Η λογοτεχνική μας στήλη

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ

Νάτανε να σε κοίταζα στα μάτια ως να πεθάνω

ακόμα κι αν γινότανε να ταχω συντροφιά

τα μάτια σου στο τάφο μου στο μνήμα μου απάνω

και μεσ τ' ανήλια βάθεια σου να με κοιτούν γλυκά.

Να με κοιτούν να μου γελούν έτσι υγρά κι αιθέρια-

τα φωτεινά τα μάτια σου, καθάρια ως ουρανοί

στη ξαστεριά που φέγγουνε και μοιάζουνε ταστέρια

που τρεμολάμπουν ύστερα απ τη νεροποντή.

Νατανε να με κοίταζαν τα μάτια σου, στα μάτια

ακόμα κι αν γινότανε- και να μη ξέρω πως-

να ζήσω μες σε σπήλαια ή βασιλέων παλάτια

μα να χορτάσω των ματιών σου το καθάριο φως.

Ίσκιος Νότας