23.4.18

«Ίσως δεν είναι πολλοί./ Όμως υπάρχουν στο κόσμο καλοί…»



                             Του Στέλιου Παπαθεμελή*

Ενώ ο πολύς Stoltenberg έπλεκε και πάλιν και πολλάκις το αηδές εγκώμιο της Τουρκίας στην κοινή συνέντευξή του με τον τούρκο ΥπΕξ Μεβλούτ Τσαβούσογλου, ο ισλάμης τον άφησε σύξυλο, όταν παίρνοντας τον λόγο δήλωσε αναιδέστατα και προκλητικότατα:
«Οι σχέσεις μας με την Ρωσία δεν είναι τόσο αδύναμες, ώστε να τις διαρρήξει ο Γάλλος Πρόεδρος. Έχουμε ισχυρούς δεσμούς με την Ρωσία». (…)
«Οι σχέσεις μας με την Ρωσία δεν είναι εναλλακτικές των σχέσεών μας με το ΝΑΤΟ, τη Γαλλία ή τις ΗΠΑ»!

Αυτά και εις απάντηση του Γάλλου Προέδρου που διακατεχόμενος από ψευδαισθήσεις ανεκοίνωνε νωρίτερα ότι τα πλήγματα ΗΠΑ, Γαλλίας, Βρετανίας στη Συρία “χώρισαν τους Τούρκους από τους Ρώσους αφού οι τούρκοι κατεδίκασαν [υποτίθεται] τα χημικά όπλα”. Πάρτε το χαμπάρι Άγγλοι, Γάλλοι, Αμερικανοί, Γερμανοί, οι Τούρκοι σάς δουλεύουν ψιλό γαζί…
Εκ Γερμανίας αυτή τη φορά η αλήθεια (Der Spiegel 16.4.18):
«Ο βομβαρδισμός της Συρίας από την τριπλή συμμαχία ήταν μάταιος, λανθασμένος και ψευδεπίγραφος. Μάταιος γιατί δεν θα αλλάξει τίποτα στην πορεία τού πολέμου. Λανθασμένος γιατί αποδυναμώνει το διεθνές δίκαιο, αντί να το ενισχύει. Και ψευδεπίγραφος γιατί αποσπά την προσοχή από τις ευθύνες της Δύσης. Χωρίς τις ΗΠΑ, χωρίς τη Δύση, αυτός ο πόλεμος θα είχε τελειώσει προ πολλού».
Αντ’ αυτού άνοιξαν διάπλατα οι ασκοί του Αιόλου…
Ούτως ή άλλως αδιανόητος ο ελληνοσκοπιανός συμβιβασμός, κρεμόταν από μια κλωστή. Την έκοψε οριζοντίως και καθέτως ο Ζάεφ. Αλλά η επίσημη Ελλάς, σαστισμένη από το συμβάν, ελπίζει ακόμη να ανασυνδέσει τα ασύνδετα (Πρβλ. δηλώσεις του κ. Κοτζιά).
Οι ημέτεροι «ουκ ηβουλήθησαν συνιέναι»…
Ο Γάλλος γεωστρατηγιστής Alexandre del Valle γράφει μιαν εξαιρετικά αφυπνιστική ανάλυση για το ΝΑΤΟ, στο οποίο καταλογίζει ότι βλέπει με το «πνεύμα του Μονάχου» [Τσάμπερλαιν – Νταλαντιέ] τις τουρκικές απειλές κατά Ελλάδος – Κύπρου και Κούρδων της Συρίας (http://www.Atlantico.fr./Μτφρ. Ε. Νιάνιος).
Σταχυολούμε:
α) «Λογικά, αν οι Ευρωπαίοι και οι Δυτικοί ηγέτες είχαν λίγη πολιτική αξιοπρέπεια και γεωπολιτιστική συνειδητοποίηση, οι πολύ σοβαρές απειλές που εκτοξεύονται για εβδομάδες, ιδίως εναντίον δύο χωρών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Κυπριακής Δημοκρατίας και της Ελλάδας, μία από τις οποίες είναι μέλος του ΝΑΤΟ, θα έπρεπε να έχουν προκαλέσει κατακραυγή από τις ευρωπαϊκές καγκελαρίες. Τουλάχιστον οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα έπρεπε να είχαν ψηφίσει εμπορικές και πολιτικές κυρώσεις κατά της Άγκυρας (που ποτέ δεν διστάζουν να κάνουν εναντίον των Ρώσων, των Σέρβων κ.λπ.). να ανακαλέσουν τους πρεσβευτές τους και ζητήσουν συγνώμη για επανειλημμένες προκλήσεις εναντίον δύο χωρών της ΕΕ».
