Κι αφήνουν πίσω τους συντρίμμια...
Δεύτερη φορά μέσα σε επτά χρόνια ένας αμερικανός πρόεδρος ανακοινώνει τη λήξη των πολεμικών επιχειρήσεων στο Ιράκ.
Την 1η Μαΐου 2003, λίγο μετά την αποκαθήλωση του Σαντάμ Χουσέιν, ο Τζορτζ Μπους είχε δηλώσει πανηγυρικά κατά τη διάρκεια επίσκεψής του στο αεροπλανοφόρο «Αβραάμ Λίνκολν» πως τελείωσαν οι κύριες στρατιωτικές και πολεμικές επιχειρήσεις των αμερικανικών στρατευμάτων στο Ιράκ. Πίσω του, ναύτες σχημάτιζαν με τα σώματά τους το έωλο μήνυμα «αποστολή εξετελέσθη».Τη Δευτέρα, ο Μπαράκ Ομπάμα τόνισε μπροστά σε ένα καλά ...
επιλεγμένο ακροατήριο βετεράνων του πολέμου, πως μέχρι την 31η Αυγούστου θα αποχωρήσουν από το Ιράκ οι αμερικανικές δυνάμεις που συμμετείχαν σε πολεμικές επιχειρήσεις και θα παραδοθεί ο έλεγχος της ασφάλειας της χώρας στα ντόπια στρατεύματα. Στο Ιράκ θα παραμείνουν 50.000 αμερικανοί στρατιώτες ως εκπαιδευτές.Οταν ανέλαβε ο Μπαράκ Ομπάμα την προεδρία από τον Τζορτζ Μπους υπηρετούσαν στη Μεσοποταμία 144.000 άνδρες. Στο διάστημα μεταξύ της υπερφίαλης εκτέλεσης της αποστολής και της ανακοίνωσης Ομπάμα, χάθηκαν στα πεδία της μάχης 4.400 αμερικανοί στρατιώτες, 34.000 τραυματίστηκαν σοβαρά, οι περισσότεροι ακρωτηριάστηκαν, 120.000 ιρακινοί άμαχοι πέθαναν, ενάμισι εκατομμύριο Ιρακινοί έγιναν πρόσφυγες, κυρίως στη Συρία και την Ιορδανία, όπου εξακολουθούν να ζουν κάτω από άθλιες συνθήκες σε στρατόπεδα, 200 δισ. δολάρια αμερικανών φορολογουμένων κατέληξαν στις τσέπες αμερικανικών εταιρειών και διεφθαρμένων ιρακινών αξιωματούχων.
Ο Ομπάμα αναγκάστηκε να ανακοινώσει το τέλος των στρατιωτικών επιχειρήσεων, όχι γιατί πράγματι η αποστολή εξετελέσθη, έστω και με επτάχρονη καθυστέρηση, αλλά γιατί η αποστολή δεν μπορεί να έρθει σε πέρας, όσες ζωές κι όσα χρήματα κι αν πέσουν στη μαύρη τρύπα του ιρακινού πολέμου. Αυτό το είχε αντιληφθεί προεκλογικά και ο Ομπάμα, όταν δεσμευόταν να απεμπλακεί από τις πολεμικές επιχειρήσεις στο Ιράκ εντός 18 μηνών από την ορκωμοσία του.
Ο πόλεμος αυτός δεν ήταν καθόλου δημοφιλής ούτε στους αμερικανούς ψηφοφόρους, ούτε και στους ευρωπαϊκούς λαούς, για να μην αναφέρουμε την τρομακτική ζημιά που επέφερε στην εικόνα της Ουάσιγκτον στον αραβικό και μουσουλμανικό κόσμο. Επρεπε λοιπόν να βρεθεί μια φόρμουλα απεγκλωβισμού, να χρυσωθεί το χάπι της αποχώρησης με μια δήθεν επιτυχία. Μια «επιτυχία» που ο Λευκός Οίκος θα προσπαθήσει να πουλήσει προεκλογικά στους αμερικανούς ψηφοφόρους που ετοιμάζονται να ενισχύσουν τους Ρεπουμπλικανούς στις κρίσιμες ενδιάμεσες εκλογές του Νοεμβρίου, όταν θα ανανεωθεί το σύνολο των εδρών της Βουλής των αντιπροσώπων και το ένα τρίτο των εδρών της Γερουσίας.
Ο μαύρος Ιούλιος
Ομως η πραγματικότητα διαψεύδει αυτούς τους ισχυρισμούς. Μπορεί το Πεντάγωνο να ισχυρίζεται πως ο περασμένος μήνας ήταν ο καλύτερος από πλευράς στατιστικών σε νεκρούς και τραυματίες, πως η βία έχει μειωθεί σημαντικά σε ανεκτά και διαχειρίσιμα επίπεδα, όμως η Βαγδάτη παρουσιάζει στοιχεία που αποδεικνύουν το αντίθετο. Ο Ιούλιος ήταν για τους ιρακινούς αμάχους ο πλέον πολύνεκρος μήνας των τελευταίων δύο χρόνων. Το πιθανότερο είναι πως οι Αμερικανοί έχουν προσλάβει Ελληνα να μαγειρεύει τις στατιστικές του τρόμου.
Πέρα από τη διχογνωμία των στατιστικών στοιχείων, η πραγματική κατάσταση δεν δείχνει να έχει βελτιωθεί, ιδίως όσον αφορά την πολιτική σταθερότητα στη Βαγδάτη, απαραίτητο όρο για να μειωθεί το επίπεδο της βίας. Σχεδόν έξι μήνες από τη διενέργεια των εκλογών στο Ιράκ, η χώρα ακόμη δεν έχει κυβέρνηση, τα πολιτικά κόμματα δείχνουν εγκλωβισμένα σε αδιέξοδο, το Ιράν συνεχίζει να έχει σημαντική επιρροή στα πολιτικά πράγματα της χώρας μέσα από την πλειοψηφούσα σιιτική κοινότητα του Ιράκ. Το κουρδικό ζήτημα παραμένει ανοιχτό, με το Κιρκούκ και τα πετρέλαιά του να είναι μήλον της Εριδος και πιθανή αιτία ένοπλης σύγκρουσης μεταξύ σουνιτών και Κούρδων, η εξέγερση και το αντάρτικο των σουνιτών συνεχίζεται, οι θρησκευτικές διαχωριστικές γραμμές παραμένουν, η οικονομία της χώρας δεν έχει επανέλθει ούτε καν στο επίπεδο της εποχής του επάρατου κατά τα άλλα Σαντάμ, η διαφθορά και η ανομία εξακολουθούν να κυριαρχούν.
enet.gr
