Ο Εθνικός
Στρατός της Λιβύης είναι πολιτική ομάδα της Λιβύης και προέρχεται από τον πρώην εθνικό στρατό της
χώρας, αποτελούμενος από επίγειες δυνάμεις
και αεροπορία. Καθιερώθηκε από
την κυβέρνηση της Λιβύης μετά τον πρώτο εμφύλιο πόλεμο της Λιβύης (2011), καθώς
ο προηγούμενος εθνικός στρατός της Λιβύης νικήθηκε από την εξέγερση και τη στρατιωτική
επέμβαση του ΝΑΤΟ το 2011.
Το 2014, ο
"Εθνικός Στρατός της Λιβύης" έγινε
πολιτικό κόμμα όταν, υπό την ηγεσία του στρατηγού Χαλίφα Χάφταρ,
ξεκίνησε την «Επιχειρησιακή Αξιοπρέπεια», ένα πραξικόπημα εναντίον του
κοινοβουλίου της Λιβύης που κυριαρχείτο από το
Ισλάμ. Το LNA ήταν ο στρατός της Λιβύης μέχρι τα τέλη του 2015, όταν ιδρύθηκε στην
Τρίπολη η διεθνώς αναγνωρισμένη κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας (GNA) και ίδρυσε το δικό της Λιβυκό Στρατό. Από τότε, το LNA δεν έχει αναγνωριστεί ως στρατός της Λιβύης.
Στον
συνεχιζόμενο Δεύτερο Λιβυκό Εμφύλιο Πόλεμο (2014-σήμερα), ο Εθνικός Στρατός της
Λιβύης είναι πιστός στο νομοθετικό σώμα στην Λιβυκή Βουλή των Αντιπροσώπων,
διεθνώς αναγνωρισμένη μέχρι τον Οκτώβριο του 2015. Μάχεται εναντίον του
Συμβουλίου Επαναστατών της Βεγγάζης καθώς και του Ισλαμικού Κράτος στη Λιβύη,
που είναι ένας κοινός εχθρός τόσο για τον Εθνικό Στρατό της Λιβύης όσο και για
την Λιβύη. Η διεθνώς αναγνωρισμένη κυβέρνηση εθνικής συμφωνίας στην Τρίπολη δεν
διαθέτει έναν πραγματικά ενοποιημένο τακτικό στρατό, αλλά στηρίζεται σε
διάφορες ομάδες πολιτοφυλακής στη βορειοδυτική Λιβύη, οι οποίες λειτουργούν υπό
την ονομαστική διοίκηση του Υπουργείου Άμυνας της κυβέρνησης εθνικής συμφωνίας
(GNA).
Στην αρχή του
δεύτερου εμφύλιου πολέμου στη Λιβύη, ο στρατός χωρίστηκε σε δύο την «αντιτρομοκρατική»
παράταξη του Χαλιφά Χάφταρ, η οποία
ενήργησε σε μεγάλο βαθμό ανεξάρτητα, και τη «νομικιστική» του Abdulsalam al-Obaidi, η οποία στηρίχθηκε σε εντολές των πολιτικών αρχών. Το
2014, το Συμβούλιο των Αντιπροσώπων όρισε διοικητή τον Haftar ολόκληρου του στρατού, επανασυνδέοντας τις δύο ομάδες.
Το LNA διαθέτει τη
δική του αεροπορική δύναμη, αλλά το μεγαλύτερο μέρος του Λιβυκού Ναυτικού είναι
πιστό στην Κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας (GNA)
Πώς δημιουργήθηκε
2011-2013
Ο Εθνικός
Στρατός της Λιβύης ιδρύθηκε το 2011 από το Εθνικό Μεταβατικό Συμβούλιο, αφού οι
δυνάμεις του νίκησε τον προηγούμενο Λιβυκό Στρατό και ανέτρεψε το καθεστώς του
Μουαμάρ Καντάφι. Οι αποθήκες εφοδιασμού και οι βάσεις του υπέστησαν ζημιές κατά
τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου, ο νέος στρατός αντιμετωπίζει την πρόκληση να
χρειαστεί να ανασυγκροτήσει μεγάλο μέρος της στρατιωτικής υποδομής της χώρας. Ο
Yousef Mangoush ονομάστηκε πρώτος αρχηγός του στις 2 Ιανουαρίου 2012 και η
δύναμη αυτή είδε την πρώτη μεγάλη ανάπτυξή της στις 23 Φεβρουαρίου, όταν
εγκαταστάθηκε στην Kufra για να παρέμβει σε μια φυλετική σύγκρουση.
Τον Νοέμβριο
του 2011, το Εθνικό Μεταβατικό Συμβούλιο ξεκίνησε τη δύσκολη διαδικασία
αναδιάρθρωσης του στρατού, με το στρατιωτικό προσωπικό που απέτυχε από την
κυβέρνηση Καντάφι και πρώην ανταρτών του Εθνικού Απελευθερωτικού Στρατού που
αποτελούν τη βάση του νέου Λιβυκού Στρατού. Ο στρατηγός Khalifa Belgacem Haftar
επελέγη ως γενικός διοικητής του νέου στρατού της Λιβύης λόγω της στρατιωτικής
του εμπειρίας και της αφοσίωσής του στην επανάσταση που ανέτρεψε τον Καντάφι.
