Αρνείται τα αυτονόητα: τη μεμψιμοιρία, τον φόβο του καινούργιου, τη συντήρηση, την απραξία
Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΑΤΣΙΟΥ
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Σάββατο 24 Ιουλίου 2010
αλλαγή κατεύθυνσης της πόλης χάθηκε, το ΠΑΣΟΚ δεν είχε στηρίξει την υποψηφιότητά του. Σήμερα, οι Θεσσαλονικείς έχουν ακόμη μία ευκαιρία. Και ο Γιάννης Μπουτάρης ετοιμάζεται για όλα τα ενδεχόμενα.
Λεπτός, αεικίνητος, μαχητικός. Πάντα καλοντυμένος, συνήθως σπορτίβ παρά την ηλικία του. Στο ένα αυτί έχει σκουλαρίκι. Οι Θεσσαλονικείς μπορούν να τον δουν οπουδήποτε κυλάει η ζωή στην πόλη. Στην αγορά Μοδιάνο, στην παραλιακή να βαδίζει γρήγορα, στα καφέ... της Αριστοτέλους, στις καλλιτεχνικές εκδηλώσεις του λιμανιού, σε εκθέσεις φωτογραφίας και στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου. Ταξιδεύει συχνά. Αγαπημένος του προορισμός στο εξωτερικό, η Βιέννη. Στην Ελλάδα, τα Σαββατοκύριακα προσπαθεί να βρίσκεται στις Πρέσπες. Ή στο Νυμφαίο, το χωριό του- όπου λειτουργεί πάρκο για την προστασία της καφέ αρκούδας στο πλαίσιο της δραστηριότητας του Αρκτούρου, της περιβαλλοντικής οργάνωσης που ο ίδιος ίδρυσε.
Σπουδαίος οινοποιός, ο Γιάννης Μπουτάρης χάρη στη σιδερένια του θέληση κατάφερε να γίνει το θετικό είδωλο όταν έπειτα από χρόνια αλκοολισμού πέτυχε να απεξαρτηθεί, να επανενταχθεί στη ζωή αλλά και να μην «κουκουλώσει» αυτή την περιπέτειά του. Δεν ντράπηκε να ομολογήσει ότι ήταν αλκοολικός; «Τι θα πει ντροπή;», εξανίσταται όταν τον ρωτούν. «Δεν είχα κλέψει κανέναν, δεν ήμουν απατεώνας. Απλώς, είχα υποστεί αφάνταστη ταλαιπωρία. Ξέρετε παιδιά, το πρόβλημα αυτό ξεπερνιέται. Να, δείτε εμένα. Κατά καιρούς μου δίνουν διάφοροι συγχαρητήρια, μου λένε ότι έκανα κουράγιο... Ούτε κουράγιο ούτε τίποτα, παιδιά. Εκανα αυτό που λέει το πρόγραμμά μου».
Πεισματάρης και συντονισμένος με την εποχή του: αυτά είναι τα μόνιμα χαρακτηριστικά του Γιάννη Μπουτάρη. Δεν του αρκούν όμως αυτά. Θέλει και να αλλάζει γύρω του ό,τι τον ενοχλεί. Τον ενοχλούν πολλά αυτονόητα: η μεμψιμοιρία, ο φόβος του καινούργιου, η συντήρηση, η απραξία. Γιος εύπορων εμπόρων, από μικρός έμαθε να βλέπει πολύ μακρύτερα από εκεί όπου φθάνει το βλέμμα του. Και τον ενοχλούσε που η Θεσσαλόνίκη, η πόλη στην οποία μεγάλωνε, έχανε βαθμιαία την αυτοπεποίθησή της και την εμπιστοσύνη στη δύναμή της. «Τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια είχε αρχίσει η συχνή χρήση της λέξης συμπρωτεύουσα. Αυτό με ενοχλούσε. Με ενοχλούσε να ζω στη συμπρωτεύουσα- γιατί, π.χ., δεν έλεγαν οι Γάλλοι συμπρωτεύουσα τη Μασσαλία; Από τότε αναρωτιόμουν:
Μα γιατί θέλουμε να είμαστε ανταγωνιστικοί στο μοντέλο της Αθήνας, γιατί ζητούμε να επαναλάβουμε το μοντέλο της Αθήνας, γιατί ζηλεύαμε το αστικό τέρας έτσι όπως φτιαχνόταν σταδιακά μετά το 1960 που, ταυτόχρονα, στήριζε ένα αβάσταχτα συγκεντρωτικό κράτος το οποίο απομυζούσε και συνεχίζει να απομυζά όλες τις δημιουργικές δυνάμεις της επαρχίας;», δηλώνει.
