Γράφει η Σοφία Βούλτεψη |
Μέρες που είναι, μέρες γιορτής και εθνικής υπερηφάνειας, πολλοί θα θυμηθούν και θα πουν πολλά. Για το Έπος του 1940, τότε που για άλλη μια φορά «δώσαμε εξετάσεις μπροστά στο Θεό και μπροστά στους ανθρώπους. Δείξαμε την ταυτότητά μας την Εθνική και βρέθηκε εν τάξει» (Στρατής Μυριβήλης, Πανηγυρικός στην Ακαδημία Αθηνών, 27 Οκτωβρίου 1960).
Οι πιο πολλοί, η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων, αυτές τις μέρες νιώθουμε άχθος στην καρδιά και βάρος στα πόδια τα βυθισμένα στη λάσπη των Πρεσπών (ο κ. Κοτζιάς είχε το θράσος να μας πει κατά την αποχώρησή του – στην ουσία παραμονή του για να διευθύνει από το παρασκήνιο – ότι έβγαλε τη χώρα από τον… «βούρκο»).
Τέλος πάντων, ζούμε αυτές τις μέρες με ανάμικτα συναισθήματα υπερηφάνειας για το ένδοξο παρελθόν μας και ντροπής για το άθλιο και βυθισμένο στη σύγχρονη ψοφιοσύνη παρόν μας.
(Η λέξη από τον Ίωνα Δραγούμη που είχε γράψει: «Να ξέρετε πως αν τρέξουμε να σώσουμε την Μακεδονία, η Μακεδονία θα μας σώσει. Θα μας σώσει από την βρώμα όπου κυλιούμαστε, θα μας σώσει από την μετριότητα και από την ψοφιοσύνη, θα μας λυτρώσει από τον αισχρό τον ύπνο, θα μας ελευθερώσει. Αν τρέξουμε να σώσουμε την Μακεδονία, εμείς θα σωθούμε»)
Αλλά σε μια άλλη μεγάλη στιγμή της Ιστορίας μας, στον Αγώνα της Εθνικής Παλιγγενεσίας, ο Διονύσιος Σολωμός είχε πει πως «το Έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικό ό,τι είναι αληθινό».
Από τότε, σπάνιες υπήρξαν οι στιγμές που το Έθνος ακολούθησε την συμβουλή του εθνικού μας ποιητή. Και μόνο αφού ο εθνικός κίνδυνος βρισκόταν πια εντός των πυλών. Πρόβλεψη μηδέν!
Όταν ο κίνδυνος βρίσκεται κάπως μακριά, εκτός των πυλών, ακόμη και όταν βρίσκεται προ των πυλών, το ψέμα κυριαρχεί. Και επιβάλλεται. Γνωστή άλλωστε η περί προπαγάνδας ρήση: «Το ψέμα έχει κάνει τον γύρο του κόσμου πριν η αλήθεια προλάβει να βάλει τα παπούτσια της».
Μπορεί κάποιοι να πείτε πως το θέμα με το οποίο θέλω να καταπιαστώ είναι άσχετο με το πνεύμα των ημερών.
Προσωπικά, το βρήκα πολύ σχετικό. Γιατί όλα όσα συμβαίνουν τα τελευταία τέσσερα (και βάλε) χρόνια είναι αποτελέσματα της επικράτησης του ψεύδους, είναι αποτέλεσμα ότι το Έθνος δεν έχει μάθει να θεωρεί εθνικό ό,τι είναι αληθινό. Και μαζεύει τα κουρέλια του, ξανά και ξανά…
Πόσα ψέματα, πόσες μισές αλήθειες, πόση προπαγάνδα, πόσες ύβρεις, πόσες επιθέσεις βρήκαν τη θέση τους όλα αυτά τα χρόνια στην επικαιρότητα και στο μυαλό των Ελλήνων.
Και είναι τόσο μεγάλο το θράσος, που ενώ τους δείχνεις την αλήθεια ολοζώντανη μπροστά τους, αυτοί επαναλαμβάνουν το ψέμα, κρύβουν την αλήθεια, επαναλαμβάνουν, επαναλαμβάνουν (ο Γκέμπελς έλεγε πως το επαναλαμβανόμενο ψέμα εξελίσσεται τελικά σε αλήθεια).
Τέσσερα χρόνια τώρα ακούμε ξανά το «για πρώτη φορά» και μας παρουσιάζουν μια εικονική πραγματικότητα – νίκησαν τα μνημόνια, έδιωξαν τους τροϊκανούς, ανακτήθηκε η κυριαρχία, η οικονομία πάει σφαίρα, πολεμήθηκε η διαφθορά («αγώνα» για τον οποίο παραμένει στην κυβέρνηση ο Καμμένος), η κοινωνία στάθηκε στα πόδια της, η κυβέρνηση έδωσε την μάχη της κοινωνικής αλληλεγγύης, είναι η κυβέρνηση που ενδιαφέρεται για τους πολλούς, γιατί αποτελείται από παιδιά του λαού (που έχουν τα εκατομμύριά τους στο εξωτερικό), είναι η κυβέρνηση που τα παίρνει από τους λίγους για να τα δώσει στους πολλούς.
Θα ασχοληθώ σήμερα με ένα και μόνο παράδειγμα. Μια είδηση που δεν ακούστηκε, δεν πέρασε καν στα ψιλά. Μια είδηση που εξαφανίστηκε, γιατί ανήκει στην κατηγορία των πληροφοριών που δεν πρέπει να δημοσιοποιούνται – με αποτέλεσμα να τίθενται εκτός μάχης και αυτοί που θέλουν να την δημοσιοποιήσουν.
