκειται στο γεγονός ότι η κριτική αποτελεί προϊόν σκόπιμης ομαδικής αμνησίας, την οποία υπέστησαν κυρίως οι προερχόμενοι από το ΠΑΣΟΚ πρώην υπουργοί και νυν βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά και οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που ως υπουργοί είχαν λάβει μέρος σε ομάδες στενών συνεργατών του κ. Τσίπρα.
Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ: Οι παραδυναστεύοντες και τα στρατηγεία του Μαξίμου
-Όταν τον Σεπτέμβριο του 2010, μαζί με τον ανασχηματισμό, ο κ. Παπανδρέου ανακοίνωσε την δημιουργία Γενικής Γραμματείας του πρωθυπουργού υπό την στενή συνεργάτιδά του Ρεγγίνα Βάρτζελη και με πολυπλόκαμη δομή που, όπως μας είχαν πει, σκοπό είχε να υποβοηθείται ο πρωθυπουργός στην άσκηση των αρμοδιοτήτων και των καθηκόντων του, δεν υπήρχε θέμα «αυτοκρατορικής δομής»; «Επιτελάρχη» την είχαν αποκαλέσει τότε στα ρεπορτάζ την κυρία Βάρτζελη!
-Όταν, τον ίδιο μήνα μαθαίναμε ότι στο Μαξίμου στήθηκαν επτά νέα «στρατηγεία» (πάλι υπό την κ. Βάρτζελη), ήτοι επτά Μονάδες που ευθέως εισέβαλαν στις αρμοδιότητες των υπουργών, δεν υπήρχε πρόβλημα μείωσης του κύρους του υπουργικού συμβουλίου;
Είχαμε τότε:
Μονάδα Διοίκησης και Οργάνωσης (45 υπάλληλοι) με τρία τμήματα.
Μονάδα Συντονισμού Ειδικών Προτεραιοτήτων (4 υπάλληλοι).
Μονάδα Παραγωγής Πολιτικής (16 υπάλληλοι). Αυτή ήταν η… καλύτερη. Με τμήματα Εξωτερικής Πολιτικής και Άμυνας, Πράσινης Ανάπτυξης, Κοινωνικής Προστασίας και Υγείας για τα προβλήματα των ευαίσθητων πληθυσμιακών ομάδων και τη… δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, Κράτους και Θεσμών, Παιδείας και Πολιτισμού.
Μονάδα Επικοινωνιακού Σχεδιασμού με 13 άτομα και τρία τμήματα, μεταξύ των οποίων και Τμήμα Διαχείρισης Κρίσεων!
Μονάδα Παρακολούθησης Κυβερνητικού Έργου με 12 υπαλλήλους και τέσσερα τμήματα.
Μονάδα Καινοτόμων Πολιτικών, με 11 υπαλλήλους.
Μονάδα Σχέσεων με την Κοινωνία, με 10 υπαλλήλους και τέσσερα τμήματα.
