|
9- «Το θέμα αυτό, θα έπρεπε να μην αποτελεί πια αντικείμενο ιδιαίτερης διαπραγμάτευσης.
Είναι λάθος να το αντιμετωπίζουμε χωριστά από την άλλη ανατροφή και διαπαιδαγώγηση του παιδιού.
Νομίζω ότι λάθος είναι και η διδασκαλία της σεξουαλικής αγωγής σαν ξεχωριστό μάθημα στα σχολεία.
Όπως λάθος θα ήταν να διδάσκεται σαν ιδιαίτερο μάθημα η ευγένεια, η πειθαρχία, η δημιουργικότητα ή
η αντιμετώπιση του θανάτου!».
Νικ. .Ματσανιώτης
Καθηγητής της Παιδιατρικής, Ακαδημαικός
_________________________________________
Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ «ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΑΓΩΓΗ»
Επίμονα προβάλλεται σήμερα η ανάγκη για «σεξουαλική αγωγή» των παιδιών μας στο πλαίσιο μάλιστα της σχολικής τους παιδείας. Όπως σε πολλούς άλλους τομείς της ζωής μας μάθαμε να ακολουθούμε τυφλά την «φωτισμένη» Δύση, έτσι και στο θέμα αυτό. Ο φόβος μας είναι πάντα να μην υστερήσουμε απέναντί της. Γι' αυτό αντιγράφουμε πρόθυμα τον προβληματισμό και τις μεθόδους της. Επόμενο, λοιπόν, να θεωρούμε απαραίτητο, ο «διαφωτισμός» να προχωρήσει και στην προβληματολογία του «γενετησίου ενστίκτου». Βέβαια, το τί διδάσκει η Δύση σχετικά με το ζήτημα αυτό, δεν φαίνεται να θεωρείται πρωταρχικής σημασίας. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι η Δύση -και μείς μαζί της, αφού είμασθε κομμάτι της- κλυδωνίζεται σε μία λαίλαπα πανσεξουαλισμού. Ο «φροϋδισμός» έχει καταστεί κυριαρχούσα ιδεολογία στην εποχή μας. Η προτεραιότητα δίνεται στο σεξουαλικό ένστικτο και στη κτηνώδη ορμή. Το ανθρώπινο σώμα κατάντησε υποτιμημένη αξία και αντικείμενο - όργανο ηδονής. Μέσα σ' αυτό τό κλίμα διαμορφώνεται το περιεχόμενο της «σεξουαλικής» διαφώτισης του ευρωπαίου ανθρώπου. Έρχεται όμως σήμερα από τα βάθη των αιώνων η φωνή του ουρανοβάμονα και θεόπτη Απ. Παύλου να μας παρουσιάσει την «σεξουαλική αγωγή», όπως (πρέπει να) διδάσκεται στο Σώμα του Χριστού, στο «σχολείο» της Εκκλησίας.
Η ρίζα του προβλήματος
Η απάντηση του Παύλου στο πρόβλημά μας αρχίζει -περίεργα, αλλ' όχι ανεξήγητα- από την κοιλιοδουλία. Γιατί οι «σαρκικές επαναστάσεις» έχουν ως βασική τους αιτία την γαστριμαργία. Από αυτήν γεννιέται το πάθος της πορνείας. Και ως «πορνεία» νοεί ο Απόστολος, και μαζί του οι άγιοι Πατέρες μας, όχι φυσικά μόνο τη σαρκική σχέση με κάποια Πόρνη, αλλά κάθε χρήση του γενετήσιου ενστίκτου για σκοπούς έξω από το θέλημα του Θεού, που είναι η δημιουργία οικογένειας. «Το σώμα του Χριστιανού δεν επλάσθη, δια να τρυφά και εκ της τρυφής να πίπτη εις την πορνείαν, αλλ' επλάσθη δια να ενωθή με τον Κύριον, Ος τις είναι η κεφαλή του» (αγ. Νικόδημος Αγιορείτης). Η νηστεία και η χαλιναγώγηση του σώματος, ουσιαστικά στοιχεία της ορθόδοξης ασκητικής, αυτόν ακριβώς τον στόχο έχουν: να αποφευχθεί η «θεοποίηση» της κοιλίας (Φιλιππ. γ' 19), ώστε να μη υποθάλπονται τα σαρκικά πάθη, που έχουν ως κύρια αιτία την ευζωία και κοιλιοδουλία. «Τί δε σαρκός ευπαθούσης, και νεότητι περιφερομένης, αφρονέστερον;» - θα πει ο Μ. Βασίλειος.