β) «Αυτό είναι ένα σοβαρό λάθος εκ μέρους της Ευρώπης, διότι κάθε φορά παραβλέπουμε τις κακοήθειες, τις απειλές και τους εκβιασμούς του Τούρκου νεοσουλτάνου (όπως και με τη συμφωνία για τη μετανάστευση μεταξύ Άγκυρας Βρυξελλών, που μας κοστίζουν 7 δισ. €), ο κ. Ερντογάν είναι πάντα πιο περιφρονητικός απέναντι σε αυτή την δειλή Ευρώπη, την περιγελά ανοιχτά στις ομιλίες του για την «παρακμή» της, την «αδυναμία» της και τη «σαπίλα» της!»
γ)  «Ποια μεγάλη εφημερίδα ή ευρωπαίος ηγέτης κατήγγειλε την επικινδυνότητα και τη βαρύτητα της στρατηγικής πρότασης του Ερντογάν, του ΑΚΡ και των εθνικιστικών και ισλαμιστικών πολιτικών κομμάτων της Τουρκίας που δεν παύουν να διεκδικούν ελληνικά νησιά; Ποιος αντέδρασε έντονα και με τρόπο ανάλογο στις δηλώσεις των ιθυνόντων της Άγκυρας που έχουν και πρόσφατα δηλώσει ότι ο τουρκικός στρατός ‘’δεν θα απομακρυνθεί ποτέ από την Κύπρο’’; Ποιος έστω εξέφρασε τη λύπη του για τις πρόσφατες πολεμικές απειλές και την αποστολή πολεμικού στόλου για να εμποδίσει το γεωτρύπανο της ιταλικής ENI και να εκφοβίσει την Κύπρο και άλλες εταιρίες να εκμεταλλευτούν τα κοιτάσματα φυσικού αερίου νότια της Κύπρου και ανοιχτά της Αμμοχώστου τα οποία διεκδικεί παράνομα η Τουρκία»;
δ) «Και ενώ το ΝΑΤΟ και η Ευρωπαϊκή Ένωση παραμένουν άφωνοι μπροστά την επιθετικότητα και τις απειλές της Τουρκίας εναντίον της Ελλάδας, της Κύπρου και των Κούρδων, το ΝΑΤΟ δεν δίστασε να εγγυηθεί και πάλι την ασφάλεια της Τουρκίας. Αυτό σημαίνει ότι το ΝΑΤΟ, το οποίο δεν είναι αλληλέγγυο στη Ελλάδα και το οποίο το 1974 επέτρεψε την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, εγκρίνει τον τουρκικό επεκτατισμό».
ε) «Ενώ στο Κόσοβο το ΝΑΤΟ κατέστρεψε τη Γιουγκοσλαβία και τη Σερβία για να δημιουργήσει ένα μαφιόζικο και ισλαμικό κράτος και στη Συρία στηρίζει μια διεθνή συμμαχία η οποία βοηθά και εξοπλίζει σουνίτες ισλαμιστές αντάρτες οπαδούς της σαρία. Αυτό το ΝΑΤΟ απειλεί με πόλεμο τη Ρωσία η οποία παραβιάζει την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας αλλά επιτρέπει στη Τουρκία να παραβιάζει την ακεραιότητα του Ιράκ, της Συρίας, της Ελλάδας, και της Κύπρου»!
Δώσαμε τον λόγο στον Alexandre del Valle γιατί το αξίζει για την ευθυκρισία και την τόλμη του. Και το «δια ταύτα» της γενναίας πένας του:
«Ένα από τα δύο συμβαίνει: ή η Τουρκία δεν μπορεί να ανήκει στους κόλπους του ΝΑΤΟ ή οι ευρωπαϊκές χώρες δεν έχουν καμμιά σχέση με αυτή την οργάνωση η οποία δεν υπερασπίζεται τα συμφέροντα της ηπειρωτικής Ευρώπης και του δυτικού πολιτισμού».
Τελικά, «Υπάρχουν στον κόσμο καλοί / ίσως δεν είναι πολλοί. Όμως υπάρχουν στον κόσμο καλοί»(Στέφανος Μπολέτσης).

                                      Πρόεδρος Δημοκρατικής Αναγέννησης