Τα πράγματα για την πόλη επιδεινώθηκαν τα τελευταία χρόνιακαι ο Γιάννης Μπουτάρης πιστεύει ότι κύρια αιτία είναι το «σύστημα διοίκησης» της Δεξιάς. Η συντηρητική παράταξη, άλλωστε, είναι επικεφαλής του κεντρικού Δήμου Θεσσαλονίκης τα τελευταία 24 χρόνια κι αυτό είναι ένας από τους παράγοντες που, κατά την εκτίμησή του, την έφθασαν «στα όρια τριτοκοσμικής πόλης». Σ΄ αυτό υποστηρίζει ότι έχει συμβάλει ιδιαίτερα η δημοτική παράταξη του επί τρεις θητείες δημάρχου Βασίλη Παπαγεωργόπουλου, την οποία παρομοιάζει με σκληρό και ακατέργαστο μαρμάρινο όγκο λατομείου. Αλλά πηγαίνει αρκετά πιο πίσω για να βρει τις απαρχές της παρακμής. Δήλωνε σε παλαιότερη συνέντευξή του στον «Ταχυδρόμο»: «Επί δημαρχίας Κούβελα, σταθεροποιήθηκε και κυριάρχησε ο λαϊκισμός- ένας λαϊκισμός που ξεκίνησε από το μετρό. Εκανε μια τρύπα, αν θυμάστε. Είχε καμία σχέση αυτό το πράγμα με μετρό; Αυτός ο λαϊκισμός άφησε την πόλη πίσω, με αποτέλεσμα να έχουμε στην ηγεσία της Θεσσαλονίκης μονίμως ανθρώπους που εθελοτυφλούν κομματικά και δεν κάνουν τίποτα απολύτως αν δεν το πει το κόμμα. Αλλά το κόμμα δεν το ενδιαφέρει τι ανάγκες έχει η πόλη, το κόμμα νοιάζεται τι ποσοστό θα έχει στο τέλος της μέρας».
Πάντως, τώρα, το πρόβλημα της δημοτικής παράταξης του Γιάνννη Μπουτάρη Πρωτοβουλία για τη Θεσσαλονίκη δεν είναι η Ν.Δ. Γνωρίζει άριστα ότι αν ο συνδυασμός του δεν στηριχθεί από το ΠΑΣΟΚ θα πάρει ακόμη μία φορά ένα αξιοπρεπές ποσοστό αλλά ακόμη μία φορά θα χαθεί το στοίχημα μιας «θεσσαλονικιώτικης μεταπολίτευσης». Βεβαίως, γύρω από το ανεξάρτητο ψηφοδέλτιό του συσπειρώνονται όλο και περισσότεροι εκπρόσωποι φορέων και πρωτοβουλιών, επιχειρηματίες, πανεπιστημιακοί και συνδικαλιστές τού εκφράζουν την υποστήριξή τους, ενώ του χτυπούν φιλικά την πλάτη ακόμη και τοπικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Η δυναμική που αναπτύσσεται ίσως τελικά οδηγήσει τον Πρωθυπουργό να ανακοινώσει τη στήριξή του στην Πρωτοβουλία για τη Θεσσαλονίκη. Ωστόσο, κανένας δεν μπορεί να είναι απόλυτος, δεδομένου ότι πολλοί μέσα στο ΠΑΣΟΚ επιμένουν ότι το κυβερνών κόμμα πρέπει να εκπροσωπηθεί με δική του υποψηφιότητα.