Η διδασκαλία του Απ. Παύλου
διαρθρώνεται κατά τον ακόλουθο τρόπο:
α) Πόσοι δεν βλέπουν το σώμα τους ως όργανο ηδονής; Όχι, λέγει ο Παύλος. Το σώμα είναι δημιούργημα του Θεού και δεν πλάσθηκε για την πορνεία, αλλά για να θεωθεί μαζί με την ψυχή, που είναι άρρηκτα δεμένη μαζί του. Θα αναστηθεί μαζί με την ψυχή, για να ζήσει αιώνια, ή στη δόξα του Θεού ή στην αιώνια στέρησή της, που είναι η κόλαση. Γι' αυτό δέχεται το σώμα μας τη Χάρη του Θεού, ώστε να μεταβάλλεται σε «ναό του εν ημίν Αγίου Πνεύματος», αφού βέβαια καθαρισθεί πρώτα από τα πάθη του ο άνθρωπος. Πορεία δόξας είναι η ζωή του πιστού μέσα στο σώμα του Χριστού. Να, λοιπόν, γιατί είναι πτώση και συντριβή η (οποιαδήποτε) πορνεία. Εκτροχιάζει το σώμα μας αλλά και όλο τον άνθρωπο από τον αιώνιο προορισμό του.
β) Τα σώματά μας με το βάπτισμα γίνονται μέλη του Χριστού. Όταν λοιπόν χρησιμοποιούμε τα μέλη του σώματός μας, για να διαπράξουμε οποιοδήποτε κακό, χρησιμοποιούμε μέλη του Χριστού για την διάπραξη της αμαρτίας μας. Έτσι, κάνουμε τα «μέλη του Χριστού» να αμαρτάνουν. Υπάρχει χειρότερο και φοβερότερο από αυτό; Αν λ.χ. φονεύσω κάποιον, με το χέρι του Χριστού τον φονεύω. Όταν βρίζω κάποιον, με το στόμα του Χριστού τον βρίζω. Όταν αδικώ τους γύρω μου, με το χέρι του Χριστού τους αδικώ. Και όταν πορνεύω, με τα μέλη του Χριστού πορνεύω. Αυτή είναι η τραγικότητα και αφροσύνη της «πορνείας»! Αποσπώ τα μέλη μου από το σώμα του Χριστού και τα καταδικάζω σε θάνατο, καθιστώντας τα όργανα της αμαρτίας μου. Μέσα στον ορθόδοξο γάμο, με το μυστήριο, την πίστη και τη σωφροσύνη του, το ζευγάρι εντάσσει στη Χάρη του Θεού και τη σωματική του σχέση, που γίνεται έτσι «δια της τεκνογονίας» μέσο σωτηρίας. Έξω από το μυστήριο και τη Χάρη του Θεού (και αυτό συμβαίνει σε κάθε άλλο είδος «γάμου») η σωματική σχέση παύει να είναι κοινωνία εν Χριστώ και γίνεται σχέση σαρκική, δηλαδή πορνεία, αποκοπή από το Σώμα του Χριστού, θάνατος.
γ) Η ουσία της «πορνείας» παρουσιάζεται από τον Απόστολο και από μια άλλη οπτική γωνία. «Δικό μου είναι το σώμα μου και το κάνω ό,τι θέλω»! Αυτή είναι η πρόχειρη επιχειρηματολογία μας. Όχι, απαντά ο Παύλος. Δεν είναι δικό σας τίποτε, συνεπώς ούτε και το σώμα σας. Δεν ανήκετε στον εαυτό σας. Και ως δημιουργήματα του Θεού, αλλά και για ένα εξ ίσου σπουδαίο λόγο. Σας εξαγόρασε ο Χριστός με ατίμητο τίμημα, το πανάγιο Αίμα Του. Είμαστε «εξαγορασμένοι σκλάβοι», κατά τον Άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη. Δεν είναι δικά μας, λοιπόν, τα μέλη του σώματός μας, αλλά του Χριστού. Περισσότερο δε από κάθε άλλη αμαρτία η πορνεία μολύνει όλο μας το σώμα, σαρκικά και πνευματικά, και ισοδυναμεί με αυτοκτονία.
Καταλαβαίνουμε, λοιπόν, γιατί με τόση αγωνία φωνάζει ο Παύλος: Φεύγετε (= τρέξτε να σωθείτε από) την πορνεία! Την βλέπει να καταδιώκει απειλητικά τον άνθρωπο: Καμμιά αμαρτία δεν μας κυνηγά τόσο, όσο η σαρκική, γιατί είναι ριζωμένη μέσα μας. Παρατηρεί ο Άγ. Γρηγόριος Νύσσης: «...Όταν μορφή πορνική τοξεύη, νώτα διδόναι (=να τρέπεσαι σε φυγή)... Κατατοξεύει γαρ κατ' οφθαλμών η πορνεία, έστι δε των άλλων πονηρευμάτων φοβερώτερον»!