Και, βέβαια, προκύπτει αβίαστα το ερώτημα: Όλα τα παραπάνω δεν εμπίπτουν στις αρμοδιότητες των υπουργών; Και δεν είχαμε τότε «μείωση του κύρους του υπουργικού συμβουλίου» και «υφαρπαγή κρίσιμων αρμοδιοτήτων των υπουργών»; (Ενώ είναι γνωστό ότι όλες τις αρμοδιότητες τις λαμβάνουν από τον πρωθυπουργό, ο οποίος με τη σειρά του της λαμβάνει από τον λαό;)
-Όταν το Προεδρικό Διάταγμα με το οποίο δημιουργήθηκαν οι συγκεκριμένες μονάδες προέβλεπε το νέο οργανόγραμμα, βάσει του οποίου οι θέσεις των προϊσταμένων Γραφείων μετατρέπονται σε θέσεις προϊσταμένων Μονάδων, αυτό δεν αποτελούσε παρέμβαση στη Δημόσια Διοίκηση;
Η ίδια η Μονάδα Συντονισμού Ειδικών Προτεραιοτήτων, που είχε ως αποστολή την επεξεργασία και υλοποίηση συγκεκριμένων πολιτικών και έργων που αποτελούν προτεραιότητα στο πλαίσιο του κυβερνητικού έργου, δεν αφαιρούσε αρμοδιότητες υπουργών;
Η ίδια η Μονάδα Επικοινωνιακού Σχεδιασμού, που είχε ως αποστολή, μεταξύ άλλων, και την παρακολούθηση του κοινοβουλευτικού σχεδιασμού;
Μήπως η Μονάδα Παρακολούθησης του κυβερνητικού έργου δεν λειτουργούσε παρεμβατικά στη Δημόσια Διοίκηση, αφού μεταξύ των καθηκόντων της ήταν και η υποβολή προτάσεων για θέματα ανάπτυξης ανθρώπινου δυναμικού στη Δημόσια Διοίκηση και τον ιδιωτικό τομέα;
«Σοφοί» εισαγωγής για τη Δημόσια Διοίκηση
-Όταν, προκειμένου να συσταθεί η Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης, είχε κληθεί από το εξωτερικό ομάδα ξένων «σοφών», που από τον Φεβρουάριο του 2010 συσκέπτονταν και υπέβαλαν τις προτάσεις τους - υπό τον συντονισμό του τότε υπουργού Επικρατείας Χάρη Παμπούκη - όλοι αυτοί δεν έλαβαν μέρος στη δημιουργία του παραπάνω πρωθυπουργοκεντρικού μοντέλου; Και ο ίδιος ο υπουργός Επικρατείας δεν λειτουργούσε κατ’ εντολή του πρωθυπουργού;
Τον Φεβρουάριο του 2010, ο τότε υπουργός Επικρατείας (δηλαδή ο πρωθυπουργός) Χάρης Παμπούκης, είχε αναλάβει τον συντονισμό της «Επιτροπής για τον Εκσυγχρονισμό της Λειτουργίας της Κυβέρνησης», με τη βοήθεια πέντε ξένων εμπειρογνωμόνων: Κέβιν Φέδερστοουν, καθηγητής Σύγχρονων Ελληνικών Σπουδών στην έδρα «Ελευθέριος Βενιζέλος» και διευθυντής του Ελληνικού Παρατηρητηρίου στο LSE, ο οποίος υποστήριζε ότι το πρόβλημα είναι η έλλειψη συντονισμού. Ρίτσαρντ Πάρκερ, καθηγητής Δημόσιας Πολιτικής στη Σχολή Διακυβέρνησης Κέννεντι (Kennedy School of Government) του Χάρβαρντ. Λέιφ Παγκρότσκι, βουλευτής του Σουηδικού Σοσιαλιστικού Κόμματος που είχε διατελέσει υπουργός Βιομηχανίας και Εμπορίου. Τζέφ Μάλγκαν, διευθυντής του βρετανικού «Young Foundation» και επισκέπτης καθηγητής στο University College και το LSE, που είχε διατελέσει επικεφαλής στρατηγικού σχεδιασμού του πρωθυπουργικού γραφείου του Τόνι Μπλερ. Ρότζερ Ουίλκινς, ειδικός σύμβουλος του Αυστραλού τότε πρωθυπουργού Κέβιν Ραντ και γενικός γραμματέας της γενικής εισαγγελίας της κυβέρνησης και ο οποίος είχε συμμετάσχει σε πολλές διεθνείς επιτροπές για την αναμόρφωση του δημόσιου τομέα.
