Όπως είχε προαναγγείλει από την Παρασκευή το DP, η κυβέρνηση επέλεξε την πρώτη ημέρα της νέας εβδομάδας για να συγκαλέσει στις 18:00 το ΚΥΣΕΑ, το Κυβερνητικό Συμβούλιο Εξωτερικών και Άμυνας με αντικείμενο – επιτέλους – προγράμματα ενίσχυσης της μαχητικής ισχύος των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων σε μια περίοδο μαζικών προκλήσεων από την πλευρά της Τουρκίας.
Αν και μια ζωή αυτή η χώρα κινείται με τους δικούς της ρυθμούς και όποτε γράφαμε κι εμείς και πολλοί άλλοι ότι οι προθέσεις του αντιπάλου αλλάζουν μέσα σε μια νύχτα ενώ οι στρατιωτικές δυνατότητες οικοδομούνται σε βάθος χρόνου, δεν ίδρωνε το αυτί κανενός.
Προτεραιότητα είχαν τα «φιλοδωρήματα» στο πόπολο από το «πλεόνασμα», το οποίο πρακτικά σημαίνει φορολόγηση μεγαλύτερη και από αυτή που σου είχαν ζητήσει οι δανειστές. Και πάλι όμως οι Ένοπλες Δυνάμεις δεν είχαν θέση στην ατζέντα τους.
Έπρεπε να αρχίσει να συμπεριφέρεται ως ημιπαράφρων ο Ερντογάν και να βλέπουν μπροστά στα μάτια τους την προοπτική ένοπλης σύρραξης για να συγκινηθούν. Ναι, αυτοί που σήμερα θα εγκρίνουν – έτσι λέγεται… – σημαντικά εξοπλιστικά προγράμματα, είναι αυτοί που αδιαφορούσαν χαρακτηριστικά στο να εξασφαλίσουν στο στράτευμα τα στοιχειώδη.
Όχι νέες αγορές, αλλά να φροντίσουν να συντηρήσουν τα υπάρχοντα, ώστε να λειτουργούν τουλάχιστον αυτά ομαλά. Το πολιτικό σύστημα εν γένει ολιγώρησε, για μια ακόμη φορά στην νεοεληνική Ιστορία, καθώς η πίστη του στον… «Θεό της Ελλάδας» είναι υπέρμετρη, αν και πολλοί δηλώνουν άθεοι.
Τα σημαντικά εξοπλιστικά προγράμματα είναι η αναβάθμιση 85 μαχητικών F-16 στην κορυφαία έκδοση «V» και την ενοικίαση δύο γαλλικών φρεγατών FREMM (αν και ακόμα η Γαλλίδα υπουργός Άμυνας δεν άλλαξε τη θέση της με την οποία διέψευδε τα περί συμφωνίας του αναπληρωτή υπουργού Εθνικής Άμυνας, Φώτη Κουβέλη).
Επίσης, η σύμβαση FOS (Follow-on-Support) για τον στόλο των μαχητικών Mirage, τα οποία έχουν κρίσιμο ρόλο για την άμυνα της χώρας, ενώ τα πιο παλιά Mirage 2000 έχουν οργανωθεί σε μοίρα ναυτικής κρούσης. Το όνομα – περιγραφή και μόνο της Μοίρας αυτής αποκαλύπτει τη σημασία της. Ενδιαφέρθηκε κανείς να ακούσει την αγωνία του αρμόδιου Επιτελείου; Κανείς.
Σε αυτό το πλαίσιο της αφασίας που επικρατεί στη χώρα εντάσσεται βέβαια και η απόφαση που φέρεται πως θα λάβουν για τη χρονομερισματική μίσθωση (leasing) δύο φρεγατών FREMM. Διότι μίσθωση σημαίνει ότι θα τις χρησιμοποιήσεις για ορισμένο χρονικό διάστημα, δεν θα τις αποκτήσεις. Κατά συνέπεια γεννάται ένα ζήτημα κόστους-οφέλους.
Εάν το κόστος αποδειχθεί ότι κυμαίνεται μεταξύ 200-250 εκατομμυρίων ευρώ, τότε έχουν δίκιο οι της απέναντι πλευράς του Αιγαίου ότι με τόσο χρήμα να διατίθεται σε βάθος πενταετίας, μπορούν να ναυπηγήσουν τουλάχιστον τέσσερα «εθνικά πλοία» Milgem. Για να το κάνεις όμως πρέπει να διαθέτεις εθνικό πλοίο και για να διαθέτεις πρέπει να ασχοληθείς.
