Η οικονομική καταστροφή που έχει πλήξει την Ελλάδα δεν έχει αφήσει ούτε το χώρο των ΕΔ χωρίς επιπτώσεις. Πρόκειται για επιπτώσεις που έχουν άμεση συνάφεια με τη διαθεσιμότητα των μέσων, την εκπαίδευση, το ηθικό δημιουργώντας σοβαρά προβλήματα στη συνολική μαχητική ισχύ του στρατεύματος.
Με το αμυντικό προϋπολογισμό κάθε αρχή του οικονομικού έτους να κάνει νέα ρεκόρ προς τα… κάτω, κάποιοι οραματίζονται την απόκτηση πανάκριβων οπλικών συστημάτων που το μόνο που θα αποφέρουν θα είναι η ονομαστική ενίσχυση μόνο στα χαρτιά.
Έτσι σχέδια για την απόκτηση 36 έως 40 αεροσκαφών F-15C/D από τις «αλάνες» της USAF στην έρημο Μοχάβι, ή μέχρι και 60 ελικόπτερων OH-58 Kiowa από τα αποσυρμένα του Αμερικανικού Στρατού μόνο ως ένα κακό ανέκδοτο θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν.
Την περίοδο που διανύουμε οι ΕΔ έχουν πληγεί σε σχεδόν ανεπανόρθωτο βαθμό από τις μαζικές περικοπές στον αμυντικό προϋπολογισμό. Οι πιλότοι των μαχητικών F-16 μόλις και μετά βίας συμπληρώνουν τον ελάχιστο αριθμό ωρών πτήσεων που προβλέπονται από το ΝΑΤΟ (120 με 130 ώρες το χρόνο) για την διατήρηση της μαχητικής ικανότητάς τους, τα ανταλλακτικά τους είναι δυσεύρετα ενώ ίδια και χειρότερη κατάσταση επικρατεί στα Mirage 2000 της 114ΠΜ.
Και αν στις μάχιμες Μοίρες γίνονται φιλότιμες προσπάθειες για την επιχειρησιακή ετοιμότητα, στην εκπαίδευση των νέων πιλότων η κατάσταση είναι τραγική.
Οι νέοι ανθυποσμηναγοί που μόλις έχουν τελειώσει το βασικό στάδιο εκπαίδευσης στα T-6Α μένουν εκτός γραμμής πτήσεων από 1 έως και 2,5 χρόνια χρόνος που ουσιαστικά βγάζει τον νέο εκπαιδευόμενο έξω από το πνεύμα της αεροπορικής εκπαίδευσης.
Οι διαθεσιμότητες των T-6A και των T-2E είναι για κλάματα: Το πολύ να πετούν 5 αεροσκάφη για κάθε τύπο, αν και στα T-2 ο αριθμός είναι ακόμη χαμηλότερος!
Όσο για την 112ΠΜ τα C-27J είναι χρήσιμα για φωλιές διαφόρων πτηνών.
Ίδια κατάσταση επικρατεί και στην ΑΣ. Τα «αρχαία» UH-1 προσφέρουν οριακές υπηρεσίες, τα NH-90 έχουν κολλήσει στο έδαφος χωρίς ανταλλακτικά, ενώ υπολείπεται και η παράδοση ακόμη εννέα ελικόπτερων χωρίς κανείς να ξέρει εάν πρόκειται ποτέ να ολοκληρωθεί, ενώ οι πιλότοι των Apache έχουν σημαντικά μειωμένο πτητικό έργο. Πόσα Apache πετάνε;
Τυχαίο ότι από τότε που ξεκίνησαν οι περικοπές στις αμυντικές δαπάνες το 2008, μέχρι σήμερα έχουν πέσει τέσσερα Apache, ενώ από το 1995 μέχρι το 2008 δεν είχε πέσει ούτε ένα, παρά το γεγονός ότι πρόκειται για νεοεισαγόμενο τύπο και εντελώς νέο, ακόμα και σε φιλοσοφία δράσης, οπλικό σύστημα;
Μάλιστα στο συγκεκριμένο σημείο και τα πολλαπλά ατυχήματα που έχουν παρουσιαστεί γίνεται φανερή η έλλειψη ενός προσομοιωτή πτήσης για τα συγκεκριμένα ελικόπτερα, η έλλειψη του οποίου έχει προκαλέσει σημαντικά προβλήματα.
Μέσα σε αυτό το δυσμενές κλίμα κάποιοι θέλουν να πάρουν αεροσκάφη όπως τα F-15C/D τα οποία, αφενός ουδείς γνωρίζει σε τι κατάσταση βρίσκονται αφετέρου θα απαιτήσουν ένα τεράστιο οικονομικό ποσό για να έρθουν σε πτητική κατάσταση να αναβαθμιστούν και φυσικά για να πετάξουν με κόστος ανά ώρα πτήσης τα .41.921$.
Ακόμη όμως και αν αυτό γινόταν, με ένα μαγικό τρόπο, τα κόστη συντήρησης και διατήρησης σε υπηρεσία είναι τέτοια που σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα αυτά θα μετατραπούν σε αυτό που λένε οι Αμερικανοί “hangar queen” δηλαδή μόνιμα στατικά εκθέματα.
Κάτι παρόμοιο θέλουν να κάνουν και με τα επίσης εποχής Βιετνάμ ελικόπτερα OH-58 Kiowa τα οποία δεν έχουν το ειδικό βάρος επιχειρήσεων σε ένα κορεσμένο περιβάλλον από απειλές όπως θα είναι αυτό ενός ελληνοτουρκικού πολέμου, με μηδαμινές πιθανότητες επιβίωσης, τη στιγμή που όπως αναφέρθηκε υπάρχουν σοβαρές ελλείψεις σε νέα ελικόπτερα εφόδου και με τα ΝΗ-90 απλά να «κοσμούν» την πίστα της ΑΒ της ΑΣ στα Μέγαρα.
Δυστυχώς ιδέες σαν αυτές το μόνο που θα καταφέρουν είναι να θέσουν το υπάρχον επιχειρησιακό επίπεδο της ΠΑ και της ΑΣ σε ακόμη χαμηλότερα επίπεδα αφού θα διοχετευτούν εκεί τεράστια ποσά και πόροι χωρίς να αποφέρουν κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα, αντίθετα θα επιδεινώσουν μια ήδη βεβαρυμμένη κατάσταση.
Καλό θα ήταν πριν γίνουν βεβιασμένες ενέργειες εξοπλιστικού εντυπωσιασμού, το ΥΠΕΘΑ να αναζητήσει πρώτα ττο συμμάζεμα της υπάρχουσας κατάστασης μαζί με την επίλυση χρόνιων προβλημάτων που ταλανίζουν τις ΕΔ.
Και έπειτα ας κοιτάξουμε που και σε ποια σημεία θα μπορέσουμε να ενισχύσουμε το μαχητικό δυναμικό αλλά με έξυπνες και εφικτές λύσεις αντί των κοστοβόρων και επικίνδυνων προμηθειών που μπορεί να μας καταστήσουν όμηρους των κακών επιλογών.
pronews