-Όταν η συγκεκριμένη επιτροπή ασχολήθηκε μεταξύ άλλων με τη δομική αναμόρφωση των υπηρεσιών του γραφείου του Πρωθυπουργού και της Κυβέρνησης, την αποτελεσματικότερη λειτουργία των κυβερνητικών οργάνων, την κατάρτιση κώδικα δεοντολογίας Υπουργικού Συμβουλίου και την αλλαγή κανονισμού του Υπουργικού Συμβουλίου, καθώς και την αξιολόγηση και θεσμοθέτηση των διαδικασιών επιλογής στελεχών σε θέσεις πολιτικής ευθύνης, αυτά δεν αποτελούσαν «υφαρπαγή» των κρίσιμων αρμοδιοτήτων των υπουργών; Πώς, λοιπόν, τα ανέχονταν όλα αυτά οι τότε υπουργοί του ΠΑΣΟΚ και σημερινοί βουλευτές και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, όπως οι Ραγκούσης, Ξενογιαννακοπούλου, Σπίρτζης, που είναι και εισηγητής στο νομοσχέδιο για το Επιτελικό Κράτος; Τότε δεν υπήρχε πρόβλημα με τα «ξενόφερτα»;
Από τριανδρία σε τριανδρία
-Όταν ο κ. Παπανδρέου έφευγε κάθε τόσο για το εξωτερικό – πότε στις ΗΠΑ, πότε στη Λιβύη, πότε στο Καζακστάν, για να θυμηθούμε πού πήγαινε όταν ανέθετε τα καθήκοντά του σε παραδυναστεύοντες επί μήνες – δεν υπήρχε πρόβλημα αυθαιρεσίας;
Στις 14 Σεπτεμβρίου, ο κ. Παπανδρέου είχε υπογράψει απόφαση που όριζε ότι ο υπουργός των Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης κ. Ραγκούσης «αναλαμβάνει την ευθύνη του συνεκτικού, στρατηγικού, πολιτικού και επικοινωνιακού σχεδιασμού για την προώθηση του κυβερνητικού έργου, καθώς και την παρακολούθηση της εφαρμογής του» και «συγκαλεί και συμμετέχει σε συσκέψεις μελών της Κυβέρνησης και υφυπουργών, καθώς και σε επιτροπές και ομάδες εργασίας». Μάλιστα, κατόπιν εντολής του πρωθυπουργού είχε και τη νομοθετική πρωτοβουλία και τις λοιπές κοινοβουλευτικές αρμοδιότητες και μπορούσε να προτείνει την έκδοση διαταγμάτων, καθώς και ατομικών ή κανονιστικών αποφάσεων, «στις οποίες προβαίνει μόνος ή με άλλους υπουργούς ή υφυπουργούς». Πού τις είχε βρει όλες αυτές τις πρωθυπουργικές αρμοδιότητες και τις είχε μεταβιβάσει στον κ. Ραγκούση ο τότε πρωθυπουργός; Τις είχε φέρει από το σπίτι του; Και πάντως πώς μπορούσε να αναθέσει σε έναν υπουργό αρμοδιότητες του πρωθυπουργού ή άλλων υπουργείων;
-Όταν το στρατηγείο της κυβέρνησης μεταφερόταν επισήμως στο υπουργείο Εσωτερικών (όπου μάλιστα είχε ανακατασκευαστεί ολόκληρος όροφος προς διευκόλυνση του επιτελείου που ο ίδιος ο πρωθυπουργός είχε επιλέξει για να πρωθυπουργεύει), δεν αφαιρούνταν κρίσιμες αρμοδιότητες από τους υπόλοιπους υπουργούς που δεν μετείχαν;
