«Στο ίδιο τμήμα αλλά στο δεύτερο έτος φοιτά και η εγγονή μου»
Η ιστορία του 84χρονου Δημήτρη Μουδατσάκη αποδεικνύει περίτρανα ότι η ανθρώπινη θέληση μπορεί να ξεπεράσει οποιοδήποτε εμπόδιο, ακόμη κι αυτό του πανδαμάτορος χρόνου. Δεν μπορεί να εξηγηθεί διαφορετικά το γεγονός ότι όχι μόνο μπήκε στο πανεπιστήμιο, αλλά πέρασε και πρώτος στη σχολή της επιλογής του, στο Τμήμα Ιστορίας και ...Αρχαιολογίας στο Ρέθυμνο!
Οπως δήλωσε στη «δημοκρατία», δεν φανταζόταν ποτέ ότι θα συνέβαινε κάτι τέτοιο, διότι ο λόγος που ξεκίνησε σε τέτοια ηλικία το σχολείο ήταν για να πάρει γνώσεις και όχι για να μπει στο πανεπιστήμιο. «Οταν το απόγευμα της Δευτέρας μπήκα στο διαδίκτυο για να δω τα αποτελέσματα, δεν πίστευα σε αυτό που έβλεπα. Κι ακόμη δεν μπορώ να το συνειδητοποιήσω. Στο ίδιο τμήμα, σε αυτό το πανεπιστήμιο, φοιτά και η εγγονή μου. Είναι στο δεύτερο έτος κι έτσι θα βοηθά τον παππού της, που θα είναι πρωτοετής» λέει χαμογελώντας ο κ. Μουδατσάκης.
Ο ίδιος αναγκάστηκε να διακόψει το σχολείο, όταν το 1945 έφυγε από το χωριό του, το Σκοτεινό, για να δουλεύει προκειμένου να βγάζει τα προς το ζην. «Εκείνη την εποχή, αν έβρισκες κάποιον να σε πάρει στη δούλεψή του, ήσουν πολύ τυχερός. Εκανα λοιπόν ό,τι δουλειά μού ζητούσαν και ταυτόχρονα μάθαινα και την τέχνη του αφεντικού μου, τη βιβλιοδεσία».
Παράλληλα, ολοκλήρωσε το δημοτικό -παρακολουθώντας το νυχτερινό σχολείο, διότι την ημέρα δούλευε-, πήγε φαντάρος και στη συνέχεια άνοιξε δικό του τυπογραφείο στο Ηράκλειο. Μόλις τα τρία παιδιά του αποκαταστάθηκαν και τα εγγόνια του μεγάλωσαν, πήρε την απόφαση να ξεκινήσει και πάλι το σχολείο. «Είναι πολύ άσχημο να είσαι αγράμματος. Δεν μπορώ να σας περιγράψω πώς ένιωθα που δεν ήξερα τι είναι η γνώση, τι ξέρουν οι άλλοι, πώς είναι η ζωή» εξομολογείται.
Κέλλυ Φαναριώτη
Ο ίδιος αναγκάστηκε να διακόψει το σχολείο, όταν το 1945 έφυγε από το χωριό του, το Σκοτεινό, για να δουλεύει προκειμένου να βγάζει τα προς το ζην. «Εκείνη την εποχή, αν έβρισκες κάποιον να σε πάρει στη δούλεψή του, ήσουν πολύ τυχερός. Εκανα λοιπόν ό,τι δουλειά μού ζητούσαν και ταυτόχρονα μάθαινα και την τέχνη του αφεντικού μου, τη βιβλιοδεσία».
Παράλληλα, ολοκλήρωσε το δημοτικό -παρακολουθώντας το νυχτερινό σχολείο, διότι την ημέρα δούλευε-, πήγε φαντάρος και στη συνέχεια άνοιξε δικό του τυπογραφείο στο Ηράκλειο. Μόλις τα τρία παιδιά του αποκαταστάθηκαν και τα εγγόνια του μεγάλωσαν, πήρε την απόφαση να ξεκινήσει και πάλι το σχολείο. «Είναι πολύ άσχημο να είσαι αγράμματος. Δεν μπορώ να σας περιγράψω πώς ένιωθα που δεν ήξερα τι είναι η γνώση, τι ξέρουν οι άλλοι, πώς είναι η ζωή» εξομολογείται.
Κέλλυ Φαναριώτη
dimokratianews
