1.10.16

Ο Φίλης ως διαρκής “παραφωνία”, και ο… φόβος του Χριστόδουλου


 Το διέπραξε και πάλι… Ο Υπουργός Παιδείας Νίκος Φίλης δεν άντεξε στον πειρασμό να μην προσθέσει ακόμη μια παραφωνία στη δημόσια παρουσία του, και με όσα είπε για τη σημερινή Εκκλησία, σε σχέση με την Εκκλησία της εποχής Χριστόδουλου, έδειξε ότι εξελίσσεται σε μόνιμο πλέον πολιτικό πρόβλημα για την κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα.
“Σέβομαι τον Ιερώνυμο, να μην γυρίσουμε σε εποχές Χριστόδουλου”, ήταν η αμετροεπής αποστροφή του Νίκου Φίλη. Μια διστακτική απόπειρα να… μαλακώσει τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο και το περιβάλλον του, και την ίδια στιγμή να διχάσει την Εκκλησία και το ποίμνιο.

Για να θυμηθούμε λοιπόν ποιές ήταν οι “εποχές Χριστόδουλου”. Ήταν μια περίοδος κατά την οποία η Εκκλησία είχε ουσιαστική παρέμβαση στον δημόσιο βίο. Δεν περιοριζόταν σε… συσσίτια και λόγους παρηγορίας. Ο ίδιος δε ο μακαριστός Χριστόδουλος, ήταν μια εμβληματική φυσιογνωμία, από τους λίγους τόσο μεγάλους που πέρασαν από τον δημόσιο βίο της χώρας τις τελευταίες δεκαετίες.
Το ερώτημα ωστόσο είναι άλλο: Η Αριστερά δεν επιθυμεί μια κοινωνία μάχιμη και ζωηρή. Μια κοινωνία που δεν περιορίζεται στο να αποδέχεται παθητικά όσα της συμβαίνουν; Γιατί λοιπόν ενοχλείται ο Νίκος Φίλης από την περίοδο Χριστόδουλου;
Πολύ περισσότερο, γιατί προσθέτει τον εαυτό του στους λάτρεις και νοσταλγούς του σημιτικού ΠΑΣΟΚ, που παραμένουν μέχρι και σήμερα οι φανατικοί πολέμιοι της μνήμης του μακαριστού Χριστόδουλου; Ακόμη τον φοβούνται, όπως φαίνεται.
Δεν καταλαβαίνει ο Νίκος Φίλης; Ή κι εκείνος… ΠΑΣΟΚ είναι, βαθιά μέσα του;
ysterografa.

Αν δολοφονούσαν τον Μακαριστό Χριστόδουλο, σήμερα αυτός  θα ήταν Πρόεδρος της Δημοκρατίας και δεν θα υπήρχαν μνημόνια και Φίληδες να λένε...αυτά που λένε. Το ήξεραν και γι αυτό τον έβγαλαν από τη μέση. Juan