-Όταν από μήνα σε μήνα ανακοινωνόταν και μια καινούργια τριανδρία και υπουργοί συνεδρίαζαν υπό την έμπιστη συνεργάτιδα του κ. Παπανδρέου, δεν υπήρχε πρόβλημα; Πού τις είχε βρει τότε τις αρμοδιότητες ο κ. Ραγκούσης, ο οποίος δεν έλειπε από καμιά σύνθεση τριανδρίας;
-Όταν τον Μάρτιο του 2010, ο κ. Ραγκούσης είχε φέρει με τη διαδικασία του κατεπείγοντος το νομοσχέδιο για το ξήλωμα των στελεχών της Δημόσιας Διοίκησης (και υποχρεώθηκε να το πάρει πίσω και να το ξαναφέρει με την κανονική διαδικασία εν μέσω διαμαρτυριών και βουλευτών του ΠΑΣΟΚ), ορθώς θέλησε να δικαιολογήσει το κατεπείγον λέγοντας ότι το έκανε «επειδή υπάρχει κίνδυνος πολλοί προϊστάμενοι που έχουν ενημερωθεί ότι επίκειται η αντικατάστασή τους να κατεβάσουν τα μολύβια τους»; Αυτή ήταν η εμπιστοσύνη του στη δημοσιοϋπαλληλία;
-Όταν τον Μάιο του 2010, από τον Λίβανο όπου βρισκόταν, ο κ. Παπανδρέου είχε ανακοινώσει ότι ο ίδιος προΐσταται ειδικής Ομάδας Δράσης για Άμεσες Ξένες Επενδύσεις, είχε δικαίωμα να λάβει και αυτή την αρμοδιότητα;
-Όταν τον Σεπτέμβριο του 2010, στον ανασχηματισμό, ο κ. Παπανδρέου διόρισε αναπληρωτή υπουργό Πολιτισμού τον Τηλέμαχο Χυτήρη, αναθέτοντάς του τα μέσα ενημέρωσης, είχε δικαίωμα να το κάνει ή υποβάθμιζε τον κ. Γερουλάνο αφαιρώντας του αρμοδιότητες;
Οι πραιτοριανοί του Τσίπρα
Πάμε τώρα (ενδεικτικά) στον ΣΥΡΙΖΑ:
-Στις 27 Ιανουαρίου 2015, μετά την ορκωμοσία της πρώτης κυβέρνησης Τσίπρα, ανακοινώθηκαν οι αρμοδιότητες που ο τότε πρωθυπουργός έδωσε στον τότε αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Γιάννη Δραγασάκη: Συντονισμός των οικονομικών υπουργείων, ενώ θα είχε και την εποπτεία του Ε.ΣΥ.ΟΙ.Π. (Εθνικό Συμβούλιο Οικονομικής Πολιτικής), αλλά και την ευθύνη της Εθνικής Επιτροπής Διαπραγμάτευσης. Αυτές τις αρμοδιότητες πώς τις έλαβε ο Δραγασάκης; Προφανώς από τον πρωθυπουργό Τσίπρα. Ο οποίος με τη σειρά του τις είχε για να του τις αναθέσει.
Τότε είχε ανακοινωθεί ότι ο υπουργός Επικρατείας Αλέκος Φλαμπουράρης θα είχε την ευθύνη για τον συντονισμό του κυβερνητικού έργου. Και μαζί με τον υφυπουργό Τέρενς Κουίκ, αναλάμβαναν την αρμοδιότητα της εποπτείας της Γενικής Γραμματείας Συντονισμού. Και βέβαια, ο τότε υπουργός Επικρατείας για την Καταπολέμηση της Διαφθοράς κ. Νικολούδης ανέλαβε να εποπτεύει τους Ελεγκτικούς Μηχανισμούς Δημόσιας Διοίκησης, ενώ ο υπουργός Επικρατείας Νίκος Παππάς ανέλαβε να εποπτεύει τη Γ.Γ. του Πρωθυπουργού και τη Γ.Γ. Μέσων Ενημέρωσης.