Ο στρατός της
Λιβύης αριθμούσε μόνο "μερικές χιλιάδες" εκπαιδευμένους στρατιώτες το
Νοέμβριο του 2011 και προσπαθούσε ταχέως να εκπαιδεύσει νέους μαχητές που θα
μπορούσαν να διατηρήσουν την ειρήνη σε εθνικό επίπεδο και να αποτρέψουν τις
αδίστακτες πολιτοφυλακές από το να ενεργούν χωρίς εντολές του Εθνικού
Μεταβατικού Συμβουλίου και ήταν υπεύθυνο
για τη διαμεσολάβηση κατάπαυσης του πυρός τουλάχιστον μία φορά τον Νοέμβριο
μεταξύ των στρατιωτικών μονάδων από το Zawiya και το Al Maya.
Την 1η
Δεκεμβρίου 2011, αναφέρθηκε ότι ο Εθνικός Απελευθερωτικός Στρατός έπρεπε να
ενσωματώσει μέχρι και 50.000 πρώην μαχητές ανταρτών στους νέους εθνικούς
στρατιωτικούς και αστυνομικούς δυνάμεις της Λιβύης, με τη βοήθεια γαλλικής
εκπαίδευσης, με μακροπρόθεσμους στόχους να εντάξουν 200.000 μαχητές από τις
ταξιαρχίες που είχαν αγωνιστεί κατά του Καντάφι κατά τον εμφύλιο πόλεμο.
Τον Δεκέμβριο
του 2011, η Ιταλία συμφώνησε να παρέχει εκπαίδευση στον στρατό της Λιβύης,
καθώς επιχείρησε να αναδιοργανωθεί μετά τον εμφύλιο πόλεμο.
Επίσης τον
Δεκέμβριο, πολλοί πρώην αντάρτες έλαβαν θέσεις εργασίας στο νέο στρατό, ενώ η
κυβέρνηση ανακοίνωσε επίσης ότι θα είναι ελεύθεροι να ενταχθούν στις ειδικές
δυνάμεις και στο Πολεμικό Ναυτικό επίσης. Σύμφωνα με τον Οσάμα αλ-Τζουγουάλι, ο
υπουργός Άμυνας: "Η ιδέα είναι να εισάγουμε νέο αίμα στον στρατό που
περιθωριοποιήθηκε από τον τύραννο (Καντάφι)".
Ο στρατηγός
Yousef Mangoush δήλωσε στις 5 Ιανουαρίου 2012 ότι ο νέος στρατός της Λιβύης
αντιμετωπίζει μεγάλα εμπόδια, όπως η αποκατάσταση βάσεων που καταστράφηκαν κατά
τη διάρκεια της σύγκρουσης, καθώς και οι αφοπλιστικές πολιτοφυλακές που δεν
ανήκουν στο νέο στρατό. Ο διοικητής του Εθνικού Στρατού, στρατηγός Χαλίφα
Χάφταρ, δήλωσε αργότερα ότι θα μπορούσε να χρειαστούν από τρία έως πέντε χρόνια
για να μπορέσει η Λιβύη να παρατάξει έναν επαρκώς ικανό στρατό για να
προστατέψει τα σύνορά της.
Στις 7 Μαΐου
2013, ο υπουργός Άμυνας της Λιβύης, Μοχάμεντ αλ Μπαργάθι, παραιτήθηκε λόγω
κρίσης που προκάλεσε ο ένοπλος που έχει πολιορκήσει δύο υπουργεία για
περισσότερο από μία εβδομάδα, δήλωσε αξιωματούχος του υπουργείου. Αργότερα
απέσυρε την παραίτησή του αφού ο πρωθυπουργός Ζεϊντάν τον έπεισε να μείνει.
Σύμφωνα με
συμφωνία που επετεύχθη στη σύνοδο κορυφής G8 του Lough τον Ιούνιο του 2013, οι χώρες του ΝΑΤΟ, το Ηνωμένο Βασίλειο, η
Ιταλία, η Τουρκία και οι Ηνωμένες Πολιτείες ανέλαβαν τη δέσμευση να βοηθήσουν
να εκπαιδεύσουν μέχρι και 15.000 άτομα από τις μονάδες του Εθνικού Στρατού της
Λιβύης για μια διετία. Θα έπαιρναν μονάδες από νεοσύστατες ταξιαρχίες για
10 εβδομάδες για την διενέργεια ασκήσεων εντατικής εκπαίδευσης πεζικού. Η 27η
ταξιαρχία έπρεπε να ξεκινήσει από το Bassingbourn στην ανατολική Αγγλία τον
Ιανουάριο του 2014. Λόγω σεξουαλικών
επιθέσεων από κάποιους Λίβυους στρατιώτες προς τους πολίτες, το Ηνωμένο
Βασίλειο ακύρωσε το πρόγραμμα τον Νοέμβριο του 2014. Οι εκπαιδευόμενοι της
Λιβύης εστάλησαν πίσω στη Λιβύη, με εξαίρεση τους πέντε που είχαν δικαστεί για
σεξουαλικά αδικήματα και παρέμειναν στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Μονάδες:17η Ταξιαρχία Ειδικών
Δυνάμεων – Τρίπολη, η 27η Ταξιαρχία – Τρίπολη, η Al-Saiqa που είναι η ελίτ των στρατιωτικών μονάδων, που αποτελείται από ένα μείγμα
αλεξιπτωτιστών και κομάντος. Διαθέτει μερικές χιλιάδες άνδρες και αναφέρεται
στο Υπουργείο Άμυνας. Είναι δημοφιλής στη Βεγγάζη, ιδιαίτερα υπό το πρίσμα της
αντίθεσής της προς τον ισλαμιστή όμιλο
Ansar al-Sharia και επειδή θεωρείται σύμβολο των αναγεννημένων ένοπλων δυνάμεων
της Λιβύης.
Πηγή :Wikipedia
Σε ελεύθερη μετάφραση: Αντίγονος.
