Του καθηγητή Γιώργου Πιπερόπουλου.
Πριν μερικές δεκαετίες, να θυμηθούμε οι ώριμοι στην ηλικία να το μάθουν τα παιδιά μας, ΕΙΚΟΝΑ σήμαινε αφίσες και φωτογραφίες από έργα που έπαιζαν στα συνοικιακά και κεντρικά σινεμά… Ανείπωτη η υποβλητική δύναμη που μας έκανε να θέλουμε να γινόμαστε μετά την προβολή τα αγόρια πειρατές και cowboys, μυστικοί πράκτορες και αδέκαστοι λειτουργοί της Θέμιδος…και τα κορίτσια ντίβες, γυναίκες πλανεύτρες, εξωτικές μαζί και επιθυμητές… Υπήρχε στις ταινίες του σινεμά αρχή και τέλος, υπήρχε πλοκή και δράση και μαζί όλες οι απαραίτητες προοπτικές για να εισπράξουμε κάποιο «δίδαγμα και ρητό…»Τώρα ο σύγχρονος Δούρειος Ίππος, η TV, μπήκε στα σπίτια μας καθηλώνοντάς μας στον καναπέ να ρουφάμε άκριτα αμέτρητες ώρες από λίγα εγχώρια και πολλά, ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ πολλά εισαγόμενα σήριαλ, που, όπως η εποχή μας, δεν χτίζουν πρότυπα, δεν προβάλλουν ήρωες και ηρωίδες, ούτε « δίδαγμα και… ρητό» αλλά σίγουρα βοηθούν να ξεχάσουμε … τα υψηλά ποσοστά ανεργίας, τα οικονομικά προβλήματα, το καθημερινό άγχος και στρες, την ψυχοσυναισθηματική ένδεια που μας οδήγησε στην καθιέρωση ανθρώπινων σχέσεων μιας χρήσης.
Ίσως βιάστηκε ο Όργουελλ βαφτίζοντας το βιβλίο του «1984», αλλά τελικά δικαιώθηκε για τη δύναμη της Τηλεόρασης να καθοδηγεί την ΚΟΙΝΗ ΓΝΩΜΗ σε στόχους επιθυμητούς καθώς αποδεχόμενη την προπαγάνδα ως ενημέρωση συναρπάζεται, ακολουθεί άβουλα, αξιολογεί άκριτα, υιοθετεί ασυλλόγιστα!.. Και έτσι ζει τελευταία το ελληνικό τηλεοπτικό κοινό μια ιδιόμορφη τραγωδία με άγνωστες προεκτάσεις που αδυνατούμε να συλλάβουμε, να κατανοήσουμε και στο μέτρο που το επιτάσσουν οι περιστάσεις και το απαιτούν οι καιροί να ερμηνεύσουμε παραγωγικά.
Φυσικά και υπάρχουν
Σίγουρα στην απίστευτα δύσκολη οικονομικά εποχή μας οι ιδιοκτήτες των καναλιών αναζητούν «εύκολους δρόμους» κάλυψης πολλών ωρών εκπομπής με ελάχιστο κόστος αλλά με την ίδια σιγουριά θα αναφωνήσω προς Κυβερνητικούς παράγοντες, Ε.Σ.Ρ. και τηλεοπτικά κανάλια.
Φτάνει πια!...