-Όταν, στις 30 Ιανουαρίου 2015, δημοσιεύθηκαν σε ΦΕΚ οι αρμοδιότητες του τότε υπουργού Επικρατείας Νίκου Παππά (οι κοινοβουλευτικές αρμοδιότητες και η νομοθετική πρωτοβουλία, η πρόταση για την έκδοση ατομικών και κανονιστικών διαταγμάτων, η έκδοση πράξεων ατομικού και κανονιστικού χαρακτήρα, η πρόταση για την έκδοση διαταγμάτων και η έκδοση πράξεων από κοινού με συναρμόδιους υπουργούς, αναπληρωτές υπουργούς και υφυπουργούς), αυτό ήταν υπερσυγκέντρωση στο επιτελείο του πρωθυπουργού ή όχι;
-Όταν ο κ. Κουίκ είχε τον Ιούλιο του 2015 αναλάβει – με πρόταση Φλαμπουράρη – να… συντονίσει τις αρρυθμίες ανάμεσα στα υπουργεία που εμπλέκονται στη καταπολέμηση της διαφθοράς, αυτό δεν ήταν παρέμβαση στο έργο υπουργείων και ελεγκτικών μηχανισμών; Ο κ. Κουίκ είχε πει τότε ότι… ανέλαβε αυτή την αρμοδιότητα για να έχει λυμένα τα χέρια και «ανοιχτούς διαδρόμους» αυτός που υποτίθεται πως ήταν ο πραγματικά αρμόδιος, δηλαδή ο υπουργός Επικρατείας για την Πάταξη της Διαφθοράς, Παναγιώτης Νικολούδης. Στην πραγματικότητα, βέβαια, αυτό συνέβη για να γνωρίζει ανά πάσα στιγμή το Μαξίμου την πορεία διαφόρων υποθέσεων, καταργώντας με αυτόν τον τρόπο την ανεξαρτησία των ελεγκτικών μηχανισμών. Αυτό δεν ήταν υπερσυγκέντρωση – και μάλιστα ύποπτη;
-Όταν τον Σεπτέμβριο του 2015, στον τότε υπουργό Επικρατείας Νίκο Παππά ανατέθηκαν με ΦΕΚ τεράστιες αρμοδιότητες και εξουσίες (Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης και Επικοινωνίας και εποπτεία των νομικών προσώπων και φορέων που υπάγονται σε αυτή, καθώς και θέματα Δημόσιας Ραδιοτηλεόρασης, της συνδρομής στον Πρωθυπουργό για το σχεδιασμό και την εφαρμογή της Κυβερνητικής πολιτικής και της εποπτείας της Γενικής Γραμματείας Πρωθυπουργού και της Γενικής Γραμματείας της Κυβέρνησης, της συνδρομής στον Πρωθυπουργό για το συντονισμό, παρακολούθηση και έλεγχο της εφαρμογής της κυβερνητικής πολιτικής που αφορά την προώθηση, επιτάχυνση και υλοποίηση των επενδύσεων στη χώρα), αυτό πάλι πώς έγινε; Οι επενδύσεις δεν είναι αντικείμενο εργασίας των αρμόδιων υπουργείων;
-Όταν, λοιπόν, το στενό επιτελείο του κ. Τσίπρα, δηλαδή οι υπουργοί Επικρατείας και ο παρά τω πρωθυπουργώ, έλαβαν αρμοδιότητες επί των πλέον νευραλγικών τομέων (συντονισμός, ελεγκτικοί μηχανισμοί, ενημέρωση, επενδύσεις) επενέβαιναν ή όχι στις κρίσιμες αρμοδιότητες των υπουργών και των ανεξάρτητων ελεγκτικών μηχανισμών;
-Όταν τον Οκτώβριο του 2015 στον Υπουργό Επικρατείας Αλέξανδρο Φλαμπουράρη είχε ανατεθεί η άσκηση όλων των αρμοδιοτήτων που αφορούν την Γενική Γραμματεία Συντονισμού, με τον Γενικό Γραμματέα Συντονισμού να υπάγεται απευθείας στον Φλαμπουράρη, ο οποίος, όπως ρητώς αναφερόταν, «στο πλαίσιο αρμοδιοτήτων του, υποστηρίζει τις ενέργειες και τις δράσεις του Πρωθυπουργού που αποβλέπουν στη διασφάλιση της ενότητας της Κυβέρνησης και της συνοχής του κυβερνητικού έργου», αυτό τι ήταν; Δεν ήταν μεταβίβαση των πρωθυπουργικών αρμοδιοτήτων σε έναν από τους πιο στενούς συνεργάτες του;
-Και όταν τότε ακριβώς στον τότε υφυπουργό παρά τω πρωθυπουργώ Τέρενς Σπένσερ Κουικ ανατέθηκε η εποπτεία οργανικών μονάδων της Γενικής Γραμματείας Συντονισμού (Υπηρεσία Προγραμματισμού, Τομέας Εξωτερικών και Εθνικής Άμυνας και Τομέας Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων του Περιβάλλοντος), αυτό έγινε επειδή ο Τέρενς Σπένσερ είχε ειδικές γνώσεις για όλα αυτά; Όχι, βέβαια. Αυτό έγινε επειδή «όλα αυτά» έπρεπε να συγκεντρωθούν στα πρωθυπουργικά χέρια.