Από την πλευρά του, ο Γιάννης Μπουτάρης ετοιμάζεται διά παν ενδεχόμενον. Ως επιτυχημένος οινολόγος γνωρίζει πολύ καλά τις «ζυμώσεις» και από θέση ισχύος συζητά το ενδεχόμενο συνεργασίας με τους συνυποψηφίους Τάσο Τζήκα και Νίκο Ευθυμιάδη. «Είμαστε η μόνη δύναμη που μπορεί να σπάσει το κατεστημένο και να ανατρέψει τη συντηρητική διοίκηση στον Δήμο Θεσσαλονίκης» αρέσκεται να επαναλαμβάνει τον τελευταίο καιρό ο κ. Μπουτάρης, πλαισιωμένος πάντα από τους δύο «αχώριστους» συνεργάτες του και δημοτικούς συμβούλους Παναγιώτη Αβραμόπουλο και Ανδρέα Κουράκη.
Παρά το γεγονός ότι ο κ. Μπουτάρης δεν έχει σαφή πολιτική ταυτότητα δηλώνει σοσιαλδημοκρατικών αντιλήψεων. Εξελέγη πρώτη φορά δημοτικός σύμβουλος στη Θεσσαλονίκη με τον συνδυασμό του Αγάπιου Σαχίνη, που υποστηρίχθηκε από το ΚΚΕ. Το 2004 είχε αποδεχθεί την τιμητική τελευταία θέση στο ευρωψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ. Ωστόσο τα τελευταία χρόνια επιδίωξε πολιτική διέξοδο σε εναλλακτικές συνεργασίες. Γι΄ αυτό άλλωστε ήταν στα ιδρυτικά πρόσωπα του εγχειρήματος της Δράσης, από ομάδα προσωπικοτήτων που συνεργάστηκαν με τον Στέφανο Μάνο.
Αεικίνητος, με την αδημονία του εφήβου και με τη θέληση ενός ώριμου ανθρώπου που ξέρει τι ζητάει, ο Γιάννης Μπουτάρης ελπίζει ότι η Θεσσαλονίκη, όπως και η χώρα, μπορεί να έχει ένα καλύτερο μέλλον. Αν υπάρξει «θεσσαλονικιώτικη μεταπολίτευση» ίσως αυτό το μέλλον γίνει ορατό στους πολίτες. Αν όχι, «καλά κρασά».
Τα πράγματα για την πόλη επιδεινώθηκαν τα τελευταία χρόνιακαι ο Γιάννης Μπουτάρης πιστεύει ότι κύρια αιτία είναι το «σύστημα διοίκησης» της Δεξιάς. Η συντηρητική παράταξη, άλλωστε, είναι επικεφαλής του κεντρικού Δήμου Θεσσαλονίκης τα τελευταία 24 χρόνια κι αυτό είναι ένας από τους παράγοντες που, κατά την εκτίμησή του, την έφθασαν «στα όρια τριτοκοσμικής πόλης». Σ΄ αυτό υποστηρίζει ότι έχει συμβάλει ιδιαίτερα η δημοτική παράταξη του επί τρεις θητείες δημάρχου Βασίλη Παπαγεωργόπουλου, την οποία παρομοιάζει με σκληρό και ακατέργαστο μαρμάρινο όγκο λατομείου. Αλλά πηγαίνει αρκετά πιο πίσω για να βρει τις απαρχές της παρακμής. Δήλωνε σε παλαιότερη συνέντευξή του στον «Ταχυδρόμο»: «Επί δημαρχίας Κούβελα, σταθεροποιήθηκε και κυριάρχησε ο λαϊκισμός- ένας λαϊκισμός που ξεκίνησε από το μετρό. Εκανε μια τρύπα, αν θυμάστε. Είχε καμία σχέση αυτό το πράγμα με μετρό; Αυτός ο λαϊκισμός άφησε την πόλη πίσω, με αποτέλεσμα να έχουμε στην ηγεσία της Θεσσαλονίκης μονίμως ανθρώπους που εθελοτυφλούν κομματικά και δεν κάνουν τίποτα απολύτως αν δεν το πει το κόμμα. Αλλά το κόμμα δεν το ενδιαφέρει τι ανάγκες έχει η πόλη, το κόμμα νοιάζεται τι ποσοστό θα έχει στο τέλος της μέρας».