Τη γελοιότητα της κατάστασης αποδεικνύεται και από το ενώ είμαστε έτοιμοι να δαπανήσουμε αυτό το «τρελό» ποσό για τις δυο FREMM, για τις οποίες παρεμπιπτόντως, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας έχει καταγραφεί σε απορριπτική δήλωση, χαρακτηρίζοντάς τα ακατάλληλα για το Αιγαίο (είναι εν πολλοίς σωστό για το Αιγαίο, για την ανατολική Μεσόγειο τα θέλουμε) ενώ η Νέα Δημοκρατία όταν κυβερνούσε με το ΠΑΣΟΚ τις είχε εγκαταλείψει λόγω του κόστους.
Αν είναι να πληρώνουμε το ποσό αυτό που λέγεται ότι θα ξεπεράσει το ένα δισεκατομμύριο ευρώ, για ποιον λόγο να μην ζητήσουμε τα χρήματα αυτά να δίδονται τμηματικά έναντι αγοράς των πολεμικών αυτών πλοίων, ώστε στο τέλος της περιόδου τουλάχιστον να υπολείπονται μερικά ακόμα χρήματα και οι φρεγάτες να ανήκουν στο Πολεμικό Ναυτικό;
Γιατί να μην χρησιμοποιήσουν τα χρήματα αυτά οι Γάλλοι για να ξεκινήσουν τη ναυπήγηση πλοίων του τύπου για να αντικαταστήσουν αυτά που φέρονται ότι θα μας παραδώσουν; Δεν είναι όμως δυστυχώς μόνο αυτή η γελοιότητα της κατάστασης. Ας δούμε ένα ακόμα θέμα…
Θεωρούμε δύσκολο να μη γνώριζε το υπουργείο Εθνικής Άμυνας τις «πολιτικές ζυμώσεις» με αντικείμενο τις FREMM και σε μεταγενέστερο στάδιο για τις «ψηφιακές» φρεγάτες Belh@rra. Εάν γνώριζαν για το πολυδάπανο leasing για ποιον λόγο στυλώσαμε τα πόδια πεισματικά γκρινιάζοντας στους Αμερικανούς ότι δεν μπήκε «με το στανιό» το πρόγραμμα της αναβάθμισης των F-16 στον προϋπολογισμό του 1,1 δισεκατομμυρίου ευρώ που απέχει λιγότερο από 150 εκατομμύρια ευρώ για 85 μονάδες, όχι δύο;
Η απάντηση είναι ότι μέχρι πρόσφατα δεν γνωρίζαμε εάν συζητάμε για ευρώ ή για δολάρια. Ευτυχώς όμως τα πράγματα εξορθολογίστηκαν και εκτός από τη διευκρίνιση του αυτονόητου ότι δεν μπορεί η χώρα να ορίζει τον προϋπολογισμό της σε νόμισμα άλλο από αυτό που χρησιμοποιεί, αντιλήφθηκαν μάλλον ότι η αναβάθμιση αυτή καθαυτή έχει μπει μέσα στον προϋπολογισμό και πλέον τα υπόλοιπα αντιπροσωπεύουν την υποστήριξη των μαχητικών.
Όταν δεν το κάναμε φώναζαν. Τώρα που το κάνουμε φωνάζουμε ότι το κόστος ξέφυγε από τον προϋπολογισμό. Δεν είναι πρώτη φορά που τον Έλληνα δεν μπορείς να τον «πιάσεις» από πουθενά και δεν είναι προς τιμήν μας. Για να καταλήξεις σε μια απόφαση που μοιάζει ορθολογική εδώ και πολλά χρόνια, πρέπει να περάσεις από μια σειρά ανώμαλες καταστάσεις,
Ας περιμένουμε όμως την ολοκλήρωση του ΚΥΣΕΑ διότι πολλά έχουν δει τα μάτια μας και πολλά έχουν ακούσει τα αυτιά μας. Ας ελπίσουμε ότι αφενός θα επικρατήσει ομόνοια και θα ληφθούν οι βέλτιστες αποφάσεις για τη χώρα που βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο και αφετέρου ότι δεν θα ανακαλύψουμε προσεχώς ότι για μια ακόμη φορά λάβαμε τις σωστές αποφάσεις πολύ αργά.
defence-point
