4.8.10

Η ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΜΕΤΑΞΑ -

ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΕΤΑΞΑΣ - ΑΠΟ ΤΗΝ 4η ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΣΤΟ ΑΘΑΝΑΤΟ ΟΧΙ του '40Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΕΤΑΞΑΣ γεννήθηκε στην Ιθάκη στις 12 Απριλίου 1871. Οι ρίζες της οικογένειας του ανάγονται στο Βυζάντιο. Η διαδρομή της ζωής του υπήρξεν πολυτάραχη και η παρουσία του στην διαμόρφωση της ιστορικής πορείας του Έθνους έντονη ως Στρατιωτικός και ως πολιτικός. Το 1879 τελειώνει το γυμνάσιο Αργοστολίου και το 1885 εισέρχεται στην σχολή Ευελπίδων από όπου εξήλθεν ως ανθυπολοχαγός. Σε όλες τις σπουδές του, όπως προκύπτει από τα πιστοποιητικά της αποφοίτησής του υπήρξε άριστος, τον διέκρινε Δε οξυδέρκεια, διάυγεια και ευφυία. Μετά 10ετή υπηρεσίαν του στο Στρατό, οι αξιόλογες επιτελικές του μελέτες εδημιούργησαν τις προϋποθέσεις για να προκριθεί για φοίτηση στην Πολεμικήν Ακαδημία του Βερολίνου, στα αρχεία της οποίας αναφέρεται η φράσις "ουδέν άλυτον πρόβλημα δια τον Ιωάννη Μεταξάν".
Το βράδυ της 4ης Αυγούστου 1936 ο Μεταξάς πηγαίνει στα ...
Ανάκτορα να συναντήσει τον Βασιλέα Γεώργιο Β΄. Έχει μαζί του έτοιμα τα Διατάγματα και η μεταβολή επιτυγχάνεται ταχύτατα και αναίμακτα. Το ίδιο βράδυ συγκάλεσε εκτάκτως υπουργικό συμβούλιο. Επιβολή δικτατορίας με δύναμη μόλις δύο στρατιωτών. Ο κοινοβουλευτισμός χρεοκόπησε και ο Μεταξάς έδωσε τη χαρακτηριστική βολή. Οι εφημερίδες αντιδρούν θετικά, ως η Καθημερινή, η Πατρίς, το Ελεύθερο Βήμα, τα Αθηναϊκά Νέα και όλος σχεδόν ο Αγγλικός και ο Γαλλικός τύπος. Η βασιλική πλέον δικτατορία της 4ης Αυγούστου υπό τον Ι. Μεταξά, χωρίς κομματικά προσκόμματα, επροχώρησε σε μεγάλες κοινωνικές τομές και μεταρρυθμίσεις.


Στο Προσωπικό Ημερολόγιο, Φεβρουάριος 1940 έγραφε : «Αυτή λοιπόν η Δημοκρατία –η Democracy- είναι το παιδί του καπιταλισμού. Είναι το όργανο με το οποίο ο Καπιταλισμός κυριαρχεί επάνω στη λαϊκή μάζα. Είναι το όργανο με το οποίο κατορθώνει ο Καπιταλισμός να παριστάνει τη θέλησή του ως τη λαϊκή θέληση. Αυτό το είδος της Δημοκρατίας χρειάζεται εκλογές καθολικής μυστικής ψηφοφορίας, άρα οργανωμένα κόμματα, και συνεπώς μεγάλα κεφάλαια. Χρειάζεται για τον ίδιο λόγο εφημερίδες, άρα μεγάλα κεφάλαια. Χρειάζεται εκλογική οργάνωση κάθε φορά και εκλογικούς αγώνες, άρα χρήματα. Και τόσα άλλα που απαιτούν κεφάλαια. Επομένως, μόνον οι κάτοχοι του μεγάλου κεφαλαίου ή τα όργανά τους μπορούν να κάνουν τέτοιους αγώνες. Όταν δε έχει κανείς τις εφημερίδες τότε μορφώνει και την κοινή γνώμη όπως θέλει. Κι αν ακόμη υπερασπίζεται πράγματα που γυμνά θα τα απεστρέφετο ο λαός, τα σκεπάζει με τέτοια δημοσιογραφικά ρούχα ώστε να τα καταπίνει ο λαός. Ή και αν δεν τα καταπίνει, βάζει τις εφημερίδες να γράφουν πως τα κατάπιε. Και τότε ο καθένας πιστεύει ότι όλοι οι άλλοι τα κατάπιαν. Και υποτάσσεται και αυτός. Λοιπόν, η Δημοκρατία είναι το μονογενές και γνήσιον παιδί του Καπιταλισμού, και το όργανο του που επιβάλλει τη θέλησή του κάνοντάς την να φαίνεται ως η λαϊκή θέληση…»
Ηδη από τις 21 Αυγούστου 1940, ο Μεταξάς θα διευκρίνιζε στον Ιταλό πρέσβη, στην Αθήνα πως «Εάν η Ιταλία ήθελε θίξει ζωτικά συμφέροντα της Ελλάδος, και προπαντός την ακεραιότητα του εδάφους της,σας παρακαλώ να τηλεγραφήσετε ότι η Ελλάς θα αμυνθεί της τιμής της και της ακεραιότητός της μέχρις εσχάτων» (Ε Ιστορικά, σελίδα 40). Και σε ένα ιδιόχειρο σημείωμά του, στις 2 Σεπτεμβρίου 1940, που ανακαλύφθηκε πρόσφατα, έγραψε πάλι ο Ι. Μεταξάς: «Η Ελλάς είναι αποφασισμένη να αποδυθεί εις πόλεμων των άκρων, παρά να υποκύψει εις τας ιταλικάς αξιώσεις». Απόφασις αμύνης μέχρις εσχάτων και θυσίας της, παρά να υποχωρήσει» (Ε Ιστορικά, ΟΧΙ, σ. 41). Ο Μεταξάς με την διορατικότητά του, ότι ο Β΄ Παγκόσμιος πόλεμος γρήγορα θα κτυπήσει την πόρτα μας, ανασυνέταξε το κράτος, ούτως ώστε στις 28 Οκτωβρίου του 1940 όταν η θύελλα του πολέμου την εκτύπησε, να βρει το κράτος, έτοιμον στρατιωτικά, και τον λαόν ενωμένον.
Στις 28 Οκτωβρίου 1940, όταν ο Μουσολίνι του ζητά να συνθηκολογήσει και να διαβεί ανενόχλητος τα σύνορά μας, ο Μεταξάς διερμήνευσε την τόλμην, το θάρρος και την Εθνική υπερηφάνειαν του Έλληνα, αρνηθείς να υποκύψει και να οδηγήσει το Έθνος σε εθνική ταπείνωση. Η Ελλάς πλέον μάχεται υπέρ βωμών και εστιών. Στις 31 Οκτωβρίου 1940 ο Ζαχαριάδης συνέταξε ένα γράμμα που δημοσιεύθηκε στις εφημερίδες και το οποίο καλούσε τον ελληνικό λαό να αντισταθεί ενωμένος την φασιστική Ιταλία.
Στις 13 Ιανουαρίου του 1941 έφθασε στην Ελλάδα ο Άγγλος στρατηγός Ουέηβελ. Αμέσως μετά την άφιξη του πρότεινε την αποστολή στο μέτωπο της Βορείου Ηπείρου ενός αγγλικού συντάγματος αντιαεροπορικών και αντιαρματικών όπλων. Ο Ιωάννης Μεταξάς αρνήθηκε την προσφορά χωρίς εξηγήσεις, ενώ ο στρατηγός Παπάγος ζήτησε την αποστολή τουλάχιστον εννέα μεραρχιών με ισχυρή αεροπορική κάλυψη. Ο Ουέηβελ ανταπαντά ότι μπορεί να διαθέσει... δύο μόνο μεραρχίες!