-Όταν τον Νοέμβριο του 2015, καταργήθηκε στην πράξη ο Γενικός Γραμματέας Δημόσιας Περιουσίας και η αρμοδιότητα του ΥΠΟΙΚ και του τότε αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών Τρύφωνα Αλεξιάδη (η οποία του είχε δοθεί με ΦΕΚ μόλις έναν μήνα νωρίτερα) μεταφέρθηκε στον υπουργό Επικρατείας Φλαμπουράρη, αυτό πάλι τι ήταν; Μάλιστα, στις 4 Νοεμβρίου 2015 έγινε και σύσκεψη υπό τον Φλαμπουράρη και η Γενική Γραμματεία Δημόσιας Περιουσίας, από υπηρεσία ενταγμένη στον υπουργείο των Οικονομικών, εμφανίστηκε ξαφνικά ως… αυτόνομη υπηρεσία, που μπορούσε να τεθεί υπό τις διαταγές του Φλαμπουράρη, δηλαδή του Τσίπρα!
Τα πολυεργαλεία Φλαμπουράρης και Παππάς
-Όταν τον Νοέμβριο του 2016, ο κ. Τσίπρας, με τον ανασχηματισμό, όρισε τρεις υπουργούς Επικρατείας (Φλαμπουράρη, Βερναρδάκη, Τζανακόπουλο) και έναν υφυπουργό παρά τω πρωθυπουργώ (Λιάκος) δεν το έκανε για να ενισχύσει το προσωπικό του υπουργικό επιτελείο προκειμένου να ελέγχει την κυβέρνηση και τους υπουργούς του;
Ως γνωστόν, ο κ. Βερναρδάκης είχε τότε αναλάβει τον συντονισμό του κυβερνητικού έργου (ρόλο που είχε προηγουμένως ο Αλέκος Φλαμπουράρης), ενώ ο κ. Φλαμπουράρης είχε αναλάβει… «αρμόδιος της κυβέρνησης για την καθημερινότητα» - προφανώς κατά τα πρότυπα των «Μονάδων» του κ. Παπανδρέου. Μάλιστα, ο κ. Φλαμπουράρης παρουσίαζε μετά επισήμως τις «επιτυχίες» του που ήταν παρεμβάσεις στους υπουργούς για να λύνουν τα προβλήματα των πολιτών! Αυτό δεν αποτελούσε υφαρπαγή αρμοδιοτήτων των υπουργών και παρέμβαση στο έργο τους;
Με ΦΕΚ που εκδόθηκε στις 8 Νοεμβρίου 2016, ανακοινώθηκαν οι αποφάσεις του κ. Τσίπρα για τις αρμοδιότητές τους.
Έτσι, ο Βερναρδάκης ανέλαβε τις κοινοβουλευτικές αρμοδιότητες και τη νομοθετική πρωτοβουλία, την πρόταση για την έκδοση ατομικών και κανονιστικών διαταγμάτων, την έκδοση πράξεων ατομικού και κανονιστικού χαρακτήρα και την πρόταση για την έκδοση διαταγμάτων και την έκδοση πράξεων από κοινού με συναρμόδιους Υπουργούς, Αναπληρωτές Υπουργούς και Υφυπουργούς.