Πάντως, τώρα, το πρόβλημα της δημοτικής παράταξης του Γιάνννη Μπουτάρη Πρωτοβουλία για τη Θεσσαλονίκη δεν είναι η Ν.Δ. Γνωρίζει άριστα ότι αν ο συνδυασμός του δεν στηριχθεί από το ΠΑΣΟΚ θα πάρει ακόμη μία φορά ένα αξιοπρεπές ποσοστό αλλά ακόμη μία φορά θα χαθεί το στοίχημα μιας «θεσσαλονικιώτικης μεταπολίτευσης». Βεβαίως, γύρω από το ανεξάρτητο ψηφοδέλτιό του συσπειρώνονται όλο και περισσότεροι εκπρόσωποι φορέων και πρωτοβουλιών, επιχειρηματίες, πανεπιστημιακοί και συνδικαλιστές τού εκφράζουν την υποστήριξή τους, ενώ του χτυπούν φιλικά την πλάτη ακόμη και τοπικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Η δυναμική που αναπτύσσεται ίσως τελικά οδηγήσει τον Πρωθυπουργό να ανακοινώσει τη στήριξή του στην Πρωτοβουλία για τη Θεσσαλονίκη. Ωστόσο, κανένας δεν μπορεί να είναι απόλυτος, δεδομένου ότι πολλοί μέσα στο ΠΑΣΟΚ επιμένουν ότι το κυβερνών κόμμα πρέπει να εκπροσωπηθεί με δική του υποψηφιότητα.
Από την πλευρά του, ο Γιάννης Μπουτάρης ετοιμάζεται διά παν ενδεχόμενον. Ως επιτυχημένος οινολόγος γνωρίζει πολύ καλά τις «ζυμώσεις» και από θέση ισχύος συζητά το ενδεχόμενο συνεργασίας με τους συνυποψηφίους Τάσο Τζήκα και Νίκο Ευθυμιάδη. «Είμαστε η μόνη δύναμη που μπορεί να σπάσει το κατεστημένο και να ανατρέψει τη συντηρητική διοίκηση στον Δήμο Θεσσαλονίκης» αρέσκεται να επαναλαμβάνει τον τελευταίο καιρό ο κ. Μπουτάρης, πλαισιωμένος πάντα από τους δύο «αχώριστους» συνεργάτες του και δημοτικούς συμβούλους Παναγιώτη Αβραμόπουλο και Ανδρέα Κουράκη.
Παρά το γεγονός ότι ο κ. Μπουτάρης δεν έχει σαφή πολιτική ταυτότητα δηλώνει σοσιαλδημοκρατικών αντιλήψεων. Εξελέγη πρώτη φορά δημοτικός σύμβουλος στη Θεσσαλονίκη με τον συνδυασμό του Αγάπιου Σαχίνη, που υποστηρίχθηκε από το ΚΚΕ. Το 2004 είχε αποδεχθεί την τιμητική τελευταία θέση στο ευρωψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ. Ωστόσο τα τελευταία χρόνια επιδίωξε πολιτική διέξοδο σε εναλλακτικές συνεργασίες. Γι΄ αυτό άλλωστε ήταν στα ιδρυτικά πρόσωπα του εγχειρήματος της Δράσης, από ομάδα προσωπικοτήτων που συνεργάστηκαν με τον Στέφανο Μάνο.
Αεικίνητος, με την αδημονία του εφήβου και με τη θέληση ενός ώριμου ανθρώπου που ξέρει τι ζητάει, ο Γιάννης Μπουτάρης ελπίζει ότι η Θεσσαλονίκη, όπως και η χώρα, μπορεί να έχει ένα καλύτερο μέλλον. Αν υπάρξει «θεσσαλονικιώτικη μεταπολίτευση» ίσως αυτό το μέλλον γίνει ορατό στους πολίτες. Αν όχι, «καλά κρασά».
Tanea - online
____________________________________________________________________________
H EFENPRESS κατ επανάληψη έχει τονίσει ότι το "συμπρωτεύουσα" είναι το...γλυφιτζούρι που προσφέρουν οι πολιτικοί στους Θεσσαλονικείς για να υφαρπάσουν τις ψήφους των και επίσης ότι είναι σφάλμα να υπάρχει μιμητισμός με την Αθήνα.....
EFENPRESS
ΕΙΠΕ
Μα γιατί θέλουμε να είμαστε ανταγωνιστικοί στο μοντέλο τηςΑθήνας, γιατί ζητούμε να επαναλάβουμε το μοντέλο της Αθήνας, γιατί ζηλεύαμε το αστικό τέρας έτσι όπως φτιαχνόταν σταδιακά μετά το 1960