Αναγκαία προϋπόθεση
Γίνεται, λοιπόν, φανερό, ότι η «σεξουαλική αγωγή» στο χώρο της Ορθοδοξίας δεν είναι παρά θεολογία του ανθρωπίνου σώματος, μέρος της ορθόδοξης ανθρωπολογίας. Δεν πρόκειται συνεπώς για μια «επιστημονική» ανάλυση και περιγραφή της σωματικής λειτουργίας ή για ηθικοκοινωνική καθοδήγηση, αλλά για θεώρηση του ανθρώπου μέσα από το πρίσμα της θείας αποκαλύψεως. Μια τέτοια αντίληψη, άρα, για τον άνθρωπο και το σώμα του δεν «διδάσκεται» θεωρητικά, ούτε, πολύ περισσότερο, επιβάλλεται! Εμπνέεται μονάχα στα πλαίσια της εν Χριστώ ζωής και του πνευματικού αγώνα της Ορθοδοξίας. Ο χριστιανός νέος μαθαίνει κοντά στον Γέροντα - Πνευματικό του να ζει εν Χριστώ, με προσευχή και άσκηση, αγώνα και εγκράτεια, γνωρίζοντας ότι στόχος του είναι ο εν Χριστώ δοξασμός του σώματος και της ψυχής του. Αν δεν ισχύει η προϋπόθεση αυτή, δεν είναι περίεργο η διδασκαλία του Παύλου να απορρίπτεται σαν μύθος.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΑ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ"
(Απάνθισμα κηρυγμάτων από την
«ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ» των ετών 1980 και 1983)
ΠΡΩΤΟΠΡ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ Μ. ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΥ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»
______________________________________
Τόν τελευταῖο καιρό διαβάζουμε δηλώσεις ἀπό ἐπίσημα χείλη σχετικά μέ τήν εἰσαγωγή τοῦ μαθήματος τῆς Σεξουαλικῆς ᾿Αγωγῆς στό Δημοτικό (βλ. ἐφ. «᾿Ελεύθερος Τύπος», Σάββατο 9/5/2009 κ.ἀ).
Καταρχήν πῶς εἶναι δυνατό νά ἀποκοπεῖ ἡ ἐν λόγῳ διαφώτιση ἀπό τή γενικότερα προσφερόμενη ἀγωγή; Φυσικά δέν πρόκειται γιά μία ἁπλή μετάδοση βιολογικῶν γνώσεων· τό μάθημα εἶναι ταυτόχρονα ἠθικό, ψυχικό καί πνευματικό. Δέν ὑπάρχει μόνον ἡ βιολογική πλευρά τοῦ θέματος ἀλλά καί ἡ ἠθική ἀξιολόγησή του μέ βάση τή χριστιανική μας παράδοση.
Κατά συνέπεια ποιός εἶναι ὁ κατάλληλος δάσκαλος γιά νά τό διδάξει; ῾Ο ρόλος αὐτός ἀνήκει πρωτίστως στούς γονεῖς. ᾿Εκεῖνοι γνωρίζουν πότε τό παιδί τους ὡριμάζει καί πότε εἶναι ἕτοιμο νά δεχθεῖ τήν ὅποια σχετική πληροφορία. Δηλαδή ἡ ἐξατομικευμένη προσέγγιση τοῦ θέματος εἶναι ἡ πλέον ἐνδεδειγμένη. Κάθε ἄκριτη κίνηση μπορεῖ νά δημιουργήσει ἀρνητικά ἀποτελέσματα.
῎Εγραφε γιά τό θέμα αὐτό ὁ ἀείμνηστος Ε.Π. Παπανοῦτσος· «Δέν εἶναι εὔκολο πράγμα νά μιλήσεις στά παιδιά γιά τό σέξ, χωρίς τόν κίνδυνο νά τά φοβίσεις, νά τά γεμίσεις μέ ἀηδία, ἤ τό χειρότερο, νά τά ὁδηγήσεις σέ ἐκτραχηλισμούς».