Ο Μεταξάς είπε στον Άγγλο στρατηγό πως ότι το μόνο που μπορούσε να επιτύχει η παρουσία των δύο αγγλικών μεραρχιών στην Ελλάδα θα ήταν το να να επισπεύσουν την γερμανική επίθεση. Η διπλωματική πίεση από το Λονδίνο ήταν αφόρητη.
Έτσι, ο Μεταξάς δήλωσε επίσημα στις 18 Ιανουαρίου 1941 ότι θα δέχονταν την αποβίβαση αγγλικών στρατευμάτων μόνον όταν οι Γερμανοί διαβούν τον Δούναβη και εισέλθουν στην Βουλγαρία.
Φυσικά, στις 29 Ιανουαρίου 1941 ο Ιωάννης Μεταξάς, όλως τυχαίως πέθανε... ξαφνικά από παραμυγδαλικό απόστημα.
Είναι χαρακτηριστικά τα δημοσιεύματα της εποχής εκείνης, για την απερίγραπτη οδύνη και απόγνωση που εγέμισε της ψυχές των Ελλήνων ο θάνατος του. Όσον για το εξωτερικόν, στο Βρετανικόν Κοινοβούλιον, για δεύτερη φοράν μόνον μετά τον στρατηγό Φος, η Βρετανική Σημαία κυματίζει μεσίστια, προς τιμήν ξένου ηγέτη.
Η Ιστορία έφερε έτσι τα πράγματα, ώστε να αποκτήσει ο Ι. Μεταξάς, στο τέλος της ζωής του την μεγαλύτερη και πιο αξιοζήλευτη υστεροφημία.
Ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος, στο βιβλίο του ‘’Τα χρόνια του μεγάλου πολέμου’’, ενώ είχε κάθε λόγο να μην είναι ευχαριστημένος από τον Ι. Μεταξά, γράφει γι’ αυτόν:
« Πρέπει να είμεθα χωρίς άλλο, ευγνώμονες εις τον Ιωάννην Μεταξά, διότι είπε ολομόναχος στο σκοτάδι της νύκτας, το μέγα ΟΧΙ.
 Λέγουν όσοι αντικρίζουν με εμπάθειαν και αυτά τα ανάγλυφα γεγονότα της ιστορίας ότι το ΟΧΙ δεν το είπεν ο Μεταξάς, ότι το είπεν ο ελληνικός λαός.
 Ναι το είπεν ο ελληνικος λαός, αλλά αφού το είχε ειπεί ο Μεταξάς..»
Ο Σ. Μ. Γουντχάουζ, σχολιάζοντας την μεταθανάτια φήμη του Ι. Μεταξά, γράφει: «Κανένας δικτάτορας δεν ήταν ποτέ τόσο τυχερός κατά την ώρα του θανάτου του, όσο αυτός».
http://www.facebook.com/group.php?gid=32071936356&v=wall
_____________________________________________________________________
Η EFNPRESS δεν "κωλύεται" να γράψει αλήθειες που άλλοι σκόπιμα και στρουθοκαμηλικά αποκρύπτουν .