Ο Φλαμπουράρης, πλην των ζητημάτων της καθημερινότητας, είχε αναλάβει επικεφαλής (Συντονιστής) της Επιτροπής Συντονισμού Μεγάλων Έργων Υποδομής που είχε συσταθεί με την ΠΥΣ 48/11.12.2015 (Α’ 172), καθώς και Πρόεδρος στην Επιτροπή Συντονισμού Κυβερνητικής Πολιτικής για την ανάπτυξη και τις επενδύσεις, που είχε συσταθεί με την Υ185/09.11.2016 (Β΄ 3640) απόφαση του πρωθυπουργού.
Και ο Λιάκος ανέλαβε την αρμοδιότητα της συνδρομής και υποβοήθησης του έργου του Πρωθυπουργού στην παρακολούθηση της εφαρμογής της Σύμβασης Οικονομικής Ενίσχυσης από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας και της υλοποίησης της Συμφωνίας Χρηματοδότησης.
Δηλαδή, τα πάντα είχαν βρεθεί στα χέρια του πρωθυπουργού!
-Όταν, τον Σεπτέμβριο του 2019, ο κ. Τσίπρας προχώρησε σε ανακατανομές αρμοδιοτήτων και αφαίρεσε από τον κ. Δραγασάκη το έργο της παρακολούθησης του τραπεζικού τομέα και της εποπτείας του χρηματοπιστωτικού συστήματος, αναθέτοντάς τον στον κ. Φλαμπουράρη, πώς και γιατί το έκανε; Μήπως επειδή ο κ. Φλαμπουράρης είχε κάποιες ειδικές γνώσεις επί του θέματος; Όχι, βέβαια! Απλά δια του Φλαμπουράρη, στενού του συνεργάτη, ανέλαβε ο ίδιος ο κ. Τσίπρας τη συγκεκριμένη δουλειά.
Με λίγα λόγια, όταν ο κ. Τσίπρας ανέθετε στον κ. Φλαμπουράρη τις τράπεζες, τις επενδύσεις, τα μεγάλα έργα υποδομής, τη δημόσια περιουσία, αυτό δεν αποτελούσε υπερσυγκέντρωση αρμοδιοτήτων και εξουσίας; Μήπως ο κ. Φλαμπουράρης είχε από το παρελθόν κάποια εμπειρία σε όλους αυτούς τους τομείς; Ή μήπως απλώς ήταν ο μέντορας του Τσίπρα;
Κι’ όταν ανέθετε τα πάντα στον κ. Παππά ποια ήταν η προηγούμενη εμπειρία του; Είχε τόσο μεγάλες γνώσεις σε τομείς όπως η ενημέρωση και οι επενδύσεις και ο ψηφιακός κόσμος; Ή μήπως ήταν απλώς ο φίλος που ο Τσίπρας έφερε από τη Σκωτία, για να τον μετατρέψει σε παραδυναστεύοντα;
Με τι εχέγγυα ανατέθηκαν όλες αυτές οι αρμοδιότητες και τα καθήκοντα σε Φλαμπουράρη και Παππά; Πολυεργαλεία ήταν οι άνθρωποι; Όχι, βέβαια (όπως αποδείχθηκε στην πράξη). Απλά ο κ. Τσίπρας ήθελε μέσω των υπουργών Επικρατείας να μεταφέρει όλες τις εξουσίες στου Μαξίμου.
Και το καταληκτικό ερώτημα: Δεν μειωνόταν τότε το κύρος του υπουργικού συμβουλίου; Δεν αφαιρούνταν κρίσιμες αρμοδιότητες από τους υπουργούς; Δηλαδή δεν είχε απλά συγκεντρώσει όλες αυτές τις αρμοδιότητες ο κ. Τσίπρας και απλώς τις είχε μεταβιβάσει στους κολλητούς και πραιτοριανούς του;