Πριν από μερικές μέρες, ο πρώην υπουργός, βουλευτής Χρήστος Σταϊκούρας, με δήλωσή του μας θύμισε (τρόπος του λέγειν δηλαδή, γιατί δεν δόθηκε καμιά έμφαση, δεν έγινε καν αναφορά), ότι επί της κυβέρνησης του «κακού» Σαμαρά (κάθε φορά που αναφερόμαστε σ’ αυτήν την κυβέρνηση αντιμετωπίζουμε κάτι υπομειδιάματα ειρωνείας και κακίας γιατί όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια), τον Δεκέμβριο του 2013, είχε δημιουργηθεί ένας ειδικός λογαριασμός την Τράπεζα της Ελλάδος και εκεί άρχισαν να συγκεντρώνονται χρήματα που προέρχονταν από εγκληματικές δραστηριότητες (οικονομικού υποβάθρου) σε βάρος του ελληνικού Δημοσίου. Με κίνητρο την ευνοϊκότερη αντιμετώπισή τους όσο αφορά σε υποθέσεις τους που εκκρεμούσαν στη Δικαιοσύνη.
Αποτέλεσμα: Μόνο το 2013 (δηλαδή τον Δεκέμβριο εκείνης της χρονιάς) στον ειδικό λογαριασμό μπήκαν 7,5 εκ. ευρώ και το 2014 εισέρρευσαν άλλα 26,8 εκ. Σύνολο, 34,3 εκ.
Προσέξτε τώρα: Ο Σταϊκούρας από το 2016 υποβάλλει ξανά και ξανά ερωτήσεις στον κοινοβουλευτικό έλεγχο, ζητώντας να μάθει τι ποσά έχουν συγκεντρωθεί στον συγκεκριμένο ειδικό λογαριασμό και πού κατευθύνονται. Ουδεμία απάντηση! Και μετά, ξαφνικά, πριν από λίγες μέρες, πληροφορηθήκαμε από την Διαύγεια ότι φέτος έχουν εισπραχθεί… 24.000 ευρώ! 26,8 εκ το 2014, μόλις 24 χιλιάδες το 2018! Έτσι πολεμάνε το οικονομικό έγκλημα, έτσι δείχνουν το «ενδιαφέρον» τους για τους πολλούς!
(Ξανα)προσέξτε τώρα: Ο «κακός» Σαμαράς (που αντιμετωπίζεται με τα γνωστά μειδιάματα κακίας και ειρωνείας από τις αλεπούδες που τα κάνουν όλα κρεμαστάρια και τα λοιπά και τα λοιπά) αποφάσισε πως τα χρήματα αυτού του ειδικού λογαριασμού θα πήγαιναν στην υγεία, την παιδεία, την κοινωνική αλληλεγγύη, την έρευνα.
Και τον Ιούνιο του 2014, εκείνη η «καταστροφική» κυβέρνηση των Σαμαροβενιζέλων ψήφισε νόμο (4270/2014) που προέβλεπε ακριβώς ότι τα χρήματα θα πήγαιναν στους συγκεκριμένους τομείς – υπαρξιακούς για την πατρίδα- και όχι στο πλεόνασμα, το οποίο επίσης χρειαζόταν ο Σαμαράς για να το δείχνει τους δανειστές, αυτούς που τόσο πολύ αγάπησαν Τσίπρα και Καμμένο.
Μάλιστα, αυτό είχε ήδη συμβεί πολύ πριν ψηφιστεί ο νόμος.
Στα τέλη Ιανουαρίου του 2014, όταν είχαν κιόλας συγκεντρωθεί 17,6 εκ. ευρώ μέσα σε δύο μήνες, τα χρήματα μοιράστηκαν αμέσως (με εντολή Σαμαρά, αλλά φοβάμαι μήπως όλοι αυτοί που μειδιούν και στραβομουτσουνιάζουν πάθουν καμιά… πάρεση προσωπικού νεύρου).
Έτσι, από τα 17,6 εκείνα πρώτα εκατομμύρια, τα 13 εκατομμύρια πήγαν άμεσα στην Υγεία και τα 4 στην Παιδεία.
(Ξανα)προσέξτε τώρα: Τα 13 εκ. που διατέθηκαν στην υγεία, πήγαν στον ΕΟΠΥΥ για να διατεθούν για τους ανασφάλιστους πολίτες που έχρηζαν άμεσης χειρουργικής επέμβασης. Και τα υπόλοιπα, που πήγαν στην Παιδεία, διατέθηκαν για την κάλυψη στέγασης 3.000 φοιτητών με χαμηλό οικογενειακό εισόδημα και την αγορά ηλεκτρονικών υπολογιστών για τυφλούς μαθητές.
Θυμάται κανείς τίποτε; Έ, όχι βέβαια. Η αλήθεια, όπως έλεγε ο Τσώρτσιλ, ήταν τόσο πολύτιμη που έπρεπε να προστατεύεται κάτω από πολλά μαξιλάρια ψεμάτων!
Ενώ τώρα; Α, τώρα δεν προλαβαίνει να αναπνεύσει ο Τσίπρας και μόλις πει, κατά την εκπνοή, το επόμενο ψέμα του, σπεύδουν όλοι να το κάνουν «αλήθεια»!
Και μετά περιμένουμε το Έθνος να μάθει να θεωρεί εθνικό ό,τι είναι αληθινό!