᾿Εξάλλου δέν βλέπουμε τά ἀποτελέσματα στίς χῶρες πού εἰσήγαγαν τό μάθημα; ᾿Απέτυχε παταγωδῶς στίς Η.Π.Α., Γερμανία, Αὐστραλία, Σουηδία, Γαλλία, ᾿Αγγλία. ῾Ο σουηδός καθηγητής τῆς Κοινωνιολογίας στό πανεπιστήμιο τῆς Οὐψάλα ᾿Ιωακείμ ᾿Ισραέλ, ὑπέρμαχος παλαιότερα τοῦ θεσμοῦ, δήλωσε· «Στίς χῶρες πού εἰσήγαγαν τό μάθημα τῆς Σεξουαλικῆς ᾿Αγωγῆς στά σχολεῖα, ὅπως ἀπέδειξαν οἱ στατιστικές, αὐξήθηκε καταπληκτικά ὁ ἀριθμός τῶν 12χρονων καί 14χρονων πού ἔμειναν ἔγκυες». Σέ ἄλλη συνέντευξή του τόνισε ὅτι στή χώρα του εἰδικά «ἡ σεξουαλική διαπαιδαγώγηση πῆρε κακό δρόμο». Καί ἡ ἀγγλίδα σεξολόγος-καθηγήτρια πανεπιστημίου δρ. ᾿Ελίζαμπεθ Στάνλεϋ εἶπε· «Οἱ δάσκαλοι πού διδάσκουν σεξουαλικές σχέσεις εἶναι τίς περισσότερες φορές ὠμοί, χωρίς παιδαγωγική ἀντίληψη κι εἶναι ἐνδεχόμενο νά ἐξάπτουν τή φαντασία τῶν παιδιῶν ἤ νά προκαλοῦν δυσάρεστες ψυχολογικές ἀντιδράσεις»!
῎Ετσι ἡ ᾿Αγγλία σήμερα σημειώνει ρεκόρ στίς ἐγκυμοσύνες ἡλικίας 12-14 ἐτῶν. Πρόσφατα σύλλογος γονέων μεγάλου ἀγγλικοῦ σχολείου ἔγραφε πρός τούς ἁρμόδιους φορεῖς· «Σταματῆστε τά σεξουαλικά μαθήματα στά σχολεῖα, θά κάνετε τά παιδιά μας ἀνώμαλα ἤ σεξουαλικούς ἐγκληματίες».
Τί, λοιπόν, ἐπιδιώκεται μέ τό μάθημα; Ποιός εἶναι ὁ στόχος του καί ποιά τά ἀναμενόμενα ἀποτελέσματα; Νά «πονηρέψουν» τά παιδιά ἀπό τά σπάργανά τους ἀκόμη; ᾿Ενοχλεῖ καί ἐλέγχει ἡ ἁγνότητά τους καί θέλουν οἱ κολοβές ἀλεποῦδες νά τή διαφθείρουν, γράφοντας στά παλιά τους τά παπούτσια τή διδασκαλία τοῦ Εὐαγγελίου; ῾Υπάρχει βεβαίως ὁ κίνδυνος -σύμφωνα μέ τά δημοσιεύματα- νά μήν εἰσαχθεῖ ἐπίσημα ὡς μάθημα, ἀλλά «εὐέλικτα» ὡς μέρος τῆς Εὐέλικτης Ζώνης, ἀφοῦ τό βιβλίο τοῦ δασκάλου βρίσκεται ἤδη στίς Διευθύνσεις. Γι᾿ αὐτό ἐπιβάλλεται ἐπαγρύπνηση.
῎Αν θέλουν, ὡστόσο, κάτι νά κάνουν, ἄς ξεκινήσουν ἀπό τή διαφώτιση τῶν γονέων. ῎Ας γίνουν σχετικά σεμινάρια γονέων γιά τόν τρόπο προσέγγισης τοῦ θέματος καί προσφορᾶς στά παιδιά τους ἀπό κατάλληλους ἐπιστήμονες. Τήν ἄποψη αὐτή ὑποστηρίζει καί ὁ δ/ντής τῆς Παιδαγωγικῆς ᾿Ακαδημίας Κύπρου Ν. Μαραθεύτης· «Σέ καμιά περίπτωση δέν μπορεῖ τό σχολεῖο ν᾿ ἀντικαταστήσει τούς γονεῖς.
Γι᾿ αὐτό κι ἐπιβάλλεται ἡ ἐπιμόρφωση τῶν γονιῶν. Οἱ γονεῖς εἶναι ἐκεῖνοι πού πρέπει νά ἐκπαιδευτοῦν κατάλληλα, ὥστε ν᾿ ἀναλάβουν τό σοβαρό καί λεπτό ἔργο τῆς σεξουαλικῆς ἀγωγῆς τῶν παιδιῶν τους.
Μετάθεση τοῦ ἔργου αὐτοῦ στό σχολεῖο θά ὁδηγήσει σέ μία μηχανιστική θεώρηση ἑνός ἀπ᾿ τά πιό βασικά προβλήματα τῆς ἀγωγῆς. Τό σχολεῖο μόνο ἐπικουρική βοήθεια μπορεῖ νά προσφέρει στούς γονεῖς...».
Εὐδοξία Αὐγουστίνου
Θεολόγος - Φιλόλογος
Περιοδικό «Απολύτρωσις»- Σεπτέμβριος 2009
|
